Journalist in Thailand
In een paar weken tijd heeft Thailandblog.nl een metamorfose ondergaan. Van een gezapig (niet negatief bedoeld) weblog, waarop redactie en lezers elkaar informeerden over dagelijkse gebeurtenissen en nuttige informatie uitwisselden Thailand betreffende, is het nu een “echt” nieuwsmedium geworden.
De redactie besloot om voorlopig alle ruimte te geven aan al het nieuws over de geweldige wateroverlast, dat het land momenteel in zijn greep heeft. Een prima besluit, want uit de vele reacties mag best geconcludeerd worden, dat Thailandblog.nl in een grote behoefte voorziet voor zowel Nederlanders, die in Thailand wonen als voor de Nederlanders thuis, die of geïnteresseerd zijn in dit land of op het punt staan hier met vakantie naar toe te komen.
Werkeloos
Door dit besluit echter, ben ik even werkeloos. Ik schrijf ook voor het blog, maar dat zijn stukjes over het dorp van mijn Thaise vrouw, dagelijks leven, Pattaya, historie en dergelijke. Bron daarvoor is mijn eigen geheugen en ervaring of een artikeltje in een krant of ik haal wat informatie van het Internet. Een enkele keer is mijn aandeel wat uitgebreider als het gaat om een bepaald groter onderwerp, denk aan “Waterbeheer in Thailand” en “De melkveesector in Thailand”. Beide onderwerpen gingen in drie delen, nadat ik daarvoor contact heb gehad met enkele deskundigen in Nederland.
Nu hebben alle postings direct te maken met de overstromingen, nu ben je geen stukjesschrijver meer, maar werk je als “journalist”. Je volgt het nieuws via kranten, TV, e.d. op de voet en al naar gelang de nieuwswaarde schrijft je daarover een verhaal op het blog. Dat lijkt eenvoudig, want de Engelstalige dagbladen berichten uitvoerig over de ramp en het enige, wat je moet doen, is het in het Nederlands vertalen of samenvatten. Je knalt het op het blog en klaar is Kees! Op naar het volgende nieuwsfeit.
Geen journalist
Ik heb getracht mee te doen, heb enkele commentaren uit kranten vertaald, maar ben toch vrij snel afgehaakt. Ik ben nu eenmaal geen journalist en ik wil het niet worden ook, maar daarover later meer. Kent u uit uw jeugd nog de opdrachten om een “opstel” te maken? Wat een ellende vond ik dat. Eén opstel uit die tijd herinner ik mij nog goed, hoewel ik er nauwelijks een zesje mee verdiende. Ik draag namelijk al een leven lang geen horloge (absoluut overbodig) en in dat opstel beschreef ik de route van huis naar school, enkele kilometers dwars door de stad, waarbij ik alle klokken noemde, die ik onderweg tegenkwam, zodat ik nooit te laat op school kwam. Ik vertel dat verhaal nu nog wel eens, omdat je tegenwoordig, nog meer dan vroeger, via je PC, via de een klokje in je auto, via de radio en TV, voortdurend op de hoogte wordt gehouden hoe laat het is.
In mijn werkzame leven heb ik heel wat brieven, contracten, teksten voor brochures, enz. in verschillende talen geschreven. Ik was daar best goed in, maar dat is puur zakelijk en van een ander kaliber dan het werk van een journalist. Journalist zijn is een vak, lees bijvoorbeeld op de website “Carrièretijger” eens wat een journalist zo al moet kunnen en doen. Interviewen van personen is daar een voorbeeld van. Bij een interview stelt de journalist al dan niet kritische vragen aan iemand en zijn antwoord zal hij dan in een artikel verwerken. Het Nederlandse woord is vraaggesprek, maar het is geen gesprek, want het is éénrichtingsverkeer. Wat de geïnterviewde zegt is van belang, niet een eventuele mening van de journalist. In het zakenleven is het wel een gesprek, je wisselt informatie met een klant uit, onderhandelt over de prijs, enz., de mening van iedereen, die aan dit soort gesprekken deelneemt, is van belang.
Interview
Ik heb nu voor Thailandblog ook een interview gemaakt en wel over een zakenman, die zijn bedrijf, in 20 jaar opgebouwd, door het water vernietigd zag. De man verbleef toevallig in Pattaya en ik maakte een afspraak met hem voor een interview. Nu was het gelukkig een aardige man ging, want ik was vooraf bang hoe hij zou reageren op mijn verzoek voor een gesprek. Ha, ha, ik zei ook meteen, dat ik geen journalist was, want misschien zou dat hem afschrikken. De man was een aimabele persoon, die gemakkelijk contact maakt en praat, maar ik kan mij voorstellen, dat dat niet altijd zo is in het journalistenvak.
Als dat het geval zou zijn bij elke interview, zou ik misschien in een volgend leven wel journalist kunnen worden, maar ik vrees, dat je als journalist maar al te vaak genegeerd wordt of behandeld als iemand, die het niet goed met je meent en je ook laat voelen, dat je maatschappelijk wel erg veel treden lager staat op de carrièreladder dan de geïnterviewde.
Daarbij komt, dat je als journalist “schrijversbloed” moet hebben, het naadje van de kous wilt weten, “scoops” wilt scoren en soms onaangenaamheden van een persoon in het nieuws op de koop moet toenemen, allemaal om een goed verhaal voor eigen publiek te maken.
Niveau
Hans Geleijnse, mijn goede (ex-marine) vriend, is daar een mooi voorbeeld van. Op onze eerste reis naar De West schreef hij elke dag, ja elke dag, een brief van 7 kantjes aan zijn verkering in Nederland. Die verkering werd weliswaar na een half jaar verbroken, maar toen ik later hoorde, dat Hans journalist was geworden, vond ik dat niet meer dan logisch. Onbevooroordeeld (!) als ik ben, zeg ik ook, dat Hans een goede journalist is geworden. Hij schrijft ook voor het blog en ik vind zijn artikelen van een hoog journalistiek niveau, mooi geschreven in een aparte stijl.
Nu in Thailand tijdens de waternoodramp viel mij op het gebied van de journalistiek een aantal zaken op, waaraan ik mij behoorlijk heb geërgerd:
- De nieuwsvoorziening van de overheid is abominabel te noemen. Redacteuren van alle media hebben te maken met zeer wisselende en tegenstrijdige berichten, die het onmogelijk maken om het publiek op de juiste manier te informeren.
- Een gouverneur bezoekt een rampplek en de journalist staat er als Piet Snot bij, alleen om een plaatje te maken om daarmee in de publiciteit te komen. U herinnert zich ook een huilende minister!
- Toen bekend werd, dat een expert van Deltares in het hulpcentrum zou gaan adviseren, heb ik contact opgenomen met het bedrijf om wat meer informatie over zijn taakstelling te krijgen. Ik kreeg wel antwoord, het was druk en nogal prematuur, maar ik kreeg de belofte, dat hij ons op een later tijdstip wat meer informatie zou geven. Een dag later gaf dezelfde man een interview aan Radio Nederland Wereldomroep en deed daar uit de doeken wat de bedoeling van het advies zou zijn. Thailandblog?: laat mij niet lachen!
- Via een reactie op het blog weten wij dan, dat die expert uit Nederland een presentatie geeft van zijn eerste ervaringen in het hulpcentrum. Dat gebeurt op de Nederlandse Ambassade, waar Thailandblog.nl toch een goede relatie mee meent te hebben. Thailandblog.nl krijgt echter geen uitnodiging en bij navraag komt het antwoord, dat de samenkomst uitsluitend voor CEO’s van Nederlandse bedrijven was bestemd en uitdrukkelijk niet voor de pers. Waarom dan wel niet?
Nee, niets voor mij allemaal. Ik heb erg veel respect voor de redactie en de regelmatige schrijvers, die uitvoerig over de ramp berichten, maar ik houd het even voor gezien. Natuurlijk volg ik de berichtgeving op de voet, want wat er gebeurt gaat mij erg aan het hart, dat kan ik u verzekeren. Ik wacht wel totdat alles weer in normaal “vaarwater” is en schrijf dan met alle liefde weer over de gewone dingen van het Thaise leven in mijn eigen, niet-journalisitieke, stijl.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Rayong30 november 2024Rayong, een uurtje of twee!
Eten en drinken29 november 2024Hoe de scherpe kant van de Thaise keuken te vermijden?
Eten en drinken25 november 2024Rijstebrij
@ Gringo, we zijn tot nu toe, te aardig geweest voor de ambassade, Deltares, etc. We moeten maar eens een kritisch stuk schrijven, dan wordt je de volgende keer zeker uitgenodigd. Zo gaat het nu eenmaal. Ze hebben meer respect voor lastige en kritische journalisten. Er wacht ons een schone taak 😉
Overigens mag jij jezelf ook journalist noemen. Het is nu eenmaal een vrij beroep en geen beschermde titel.
Helaas niet. Ik bedoel uiteraard Gringo niet, maar er is veel kaf onder het koren.
@ Ik bedoel te zeggen we moeten ook niet teveel gewicht aan de term ‘journalist’ hangen. Iedereen kan morgen visitekaartjes laten drukken met de titel: journalist.
Voor een echte onderzoeksjournalist heb ik wel waardering. Helaas vult de overgrote meerderheid van de ‘journalisten’ zijn dagen met het overschrijven van persberichten.
@ Hans, alles wat van Reuters of AFP komt zie ik letterlijk terug in alle NL dagbladen. Dat geldt zeker voor berichten uit Thailand. Ik heb zelf ook ervaringen met het verspreiden van persberichten. Er wordt zelfs niet eens gebeld, maar het staat wel in de krant. Het zal ook te maken hebben met de snelheid van het nieuws tegenwoordig en het afhaken van abonnees. Voor goede journalistiek zal geen budget meer zijn, vrees ik.
Peter, als jij een goed nieuw nieuwsitem hebt en je schrijft dat op dit Blog, dan wordt het toch alleen maar “NIEUWS” als het overgenomen wordt door die journalisten. Dan is het nieuws dan wordt het verspreid. Natuurlijk kunnen dan deze journalisten zich in dat onderwerp verder verdiepen en zelf daaruit weer nieuws halen.
Ruud
ja precies dat bedoelde ik ook te zeggen hoor. Maar dat is ziften over woorden Als ze niet verslaan dan is er ook geen nieuws want niemand weet het dan, dus maken ze het in feite wel ( wereldkundig) . En je spreekt jezelf tegen door te zeggen als Peter nieuws heeft is het echt nieuws, nee das niet waar hij verslaat het alleen volgens je eigen woorden. Als ik iets schrijf bedoel ik het niet negatief hoor. Ik probeer alleen positief te reageren en krijg steed op/aanmerkingen . Sorry hoor ??!!
Ja John, Nee John, Ik ben misschien een ouwe lul, Ik ben niet ouderwets en denk ook niet ouderwets. En vind jezelf nou niet steeds belanngrijker en beter dan je Blogbezoekers Ik weet precies wat je bedoelt en Ja 50000 mensen is veel, maar het ging mij gewoon om het gestelde. Als een journalist of iemand anders ergens een bericht plaatst is dat nieuws. En het wordt steeds bekender nieuws als anderen het overnemen. Zo werkt dat toch.
Zoals een collega ooit opmerkte: je moet een goed verhaal niet dood checken….
Ik heb me altijd graag laten gebruiken. Zonder frustraties aan de kant van tipgevers zouden de media leeg en stil blijven.
Ik denk dat IK het als je vrouw niet lang vol zou houden. Dit terzijde. Met mijn opmerking over niet belangrijker gaan vinden . Een verwijzing ( met een glimlach overigens) naar een reactie van Peter elders:
“” Khun Peter (redactie) antwoordt op oktober 23rd, 2011 om 16:30
LOL Een beetje relativering doet het altijd goed. Zorgt ervoor dat we onszelf niet belangrijker gaan vinden dan de lezers “”
Was dus niet onvriendelijk bedoeld. Was ik er bij aan het zetten toen mijn pc uitviel.
Maar goed we begrijpen elkaar en we kijken dezelfde richting uit, was misschien te babelonisch !!
Veel succes verder. En ik zal de komende tijd in Thailand weer eens kijken of ik mijn belevenissen kan opschrijven en een bijdrage kan leveren over leuke dingen in Thailand. Laten we hopen dat de toestand dit straks weer toelaat.
Ruud
De weledele heren en dames van de NLse ambassade zijn meesters en meesteressen in het ophouden van een gereserveerdheid die koningin Elizabeth de Tweede doet klappertanden. Misschien is er een manier om de belangstelling op te wekken voor ons eenvoudige stervelingen. Een brief schrijven naar de Nederlandsche Koophandel Thailand met de vraag of ze je kunnen bij staan met het opzetten van een eerlijke vrouwenhandel. Met keurmerk en dergelijke. Wie weet…;-)
In die 10 jaar dat ik in Thailand woon heb ik nog nooit wat gehoord van de ambassade: niet tijdens de coup, niet tijdens de massa demonstraties, en nu ook niet. O ja, een emailtje dat men moet oppassen in die gebieden waar er overstromingen zijn. Duh!
Ik begrijp dat ze het te druk hebben met Sinterklaasfeestjes en dergelijke te organiseren.
Ik ben blij met jullie blog, daar vind ik meer informatie dan bij de Nederlandse of Thaise overheid, en meer dan bij de Bangkok Post of The Nation. Keep up the good work zou ik zo zeggen.
LOL Een beetje relativering doet het altijd goed. Zorgt ervoor dat we onszelf niet belangrijker gaan vinden dan de lezers…
Hmmm. Als-ie gezegd had ‘arrogant en eigenwijs, met een sterke neiging tot alcoholisme’ had ik me erin kunnen vinden. En van dat cynische oude man klopt als een bus. Maar dat was ik al op jeugdiger leeftijd.
Ik zal de lezer mijn gramschap over de huidige journalistiek besparen. Er wordt veel overgeschreven, ook al door de voortschrijdende besparingen. Maar er zijn nog steeds ‘pareltjes’ van collega’s te vinden, die soms met gevaar voor leven en carrière de onderste steen boven halen. Hulde aan de Laatsten der Mohikanen…
Daar hoef je niet narrig van te worden, want ik heb het met name over de regionale kranten, die bloedeloos naar hun einde hobbelen en dat door eigen schuld. Ik zit beslist niet in een hoekje te morren. Het is zoals het is, maar dat neemt niet weg dat ik daar een oordeel over heb. Overigens heb ik jouw voorbeeld van die samenschrijfstukjes zelf nooit meegemaakt. Dat druiste in tegen de eer van de krant. De gemakzucht zie ik overigens ook bij televisie en radio, die zonder regionale kranten verstoken zouden blijven van waardevolle tips.
En lees online nu eens de Volkskrant, NRC of Telegraaf. Je ziet hoe langer hoe meer verhalen van dezelfde leveranciers.
Geachte redactie,
Ik schrijf ‘geachte’ en ik meen dat, want ik heb Thailandblog.nl in hoog aanzien. Een mooi stukje van Gringo, waarmee een welverdiende veer in de kont wordt gestoken. Ik heb mijn buik vol van de zogenaamde gevestigde media – de term ‘parachute journalism’ klinkt jullie misschien welbekend in de oren – als er wat aan de hand is landt een media team, niet gehinderd door enige kennis van achtergrond, cultuur, of taal, en brengt vervolgens vanuit eigen misplaatst perspectief verslag uit. Thailandblog heeft goede stukjes, en mensen op de grond die kennis van zaken hebben, en is een verademing in dit media geweld.
Toch ook een kritische kanttekening, en ik hoop dat jullie ‘m in het juiste perspectief kunnen plaatsen. Ik zie ook hier wel eens wat stemmingmakende, speculatieve, en sensationele verhalen langsdrijven – sorry voor de woordspeling. Doemscenarios breed uitgemeten in vette koppen, ‘wat als’ scenarios en gewoon misleidende Twitter berichten die lukraak en zonder ‘fact check’ worden overgenomen en gepubliceerd.
‘Ah, jij werkt in de toerisme sector’ hoor Ik jullie reeds roepen. Dat klopt – maar ik heb zoals jullie weten geen enkel belang bij Nederlandse toeristen. Ik reageer hier op persoonlijke titel – gewoon omdat ik vind dat Thailandblog dusdanig groot geworden is dat het een zekere verantwoordelijk heeft gekregen. Daarnaast, jullie welbekend, is het enorm moeilijk goede informatie te krijgen. Juist omdat het merendeel van de info op dit blog wel goed is, is het zo jammer dergelijke stukjes tegen te komen.
Hou in de gaten dat jullie veel relatief onwetende toeristen bereiken. Een stukje als ‘wat als Suvarnabhumi sluit’, op zich onschuldig bedoelt, kan temidden van alle foto’s en videos van de ramp een onbedoeld paniek effect hebben. Temeer als je het combineert met een ge-herpubliceerd bericht ‘flooding at khao San road’. Terwijl er op de stranden van die toeristen, EN Suvarnabhumi, EN Khao San, vooralsnog helemaal niets aan de hand is. Maar dan ook helemaal niets. Op deze manier kun je heel gemakkelijk schade toebrengen aan een land wat al genoeg problemen heeft op te lossen. Ik ken jullie persoonlijk, ik weet dat jullie Thailand een warm hart toedragen, en ik weet dat dat het laatste is wat jullie zouden willen.
Reporteren is goed – en nogmaals, jullie doen de meeste dingen geweldig goed. Ik ben ook geen fan van TAT – ken ze goed genoeg – en alle PR bullshit die daar verkondigd wordt. Ik ben ook geen persoon die de zaken mooier wil voordoen dan ze zijn – Thailand heeft met een enorme ramp temaken, en jullie kennen mij goed genoeg om te weten dat dit mij aan het hart gaat en dat ik zelf zo goed mogelijk probeer te helpen.
Mijn simpele verzoek aan julie: wees aub heel voorzichtig met het publiceren van ongeverifieerde en stemmingmakende verhalen. Ik respecteer dit blog enorm – anders had ik niet eens de moeite genomen om te reageren – en ik hoop dat jullie deze reactie positief en als aanmoediging zullen interpreteren. Keep up the good work!
Mee eens, zij het dat er spaanders vallen, waar gehakt wordt. Een kwestie van check, recheck and double check, maar in de haast slipt er wel eens iets tussendoor. Het verhaal over het risico van het sluiten van Suvarnabhumi is van een andere orde. Het gevaar is nog steeds niet geweken en de angst bij de Thaise overheid dat dit bewaarheid zou kunnen worden, blijkt al uit het verhogen van de aarden wallen en de zandzakken langs de toevoerwegen.
Gedeeltelijk mee eens John. Ik leg jullie echter nu juist niet langs een professionele meetlat. Ik zie juist mogelijkheden voor een ‘niet professioneel’ blog met geen budget om veel effectiever en slagvaardiger te zijn dan de gevestigde media. Voor het merendeel slagen jullie daar ook in!
Zie ook mijn opmerking mbt de gevestigde media
Als het bewuste stukje over Suvarnabhumi inderdaad informatie zou bevatten, van welke aard dan ook, zou ik het met je eens kunnen zijn. Echter, geen enkele informatie over wat het risico is dat het vliegveld onder loopt, hoe dicht het water genaderd is, etc. etc. Dat het vliegveld van belang is voor de economie in het algemeen en de toerisme sector in hetbijzonder mag als bekend worden verondersteld lijkt me.
Beste Robert,
Ik besef me terdege dat wij een verantwoordelijkheid hebben naar de lezers. Net zoals lezers die zelf ook hebben voor wat betreft het vergaren van informatie.
Dit blog is voor lezers en door lezers. Als wij een tweet gaan retweeten kunnen we dit niet checken, omdat John en ik in Nederland zitten en Hans in Hua Hin. Het zou al veel schelen als de Nederlanders die in Bangkok wonen ons helpen om de juiste informatie te verspreiden. Over de onjuiste tweet over Khao San Road, heb ik van jouw kant niets gehoord (of vergis ik me?). Misschien er even naar toe met de Skytrain om wat foto’s te maken en deze naar ons toe te zenden? Dan wil ik er wel een vette kop van maken dat er niets aan de hand is in deze voor Bangkok belangrijke toeristische straat.
De grootste ergernis van de Bankokianen is de slechte en tegenstrijdige informatie van de Thaise overheid (nota bene!). Uit deze brei van tegenstrijdige berichten moeten wij de juiste informatie zien te destilleren. Zonder hulp van lezers en op duizenden kilometers afstand vanuit Nederland valt dat niet mee kan ik je zeggen.
Mijn verzoek aan jou, als trouwe lezer, is dan ook: help ons door informatie te geven over de situatie in het centrum van Bangkok. Het is tenslotte social media. Dit voorkomt onjuiste berichtgeving.
Groet,
Peter
@ Robert. Ik vind het een beetje overdreven om te zeggen dat men schade aan Thailand berokkent over die informatie van SUV of Kao San. Over hoeveel pct Nederlandse toersten spreken we? Iedereen kan toch op zn vingers tellen dat niet iedereen het leuk vind om nu naar Thailand af te reizen. We zien toch allemaal de beelden en de berichtgevingen! Vooral als men voor de eerste keer gaat en gespaard hebt voor een rondreis. Wij hebben allemaal wel bijna heel Thailand gezien, ja dan is het makkelijk praten. Ik heb liever dat de mensen nu annuleren en de jaren erop steeds terug komen dan dat men zegt: “wat een ellende, daar ga ik nooit meer heen”. Ik kom uit de horeca, jij uit de toeristen branche. Dus jij weet ook, als de mensen nu gaan en ze krijgen wat tegenslag dan is de matras van het hotel niet goed, het eten niet lekker, het vervoer slecht en de mensen chagrijnig……ook al weten we dat dat niet zo is! Ik heb liever dat de mensen Thailand bezoeken als alles weer “normaal” is en thuis tegen iedereen reclame maken om het schitterende Thailand ook te gaan bezoeken dan dat men Thailand helemaal met de grond gelijk maakt.
Chapeau aan de redactie voor het werk en inzet in deze!
@marcos: jij praat nu vanuit eigenbelang. de discussie gaat over objectief informeren van lezers
heb geen eigen belang!discussie gaat of men de mensen iets verkeerd voor houdt? Ik vind van niet! Daarbij geef ik n voorbeeld waarom ik dat niet vind.
Beste bloggers,
net zoals jullie lees ik met aandacht alle mogelijke info mbt de vreselijke toestanden in Thailand. Op 1 november vertrekken wij op familiebezoek naar Nakhon Ratchasima. Ik luk er echter maar niet in om concrete info te krijgen.
Wij zouden vanaf Suvarnabhumi de skytrain willen nemen naar Mo Chit Northern Busstation om daar een bus naar Nakhon te willen nemen. Is dit nog mogelijk?
Is er iemand die me verder kan helpen?
Alvast bedankt,
Danny
Waarom ga je op SUV niet direct naar het busstation op de luchthaven om daar de bus naar Khorat te nemen?
Beste Hans,
uw tip heeft me een hoop stress minder bezorgd! Bedankt. Ik was niet op de hoogte dat er een rechtstreekse busverbinding was.
Trouwens… TOP site! Proficiat.
Khop kun krap
Danny
In de discussie over de rol van het blog sta ik ronduit en vierkant (wat samen nog niet zo makkelijk is) acher de redactie. Het is een blog. Een open medium, dat informatie geeft en achtergronden, maar ook ruimte voor kanttekeningen, relativering en satire. Het is aan de lezer om daar uit te destilleren wat voor hem/haar van belang is of wat hij wil bijdragen, binnen zekere grenzen natuurlijk. Objectieve nieuwsvoorziening haal je in eerste instantie elders, hoewel het blog daar momenteel ook goed in voorziet, waarvoor alleen maar lof. Het zijn juist de relativerende stukjes die het blog zo leesbaar maken.
Zou het trouwens een goed idee kunnen zijn het functioneren van de Nederlandse ambassade eens op dit blog te bespreken, of ligt dat te gevoelig. Als dat zo is, dan zegt dat ook iets over deze dienst die er toch is voor en door ons allen. Misschien moeten de reacties gecensureerd worden op het woord arrogantie, of zou er dan te weinig overblijven?
Lees dat er in Bangkok geen drinkwater meer in de winkels te krijgen is. Klopt dat?
De waterschappen geven wel beduidend minder keus, de goedkope bulkverpakkingen zijn meestal al weg. De duurdere merken in kleine verpakking zijn nog wel te krijgen.
Wel een kanttekening dat de situatie mogelijk snel kan veranderen.
@Baukje,
Niet alleen in Bangkok is dat het geval. In Pattaya Centrum is weinig drinkwater verkrijgbaar. Ik verblijf al weken op 2nd Road en bij alle supermarkten is weinig tot geen water te koop. De rekken zijn leeg! Slechts kleine flesjes, of heel erg weinig grote flessen. Als reden geven zij aan dat de aanvoer stagneert vanwege de wateroverlast elders. Pattaya staat namelijk helemaal niet blank. Maar ook in zo’ n droog gebied heeft men te kampen met een tekort aan drinkwater. En, lach niet, ook de voorraad bier in de schappen is vaak op! Deze situatie kan alleen maar verslechteren. Er wordt veel gehamsterd.
@Gringo, je zegt het even voor gezien te houden, dat vind ik heel jammer, begrijp me goed ik ben me terdege bewust vd ernst vd situatie wat betreft de overstromingen en het is natuurlijk logisch dat dat momenteel alle aandacht trekt maar er gebeuren toch ook nog wel andere dingen in Thailand?
Alle berichtgeving op dit blog is nu al een dag of 10 compleet gewijdt ad overstromingen en hoe ik erg het ook vind, ik zou ook best eens iets anders willen lezen dus wellicht dat jij daar een door mij altijd zeer gewaardeerde bijdrage aan zou kunnen leveren? 😉
John, je hebt mij ook niet om een lollig of amusant verhaal horen vragen.
Tja, dan zit er voor Gringo (en mij) idd niets anders op dan te wachten tot het water eindelijk weer is verdwenen.
Daar kan de Thaise TV dan nog een mooi voorbeeld aan nemen. Daarop gaan de soaps, de “telok”shows en disco-ende jeugd gewoon door. Sanook, sanook. Mai mee panhaa.