Thaise kunstschilders

Het lijkt er wel eens op alsof in Thailand heel wat kunstschilders het penseel goed kunnen hanteren. In de wat grotere plaatsen kom je een veelvoud aan galerieën tegen. Meestal betreft het de werkplek van de betreffende artiest die tevens als expositieruimte dienst doet.

Portrettekenaars

In Chiangmai bij de bekende Night Bazaar hebben zich een aantal portrettekenaars –en schilders gevestigd. Aan de hand van een simpele foto tekenen de mannen -en ook dames- een subliem gelijkend portret. Met bewondering heb ik die artiesten daar vaak gadegeslagen. Zwart-wit kan mij voor een portret meer bekoren dan kleur. Vergelijk het maar met de fotografie. Sommige onderwerpen krijgen in zwart-wit iets mysterieus, iets spannends.

De schilders

Hoewel er heel wat kunstschilders zijn die echt wel iets in hun mars hebben ontbreekt het hen vaak aan de nodige fantasie. Veelal komen die niet verder dan het kopiëren van bestaand werk. De zonnebloemen van Van Gogh blijken wel erg populair te zijn en de Colombiaanse schilder Fernando Botero, die grote bekendheid geniet vanwege zijn werk met afbeeldingen van pompeuze personen.

Kunstenaars die iets creëren dat aan hun eigen brein is ontsproten zijn dun gezaaid en dat is toch heel erg jammer. Het naschilderen zou toch voor ieder zich zelf respecterende artiest taboe moeten zijn.

Smaak

Over smaak valt niet te twisten en wat is eigenlijk een goede smaak? Persoonlijk ben ik bijvoorbeeld in het geheel niet gecharmeerd van houtsnijwerk. Heb wel heel veel bewondering voor het vakmanschap van de makers, maar wil het voor geen geld in huis hebben. Hoe beroemd Van Gogh’s zonnebloemen ook mogen zijn, ook een dergelijke kopie laat mij Siberisch koud.

Rembrandt

Hij is niet dood en leeft voort in zijn werk. Het zeer onlangs geheel gerenoveerde Rijksmuseum in Amsterdam trekt weer grote aantallen bezoekers en drommen mensen kijken hun ogen uit bij De Nachtwacht.

Bij een bezoek aan het atelier van een bepaalde schilder verscheen een grote glimlach op mijn gezicht. Oog in oog stond ik daar voor De Nachtwacht. Ik kon Rembrandt’s meest beroemde creatie zomaar aanraken en kapitein Banning Cock en luitenant Willem van Ruytenburg de hand drukken. Wat was ik in Thailand toch even een bevoorrecht mens. Nooit eerder mocht ik een dergelijk uniek iets meemaken.