Onbekende bestemming Thailand

Verslonden heb ik ze de reisboeken van Lonely Planet. Aandachtig luisterde ik naar het toeristische radioprogramma van de VARA: ‘Op reis met dr. L. van Egeraat’. Later volgden Tv-uitzendingen als ‘Kent gij het land?’ en ‘Op reis.’

Van Egeraat was een begrip bij reislustige lieden en werd onder meer de eerste directeur van het Nederlands Wetenschappelijk Instituut voor Toerisme in Breda. Naar aanleiding van een van zijn radiopraatjes belandde ik in de zestiger jaren met mijn tentje in een klein plaatsje in Italië waar in die tijd nog geen mens ooit van had gehoord. Mooie omgeving, leuk klein meertje en …. veel, heel veel landgenoten. Ben er niet lang gebleven en ben nimmer meer naar een door van Egeraat gepromote plek gegaan.

Lonely Planet

Er is heel wat veranderd sinds die tijd. De aanvankelijke oprichters van de Lonely Planet, Tony en Maureen Wheeler, verkochten 75 % belang van hun geesteskind in 2007 aan BBC Worldwide en deden vier jaar later hun resterende belang eveneens aan BBC over. Voor dat laatste restant mocht het echtpaar nog 50 miljoen euro op hun toch al niet onaanzienlijke bankrekening bijschrijven. In 2013 deed BBC Worldwide het aangekochte bedrijf Lonely Planet voor omgerekend 55 miljoen euro over aan het Amerikaanse NC2 Media. De conclusie is dat BBC een aardig verlies moest afboeken en dat het echtpaar Wheeler zich heel wat luxueuze vakanties kan permitteren.

Vakantieplannen

Binnenkort, om precies te zijn op 15 januari, sta ik met een goede vriend op Schiphol om na ongeveer elf uur vliegen in Bangkok te arriveren. Eerlijk gezegd is het mijn gewoonte om een reis goed voor te bereiden. De heer van Egeraat is al lang overleden en de Lonely Planet behoort evenmin tot mijn naslagwerken. Internet en Google zijn mijn maatjes want bijna alles wat je wil weten kun je daar vinden. Toch betrap ik mij er op dat ik ditmaal de reisvoorbereiding toch een beetje laconiek heb opgenomen. De vele bezoeken aan Thailand hebben mij een beetje lui gemaakt en denk dat ik op heel wat ervaring kan bogen.

Waar gaan we heen?

Mijn metgezel noch ik zijn echte strandaanbidders; dus de voorkeur gaat weer naar het noorden uit. Pattaya is voor mijn goede vriend een onbeschreven blad en daarom wil ik het hem ditmaal niet onthouden. Laten we eerlijk zijn, na Bangkok tref je er de beste hotels en restaurants van het hele land aan. Pattaya heeft echt wel wat meer te bieden dan enkel en alleen a go-go’s en bars. Dus na aankomst even acclimatiseren in Bangkok en daarna enkele dagen Pattaya proeven. Met AirAsia vliegen we vervolgens naar Chiangmai huren er een auto en dan begint het avontuur.

Op avontuur

Het plan is om vanuit Chiang Mai naar Mae Sariang te rijden en vandaar naar Mae Sam Laep te gaan. Meer dan twintig jaar geleden ben ik er ooit slechts enkele uren geweest. Met een vrachtwagen die vanuit Mae Sariang er wekelijks goederen bracht mocht ik meerijden. Mijn mooiste trip die ik ooit in Thailand heb gemaakt. Jammer dat ik tot op de dag van vandaag er niet achter kan komen of we er met een doodgewone auto heen kunnen gaan. Google bracht in dit geval geen uitkomst. De hotels die ik in Mae Sariang mailde omtrent de mogelijkheden waren zo klantonvriendelijk om niet te reageren. Thais trekje? Hoop op dit blog in een later stadium een enthousiast verhaal over Mae Sam Laep te kunnen publiceren. Mae Sot, waarvan ik moet bekennen er nooit eerder te zijn geweest, is het volgende doel. “Er zijn maar weinig plaatsen in Thailand waar ik liever een paar dagen doorbreng dan in Mae Sot, de wervelende districtplaats aan de grens met Myanmar in de provincie Trat” schrijft, Thailandkenner en publicist Sjon Hauser.

Google geeft verder heel wat informatie waarop we ons nu al verheugen. Hoe lang we daar blijven? Weten we niet en is ook onbelangrijk. Het enige dat we hebben vastgelegd is ons hotel in Chiangmai waar we vrijdag 6 februari willen zijn. Daags daarna trekt het fameuze jaarlijkse bloemencorso door de stad en dat mogen we niet missen. Heb het vele malen mogen aanschouwen en kan er telkens weer intens van genieten.
Maar alvorens in Chiangmai te belanden hebben we ook nog Sukothai bezocht, althans als we niet teveel zijn opgeslokt door al het moois dat Mae Sam Laep en Mae Sot ons te bieden heeft.

Een vurige wens

Twee jaar geleden bezochten we samen het olifanten trainingscenter in Chiangmai. Mijn goede vriend was helemaal hotel de botel omtrent de vertoonde schilderskunsten van de olifanten. Met regelmaat heb ik het verhaal moeten aanhoren hoeveel het hem nog steeds spijt destijds niet een dergelijk ‘kunstwerk’ te hebben gekocht. Van dat gejammer en intense spijt wil ik hem nu gaan verlossen dus ….
En om hem helemaal in de zevende olifantenhemel te brengen rijden we daarna richting Lampang om er een bezoek te brengen aan het olifantenziekenhuis. In mijn gedachten blijven we een nachtje in Lampang en gaan ’s avonds heerlijk eten in een van mijn favoriete restaurantjes aan de rivier. Lekker uitslapen en dan richting Phrae en omgeving.

Niets is vastgelegd, alles kan en niets moet, dus gewoon op de bonnefooi. Moet op het einde van het jaar weer even terugdenken aan de oudejaarsconference van Wim Kan; “Waar we heen gaan, Jelle zal wel zien.”