Wellevendheid

Iedereen die vaker Bangkok bezoekt zal ongetwijfeld zijn of haar speciale restaurantjes weten te vinden. Ook ik heb zo een aantal waar afhankelijk van een aantal factoren op een bepaalde avond de voorkeur naar uitgaat.

Kuang Seafood

Ditmaal bezoek ik het Chinese Kuang Seafood restaurant op de Ratchadapisek Road.

 
Aangezien deze straat lang en breed is zal ik beschrijven hoe je er met het openbaar vervoer gemakkelijk kunt komen, gebruik te makend van BTS en MRT; respectievelijk de Skytrain en Metro. Ga om te beginnen via de ‘Sukhumvit-line’ met de BTS naar station Asok en stap daar over op de MRT en reis vervolgens naar station Huai Khwang.

Daar aangekomen wandel je naar de uitgang ‘Le Concorde’ en wandel daar naar links.

Achtereenvolgens passeer je dan het Swiss Otel Le Concorde, het Cha Da hotel en de Forum Tower. Je bent dan bij het vier verdiepingen hoge Kuang Seafood restaurant aangeland. De totale route van de Metro-uitgang tot aan het restaurant zal zo’n 200 meter bedragen. Je kunt bij Kuang terecht op de begane grond, maar een aanbeveling is om met de lift naar de vierde etage te gaan en daar op het dakterras van de vele lekkernijen gaan genieten.

Zeker bij avond heb je dan een mooi uitzicht over deze grootse verkeersader met de schreeuwende lichtreclames. De naam van het restaurant zegt het al; vis is hier een specialiteit. Maar ook als je geen visliefhebber bent is er meer dan voldoende keuze uit een reeks andere heerlijkheden. Buitenlanders en toeristen zul je er slechts mondjesmaat aantreffen en daarbij is het een prettige bijkomstigheid dat de prijzen zeer schappelijk zijn.

Een schreeuwende vriend

Gezien de hitte prefereer ik ditmaal toch het koelere restaurantgedeelte op de begane grond boven het dakterras. Net begonnen aan mijn eerste hap van het voorgerecht ontspint zich aan mijn rugzijde een oorverdovend ‘gesprek’ tussen twee daar zittende dertigers. Het lijkt wel alsof beide mannen elkaar te lijf willen gaan zo hard gaan ze tegen elkaar tekeer. Draai me maar eens om en zie de twee druk gebarend en lachend met elkaar converseren. Van ruzie is allerminst sprake, maar van rust tijdens het eten evenmin.

De serveerster ziet blijkbaar aan mijn gezichtsuitdrukking en ook aan andere gasten dat de heren het best een beetje rustiger aan kunnen doen. Ze wil mij zelfs een ander tafeltje aanbieden hetgeen ik maar beleefd afsla. Sta dan maar op en vraag aan de spraakzame heren om de conversatie iets rustiger voort te willen zetten. Een van hen staat op en geeft mij de hand met het uitspreken van honderdmaal excuus. En inderdaad vervolgen beiden op zeer beschaafde toon hun gesprek.

Als de mannen vertrekken komen ze naar mijn tafel en schudden mij nogmaals de hand en vragen of we nog steeds vrienden zijn. “Wij komen uit Korea en excuseren ons nogmaals” zo krijg ik te horen. Wens hun een fijne vakantie en als antwoord krijg ik te horen dat ze hopen nog lang vriend met mij te blijven. Naar alle waarschijnlijkheid zie ik hen nooit meer, maar mocht ik ze tegenkomen dan heffen we ongetwijfeld samen het glas.