Het gebed van de monnik

Tweemaal per jaar breng ik een bezoek aan Chinatown om bij een van de vele aldaar gevestigde Chinese apotheken een wondermiddel te kopen voor de 90-jarige moeder van een lieve vriendin.

De wat strammer wordende spieren worden volgens de betreffende mevrouw heel wat soepeler na de behandeling met ‘Wood Lock Medicated Balm’, een Chinees smeermiddeltje uit Hong Kong.

Bij het naar binnen gaan kan ik al genieten van de vele geuren die ietwat mysterieus de ruimte vullen. Ontelbare potjes en laatjes gevuld met de meest vreemdsoortige kruiden verspreiden een niet onaantrekkelijke geur. Schaf ditmaal vier verpakkingen aan voor 280 baht per stuk.

Kan daarbij het niet nalaten om als ‘grootafnemer’ duizend baht te bieden. Maar dan heb je aan een Chinees een zware dobber. Er kan echt geen bahtje vanaf en dat is iets wat me niet vaak overkomt. Een ouder echtpaar zwaait hier de scepter en dat is duidelijk merkbaar. Als het over geld gaat komt de oude bazin zich er hoogstpersoonlijk mee bemoeien en wordt de jongere verkoper min of meer aan de kant geschoven.

Rekening

De vraag om een rekening is het begin van een echte klucht. Rekening? Nooit van gehoord. Hebben we niet. De echtgenoot, gesierd met een spierwitte sik, komt er eveneens aan te pas. Hij wil wel een bonnetje schrijven als het in het Chinees mag. Geen probleem wat mij betreft. Een stukje papier wordt te voorschijn getoverd en in sierlijke Chinese tekens iets geschreven. Maar dan vult hij een foutief bedrag in want viermaal 280 gaat blijkbaar zijn sik te boven, iets dat je van een Chinees niet zou verwachten. Het vodje wordt verscheurd en een nieuwe poging ondernomen, waarbij de jongere bediende hem influistert hoe 1120 moet worden geschreven.

Santibhavank P / Shutterstock.com

Hua Lamphong

Met mijn plastic tasje, waarin de vier aangeschafte flesjes, wandel ik terug naar het Hua Lamphong treinstation om vandaar met de ondergrondse richting hotel te gaan. Altijd heerlijk om op dit hoofdstation nog heel even rond te dolen, want het is een plek waar je als amateur fotograaf menigmaal een aardig plaatje kunt schieten.

Aan de zijkant van het station valt mijn oog op een tussen twee pilaren zittende krant lezende monnik. Het lijkt mij wel iets voor een foto dus wandel ik met mijn camera nog opgeborgen richting monnik. Haal daar mijn camera te voorschijn en richt deze quasi een heel andere kant op. Tracht daarbij de aandacht van de monnik te trekken hetgeen wonderwel lukt.

Een amulet plus gebed

In mijn beste Thais tracht ik een gesprekje aan te gaan en vraag hem beleefd of ik ook een foto van hem mag maken. Hij knikt instemmend waarna hij een pose wil aannemen hetgeen uiteraard niet de bedoeling is. Kan hem gelukkig aan het verstand brengen dat hij rustig in de krant verder kan lezen. Na het nemen van enkele foto’s raak ik verder met hem in gesprek en ga op een van de traptreden naast hem zitten.

Op zijn uiterlijk afgaande is de monnik van zeer eenvoudige komaf. Handen en voeten plus een verwaarloosd gebit spreken boekdelen. Daarbij ziet ook zijn oranje habijt er nogal verfomfaaid uit. Het kloosterleven is zo te oordelen voor hem ook geen hemel op aarde. Zijn blik dwaalt nieuwsgierig af naar mijn plastic tasje.

Om die nieuwsgierigheid te bevredigen haal ik maar een verpakking te voorschijn en vertel hem de achtergrond. Blijkbaar begrijpt hij mij want hij knikt instemmend en haalt uit zijn oranje schoudertas een amulet te voorschijn dat ik met de wonderolie aan de mevrouw moet geven. Met een wai bedank ik hem voor dit genereuze gebaar.

Maar zo goedkoop komt Joseph er niet vanaf, want prompt volgt de vraag of ik hem 20 baht kan geven. Hij heeft dorst en kan dan een flesje water kopen. Niet flauwtjes verdubbel ik het gevraagde bedrag waarna hij mij belooft voor de betreffende mevrouw de hulp van Boeddha in te roepen.

Ben benieuwd hoe het, na de wonderolie plus niet te vergeten de bovennatuurlijke hulp, met de moeder van mijn vriendin zal gaan. In mijn verbeelding zie ik haar al een salto aan de rekstok maken waar onze Olympisch kampioen Epke Zonderland niet van terug heeft.