Een bier en twee Lady drinks

Zo nu en dan mag ik als ik in Bangkok vertoef graag mijn favoriete restaurant Baan Khanitha op Soi 23 met een bezoek vereren.

 
Naar mijn mening is het een van de beste en ook leukste restaurants van de stad. Je kunt er zowel binnen alsook buiten genieten van heerlijke Thaise gerechten en daarbij beschikt men ook nog over een redelijk wijnassortiment. Het is niet bepaald een goedkoop restaurant maar de kwaliteit/prijsvergelijking is uitstekend in balans.

Ober Muziek!

In een dergelijke omgeving met een lekkere hap en goed glas mis ik zo nu en dan de violist die aan het diner nog iets extra’s toevoegt. Hoewel vrij nuchter van aard kan ik bij een bepaalde soort muziek heerlijk wegdromen of bij een schuiftrombone en saxofoon echt uit de ban springen. In de dertiger jaren, zo heb ik me laten vertellen, stonden in bepaalde horecagelegenheden automatisch spelende muziekinstrumenten die een heel orkest konden imiteren. Orchestrions werden die instrumenten genoemd. Wilde je muziek horen dan riep je gewoon: “Ober, muziek” en de boel stond op z’n kop.

‘Breng je vrouw in Extase’ was een slogan van een Amsterdamse uitgaansgelegenheid luisterend naar de naam Extase, waar je op de meeslepende muziek een dansje kon maken. Bij Heck’s op het Rembrandtplein speelden orkesten als Malando, The Ramblers en Boyd Bachman en in de kleine Bamboo Bar stond een klein podium met piano, contrabas en nog enkele andere instrumenten waarop de gasten naar goeddunken zelf konden musiceren. Of heerlijk naar de Leidsestraat waar Max Woiski met zijn orkest in La Cubana je in een vrolijke stemming bracht. Het is allemaal voorbij die tijd, gewoon onbetaalbaar geworden voor de uitbater.

KAMPON KAEWJARAT / Shutterstock.com

Live Music in Thailand

Hoewel de lonen in Thailand belangrijk lager zijn zou je mogen verwachten dat in de uitgaansgelegenheden nog wel aardig gemusiceerd zou worden. Ja en nee. Het ligt er aan waar je voorkeur naar uitgaat. In Pattaya mag ik nog wel eens graag in de Jazz Pitt (Second Rd Soi 5) binnenstappen, waar het goed en rustig toeven is en je bij het aangrenzend PIC restaurant het hectische barleven even kunt ontvluchten. In Bangkok, ik beken het eerlijk, mag ik na een lekkere maaltijd nog wel eens op Soi Cowboy rondhangen. Bij Country Road wil ik, afhankelijk van het orkest, voor korte of langere tijd ook nog wel eens binnenstappen. Jammer dat de andere zaak met dezelfde naam op de hoek van Soi 19 plaats heeft moeten maken voor de bouw van het nieuwe warenhuis Terminal 21.

Een bier en twee lady drinks

Stap op deze avond op Soi Cowboy bij het genoemde Country Road binnen waar de klanken van trompet, saxofoon en schuiftrombone voor een excellente ambiance zorgen.

Neem aan een van de tafeltjes plaats en bestel een biertje en tegelijkertijd twee lady drinks. Een variant op een kunstje dat ik onlangs op dit blog heb gelezen. Het dienstertje weet er niet goed raad mee, want ik zit daar immers in mijn eentje. Zie haar even later met een collegaatje overleggen wat ze met die snuiter aan dat tafeltje moet.

Ook samen komen ze er blijkbaar niet uit, dus komt ze weer terug. Dat biertje is duidelijk maar welke lady drinks moet ze brengen. Ik wijs maar naar een andere dame met iets oranjeachtig spul in een glas en vertel haar dat het zoiets moet zijn. Als de glazen en mijn biertje ter tafel komen vraag ik haar of er ook nog twee dames zijn die het willen komen opdrinken. En …. dat heb ik geweten. In een mum van tijd werd ik bijna aangerand. Mijn ego groeide tot ongekende hoogte en mijn leeftijd daalde bij elke slok met jaren. Bij het derde of vierde rondje dacht ik zelfs weer bij Max Woiski te vertoeven en zag ook Boyd Bachman weer voor me. En wat vonden die twee meiden mij toch een engel. Regelmatig drukten beiden hun zachte lippen tegen mijn wangen. Ik vertoefde even in een droomwereld.

Isan muziek

Op een bepaald moment maakte het orkest plaats voor een ander ensemble. Het openingsnummer is zo te zien, en uiteraard ook te horen, een topper uit de Isan. Alle meiden worden hysterisch en ook mijn twee tafeldames begeven zich al dansend en zingend met de armen in de lucht op de vloer. Wat een plaatje. Deze Romeo had er zo tussen willen springen, maar kon zich nog net beheersen. Op het hoogtepunt heb ik het feest toch maar verlaten, mijn twee nieuwe vriendinnen met de tranen in de ogen achterlatend.

Of ik morgen weer terugkom? Wellicht. Hoewel ik alleen maar oog heb gehad voor mooie en aardige dames kon ik niet nalaten om bij het verlaten van de zaak toch snel nog even achterom te kijken. Zag gelukkig niemand die alleen aan een tafeltje zat met twee glazen bier. Je weet het immers maar nooit.