Oude liefde roest niet
Opeens stond ik daar in de Grote Big C in Pattaya met haar oog in oog. In jaren had ik haar niet meer gezien, mijn voormalige Italiaanse geliefde. Op slag was ik weer smoorverliefd op mijn jeugdliefde van weleer. Samen hebben we heel wat beleefd en schitterende uitstapjes gemaakt.
Bij de hernieuwde kennismaking kon ik mijn ogen niet van haar afwenden en haar bevallige rondingen deden mij weer aan mijn jonge jaren terugdenken. Hoewel ze een facelift heeft ondergaan heeft ze voor mij nog steeds de charme en Koninklijke uitstraling van weleer. In haar jonge jaren verkeerde ze ook in het gezelschap van de Thaise koning Bhumibol, die eveneens idolaat van haar was. Inmiddels is ze zestig jaar, maar nog steeds bezit ze die aparte uitstraling en aan temperament heeft ze evenmin ingeboet, mijn innig geliefde Piaggio.
Concurrentie
Weliswaar heeft ze hier in Thailand met nogal wat concurrenten af te rekenen. Maar met opgeheven hoofd negeert ze die allemaal, want stijl en gratie kan haar niet worden ontzegd. Ze wil met iedereen op stap, maar is beslist geen alledaags typetje. Ze heeft allure en wil je met haar aan de rol dan moeten er wel eerst de nodige bahtjes op tafel worden gelegd.
Voor ruim driehonderdduizend baht trekt ze haar allermooiste avondjurk, het haute couture exemplaar GTS 300, aan en gaat ze schitterend en stijlvol opgemaakt met je mee. Minzaam zal ze al haar concurrenten het nakijken geven en jij als haar begeleider maakt met haar overal de blits. Je kunt haar geen goedkope dame noemen, maar met haar goedkoopste LX 125 outfit gaat ze al met je mee voor zo’n 88 duizend bahtjes. Wil je ietwat meer, mijn lieve stijlvolle Piaggio heeft een uitgebreide garderobe in verschillende kleuren. Voor een slordige 108 duizend baht legt ze daarbij heel wat meer kracht in de schaal en voeg je er nog zo’n acht mille aan toe dan, ja dan krijg je haar mee in een titanium kleurtje.
Vespiration
Je zult het ongetwijfeld al begrepen hebben mijn oude jeugdliefde is de Vespa van Piaggio, de mooiste scooter ooit gemaakt. Een Lambretta kon daar niet aan tippen en het Duitse exemplaar dat Heinkel ooit bouwde was lomp en enkel en alleen op motorische kwaliteit, kracht en snelheid gebaseerd. Nee, daar moest mijn Vespa het niet van hebben, zij had stijl en gratie. Mijn buddyseat, eigenlijk een naar woord, heeft heel wat jonge aantrekkelijke damesbilletjes mogen koesteren. In die jaren zaten de dames nog met een mooie jurk aan in de amazonezit, met beide beentjes aan een kant, achterop.
Mooie tijd was dat waar ik bij het zien van de nieuwe generatie Vespa scooters met veel plezier en ook een beetje weemoed aan terug moest denken.
Toch zal zij in Thailand beslist geen Jan en alleman vriendinnetje worden, want aan haar mooie uiterlijk hangt een behoorlijk prijskaartje. Voorlopig hou ik het tijdens mijn Thailand vakantie maar op een knipperlichtrelatie met een Japanse. Ze heeft bij lange na niet de stijl en gratie van mijn Italiaanse diva, maar ik doe het er maar mee. In het diepst van mijn hart blijf ik intens van mijn jeugdliefde houden, want oude liefde roest niet.
Voor geïnteresseerden: www.vespa.co.th en www.facebook.com/vespathailand
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand tips10 november 2024Thaton – Chiangrai; geen gemakkelijke keuze
Thailand tips1 november 2024Bang Krachao, de groene long van Bangkok
Bezienswaardigheden12 oktober 2024Mijn pareltje in Bangkok
Bangkok17 september 2024Wandelen door Chinatown
Heel leuk verhaal over de Vespa, in Thailand zijn veel posters verkrijgbaar over de Vespa
kijk maar eens op de weekend markt, vooral in Belgie is de Vespa weer heel populair aan het worden, over twee weken word er in Wieze een speciale beurs gehouden over de scooters, zie onderstaande link,
http://www.motoretrowieze.be/
gr Harrie Jansen Leusden
@Joseph, een prachtig verhaal, maar ik moet je toch wat vertellen. Jouw oude liefde is inderdaad niet meer wat zij geweest is. Zij heeft zich ingelaten met een paar Vietnamezen en daar een nieuwe generatie ter wereld gebracht.
Ook wel aardig, maar ik ken meerdere Thais, die een klassieke Vespa hebben en die de bastaardjes uit Vietnam verafschuwen.
Sorry, het is niet anders!
Allemaal leuk en aardig en ook ik heb Vedspa gereden, toen “Oudenrijn” nog een simpele rotonde was, en toen nog geen helm verplicht was en de snelheden op de weg geringer waren en -samengevat- het het hele verkeer nog een menselijke maat had.
Mijn doel was (gedurende een aantal jaren): het in de vakantiemaanden tropische Middellandse Zeegebied. Ik wilde “later” permanent in de tropen wonen. En dat doe ik nu.
Maar de Vespa wordt al in jaren niet meer gemaakt. Dus alleen zeer oude exemplaren zijn nog te koop, toch? Met alle kans op panne, en op de noodzaak van vervanging van niet meer verkrijgbare onderdelen, of zie ik dat verkeerd? En daarmee gaan rijden in het huidige verkeer? In Thailand dan ook nog? Wie de ervaring had zoals ik, weet -tenzij verstandverbijsterend blind- dat dat dodelijk gevaarlijk geworden is. Wat toen -in de 50er jaren- het geval was, is niet meer, en komt nooit meer.
Mijn zoon is ook helemaal knots van de Vespa, overigens zijn er in Thailand ook veel in omloop, afkomstig uit India.
Ja een Vespa is mooi maar wie een Honda rijdt heeft op iedere straathoek een garage zitten. Daarnaast zijn de monteurs beter bekend met Honda want dat is het grootste merk.
Ik reed laatst op de nieuwe Click 125i tune up en dat rijdt echt fantastisch en zeer zuinig. Die rijdt ongeveer 50 km op een liter en dat zie ik de Vespa nog niet doen. Topsnelheid dik boven de 100 en de helm onder het zadel.
Klopt helemaal, daarom ben ik onlangs overgestapt van Europese auto naar Japanse auto hier. Ik had altijd gelazer met erg duur onderhoud met geimporteerde onderdelen, niet op voorraad, etc. etc. Met Japanners kun je altijd en overal voor een redelijke prijs terecht in Thailand.
De Honda Click rijdt lekker inderdaad, maar als je van Vespa-achtige modellen houdt is het niet de logische eerste keus. Bijna ieder merk heeft wel een ‘imitatie-Vespa’ tegenwoordig, zoals bv de Yamaha Fino of de nieuwe Filano, Honda Scoopy, Suzuki Jelato. Rijden ook prima en zien er leuk uit.
Een Thaise vriend van mij verzamelt de echte Italiaanse klassieke Vespa’s, heeft er ook een in zijn restaurant staan en er zijn ook veel clubs in Thailand. Nostalgisch.
Ja,oude liefde roest niet.Ik heb in mijn jong jaren een 90 cc een 125 cc en als klap op de vuurpijl een 150cc gereden.Je opmerking m.b.t. de HEINKEL deel ik niet,voor die tijd een zeer geavanceerd ontwerp van de Duitse vliegtuigbouwer een viertakt en maar lieftst 175 cc. ik heb er heel wat buitenlandse kampeerreizen mee gemaakt bepakt en bezakt.
In Thailand zie ik trouwens nog steeds veel oeroude en walmende 2 takt Vespa s rondrijden als transporter met een immens bagagerek over de buddyseat.
Inmiddels be ik ook overgestapt op een Japanner. Mijn voorlaatste aanwinst was een van de eerste Honda PCX 125( maart 2010) een fantastische en zeer moderne motorscooter,maar voor mij iets te plomp in het verkeer hier in BKK.
Nu alweer bezig aan mijn 2e Yamaha Elegance 135cc die weliswaar iets minder zuinig is,maar zeer wendbaar en lekker vlot bij het optrekken(tot 60 km/h)
Kan het nog steeds niet laten!!!
De huidige moderne Vespa s zijn tegenwoordig uitgerust met veel in China vervaardigde onderdelen(volgens mijn monteur bij MOTOPORT) en willen je nog wel eens in de steek laten(electrisch circuit) en prijstechnisch niet interessant hier in Thailand.
Ja ja die goede oude tijd komt niet meer terug!!
Wat een schitterend geschreven stukje!!!