Doe ik iets verkeerd in Pattaya?
Het is geen vraag die ik mijzelf stel, want ik weet dat ik niets verkeerd doe in mijn eigen optiek. Als een andere buitenlander vindt dat ik in bepaalde opzichten wel verkeerd bezig ben, dan is dat jammer. Het boeit mij weinig!
Nee, de vraag kwam van een Amerikaan die in Pattaya woont en op een Engelstalig forum de vraag poneerde: “Is it wrong to live in Pattaya and not be interested in Thai culture?”. Hij noemt daarbij een aantal aspecten van zijn leven hier met de Thais in Thailand met daarbij zijn uitleg waarom hij zich maar weinig wil aanpassen aan het Thaise leven. Niet met alles ben ik het met hem eens, maar ik kan wel degelijk zijn houding begrijpen. Ik zal op een paar punten van hem wat dieper ingaan en voeg daar dan nog wat eigen punten aan toe.
Voordat ik dat doe, vraag ik u wel te bedenken dat iedere buitenlander die in Thailand komt wonen, zijn eigen reden daarvoor heeft. Ik zal het niet over de expat (kort verblijf) hebben die hier voor een bepaalde tijd is gestationeerd door zijn werkgever. Ik heb het dan bewust over de mensen die zich hebben laten uitschrijven in hun thuisland en als het ware zijn geëmigreerd. Die groep bestaat uit mensen die een nieuw bestaan wensen op te bouwen. Waarom zij dat willen is hun zaak, voor mij was het, omdat ik weduwnaar werd en een goed “tweede leven” als pensionado wilde hebben.
“Tweede leven”
Ik ben gelukkig in mijn tweede leven en geniet elke dag van de beslissing die ik destijds nam om naar Thailand te vertrekken. Ik heb een leuk gezin, een prima pensioeninkomen, een mooi huis, nieuwe vrienden, nieuwe hobby’s, kortom ik ben een tevreden mens. Maar ik lees nog wel eens – ook op dit blog – dat ik sommige dingen niet goed doe. Als je permanent in Thailand gaat wonen, moet je integreren, moet je de taal leren, moet je je aanpassen aan het Thaise leven. Oh ja? Nou, ik ben een Nederlander en wat ik ook doe, ik zal nooit een Thai worden en ik ben dat ook geheel niet van plan. Ik houd mij natuurlijk aan de wetten en regels van het land, maar neem niet klakkeloos alle gewoontes over.
Je moet integreren
Wat is dat, integreren? Leren langdurig in kleermakerszit door te brengen? Allerlei al dan niet boeddhistische tatoeages laten aanbrengen? In een houten huis (op palen) gaan wonen op het platteland, het “echte Thailand”? Insecten, eekhoorns, reptielen en andere vreemde gerechten gaan eten? Met verstand op nul, blik op oneindig aan het verkeer deelnemen? Nou, in dat geval ben ik na 15 jaar in Thailand te hebben gewoond, nog steeds niet geïntegreerd.
Mijn integratieproces voltrekt zich vooral in eigen kring. Ik woon samen met een mooie lieve Thaise vrouw (uit de Isaan nog wel!) en flinke zoon in een mooi huis in Pattaya. Twee broers van haar wonen inmiddels met hun partners ook in de buurt en komen regelmatig buurten. De familie doet veel samen overeenkomstig Thaise tradities. Ik heb begrip voor hun Thaise benadering van het leven, zal ook niet proberen daar veel Nederlandse alternatieven tegen over te zetten. Ik voel mij prima thuis tussen die Thai’s, maar ik zal nooit één van hen worden.
Je moet de taal leren
Oh ja? En waarom dan wel? Laat ik u vertellen dat ik het Nederlands, Engels, Frans en Duits in woord en geschrift beheers. Bovendien kan ik een Zweedse, Italiaanse en Spaanse krant redelijk lezen. Ik vind het wel genoeg.
Toen ik aan het begin van mijn loopbaan veel naar Oost-Europese landen reisde, werd mij aangeraden Russisch te leren. Dat zou goed zijn voor mijn contacten met mogelijke handelspartners. Daarna kwam er een periode, dat ik het Midden Oosten veel bezocht. Arabisch leren dan maar? Met Engels en Duits is het mij ook prima gelukt in deze gebieden zaken te doen.
Nu woon ik in Thailand en “moet” Thais leren volgens sommigen, want dan “begrijp ik de Thaise mensen beter”. De Thaise taal is door een andere schrijfwijze en uitspraak niet eenvoudig ter leren. Ik heb de ambitie niet meer om de taal machtig te worden en – zeker in Pattaya – is het ook minder noodzakelijk dan ergens op het platteland. Puur zakelijk kom ik er meestal wel met Engels uit als ik iets wil kopen, iets duidelijk wil maken of iets wil afspreken. Gevoelsmatig wordt het moeilijker om een Thai te begrijpen, maar daar helpt de kennis van de Thaise taal ook niet veel.
Aanpassen in het verkeer
Je moet je aanpassen aan het chaotische verkeer in Thailand dat is helemaal waar! Dat aanpassen betekent voor mij niet net als een Thais door het verkeer heen racen, maar vooral defensief rijden. Een rood stoplicht is stoppen voor mij en niet, ook al komt er van geen enkele andere kant enig verkeer, slim doorrijden. Bij groen licht hoef ik niet als eerste weg te racen, laat anderen dat maar doen en het risico lopen van alsnog een door rood licht rijdende andere verkeersdeelnemer. Met andere woorden, ik rij goed en zo snel als mogelijk, maar wel voorzichtig en goed anticiperen op wat het andere verkeer voor capriolen uithaalt.
Ik heb trouwens al vanaf het begin in Thailand geen auto meer bestuurd, hoewel ik wel een Thais rijbewijs bezit. Ik weiger om het risico van een verkeersongeval te lopen en bovendien is het gebruik van een auto in Pattaya vrijwel zinloos. Het kost zeker twee keer zoveel tijd als met een scooter/brommer en parkeren is ook lang niet altijd gemakkelijk. Voor langere ritten maak ik gebruik van het openbaar vervoer of laat mij rijden door een vertrouwde Thaise chauffeur. Daarmee neem ik het risico van een ongeval natuurlijk niet weg, maar vermijd wel als buitenlander de mogelijke nare consequenties. Egoïstisch gedacht? Ja, dat klopt!
Thai Food
Je moet als buitenlander in Thailand zo veel mogelijk Thais eten, ja toch? Als je op vakantie hier bent, ben ik het daar wel mee eens. Ik heb zelf tijdens vroegere vakanties in Spanje, Portugal of Italië meestal ook de lokale gerechten de voorkeur gegeven. Ook in Thailand wel, maar als je hier langer woont, krijg je op den duur toch ook wel zin in een maaltijd zoals vroeger thuis. Ik ben opgegroeid met aardappels en bruin brood en hoewel ik best regelmatig Thais eet, vind ik de Hollandse pot en een bruine boterham met kaas nog altijd lekker. In Pattaya is het ruimschoots mogelijk om Thais te eten, maar ook kan ik een Spaanse paella eten of osso buco uit Italië, moussaka uit Griekenland, nasi ramas uit Indonesië of welk ander gerecht uit vele andere landen dan ook. Net als vroeger op vakantie, zal ik maar zeggen, want mijn tweede leven als pensionado is immers een langdurige vakantie!.
Pattaya of Isaan?
Voordat ik in Thailand kwam wonen, kende ik alleen Bangkok met een enkel uitstapje naar Pattaya en Chiang Mai. De Isaan kende ik niet en heeft mij ook nooit aangetrokken. Mijn Thaise vrouw, die ik in Pattaya heb leren kennen, komt uit Roi Et, dat ik toen ook wel regelmatig bezocht heb. Het is nooit in mijn gedachten opgekomen om daar te gaan wonen. Ik ben een stadsmens en zou het in een klein dorp, waar ook in Thailand, niet lang uithouden. Ik heb uiteindelijk voor Pattaya gekozen omdat ik hier zowel het Thaise leven kan proeven en toch met beide benen in een westerse omgeving blijf staan.
Als sommige mensen vinden dat als je in Pattaya woont, je Thailand niet kent, dan is mijn antwoord steevast: als je zoveel kritiek op Pattaya hebt, dan ken je deze veelzijdige stad niet!
Dat anderen wel voor een leven op het Thaise platteland kiezen, is hun goed recht, van mij geen woord van kritiek. Ik stel het dan wel op prijs als anderen mijn keuze voor Pattaya ook respecteren.
Tenslotte
De Amerikaan in de inleiding van dit verhaal heeft alle gelijk van de wereld. Hij wil leven op zijn eigen manier waarbij een flink aantal aspecten van het Thaise leven niet past. Het is zijn vrije keuze, waarmee ik mijzelf grotendeels kan verenigen. Iedereen moet zijn leven indelen zoals hij/zij dat wil en zich niet laten beïnvloeden door wat anderen vinden, dat “moet”.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Amen.
Jouw Pattaya is mijn Koh Samui. Ben het 100 pct. met je eens.
Ik probeer wel te integreren in Thailand en dat is simpel door aan het Thaise leven deel te nemen, maar ja ik woon in de Isaan en heerlijk rustig. Pattaya is voor mij geen graadmeter voor Thailand. De vriendschappen die ik heb opgebouwd in mijn woonomgeving zijn verrassend en zal ik in Pattaya nooit hebben. Ieder zijn eigen mening en die wil ik van Gringo ook niet ontzeggen.
Beste ,
Ik denk ongeacht waar je wil leven en je geen interesse hebt in een andere cultuur dat je uzelf wel moeilijk maakt .
Als je de taal onder de knie hebt maakt het makkelijker , toch ?
integreren is respect voor een andere cultuur .
Jan dit is het droevige relaas van iemand die niet goed nagedacht heeft voor hij naar Thailand emigreerde. Op enkele punten ben ik het met hem eens.
Doch wat de taal betreft pertinent niet: Waar ook ter wereld je gaat wonen leer eerst de taal. Die kennis heb je nodig om te kunnen overleven.
In Thailand juist omdat hier zeer slecht Engels wordt gesproken.
Mijn vrouw zegt het zijn slechts enkelen die in de gelukkige instandigheid verkeren in het buitenland te kunnen studeren. De rest moet het doen met Thais onderwijs. En dat is beneden de maat.
Daarbij komt dat ze denken Engels machtig te zijn terwijl het nergens op slaat. Als je zegt dat je het niet snapt wordt je verbaasd aangekeken. Bovendien worden ze in allerlei functies nooit op kwaliteit aangenomen, doch op famillie= of vriendenband.
Enkele voorbeelden; (waarvan er wel honderd zijn) Een dokter die niet weet wat Drowsiness is of Constipation of lauw water in het Engels. .Of acetyl saliesyl..Ga zo maar door. Daarom om in Thailand te kunnen wonen, tusssen de Thais moet je voor meer dan 50% de taal machtig zijn.
Anders heb je overal je vrouw bij nodig, lastiig als die niet in de buurti is. Of ziek te bed ligt en jij 1669 moet nellen en ze vragen wat er aan de hand is.
Geloof me elke Westerse taal is grammatikaal veel moeilijker en………..
Dat kan niet dat kennen we niet gewoon er aan beginnen.
Zonder kennis van de taak wordt het een moeilijke zaak.
Er komt een praktisch punt bij dat helaas in Nederland bij het verplicht inburgeren ook niet serieus wordt genomen: Het is gewoon erg moeilijk en voor velen ondoenlijk om na je 30ste/40ste een volslagen nieuwe taal te leren. Een verwante taal lukt meestal nog wel omdat er enig houvast is, Iemand die al Frans of Spaans spreekt, maakt zich het Italiaans nog wel eigen. Dat is echter onvergelijkbaar met een niet verwante taal als het Thai waarvan het schrift bovendien ook heel anders is.
Ik begrijp u volkomen, meer zelfs, op enkele details na deel ik uw mening. Ik woon dan wel niet in Pattaya maar in Bangkok Metropolis
Ik ben het voor het grootste deel geheel met je eens, Gringo, en ik vind het ook een boeiend onderwerp. Ik ben het slechts op een punt niet met je eens en dat zie je in het laatste citaat! Dit komt allemaal uit een artikel een paar jaar geleden:
https://www.thailandblog.nl/opinie/je-wordt-nooit-een-thai-de-hemel-beware-ons-daarvoor-2/
citaten:
Openheid, begrip, nieuwsgierigheid, dapperheid, doorzettingsvermogen en de wens te begrijpen hebben hier alles mee te maken. Je wordt nooit een Thai, de hemel beware ons daarvoor. Dat moet ook helemaal niet, diversiteit in een samenleving is het mooiste wat er is.
Aanpassen vraagt ook om compromissen. Daar stuiten we vaak op een grens. Tenslotte moet je je eigen integriteit bewaren. Aanpassen is niet hetzelfde als alles klakkeloos overnemen.
Aangepast zijn betekent niet, ik herhaal dat nog eens, dat je moet worden of je moet gedragen als een Thai. De notie dat je ingeburgerd bent als je ook tegen het verkeer inrijdt, plastic zakjes verzamelt bij 7-Eleven, in geesten gaat geloven, het boeddhisme omhelst of je bezuipt bij ieder feest is even dwaas als te verwachten dat je Thaise partner in Nederland is ingeburgerd als ze tegen de kou kan, haring lekker vindt, André Hazes mooier vindt dan Phumpuang Duangchan of de fiets prefereert boven de auto. Je hoeft bovendien niet alle Thais aardig te vinden of verwachten dat alle Thais jou aardig vinden.
Aangepast zijn betekent wel dat je je prettig, voldaan en aangenaam voelt in de Thaise samenleving, dat je het gevoel hebt dat je die samenleving kent, dat je er in opgenomen bent en daar op de meeste niveaus aan kunt meedoen, dat je onbevangen rondloopt terwijl je tegelijkertijd je eigen identiteit, waarden en integriteit bewaart. Het is, kortom, je thuis voelen.
Ik verschil maar op een punt met jou van mening, en dat is het leren van de taal. Jij die zoveel talen kent zou daar geen probleem mee hoeven te hebben. Misschien is ‘noodzaak’ een te sterk woord maar het maakt je leven zoveel prettiger: humor, begrip en samenwerking.
Het laatste citaat dan maar:
Een andere belangrijke hobbel vormt de taal. Het is mijn overtuiging dat de enige weg om een cultuur te begrijpen via de taal gaat, uitzonderingen daargelaten. De taal leren laat aan de Thai ook zien dat je geïnteresseerd ben in hun cultuur
Ik kan me ook wel in het verhaal van gringo wel vinden, dat een ieder zich naar beste en plezierig leven heeft wat hij of zij voor ogen heeft.
Ik vindt het laatste citaat van de schrijver van hier boven wel enige verschillende uitleg vatbaar is.
Ik ken een farang die al zo’n 10 jaar in bangsaray woont, die op de opmerking van zijn vrouw om thai’s te leren tegen haar zegde dan heb ik meer ruzie als ik weet alle fratsen jullie zeggen en willen. Daarmee wil ik ook niet zeggen dat dit de manier is, zoals altijd een ieder moet doen wat hij wil binnen de kader van de regels.
Bedankt, Tino voor de waardevolle aanvulling, waar ik het mee eens kan.
Alleen over de taal verschillen we van mening, ik zal eerdaags eens mijn zienswijze op
het al dan niet leren van de Thaise taal uiteenzetten
Beste Gringo dit is op mijn lijf geschreven precies zoals ik er over denk ik zeg dan ook steevast het enige wat ik moet !! is poepen en dat heb ik me altijd goed in de oren geknoopt voor de rest geld natuurlijk wel aan de regels houden voorop ben zelf nog al een ondernemend persoon en ja het word me al 12 jaar gevraagd wanneer leer je eens thai te spreken nou dat zal wel nooit komen geen trek in en te moeilijk voor opa dus ze nemen me maar zoals ik ben en geen polonaise aan mijn lijf zij mijn vader altijd.
gegroet uit wangpong.
Ik ben het volledig met je eens Gringo, vandaar dat ik ook in Pattaya expatcity international verblijf en Nederlander in alle opzichten ben en blijf. Aan mijn lijf geen polonaise. Hollander zijn daar is echt niets mis mee. Wel is het handig om de Thaise taal een beetje te leren, want dat kan altijd van pas komen en gelijk moet ik toegeven daar ook maar tot op zekere hoogte het nut van in te zien. Het kost heel wat inspanning om de klanktaal te beheersen. Mijn vrouw (Thais/Nederlandse) zegt altijd ga maar niet op Thaise les, want dan wordt je te wijs en begrijp je te veel wat er gezegd wordt. Maar inmiddels begrijp ik wel aardig wat en veel wordt er niet gezegd tijdens de gesprekken, want over veel onderwerpen is er geen interesse om maar een woord te wisselen. Onder het gewone volk blijft de gesprekstof allemaal erg beperkt kan ik u delen.
Ben het 100% mee eens. IIk heb in veel plaatsen gewoond in de wereld. . Heb wat ik prettig vond opgevolgd. Ik ben Nedelander.maar denk dat ik ingebeurgings examen zou meten doen ik zou zakken.
Ik heb 17 jaar in Pattaya gewoond en er gewoon gaan lopen voor het verkeer en lawaai van de bars rond om, Ik leef nu al 10 jaar in Udon Thani in de Isaan en heb Pattaya nog geen Minuut gemist Het enige wat er helaas niet is , Foodland , En wat Walter zegt klopt Pattaya is niet het echte Thailand.meer 27 jaar geleden nog wel toen was het een prachtig vissers dorp !!!
Volledig akkoord betreffende het begrip om de Thaise taal te leren ,is voor mij als 4 talige ook een onmogelijke opdracht gebleken , zelfs met de commerciele paardemolen van “..Walen language school ”
Blijkt dat er veel verschillende Thai talen zijn blikbaar (wink )…., vooral de verschillende toonhoogtes die dan plots een ander woord vormen is voor mij als niet muziekaal aangelegde een onmogelijkheid.
Heb dat beroepsmatig ook ondervonden dat west Afrikaanse talen ook die onhebbelijkheid hebben , waar dan het Zairese lingala met uitgesproken articulerende woorden vrij makkelijk waren om enige basiskenis op te steken …, mijn toenmalige Thaise vriendin sprak na 6 maand prima basis Engels dank zij mijn Thai onbekwaamheid ,mits hand en voetwerk en woordenboekjes allerhande ter communicatie .
Idem wat betreft om hier ook maar 1 meter te rijden met auto in Pattaya , ook al heb ik de beide Thaise rijbewijzen , welke ik meer ter identificatie gebruik , ben van oordeel dat het voor EU burgers te riskant is om op die gekke links rijdende britse vinding me in het verkeer te begeven , hier hebben de Britten natuurlijk geen problem mee .
Nee ik laat me wel rijden ,zelfs op Thai moto taxi , want hoe gek het rijgedrag ook is , de Thais zijn er mee opgegroeid en weten ermee om te gaan , terwijl wij bovendien dan ook nog eens een citroen zijn om ingeval minste accidentje financieel uitgeperst te worden..
Blij te lezen dat ik niet alleen ben met die ondervinding .
Ik kan mij grotendeels wel vinden in het verhaal van Gringo. Ook ik rijd geen meter auto hier, doet mijn vriendin, of ik neem een tuk tuk of een taxi. Ik heb ook geen enkele behoeften alle Thaise gerechten, met name dan de “griezelige” zoals insekten, slangen, kikkers en ratten, uit te proberen. Het voor ons meer normale Thaise eten probeer ik echter wel.
Grootste punt waarmee ik het met Gringo niet eens ben, is het leren van de Bangkokian Thaise taal. Ik weet het, de Thaise taal is voor een westerling bijzonder lastig te leren. Maar als je hier toch permanent woont is het toch een groot pluspunt als je de Thaise taal redelijk eigen bent. Voor het begrijpen van de Thaise TV, met name de nieuwsuitzendingen, maar ook voor het kijken van een film, het lezen van een krant, het begrijpen van alle Thaise uitingen als je in de stad rondloopt, en voor het deelnemen aan gesprekken als er wat Thai om je heen zitten. Ik probeer nu sinds een jaar vrij frequent wat Thais te leren (NHA cursus) en ik merk toch dat het steeds beter gaat. Over pakweg een jaar denk ik op een redelijk niveau te zitten.
Fijn om te lezen! Ik voel me wel eens schuldig omdat ik er maar niet toe kan komen om Thais te gaan leren, dat voelt nu een stuk beter :-). Ik ga dit jaar beginnen met “wennen” in Thailand. Het worden 3 maanden in Pattaya, om (onder andere) dezelfde redenen als Gringo. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat bevallen.
Zoals ik al schreef, Henry, laat je niet voorschrijven wat “moet”.
Gewoon doen waar je zin in hebt en alvast veel plezier in Pattaya!
ik kom reeds sinds 1994 ieder jaar naar Thailand en woon er nu sinds September 2015.
als je met vakantie bent is Pattaya prettig, maar als je in Thailand woont is het zo veel prettiger om met de normale Thaise bevolking om te gaan weg van het toeristische Pattaya of Phuket of Hua Hin of Koh Samui. Je kan in dit geval evengoed naar de Canarische Eilanden gaan,
Ik ken de Canarische Eilanden wel, maar ben er nooit zulke mooie vrouwen als in Thailand tegengekomen.
Ook in Pattaya en omstreken wonen massa’s mensen, die tot – wat jij noemt – de normale Thaise bevolking horen. Ik zie ze, spreek ze en enkelen van die normale mensen heb ik dagelijks lief!
Ik ben misschien geen mooie vrouwen kenner maar wat gringo hier beweerd is erg persoonlijk want heeft hij daar wel de vrouwen gezien? Ook in andere landen zijn er mooie vrouwen. Dus doet het vreemd aan.
Het laatste over normale mensen spreken dat doe je vermoedelijk in het Engels, dan hoor je ook niet wat ze zeggen in het thai’s dan kun je ook de zelfde (onzin) horen als in nederland, maar leef als een ieder je prettige leven als wij allemaal.
Want het is overal het zelfde liedje maar in het ene land is het prettiger dan het andere.
Ik heb in de wandelgangen gehoord dat aan de komende verkiezingen in Thailand een partij gaat meedoen die – naar het voorbeeld van nationale partijen in het westen – Thaise normen en waarden centraal gaat stellen: Thailand voor de Thais. Men tracht het hele programma tot 1A-4tje te beperken.
Speerpunten van het beleid zullen zijn:
– terugkeer naar de totalitaire dictatuur toen de Thais veel gelukkiger waren;
– verbod op alle vormen van sex en huwelijken van Thais met buitenlanders;
– een ThEXIT: Thailand stapt uit de AEC;
– het onderwijs in de Engelse taal wordt niet meer betaald door de regering;
– het dragen van korte broeken, hemden en slippers in het openbaar wordt strafbaar;
– poolbiljarten wordt verboden, poolcafe’s gesloten omdat dit absoluut niet past in de Thaise cultuur;
– vreemdelingen die zich desondanks in Thailand willen vestigen zullen worden opgevangen in daarvoor vastgestelde regio’s die voor herstel van de echte Thaise cultuur al verloren zijn: Pattaya, Phuket, Hua Hin/Cha-am en Chiang mai. Dit worden verboden gebieden voor Thaise vrouwen.Buitenanders mogen zich alleen onder begeleiding buiten deze regio’s begeven. Op hun kleding dienen zij een plaatje te drgane van een ‘farang’, (de vrucht);
– Restaurants die anders dan Thai voedsel verkopen moeten een extra belasting van 200% betalen;
– Zico wordt opnieuw aangesteld als coach van het Thaise nationale voetbalelftal.
In jou plaats zou ik toch verder proberen aan de Thaise taal te werken, hoe moeilijk die ook is. Het verder proberen en oefenen is … integreren. Perfect spreken is geen noodzaak. En ja, je hebt het leren opgegeven omdat je met je talenkennis je wel uit de slag kan slaan (in Pattaya). Een licht superieur gevoel misschien ?
Als Belg zie ik regelmatig Fransen die al decennia in België wonen. En die lijken te weigeren om Nederlands te spreken. Maar als ze zich benadeeld voelen, dan blijken ze toch wat Nederlands te kennen. Zij rekenen op de goedheid van de Vlaming om alles in het Frans te bespreken. Ik vind dit minachtend.
Let wel : ik spreek meer dan behoorlijk Frans, en vind Fransen een aangenaam volk. Achter het stuur vind ik een Fransman dan weer niet aangenaam. In het dagelijks leven is een Fransman cool en relaxed, achter het stuur lijkt hij fel te veranderen.
Nu ik eraan denk : een Fransman lijkt wel een beetje op een Thai.
Geniet van Thailand !
Heel grappig, Chris. Alleen dat plaatje met die farangvrucht hoeft niet, dat zien ze zo ook wel. ‘Hey, farang!!’
Is nodig voor al degenen die niet 100% zuiver Thais zijn. Ik heb studenten in mijn klas die maar voor 50% Thais zijn en zo’n plaatje zou echt uitkomst bieden.
Dan ook alle buitenlandse leerkrachten het land uit. getrouwd of niet, als persona non grata, want die lui hebben een slechte invloed op de Thais
Beste Chris, na het lezen van de “grappige” opsomming van wat jij in de wandelgangen gehoord heb, dacht ik, dat je wel wat gevoel voor humor zou hebben.
Dat had ik dus mis, want je gaat nu wel erg serieus in op mijn ook grappig bedoelde suggestie alle leerkrachten (dus ook jij) het land uit te bonjouren.
Maar maak je geen zorgen, want als het ooit zo ver komt, zorgt jouw vrouw, die in de hoogste Thaise kringen thuis is, er wel voor, dat jij als uitzondering mag blijven. Deze laatste zin is ook humoristisch bedoeld.
Nog een fijne dag, Chris!
Persoonlijke keuzes kan je maken, het is aan een ieder hoe en waar een bestaan op te bouwen binnen de kaders van de wet, die gegeven zijn in het land van vestiging. Nu is het vergelijken van Pattaya, Bangkok en nog enkele plaatsen meer met de rest van Thailand niet overeen te stemmen.
De noodzaak om de taal te leren zal inderdaad in Pattaya minder relevant zijn dan elders in Thailand.
Ondanks dat ik in een grotere plaats in de Isaan woon, wordt er slecht of minimaal Engels gesproken.
Mijn vriendin spreekt alleen maar Lao/Thai en daar communiceren we dan ook in. M.a.w. de noodzaak is voor mij hier meer aanwezig het Thai enigszins te beheersen. Het eten van kikkers, slangen etc daar doe ik ook niet aan mee. Ook hier blijf ik een Farang en word als zodanig ook vaak aangesproken. Of je nu de taal spreekt of niet, een Thai wordt je nooit, zelfs niet iets wat erop lijkt. Thaise mensen zijn erg naar binnen gericht en niet erg open voor invloeden van buiten af. Buiten dat zou ik mijn kennis van de Thaise taal niet graag willen missen, verrijkt mijn leven hier en geeft me inzicht in dingen, die anders aan me voorbij zouden gaan. Echter ik kom maar weinig landgenoten tegen, die het Thai enigszins machtig zijn.
Inderdaad boven de veertig een vreemde taal leren is een opgaaf en zeker Thai.
Over het verkeer kunnen we dagelijks een boek schrijven. Het verbaast me , dat je wel op een motorscooter rijd en niet met een auto. Bij mij is dat net andersom, een enkele keer de scooter. Meeste fatale verkeersongevallen treffen de scooterrijders 85%. Tot slot in overig Thailand is ook bruin brood te koop, pindakaas en aardappelen. Toeval en partner bepalen vaak de plaats van vestiging, respectvol gedrag is overal gewenst, zonder jezelf geweld aan te doen.
Hoi Gringo
Een mooi verhaal waar ik me eigen compleet bij aansluit.
Alleen het verschil is dat ik in phuket woon en dat ik wel overal naar toe rij Changmai Bangkok.
En ik heb er nu in de jaren zo’n 80.000 km opzitten heb 3 ongelukjes gehad .
Maar het waren altijd de motorbikes die tegen mij aan reden .
En ik moet zeggen de verzekering heeft het altijd netjes geregeld.
Ik doe mij eigen ding en recht is recht en krom is krom .
En sommige mensen zullen je nooit begrijpen.
Mvg Rob
Beste Gringo, in grote lijnen ben ik het wel met je eens alleen ben ik bang dat het door sommige Nederlanders als een vrijbrief gezien wordt om zich helemaal niet aan te passen: “ze moeten mij maar nemen zoals ik ben”. Een totaal verkeerde instelling natuurlijk.
Twee voorbeelden:
Drie jaar geleden kwam ik op de voetbalvelden een Fin tegen die in een Thais team speelde. Een goede voetballer – althans volgens eigen zeggen – maar toch heb ik hem nooit zien spelen. Blijkbaar kreeg hij weinig speelminuten. Het jaar daarop was hij van team veranderd, maar ook dat jaar heb ik hem nooit zien spelen. In het derde jaar heb ik hem niet meer gezien. Het werd mij allemaal duidelijk toen ik een ingezonden stukje van hem tegen kwam waarin hij kritiek had op de scheidsrechter. Waarschijnlijk was die kritiek wel terecht, alleen de manier waarop hij het opgeschreven had was beneden elk peil. Ik kon mij toen een voorstelling maken hoe hij zich gedroeg naar z’n medespelers en dat verklaarde waarom hij zo weinig speelminuten bij beide voetbalteams kreeg.
Het tweede voorbeeld gaat over het (niet) aanpassen in het verkeer. In Ubon en waarschijnlijk in een groot deel van Thailand wordt er de hand gelicht met de verkeersregels. Het is meer een kwestie van geven en nemen. Als iemand voorrang neemt wordt dat gewoon geaccepteerd en wordt er dus niet getoeterd en een middelvinger zal je ook niet tegenkomen hier. Maar sommige farangs accepteren die praktijk niet. Zo was er een farang die op een vierbaansweg reed toen hij zag dat een auto de weg op wilde rijden. Hij vertelde mij zelf – blijkbaar in de verwachting dat ik het met hem eens zou zijn – dat hij geen gas minderde want dat zou maar een stimulans zijn voor die ander om voorrang te nemen. En dat was onbestaanbaar voor die farang. Hij klapte dus in volle vaart op die auto. En er waren nog veel meer van die akkefietjes, o.a. dat hij een motorrijder het ziekenhuis in reed. Ik hem hem verteld dat het onverantwoord was om nog een meter te rijden. Nadat ik dat drie keer tegen hem gezegd had is hij niet meer teruggekomen. Wel jammer, want het was verder een aardige vent.
Gelukkig zijn de meeste farangs die ik ken niet zo zoals die twee in de voorbeelden.
Gringo schrijft dat hem het niet boeit wat een ander van zijn doen en laten vindt in Pattaya. Toch schrijft hij hier een heel stuk over. Dan denk ik met een houtje-touwtje psychologie waarom schrijft hij dan bovenstaand stuk? Dan maalt het toch wel iets in zijn bovenkamer. Ik zelf heb alleen ervaring met expatleven op verschillende manieren. Dat varieert tussen de Singaporestyle waar je netwerk bestaat uit andere expats tot leven in de Bushbush waar je wel uit je het veilige wereld moet om de tijd door te komen. Ik heb toen ik jong was relatief snel een goede basis Russisch en Swahili geleerd. Dat kwam eigenlijk vanzelf. In het Russische schelden kon ik al na 2 dagen best wel goed. Vietnamees en Thai is een ander verhaal. Die talen leer ik eigenlijk op wat woordjes na eigenlijk niet meer. Of ik moet echt op les gaan en blokken. Komt door mijn leeftijd en de taal zelf.
Je moet helemaal niets, het is jouw leven. De zaken die je aanhaalt als horende bij integratie tonen aan dat je dat inderdaad niet doet, maar dat is best OK 😉
Ach het is “when in Rome do as the Romans do” dus je gedraagt je publiekelijk naar de geldende norm, het betekend niet dat je alles na ‘moet’ doen, maar wel na ‘kunt’ doen. Het zelfde met eten, waarom zou je zaken tot je nemen waarvan je bij de gedachte alleen al over je nek gaat. Zelf; probeer ik wel alles uit en tot mijn verbazing zijn er toch vaak gerechten die best het waarderen waard zijn, zoals: zijde rupsen, sprinkhanen, kippenvoetjes, en zelfs ratten (maar dan wel die uit de velden van De Isaan, geen stadsbeestjes uit BKK) Zelfs gerechten met stinkende Pala blijken toch goed te smaken. Bevalt het niet, gewoon niet verder happen.
Zelf woon ik nog niet in Thailand, het lot zal mij wel naar De Isaan brengen (omgeving Khon Kaen) niets op tegen, en ach een ticket naar een touristisch oort is snel gekocht voor een aangename verandering met een binnenlandse vakantie.
Auto rijden doe ik zeker, nee niet in BKK, Payttaya of ChiangMai, daar prefereer ik het gemak van Sky Train en/of de brommer taxi. Verder rij ik overal, nee niet gehaast, maar oplettend en tolerant, wil iemand vóór prima, ik heb geen haast. Snel optekken bij een stoplicht, liever niet, gaat wel in tegen mij aard maar is té gevaarlijk voor aanstormende door rood rijders van rechts en links.
Met 66 jaren op de teller houd ik het leren van Thais ook voorbehouden aan mijn NL zoon, ik houdt het bij enkele woordjes en heeel korte zinnetjes, maar het belangrijkste de namen van gerechten, is toch wel heel makkelijk voor als je een keer alleen op pad bent. Groet, Paul
Bepaalde mensen vinden Pattaya niet het echte Thailand ik vraag mij af waarom.
Zij zijn er trots op om in Isaan te wonen en dat is prima maar daarom stellen dat het echte Thailand hun achtertuin is slaat nergens op.
Ik vraag mij af of ze ook geen airco hebben in hun woning want in het echte Thailand gebruiken de mensen geen airco.
Verder zou je dus kunnen stellen dat bijvoorbeeld Rotterdam niet het echte Nederland is en Giethoorn wel.
Kan mij verder prima vinden in het verhaal van Gringo.
De schrijver zou een tweelingbroer van mij kunnen zijn!!!
Ik sta voor 100% achter zijn verhaal.
Alleen probeer ik wel wat thais te leren.
Ze waarderen het wel en zijn gelijk op hun hoede wat roddelen betreft.
Verder is het goed leven daar in Pattaya.
Niet met politiek of geloof bemoeien
Dan heb je daar een leuk leven
Pop kan maai.. ……tot ziens. Rob
Integratie is geen assimilatie. Het zou van de zotte zijn te verwachten dat iemand zijn of haar verleden vergeet en probeert een kopie te worden van de stereotype burger in het nieuwe thuisland. Je bent wie je bent, je hebt zo je eigen gebruiken. Zolang je geen wetten overtreed en een beetje flexibel doe je het prima. Stukje geven en nemen, je kunt niet verwachten dat andere zich vooral aan jouw aanpassen maar andersom ook niet. Kortom een beetje normaal doen. En wat normaal is, dat verschilt per persoon…
Echter lijkt het me wel handig om tenminste de basis talenkennis van het nieuwe thuisland proberen te leren. Zelfs met een paar zinnetjes laat je dan tenminste zien dat de intentie er is en je dus niet verwacht dat iedereen zich naar jouw aanpast. En als wel lukt de taal redelijk tot goed onder de knie te krijgen is dat alleen maar winst. Een boek lezen of praten met een boek in de moeder/vader taal kan zeker geen kwaad.
En als ik moet kiezen tussen Pattaya en de Isaan? Liefst een kleine stad ergens in het noorden (west of oost) van het land. Ik zou gillend gek worden in Pattaya. Een boeren gehucht kilometers van een voorzieningen zoals een goede supermarkt lijkt me echter ook niets. Maar bij een zwart/wit keuze zou ik voor de rust kiezen met een leuke stapel boeken en een goede internetverbinding.
Goed is het een onderscheid aan te houden tussen integreren (inpassen) en assimileren (gelijk worden).
Het is in dit verband interessant de opvatting van de Portugese schrijver Rentes de Carvalho naar voren te halen uit zijn boek “Com os holandeses” dat hij schreef op grond van zijn jarenlange verblijf in Nederland: assimilatie is alleen maar mogelijk in ‘nieuwe culturen’ zoals Canada, Australie en de Verenigde Staten omdat het patroon ter navolging niet zo duidelijk is. In ‘oude culturen’ zoals Nederland (en Thailand, voeg ik toe) is dat vrijwel onmogelijk – je zult er nooit in kunnen worden opgenomen, je krijgt nooit de vertrouwdheid met de oude patronen, laat staan de gehechtheid en trots van een ‘eigenheimer’.
Dat we ‘de taal kunnen spreken’ is voor de integratie vanzelfsprekend bevorderlijk, maar we maken onszelf wat wijs als we denken dat we dat goed doen, ook na jarenlange studie. Dat geldt zeker voor het Thai, ook voor de Romaanse talen maar misschien wat minder voor de Germaanse.
Tja, waarom zou je integreren? De meesten van ons komen immers niet naar Thailand om hun brood te verdienen, maar om hun geld uit te geven. Wat de Thaise dames betreft die naar Nederland verhuizen is het andersom. De meesten komen immers zonder een euro op zak. Dan kun je als land eisen dat mensen “integreren” Dat is iets anders dan de plaatselijke gebruiken respecteren, Dat kan men wel van een gast verwachten ook al brengt hij zijn eigen geld mee.
Zelden zo akkoord geweest met wat iemand zegt of schrijft, dus niets aan toe te voegen.
Er geldt voor mij wel één zeer belangrijk principe :
Je moet altijd de wetten en de officiële regels en voorschriften van een land naleven!!!
Dat is mijn grote kritiek op de grote moslimgemeenschap in mijn stad : doe wat je wilt, leef zoals je wilt, denk zoals je wilt, geloof in wat je wilt, maar respecteer onze wetten en regels (en dat doen velen niet en dat maakt me bijzonder boos…).
Tracht wetten niet te omzeilen of te verleggen vanuit je religie of je cultuur.
Je hebt de verdomde plicht om je te plooien naar de wetten van een land, verder doe je helemaal je zin!
Citaat:
‘Je moet altijd de wetten en de officiële regels en voorschriften van een land naleven!!!’
Is dat zo? Zijn er dan nooit nergens onrechtvaardige wetten, regels en voorschriften? Saudie Arabia bijvoorbeeld. Ik laat me ook leiden door inzicht, moraal en ethiek, die boven de wet gaan.
Hoewel mijn reactie ook off-topic is kon ik het niet laten om hierop te reageren.
Ja Tino, je moet de wet- en regelgeving van het land waarin je verblijft naleven of de consequenties (boete, gevangenisstraf, uitzetting) aanvaarden.
Niemands inzicht, moraal en ethiek is boven de wet verheven, hoewel ik daarover binnen TH ten aanzien van enkele personen een andere indruk krijg.
Als wet- en regelgeving niet strookt met iemands inzicht, moraal en ethiek staat het hem/haar vrij om die, met behulp van geldende wet- en regelgeving, gewijzigd te krijgen.
Helaas zijn er in TH talloze gevallen bekend van mensen die verdacht gemaakt en/of gecensureerd en/of geïntimideerd en/of aangeklaagd werden toen ze juist zo te werk gingen. Volgens mij leidt onderdrukking uiteindelijk tot geweld.
Mijn vrouw/partner en mijn pleegzoon spreken geen woord buiten de deur. Nu sprak ik al Thais toen ik ze leerde kennen. Zou ik ze anders niet hebben ontmoet?
Ik ervaar basiskennis van de taal als een groot goed en helemaal als ze eens naar familie zijn en ik er alleen voor sta in een regio waar men drie talen spreekt, Thai, Isaan en Lao, maar meer niet. In de grote stad of in toeristencentra is Engels gemakkelijk te vinden maar in de periferie niet. Ik kan me om die reden voorstellen dat er veel farang in de grote steden wonen. Maar dat is voor mij geen reden op hen neer te kijken hoor! Ieder zijn meug, denk ik dan.
Prachtig omschreven! Ik herken het meeste van je verhaal maar al te goed, alhoewel ik in het Noordoosten van het land woon (Ubon Ratchathani). Inderdaad, ook ik zal nooit een Thai worden en ben dat ook zeer zeker niet van plan. Ik respecteer het feit dat ik hier een gast ben en houd mij aan de regels en wetten van dit land. Waar ik het meeste mee worstel is de taal en het feit dat de Thai kennelijk niets alleen kunnen doen. Eerst de Taal..ondanks stapels met cursussen/DVD’s/etc lukt het me niet..wat ik denk de ene dag onder de knie te hebben, ben ik de andere dag weer kwijt. Ik zie elke dag weer dat ook de jonge mensen (in dit deel van Thailand) bijna geen Engels spreken, en dat hoeft ook niet..ik ben tenslotte de gast en het is hun land, maar wat ik heel vaak ervaar is dat ze absoluut geen moeite doen om jou te helpen…je wordt aangesproken in het Thais en als jij zegt (bijna ) geen Thais te begrijpen, gaan ze gewoon verder.
Dan iets alleen doen..dat “samen klonteren” is iets Aziatisch denk ik..heb in Singapore en Maleisie gewerkt en daar zie je hetzelfde..kom met zijn allen, dan staan we sterk lijkt het wel. Als wij familie bezoek krijgen is het nooit 1 of 2 personen, maar een “autovol”. Het is nu de zomervakantie..scholen zijn dicht..gisteren had ik wat boodschappen nodig bij Tesco Lotus en zag de lange rijen bij de kassa’s..o Jee, dacht ik, dat wordt lang wachten..maar nee, dat viel reuze mee..1 klant en pakweg 10 familie leden dus de doorstroom ging heel snel!!
Thailand is wereldwijd het 2e land waar de meeste ongelukken in het verkeer gebeuren. idd, als kippen zonder kop racen ze over de wegen…echt levensgevaarlijk, ik zie dat elke dag weer…en waarom? Een geel verkeerslicht betekent gas bij..een rood verkeerslicht betekent ook als het kan..meestal zie je 3 of 4 auto’s door rood heen rijden en niet zachtjes. Brommertjes is helemaal een drama..ik rij heel defensief en dat moet wel, anders heb je elke dag wel een aanrijding, met idd voor een buitenlander zeer ernstige gevolgen.
Mooi verhaal, heb ik met plezier gelezen.
Ik heb respect voor ieder zijn keuze. Tenslotte zijn we hier om te genieten, meestal is ons beroepsleven voorbij. Hoe je dat wil doen is eender – indien men respectvol blijft voor mensen en omgeving.
Toch is er iets, op een grappige manier, dat me opvalt.
Steeds weer, wanneer iemand de geneugtes van Pattaya en andere toeristen enclaves beschrijft, vermeld men de -waarschijnlijk- voornaamste reden niet waarom men het er zo heerlijk vind.
Wees eens heel eerlijk. Is het niet omdat er zoveel leuke dames zijn, in leuke cafeetjes, makkelijk benaderbaar voor een portie leute en plezier ? Die zowat allen een mondje Engels praten, makkelijk voor de conversatie ? Die hoe dan ook, daar enkel aanwezig omdat hun wanhopige financiële positie hen er toe dwingt om nogal inschikkelijk te zijn aangaande fysieke bereikbaarheid ?
Ik ben daar eerlijk in. Ik heb er negen jaar gewoond.
Hier kaart je een heel goed maar gevoelig punt aan. Wat jij daar noemt kan verslavend werken. Ik heb er middenin gezeten wat werk en wonen betreft en was vrijgezel en maakte gebruik van aanwezige geneugten. Toen ik alles een beetje doorzag en het Thaise leven van hardwerkende mensen buiten de grote steden leerde kennen, werd ik een beetje ziek van omgevingen als Pattaya en ik kan ze allemaal wel opnoemen. Ik koos en kies er nog steeds voor om er ver vandaan te wonen. Ik kom daardoor en door kennis van de Thaise taal, in aanraking (letterlijk en figuurlijk) met een ander soort vrouw dan die die werkzaam aan een bar of in een club hun geld moeten verdienen. Mijn ervaring met dit ‘ander soort vrouwen’ zegt mij dat ze over het algemeen op de ‘bar meisjes’ neer kijken en denken dat ze beter zijn maar in feite komt het op hetzelfde neer als Thaise vrouwen met welke achtergrond of beroep en sociale status op zoek zijn naar een ‘farang’, het draait allemaal om geld, zekerheid en gemakzucht. Natuurlijk zijn er vele die hun slechte ervaringen met een voormalige Thaise echtgenoot als excuus zullen aanvoeren maar ze weten amper wat ze te wachten staat als ze hun leven met een ‘farang’ gaan delen. Vooral met een ‘farang’ die geen moeite zal doen om zich enigzins aan te passen en de taal te leren.
Gelijk heeft u. Benader een “leek” op het gebied van de Thaise cultuur en vraag hem wat hem bij Thailand het eerst te binnen schiet: Gemakkelijke vrouwen zal waarschijnlijk zijn eerste reactie zijn. Sex and drank and rock and roll! Pattaya: een ticket naar een tweede jeugd of alsnog een jeugd die men nooit beleefd heeft omdat men vroeger niet zo populair was bij de meisjes.
Het Imago van Pattaya en Thailand wordt bepaald door de Media en vooral die schrijvers die de werkelijkheid uit hun verband rukken om er een (vertekend) smeuig verhaal van te maken wat lezers trekt. Hun interesseert een imago van ’n land helemaal niet zolang hun verhaal maar wordt geplaatst en goed wordt verkocht.
Toen ik 39 was en net terug van een rondreis door Thailand met mijn Nederlandse vrouw, besloot ik om mijn materialistisch ingestelde leven om te gooien en omdat mijn vrouw niet mee naar Thailand wou, vroegen we een scheiding aan. (we hadden geen kinderen) we deelden de bezittingen keurig en ik vertrok. Toen ik mijn vader vertelde dat ik alleen naar Thailand ging vertrekken, kreeg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd met als aanvulling, hij wist wel waarvoor ik naar Thailand ging! Voor de sex natuurlijk! Ik zei hem dat hij hartstikke jaloers was dat hij nooit zulke stap had durven zetten, alleen maar van gedroomd maar ik maakte hem duidelijk dat het mij om het land ging en dat hij zijn zoon totaal niet kende.Over imago gesproken!
beste rentenier. De tijd dat de gedrukte media het imago bepalen ligt al ver achter ons. Belangrijker zijn de tv en niet te vergeten de sociale media als Facebook enTwitter. Die worden niet actief bij goed nieuws maar vooral bij slecht nieuws.
“Is it wrong to live in Pattaya and not be interested in Thai culture? Door (bijna) alle schrijvers wordt deze vraag met een (bijna) volhartig met “nee” beantwoord!
Dus een “happy go lucky”?
Niet helemaal! Wat we vooral niet moeten vergeten dat deze stelling eenzijdig is. Bekijk het eens van de andere kant: willen of kunnen permanent verblijvende westerlingen totaal geisoleerd binnen de Thaise samenleving vertoeven? Hebben ze dan geen invloed op de Thaise samenleving?
Het antwoord is wederom: “nee”.
Ik ben het als zo vaak, met Gringo eens maar ik doe het anders.
Ik ben 27 jaar geleden naar Thailand gegaan omdat het een land was waar het warm was, mooie natuur, prettige mensen en goedkoop om te leven. Ik wou mezelf kunnen zijn, niet bepaald door anderen hoe ik me moest gedragen, aan een carriere bouwen, hoe materialistisch, toch maar kleinkinderen op de Wereld zetten etc. Ik zag dat ik mijn eigen leven in Thailand kon leiden zonder de Thai te storen in hun manier van leven. Thailand bood toen al de gelegenheid om een semie-westerse levensstijl te genieten omdat al het nodige daarvoor in Thailand verkrijgbaar was.
Ik begon op Phuket maar na 2 jaar verhuisde ik naar Udon Thani (’n Wereld van verschil) Ik wil al de plaatsen waar ik gewoond heb, niet opnoemen maat Pattaya komt niet in mijn rijtje voor. Ik ben niet in Thailand om me met ‘buitenlanders’ bezig te houden maar voor de Thaise mensen en hun manier van leven buiten de grote steden. Daarom spreek ik best aardig wat Thais en ben vaak alleen op weg en voel me daar heel comfortabel bij. Ik rijd ook al 20 jaar auto en ben een van de snelste al dat je dat met een wagen zoals ik heb, niet zou verwachten. Ik heb in al die jaren en vele km’s nooit ’n ongeluk veroorzaakt (ook niet buiten Thailand) Momenteel woon ik in de Gouden Driehoek waar de natuur fantastisch is maar ik ervaar ook de negatieve kant van zo’n ogenschijnlijk mooie natuur en het ver van een stad wonen. Ik overweeg om toch maar weer te verhuizen en ben onlangs (nadat ik 17 jaar geleden ben gescheiden van mijn Thaise ex) toch weer aan een relatie met een oudere Thaise dame begonnen die 25 jaar directie secretaresse was van een Duitse snelweg- en bruggen bouwer. Ze kan bijna alles maar niet auto rijden en niet schoonmaken en koken ha, ha,…wat het huishouden betreft zal ik de handen uit de mouwen moeten steken maar ik ben geemancipeerd. Wat Thailand en de z.g.n. integratie betreft, heb ik aan mijn ‘zelfredzaamheid’ gewerkt en leer wat voor mij het leven gemakkelijker maakt. Het gezegde gaat: ‘men is nooit te oud om te leren’.
Ja, Chris, men spreekt wel eens met dubbele tong. Je leest tussen de regels door dat velen, gelukkig niet allemaal, geen enkele affiniteit tonen met land en volk, met cultuur en geschiedenis. Met taal ook niet.
Maar over vreemdelingen in Nederland hebben ze de mond vol; integreren of ophoepelen…..
Het voedt de aloude gedachte dat men hier met een goed gevulde knip de pielemuis achterna loopt tot ze bij de ballen worden gepakt (lees: financieel benadeeld) en dan hebben die @#$& Thais het gedaan. Ook dit blog kent die verhalen.
Maar dat zie je overal ter wereld en ook bij andere nationaliteiten.
Een Fransoos leert ook niet graag een andere taal, de ‘Bei uns ist alles besser”-mensen hebben een zekere reputatie in Zandvoort (‘Das ist mein Koil’), over hoe Chinezen zich gedragen in Thailand zijn kranten vol geschreven, en Russen heten onverbeterlijke drankorgels te zijn.
Iedere nationaliteit heeft haar onhebbelijkheden en uiteraard zie je alleen die van een ander….. Wij zijn zelf perfect.
Thailand doet er niets aan want heeft onze centen nodig en ach, wij doen ook iets aan het 600.000 vrouw tellende vrouwenoverschot. Bovendien is er juridisch weinig aan te doen zolang we geen ‘resident’ willen worden.
Maar … met een jaarlijks te vernieuwen stempel kunnen ze ons er stante pede uit jagen als ze willen en dat is een kant van de medaille die wij maar al te graag vergeten.
Dat zou inderdaad behoorlijj hypocriet zijn als de meerderheid hier werkelijk van mening is dat je geen interesse in de Thaise cultuur, taal en gebruiken hoeft te hebben. Dat wrijft nogal met de ergenissen die we in Nederland horen over ‘die immigranten/allochtonen die zich niet aanpassen aan onze Nederlanse normen en waarden’ . Of zou het excuus geld zijn? Mits je maar een zak geld onder de arm meeneemt mag de ander niet klagen. Dat heeft dan weer iets koloniaals…
Ik denk dat geen zinnig mens assimilatie kan eisen maar ik vraag me toch ook af hoeveel reageerders nu werkelijk denken dat je niet hoeft in te schikken en het prima in orde is totaal geen interrese te hebben in de Thaise gebruiken. Ik zie in dat laatste geval dan toch een lompe boer voor me die pertinent weigert om te reageren op een wai, dat de Thai maar gewoon handen moet gaan schudden en dat ze de pot op kunnen met al die raar ruikende gerechten en hun rijst. Nee de boer wil zijn aardappelen met wortelen, boontjes en een lappie vlees en dat alles is okay want de boer heeft geld. Ik mag van harte hopen dat de meeste lezers een dergelijk isolement en superioriteits gevoel ook niet als normaal of prima zien. We zouden dan hele farang ghetto’s hebben en die politieke partij die jij noemt Chris mag dan zeker schoon schip gaan maken. 555
Gringo zijn mening is nu eenmaal zijn mening! Hij is een vrij man, respecteert de Thais en is op een rechtmatige manier burger in dit land.
Wie zijn wij om daar denigrerend over te doen?!
Ik woon nog maar drie jaar in Thailand. Woon in de Isaan op enkele kilometers van een behoorlijk stadje. Een stadje met een voor mij goede medische verzorgingsmogelijkheid. Voldoende shoppingmogelijkheid om zich de dagelijkse dingen aan te schaffen en bijzonder: ik woon samen met een zeer lieve en zorgzame Thaise vrouw zo comfortabel als vroeger in mijn thuisland.
Uitgaan is niet mijn ding en de zaken die mij boeien zijn meer dan voldoende aanwezig hier!
Ik wens dat iedereen toe! Ook al is de inhoud op het eerste zicht totaal verschillend, het resultaat van je gelukkig zijn kan juist hetzelfde zijn…… en dat gun ik iedereen! Dus Gringo hou het zo en heb plezier en voldoening van je leven. We hebben er maar een!!!