Elke stad die de benaming ‘stad’ verdient, heeft een of meerdere wijken waar een allochtone (klotewoord) groep de dienst uitmaakt, de geur in de straat bepaalt en het modebeeld naar de hand zet.
Steden verdienen pas stadsrechten wanneer zij monter kunnen aankondigen: wij hebben een Chinatown, een Little Italy, een Klein Turkije, of een minuscuul Vietnam. De goede ‘stad’ Schoonhoven is, ondanks dat deze aandoenlijke negorij sinds de vijftiende eeuw al stadsrechten bezit, geen stad. Met de beste wil van de wereld niet. Schoonhoven is, op zijn best, een nederzetting waar veel oude gebouwen al sinds de oudheid oud geworden zijn, maar dat maakt Schoonhoven nog geen stad.
Littly Italy
Pas wanneer er in Schoonhoven een ‘Little Italy’ wortel schiet, dan zullen wij de status van ‘nederzetting’ heroverwegen en de stadsstatus aan het dorpsbestuur voorleggen. Ik zie dat, oh lezer, niet een, twee, drie gebeuren omdat Italiaanse zilversmeden liever in Sienna blijven wonen en waarschijnlijk geen enkele motivatie hebben om Sienna te verruilen voor Schoonhoven.
Bangkok heeft al honderd jaar een Little India, een kleine wijk die tegen China Town aanschurkt. Het gebied wordt voornamelijk bevolkt door stoere Sikhs. Bebaarde, getulbande, diepgelovige heren uit de Indiase Punjab, die zonder uitzondering allemaal welvarende handelslieden zijn. Vijf-talig – Punjabi, Urdu, Hindi, Thai en Engels- en niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken. De eerste Sikh die een uitkering aanvraagt moet op dit moment, wanneer U dit leest, oh nobele lezer, nog geboren worden. Sikhs lullen niet, ze poetsen. Dat kunnen die Catshuiskletsers in hun zak steken…
Sri Guru Singh Gaba in Little India is naar alle waarschijnlijkheid de grootste Sikh tempel in Zuidoost-Azie.
Sikhs drinken niet, roken niet, eten geen (rund)vlees en dragen allemaal een tulband, bestaande uit een katoenen lap van dertien meter lang, die vroeg in de ochtend rond het hoofd gewikkeld wordt, een speciale armband, een rituele dolk en- zo heb ik van een Sikh vernomen- speciaal ondergoed. Hoe dat ondergoed er precies uitziet, daar kan ik alleen maar bij fantaseren, maar ik hoop dat het geen lap van dertien meter is die elke ochtend rond het kruis geknoopt moet worden.
Honger en dorst…
We lopen, geplaagd door een Bijbelse honger, een eettentje binnen dat gerund wordt door een Sikh. Ik wil Samosa, een pittig gebakje van deeg, gevuld met aardappel, erwten en pikante kruiden. ‘Tea?’ vraagt de eigenaar die een grijze, wollen spencer over zijn overhemd draagt bij een temperatuur van 39 graden, waarschijnlijk omdat het in de Punjab in april zevenenveertig graden wordt. ‘Lovely’, antwoord ik in mijn beste Eton Engels.
Als een ware thee liefhebber is dit plaatje voor mij niet meer dan veredelde diarree…
De thee die arriveerde was volgepompt met gekookte melk en het duurde dan ook niet lang voordat zich een dik, gerimpeld melkvel manifesteerde aan de oppervlakte van het glas thee…
Thee is een godendrank, zolang je er maar met je tengels vanaf blijft. Louter heet water en blaadjes brengen de theeliefhebber in opperste verrukking. Alleen een volk als de Engelsen zijn in staat om deze godendrank te reduceren tot onsmakelijk uitziend gootwater. Dat zelfs de Sikhs er driehonderd jaar geleden in getrapt zijn, blijft een van de grootste mysteries van het leven….
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand22 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (238)
Lezersinzending21 december 2024Controleer de voorwaarden van je Nederlandse levensverzekering bij emigratie naar Thailand (lezersinzending)
Leven in Thailand21 december 2024Nog meer buren (lezersinzending)
Visumvraag21 december 2024Thailand Visa vraag Nr 228/24: Visum en huwelijk
Thee, op zijn Engels, met melk en eventueel suiker, is net zo’n godendrank als Thee met citroen, thee met honing, of vergeef mij, alleen maar Thee of vergeef me, koffie met melk en suiker.
Nee, thee met allerlei soorten smaakjes zoals aarbeien, bosvruchten, rooibos, kaneel en wat voor chemische modezooi er nog meer in gekieper wordt, dat is pas bocht.
Ik prefereer Engelse Thee op zijn Engels, met een scheutje melk en een tipje suiker.
Heerlijk, en zeer verkwikkend.
Smaken verschillen………………….
En of alleen een volk als de Engelsen in staat zijn, om in uw ogen dan, zaken te vernaggelen of in dit geval Uw ware theeliefhebbersthee, heeft U wel eens Thaise rode thee gedronken?
Heerlik met een beetje melk!
Morgen Hans NL,
Heerlijk bij het ontbijt, een grote beker goede sterke thee, scheutje melk en voor mij een beetje suiker, mijn man iets meer.
Wij drinken de thee al jaren en jaren zo.
Ik zelfs al sinds kind zijnde.
En je hebt gelijk de thee met al die andere smaakjes, dat is inderdaad troep.
Laat niemand aan onze thee komen.
Groetjes,
Louise
Leuk informatief stukje, er zijn zelfs Sikh die in de Esan neergestreken zijn die ook het Laotiaans perfect beheersen naast de andere talen. En dan niet te vergeten de Sikh die een tailorshop hebben en echt wel goed de Europese talen spreken.
Cor als je allochtoon een vervelend woord vindt dan gebruik je toch het woord buitenlander betekent hetzelfde 😉
Ja die Thee had ik ook laatst op… Mijn nieuwe vriend van India hier in Chiang Mai zei: er zitten wel 20 ingredienten in met een “smile”. Ja… kaneel.. is er 1… lekker hoor. De volgende keer sloeg ik af. Melk drink ik ook liever niet meer.
20 soorten kruiden, hoe meer hoe beter gaat niet op in de kook en thee kunsten.
Hallo Paul,
Als wij er weer eens in de buurt zijn moeten wij er maar eens heen en die thee proberen,
alleen als ik dat akelige vel wel ergens kwijt kan.
Leuk hebben wij weer een uitje.
Nog bedankt voor de gezellige trip gisteren Jannie