Een vreemde vogel, die koekoek

Samen met mijn goede kennis Chang, die al vele jaren in Thailand woont, zijn we vanuit zijn woonplaats Chiang Dao per auto naar Vientiane, de hoofdstad van Laos geweest.

De beschrijving van Vientiane blijft hier achterwege, want veel bezienswaardigheden herbergt de plaats niet. Het enige dat een aangename verrassing was, zijn enkele restaurants met een sublieme Franse keuken. De Fransen hebben in het voormalige Indo-China, waar Laos, naast Vietnam en Cambodja deel van uitmaakte, toch nog iets goeds achtergelaten.

De uitvalspoort naar Laos is de niet al te grote grensplaats Nong Khai, een plaats die niet onderdoet voor de ‘metropool’ Vientiane. In een paar uur, en dan bedoel ik letterlijk twee, kun je te voet de stad doorkruisen. De rit zowel heen als terug is het meest interessante deel van de trip met als tussenstop Phitsanulok. Vanuit deze plaats kun je het op korte afstand gelegen Sukhothai bezoeken; gewoon een must, want met Ayutthaya behoort het tot de grootste bezienswaardigheden van het land. Omdat we beiden eerder, zelfs enkele malen, de oude resten van het voormalige koninkrijk in ogenschouw hebben genomen, laten we het ditmaal letterlijk links liggen.

Het is geenszins de bedoeling om een soort reisverslag van deze trip te maken, maar wil wel vertellen dat een dergelijke autorit, ook al trek je voor zowel de heen- alsmede terugreis twee dagen uit, uiterst vermoeiend is.

Kort en bondig; de reis zit er op als wij in Chiang Dao zijn teruggekeerd. Na een heerlijke douche kunnen we niet beweren dat we de wereld weer aankunnen. Thailand heeft een grote naam op massagegebied. Wellicht zijn er nu mensen, die bij het lezen van deze zin hun wenkbrauwen fronsen. In dit geval heb ik het echt over de massagetechnieken zoals die in het heilige der heiligen, Wat Pho in Bangkok, worden gedoceerd. En met een diploma van deze massagetempel op zak heb je aanzien in dit vak.

Achter het -enige- hotel in de plaats Chiang Dao  is zo’n massagemogelijkheid gevestigd. Het lijkt ons een goed idee om, alvorens in het hotel te gaan eten, onze stramme spieren onderhanden te laten nemen. Geloof me, je moet er echt twee volle uren voor uitrekken. Zo nu en dan moet je wel eens een klein pijntje onderdrukken, want bepaald zachtzinnig gaan de dames niet altijd me je om. Als je daar niet tegen bestand bent, en de meer ‘weldadige’ massage prefereert, moet je wat dieper in de buidel tasten, en een andere gelegenheid opzoeken, waar de heren, en ook hun jonge heer, een heel ander aanbod krijgen voorgeschoteld. Ieder zijn meug.

We liggen op een zaal op een soort matras, gesepareerd door gordijntjes rondom. Het is duidelijk dat ik met een goede masseuse van doen heb, want ze weet exact mijn gevoelige en vermoeide spieren te lokaliseren. Als ze mijn linkerbeen als het ware omhoog hijst slaak ik een kleine kreet van pijn.

Verderop in de zaal hoor ik een oorverdovende kreet gevolgd door de roep ‘koekoek, koekoek’. Verder een hoop gegiechel en gesprekken van de massagedames onderling, waar ik verder geen touw aan kan vastknopen.

Nauwelijks een kwartier later speelt hetzelfde tafereel zich af en weer een verschrikte gil en de roep van de koekoek. Opnieuw een gelach van de masseuses, en uit de opmerkingen kan ik opmaken dat iemand ‘mau’ oftewel dronken is. Verder ontgaat me de clou in het geheel.

Met mijn onderbroek aan lig ik op het matras, als ik plotseling het gordijn zie bewegen en iemand op handen en voeten eronderdoor kruipt. Mijn masseuse wil de indringster -het was een zij- tot de orde roepen, doch voordat ze handelend kan optreden volgt een ruk aan mijn onderbroek die omlaag wordt getrokken, gevolgd door de kreet ‘koekkoek, koekkoek’, waarmee, althans voor mij, het koekoekmysterie is opgelost.

Dronken koekkoeken blijven vreemde vogels.