In een flits zag ik hem staan. Een treurige, oude olifant aan de ketting. Onrustig hinkend van de ene kolossale poot op de andere. Boos? Of sterker nog, misschien wel agressief, omdat het volgende kunstje alweer wachtte.
Toen ik verder keek, zag ik een bord met de verdere ingrediënten van een mini-dierenshow. Buiten de olifant kon je ook nog kennis maken met een heuse krokodil en er was zelfs een aap in de aanbieding. Vol gas reed ik weg van deze verderfelijke plek op Ko Phangan.
Nooit, maar dan ook nooit, zul je mij op een olifant zien. In mijn ogen het toppunt van koloniaal gedrag, alsof de tijd drie eeuwen heeft stil gestaan. Met een Thai als begeleider die het dier in toom moet houden. De rijke westerling in het zadel van een beest, dat in de open natuur moet leven en niet misbruikt mag worden als een kermisattractie. Ik weet het, ik ken de tegenargumenten om de olifant wél als speeltje te gebruiken. Zo help je de Thai aan inkomen. En zelf waan je je even in de jungle, ver van huis, en wat is er mooier, om via de rug van de olifant contact te maken met de lokale bevolking?
© Ton LankreijerIk schreef het al eerder, de Thai heeft niks met zwerfhonden, maar koestert wel zijn eigen huisdieren. Tijdens een ander ritje over Ko Phangan werd ik tijdens een stop voor een dubbele espresso door de kinderen van de uitbaatster van de coffeeshop op iets curieus gewezen. In een uitgetrokken lade van het bureau lag de kat des huizes vredig te slapen. Niks mandje met kussentje, zoals in Nederland. Geen krabpaal in de kamer en ook geen plastic speeltjes met een belletje om het dier te activeren. Geen rammelaar of ander onnozel instrument, hier zag ik gelukkig wél een voorbeeld van eigenzinnig dierengedrag dat door de mens gehonoreerd werd. Niets leek erop dat de kat met grof geweld in de lade was gestopt, om de passerende, onnozele Farrang op het idee te brengen om zijn portemonnee te trekken.
Ik geef toe, ik bén in de dierentuin van Chiang Mai geweest. Niet omdat ik naar dieren in ballingschap wil kijken, maar gewoon omdat ik nieuwsgierig was naar de Panda. Die hebben wij in Nederland niet, dus tegen al mijn principes in betaalde ik extra voor het Pandahuis. En zoals het hoort te zijn, had de Panda geen enkele boodschap aan pottenkijkers zoals ik, het dier verkeerde in diepe slaap. Af en toe een stuiptrekkinkje, maar daar bleef het ook bij. En ik moet toegeven, de dierentuin van Chiang Mai is ruim opgezet, onvergelijkbaar met een Artis zoals bij ons in Amsterdam.
© Ton LankreijerIn mijn verdere onderzoek naar het dier in Thailand werd ik gevraagd om mee te gaan naar het jaarlijkse olifantendiner. Olifantendiner? Ja, u leest het goed. Een jaarlijks terugkerend fenomeen in Maesa Elephant Camp. In het gebied van de Mae Sa Vally huizen tachtig olifanten, met een 98-jarig exemplaar als stamoudste. Van oorspong werden deze dieren ingezet voor het transporteren van goederen, nu worden ze getraind en verzorgd in dit reservaat. En ook hier weer, zoals het voorbeeld in Ko Phangan, laat men de dieren schilderen met hun slurf en kan men ook hier een betaald ritje maken. Er hangt zelfs een collectief schilderij van een hele troep olifanten in het kleine museum ter plaatse, dat het Guinness Book of Records haalde. De devaluatie van een imposant en nobel dier in mijn ogen, getransformeerd tot een showbizz act.
Eerlijk is eerlijk, indrukwekkend was en blijft de aankomst van de tachtig dieren, op weg naar het geprepareerde diner. Even leefde ik nog in de waan dat ze na het eten weer vrij de natuur in mochten, tot een ketting aan ieder dier mij onmiddellijk uit mijn droom hielp.
© Ton LankreijerOver deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column7 oktober 2018Straathond in Thailand: verderfelijk ongedierte of zorgzame drinkebroeder?
Leven in Thailand28 november 2015Tick: Hardwerkende moeder van drie kinderen- Column19 mei 2015‘Die vrouw heeft mijn vent genaaid, en mij erbij’ (deel 2)
- Column7 mei 2015‘Die vrouw heeft mijn vent genaaid, en mij erbij’ (deel 1)
Ik ga wel akkord met je maar tegelijk vraag ik me dan af wat er dan wel met deze dieren moet gebeuren ? De enige plaats zal dan de zoo zijn vrees ‘k en is dat dan beter ?
Wat er dan wel met deze dieren moet gebeuren? Gewoon in de natuur, vrij zijn. Zoals het hoort!
U zit toch ook niet vast gebonden aan een ketting en word geslagen met een stok voor andere te entertainen?
@ton ik ben het helemaal met u eens, dit hoort niet.
Heel mooi stuk en ik ben het helemaal met je eens.
Wij zijn bij http://www.elephantnaturepark.org/ en daar doen ze heel goed werk.
Ze vangen daar olifanten op en lopen daar in de vrije natuur.
Ook gaan ze naar olifantenkampen om uit te leggen dat ze ook op een andere en betere manier met olifanten en toeristen kunnen omgaan.
Er zijn ook national parken waar ze vrij kunnen rondlopen.
Het is helaas zo dat de Thai geld verdienen door toeristen op olifanten te laten rijden, dus dat verander je niet zomaar.
Dus het is ook aan de toerist, de nederlandse rondreizen hebben het al niet meer in hun programma zitten dus dat is een goed begin.
Geldt dit niet voor alle dieren die bereden worden ? Ook een paard wordt na het berijden op “stal” gezet ,deze hoort ook in de natuur.
Beste Ton
In je buurland Belgie zitten er ook panda’s in een prachtige omgeving ! Of is dat te kortbij?
Gerard
Hallo Ton,
Er zijn ook plaatsen in Thailand waar men inmiddels beter met de olifanten, en andere dieren, omgaat.
Bijvoorbeeld Elephantsworld in Kanchanaburi. Mijn dochter is daar inmiddels al meerdere keren als vrijwilligster aan het werk geweest.
De dagelijkse leiding is in handen van een Nederlandse, Agnes, en het is zeker een bezoekje waard.
Dit is het internetadres http://www.elephantsworld.org.
Voor die mensen die graag een keer als vrijwilliger op Elephantsworld willen werken heb ik een film gemaakt, zodat je weet hoe het er aan toe gaat. Hier is de film https://youtu.be/tYznryadeJc.
Groet Rinus
Goed idee,laat al die honderden los in de thaise bossen.Dan gaan ze voedsel zoeken op de akkers.
De dorpelingen weten daar wel raad mee.De volgende dag eet iedereen olifant en voor de slagtanden krijgen ze een leuk bedrag.
Ook niet meer vlees eten,want die arme varkens,kippen etc,zitten ook in een hok.
Piet heeft het over een paard. Een paard is al jaren gschikt om zijn rug te berijden.
Een olifant ( hoe sterk ook van buiten uitzien) kan lasten verplaatsen maar kan eigenlijk geen lasten op zijn rug verdragen.
Beste Ton, Je hebt je bijdrage geleverd. Je heb gewoon gelijk. Al die goedpraters met allerlei verhalen
zijn er natuurlijk altijd. Neemt niet weg dat Thailand voor de toeristen eigenlijk ook het land van de olifanten is.Mijn dochter ging al weer jaren geleden niet naar een olifantenshow met voetballende olifanten en olifanten die een schilderij maakte. Als meer mensen dat zouden volgen.lost het misschien wat op.
Voorlopig is het water naar de zee dragen.
Cor van Kampen.
“Niet omdat ik naar dieren in ballingschap wil kijken, maar gewoon omdat ik nieuwsgierig was naar de Panda. Die hebben wij in Nederland niet, dus tegen al mijn principes in betaalde ik extra voor het Pandahuis.”
Volgens mij is dit kijken naar dieren in ballingschap of praat de nieuwsgierigheid de ballingschap goed…..
De verachtelijke beelden spreken voor zich. Na vele protesten waaronder oproepen om een boycot aan het desbetreffende resort is men daar gelukkig uiteindelijk gestopt met dat ‘vermaak’. Goh, wat hebben we toch gelachen.
http://bangkok.coconuts.co/2015/03/27/baby-elephant-exploited-drunk-tourist-rager
Tsja, er zullen altijd wel weer lieden zijn die het willen bagatelliseren want ach dierenmishandeling gebeurt overal niet alleen in Thailand want dat is wel het land van onze tee-rak dus zo erg is het dan toch niet, waar hebben we het over. 🙁
De dierentuin in Chiang Mai we zijn er pas geweest omdat we de panada’s wilden zien.
Het is best wel goed opgezet maar sinds een aantal jaren denken we erg verwaarloosd. Winkeltjes dicht verveloos en vergeleken met een aantal jaren terug weinig dieren gezien. Zo jammer dit moet voor Chiang Mai een top attractie zijn.
wij zijn van plan volgende keer dit http://www.elephantnaturepark.org/ te bezoeken. in december zijn we bij een olifanten dorp geweest bij surin omdat ik gelezen had dat daar wel diervriendelijk met dieren werd omgegaan. dat viel tegen het reis boekje had het over het http://www.surinproject.org/home.html wat naast het dorp lag. Deze organisatie probeert olifanten vrij te krijgen door hun baas een salaris aan te bieden waardoor de olifant geen kunstjes meer hoeft te doen voor toeristen.
Sluit mij volledig aan bij de argumenten van Ton Lankreijer. Dit gezegd hebbende vind ik het niet juist dat alleen maar Thailand dit verweten wordt. Wel eens naar een circus voorstelling geweest in Nederland? Hoe denk je dat de leeuwen, tijgers, olifanten, apen daar gedresseerd worden? Ik kan jullie vertellen dat dit niet met suiker klontjes gebeurt. Ik heb een paar weken in het overwinterings kamp in Soesterberg bij Toni Boltini gewerkt (jaren geleden) en uit 1e hand gezien hoe dat ging. Als een leeuw iets verkeerds deed was er een helper die de leeuw sloeg met een ijzeren stang tot die het goed deed, vandaar dat hun bang zijn van de leeuwen temmer als deze tijdens de voorstelling met een zweepje in zijn hand staat, deze dieren zien het verschil niet. Maar owee als hij zich omdraait dan is ie er geweest. Dus ageer daar dan ook tegen hoe men deze beesten behandelt in NEDERLAND.
Als we nou echt consequent willen zijn in ons mededogen tov andere levende wezens zouden we totaal anders met dieren en mensen ‘moeten’ omgaan. Dieren als bron van voedsel en als bron van vermaak: een pot nat, totaal acherhaald en in feite overbodig – om nog maar niet te denken aan bioindustrie. Ons thuisland Nederland is wat dat betreft een koploper (toch???): wreedheid jegens dieren op massaschaal, enorme vlees-, zuivel-, leer- en eiconsumptie en export, kiloknallers, etc. Als je het heel spiritueel bekijkt – excuses voor deze ‘zweverige invalshoek – wordt er zelfs wreed met planten omgegaan (ook levende wezens).
Blijft natuurlijk wel dat het olifantenprobleem in Thailand moeilijk oplosbaar is. Ik vraag me af of het mogelijk is om olifanten allemaal onder te brengen in natuurreservaten? Is daar voldoende plek, voedsel en leefruimte voor olifanten? Heel veel landbouwgrond zou dan omgevormd moeten worden in bos maar in de praktijk – als ik zo om me heen kijk – zie ik dat het tegenovergestelde gebeurt. Bos wordt juist vernietigd en verbrand om wille van economische vooruitgang, maar ja wie zijn wij (ik) om Thaien te beletten ook een westerse levenstijl na te willen streven? Logisch dat Thaien net zo rijk als wij willen worden en dat gaat volgens mij bijna altijd ten koste van natuur en natuurlijke bronnen (Westerse landen zijn toch door schade en schande rijk geworden??)
Ik heb ook eens bij ons in de buurt meegeholpen met bomen planten voor de stichting
http://www.bring-the-elephant-home.org/nl/ een initiatief van Nederlanders. Helaas werden de bomen vlakbij een rivier (Lamplaimat-Buri Ram) geplant en die overstroomt elk jaar. Volgens mij is het projekt dan ook volkomen mislukt.
Ik weet precies welke olifanten Ton bedoelt op Koh Phangan. Ik ben een paar jaar geleden met Ton daar ook langs gereden. Ik pakte mijn fotocamera en wilde er een fot van maken. Maar toen kreeg ik het besef, dat deze olifanten er wel heel erg zielig en verveelt bijstonden. Heb de camera weer in mijn fototas gestopt. Zo’n jaar of 25 geleden ben ik in Kenia geweest en daar heb ik de olifanten in het wild zien lopen. Mooie groepen bij elkaar en spelend en badderend in een poel. Zo horen zij te leven.