Huisman

Het is vrijdag 5 mei, de rood-wit-blauwe vlag wappert aan mijn huisdeur, het is bevrijdingsdag. Mensen vieren feest denken nauwelijks aan wat er nu al ruim 72 jaar geleden is gebeurd.

Zag gisteravond op de Tv de herdenking van de slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog op de Dam in Amsterdam. Stoere militairen die, de leeftijd bekijkend, nooit zo stoer waren. Blauwe, groene en zwarte baretten, met daaronder nors en krijgshaftige recht vooruit kijkende heldhaftige strakke blikken. Het hele militaire gezag was in vol ornaat aanwezig met de borst vol gespeld met hoge onderscheidingen. Waar waren die eerder geweest? Korea, Suriname of in het voormalige Nederlands Indië?

De koning was ook aanwezig en keek zoals dat betaamt strak voor zich uit. Zijn echtgenote strak in haar gitzwarte jurk en idem kleur kousen zag er weer betoverend uit. Een beetje ‘not done’ toverde ze zelfs zo nu en dan een glimlach op haar gelaat. Het is haar vergeven want de echte oorlog noch armoede heeft ze ooit gekend. Oude mannen -een groot aantal jonger dan ik- hadden hun militaire baret weer eens uit de mottenballen gehaald en voelden zich weer echte helden. Welke heldendaden vroeg ik mij af; die het weet mag het zeggen.

Heb zelf ook een lintje vanwege mijn 12 ½ jaar dienst als reserve officier bij de Koninklijke Landmacht. Het jeneverkruis noemden wij helden in vredestijd die onderscheiding destijds. Deze voormalige ‘krijger’ heeft ook de eed voor koningin en vaderland afgelegd maar krijgshaftig ben ik nooit geweest. Wel destijds een grote bek want als jong officiertje moet je zeker in vredestijd laten horen dat je iemand bent.

Wakker

Manhaftig sta ik op deze Bevrijdingsdag naast mijn bed en in een mum van tijd lig ik heerlijk in een warm bad. Mij afdrogend kijk ik in de spiegel salueer in mijn blootje, kijk strak vooruit, trek mijn buik in en denk aan de dingen die ik als huisman vandaag nog allemaal moet doen. Morgen komt mijn vriendin en dan is het écht oorlog. Althans; als mijn toilet niet super schoon is, vlekken op mijn glazen tafel vallen te bespeuren, het aanrecht niet super hygiënisch is of op de houten vloer in mij huiskamer iets te bespeuren valt wat daar niet thuishoort.

Praat nog niet over mijn werk- en slaapkamer want dan komen de kanonnen pas echt in actie. Zwijg ook maar over de badkamer die moet kraakhelder zijn.

Willem-Alexander en Maxima hebben daar heel wat minder last van. Die hebben het na de herdenkingsdag het voor een dagje allemaal achter de rug en kunnen ontspannen en wat je noemt bevrijdt de Bevrijdingsdag vieren.

Programma

Mijn Bevrijdingsdag staat in het teken van oorlog en dus moet ik voorbereidingen treffen op het uitbreken van een mogelijk conflict. Begin deze ochtend met het kuisen van de kazematten en ga de legerorders van hogerhand opvolgen. Er is geen breakfast thee meer, de bloemen in mijn huiskamer zijn verwelkt, de koelkast moet worden aangevuld en wat schaft de pot dit komende weekend? Mijn fantastische hulp komt pas de volgende week maar daar heb ik op dit moment niets aan. Als alleenstaande man sta je dan toch ietwat besluiteloos waaraan te beginnen om de ‘vijand’ te overrompelen.

Strategisch denken

Begin maar om munitie in te slaan om de ‘vijand’ te paaien bij het avondeten. Voorgerechtje: een heerlijke aspergesoep gevolgd door een tweede gang van krokant gebakken mul met zeekraal en als hoofdgerecht …. daar moet ik nog over nadenken. Per slot van rekening moet je in oorlog zijnde niet alle kruit meteen verschieten.

Thailand

Ben wel eens jaloers op al die mannen die in Thailand wonend verwend worden door een over het algemeen genomen heel wat jongere vrouw die liefdevol alles voor hen doet en nimmer moppert. Altijd Vrede met een hoofdletter.

Hoop dat ik het komende weekend weer ongeschonden uit de strijd te voorschijn kom.

Mannen en vrouwen waar ter wereld ook; leef in vrede met elkaar en blijf genieten van het leven.

Moet nu snel mijn toilet gaan inspecteren of dat wel kraakhelder is en het hoofdgerecht heb ik intussen al bedacht.