Laryssa, een Russisch explosief kruitvat

Soms is zelfs een simpel bezoek aan wat ik maar betitel als een music-bar niet van gevaar ontbloot.

’s Avonds rond negen uur breng ik een bezoek aan een klein barretje in een zijstraat van Naklua road in Pattaya. Er staan hoofdzakelijk tafeltjes met daaromheen voor mij ongemakkelijke zittende barkrukken. De meer gemakkelijke stoelen zijn bezet, doch aan een tafel ontwaar ik vijf stoelen waarvan nog drie vrij zijn.

Beleefd vraag ik aan de Thaise heer en Westers uitziende dame of ik aan de tafel bij hen mag aanschuiven. Geen bezwaar! Alras kom ik in gesprek met de dame die een Russische blijkt, met een veel te kort broekje en een boezem van jewelste. Met haar Thaise vriend woont zij inmiddels al vijf jaar samen en de eerste kennismaking van het stel was heel uitzonderlijk zo verneem ik. “Hij heeft mij al slapend ’s morgens vroeg rond vijf uur op het strand ontmoet”, krijg ik van haar in redelijk Engels te verstaan. Haar Thaise vriend laat alles maar gelaten over zich heengaan en Laryssa is als ik het goed zie aan haar vijfde biertje begonnen. Ze kwebbelt er aardig op los en in een mum van tijd lijkt het of we elkaar al jaren kennen.

Het fenomeen Poetin

Als het gesprek een andere wending aanneemt en ik onnozele hals van mijn afkeer jegens Poetin laat blijken en Gorbatsjov de hemel in prijs, verandert Laryssa in een helse furie en explosief kruitvat.

Wat denk ik wel om haar idool Vladimir Poetin af te kammen. Voor Gorbatsjov heeft ze geen goed woord over. Vladimir dat is een vent, een echte held! Haar ziedende ogen kijken mij wild aan en als die konden doden was ik er geweest. Het lijkt wel of haar toch al niet geringe boezem opzwelt tot een omvang om bang van te worden. Om het gesprek maar op een ander onderwerp te gooien en een uitweg te zoeken laat ik maar een biertje voor haar aanrukken. Alcohol blijkt verzoenend te werken en ik klink huichelend met haar mee op het welzijn van haar idool: “Vashe zdorovje Vladimir.”

Haar Thaise vriend zit er maar zwijgend bij en doet verwoede pogingen om haar mee naar huis te krijgen. Met geen tien paarden is Laryssa over te halen om met hem mee te gaan. Het bier smaakt immers veel te lekker en de band laat haar toch al niet geringe temperament aanzwellen.

De vloer op

Laryssa staat op, pakt mijn arm vast en hupsakee de dansvloer op. Ik dans niet met haar, maar zij met mij. Dansen zeg ik? Het kruitvat in haar is ontstoken, de slippers worden aan de kant geschopt en op haar blote voeten dol ik met haar in het rond. Kan haar boezem niet ontwijken en hoewel ik het niet wil toegeven snak ik naar adem.

Overtref mijzelf voor wat betreft mijn uithoudingsvermogen. Heel even gaan mijn gedachten uit naar de 9^e Symfonie van Ludwig van Beethoven. Toegegeven, vreemd, heel vreemd in een dergelijke situatie met de opwindende en vooral zeer luide muziek van het orkest.

Verenigd Europa

Hijgend zoek ik met mijn danspartner, onder het goedkeurend oog van haar Thaise vriend, ons tafeltje op en plof vermoeid in de gemakkelijke stoel neer. Voel me toch wel een beetje trots dit geweld te hebben doorstaan. Mijn gedachten dwalen weer af naar Van Beethoven en zijn negende Symfonie die de basis vormt voor het Europese volkslied. In de finale gebruikte Van Beethoven het ‘Ode aan de vreugde’ van Schiller waarin de voor mij meest aansprekende tekstregel: ‘Alle Menschen werden Brüder’. Na de politieke aanvaring met Laryssa blijft die tekst door mijn hoofd dwalen. Na heel wat vruchteloos aandringen van haar geduldige Thaise partner gaat het explosieve kruitvat na het ‘allerlaatste biertje’ toch maar met hem mee. Bij het afscheid fluistert ze nog even in mijn oor “You have beautiful blue eyes”.

Inmiddels is mijn Russisch met sprongen omhoog gegaan: “Vashe zdorovje”. Laryssa het ga je goed samen met jouw Thaise partner.