Hotelreservering in Pattaya

Op deze site lees ik een stukje over het feit dat je in Thailand altijd kunt onderhandelen over de prijs van je hotelkamer. Dat doet me denken aan de tijd dat ik hier op vakantie kwam.

Zaterdag bevindt de voorpret al. Telefoneren met Hotel Wong Amat in Pattaya. Rechtstreeks en zonder enige vertraging. Ik krijg een onverstaanbare mijnheer aan de lijn. Ik vraag hem of hij Engels spreekt. Dat doet hij, dus dat treft. U spreekt met Koger uit Amsterdam, Holland. Ik kom maandag naar Pattaya en wil graag in uw hotel logeren. Hebt u een kamer vrij? Het antwoord luidt: geen probleem, hoeveel personen? Eén persoon, ik kom alleen. Geen probleem, u komt a.s. maandag? Ja, alleen nog even dit. In het Asia Hotel krijg ik vijftig procent korting. Geven jullie dat ook? Ja, hoor, dat kan, hoelang wilt u blijven? Twee of drie weken. Goed, mag ik nog even herhalen? Uw naam is Koker, u komt maandag, u blijft twee of drie weken en u krijgt vijftig procent korting. Prima, tot maandag. Tot ziens. Dank u wel.

Dat ging wel erg gemakkelijk. Kennelijk heb ik toch te weinig korting gevraagd. Het laagseizoen is nou eenmaal prijsbepalend.

Zondagmiddag, kwart voor één vertrek ik van Schiphol en maandagmorgen tien uur land ik op Don Muang, de luchthaven van Bangkok. Omstreeks het middaguur gaat er een bus naar Pattaya en daar kom ik halfdrie aan. Ik ben redelijk gaar, want in het vliegtuig heb ik geen oog dicht gedaan. Het is half bewolkt en zeer warm. Gelukkig word ik als eerste en enige bij Hotel Wong Amat afgezet.

Ik loop de receptie binnen, groet vriendelijk en vertel het meisje aan de balie dat mijn naam Koger is en dat ik vanuit Holland telefonisch een kamer heb gereserveerd. Uw naam is Koger? Hebt u een moment. Ze zoekt ijverig in een groot boek, maar kan niets vinden. Nee hoor, er heeft geen Koger gereserveerd. Dat kan ik toevallig tegenspreken. Echt hoor, ik heb namelijk zelf zaterdagmiddag ongeveer vier uur, jullie tijd, vanuit Amsterdam gebeld en een mijnheer, hier aan de balie, zei dat jullie vrije kamers hadden en dat ik vijftig procent korting zou krijgen. Een mijnheer? Ja! Eén moment, zegt ze en ze loopt naar achteren, naar een kantoor.

Even later komt ze terug. Nee hoor, geen reservering. Ik lach vriendelijk. Nou ja, wat maakt het uit, als u maar een kamer heeft. Ze kijkt zorgzaam en zegt. Het spijt me, mijnheer, maar we zitten helemaal vol. Gelukkig realiseer ik me dat ik in Thailand ben, dus ik lach weer vriendelijk en zeg: nee hoor, u vergist zich, want toen ik zaterdag uit Nederland belde, vertelde die mijnheer me dat jullie vrije kamers hebben. En die mijnheer begreep me heel goed, want hij heeft precies herhaald, wat ik zei. Dus hij zei, u naam is Koker, u komt maandag, u blijft twee of drie weken en u krijgt vijftig procent korting. O, zegt ze, heeft u een moment en ze gaat weer naar het kantoor. Ze komt weer terug. Het spijt me vreselijk, maar we kunnen uw naam niet vinden en we zijn vol. Ik blijf vriendelijk en denk, als zij zich steeds herhaalt, kan ik dat ook. Ik wil hier graag een kamer.

O, zegt ze, we hebben nog wel een bungalow. Dat geeft niet, zeg ik, als u maar wel de afgesproken prijs berekent. Ik haal de prijslijst te voorschijn van verleden keer, waarop de eenpersoonskamers, standaard, achthonderdvijftig Baht kosten. Tweepersoonskamers negenhonderdvijftig Baht en de bungalow met twee bedden kosten zeventienhonderd Baht. Dat kost dan zeshonderdvijf Baht, zegt ze. Even maak ik een foutje. Hoe komt u daaraan, vraag ik. Kijkt u maar en ze pakt haar rekenmachine. Vijftig procent van achthonderdvijftig plus tien procent service en elf procent government tax. Dat is zeshonderdvijf Baht. U hebt volkomen gelijk. Prima! Dus betaal ik vierhonderdvijfentwintig Baht voor een bungalow van zeventienhonderd Baht. Plus service en government tax natuurlijk. Dat is niet gek.

Maar waarom ging het nou zo moeizaam. De man aan de telefoon zal waarschijnlijk wel wat Engels gesproken hebben. Trouwens hoofdzakelijk nagesproken. Maar hij kon vermoedelijk geen Engels schrijven. En hij gaf, volstrekt Oosters, alle antwoorden, die ik graag wilde horen. En dat gesprek met de receptioniste is vermoedelijk gewoonte. Zij verkopen kamers, maar tonen zich niet geïnteresseerd in een koper. Dan gaat de prijs omhoog. Alleen ik reageerde niet, bleef vriendelijk en liep niet weg. Dit laatste zou de prijs weer doen zakken. Onbedoeld deed ze datgene wat hier de hele dag gebeurt. Tenslotte: vermoedelijk waren de eenpersoonskamers (als die al bestaan) gewoon vol. De rest was in ieder geval nog niet half vol.

Het was een plezierig vakantie.