Column – Hans droomt van een leven in Thailand vol zon en mooie vrouwen

Hans, de 62-jarige cijfertovenaar die zijn leven heeft doorgebracht achter een muffe stapel belastingaangiftes, heeft al jaren een niet-zo-stiekeme obsessie met Thailand.

In de verborgen uurtjes dwaalt hij door de steegjes van Bangkok, althans virtueel, surfend langs beelden van zonovergoten stranden, neonverlichte kroegen, en die verleidelijke glimlachjes van vrouwen die ‘ja’ zeggen tegen elke man die bereid is een paar baht te betalen. In zijn dagdromen is Hans een soort Casanova van de derde leeftijd, gekleed in een te kleurrijke Hawaiiaanse blouse, zwoel kijkend over de rand van zijn cocktailglas terwijl hij de aandacht trekt van dames die net zo jong zijn als de auto’s waar hij vroeger van droomde.

In werkelijkheid is Hans echter meer een type dat elke avond een diepvriesmaaltijd opwarmt en niet verder komt dan een biertje van de supermarkt. Hij zit gevangen in de grijze routine van zijn kantoorleven, waar de grootste adrenalinekick van de dag komt als het printerpapier vastloopt. Hij telt af naar zijn pensioen alsof dat zijn redding zal zijn, maar zelfs dan weet hij dondersgoed dat hij zich waarschijnlijk zal blijven wentelen in die eeuwige middelmatigheid. De waarheid is dat Hans net zo veel ballen heeft om zijn droom waar te maken als hij haar heeft op zijn steeds verder terugtrekkende haarlijn. Elke keer als hij zelfs maar denkt aan het kopen van een vliegticket, slaat de paniek toe: wat als hij zich vergist? Wat als het daar niet is zoals hij zich had voorgesteld? Wat als hij gewoon eindigt als een eenzame farang die wat over de hill is, in een goedkope pensionkamer met de geur van bedorven hoop en een plafondventilator die net zo vermoeid is als hijzelf?

Hans zou dan een van die clichéfiguren worden waar hij zelf zo graag om lacht: de oude man die naar Thailand is verhuisd om zijn verloren jeugd te hervinden, alleen om te ontdekken dat die jeugd nooit meer terugkomt, hoe diep hij ook in zijn portemonnee graait. En hoewel Hans geen moeite heeft met rekenwerk, heeft hij toch moeite om deze simpele som te maken: de waarde van een leven dat nooit écht is geleefd, vergeleken met de prijs van een sprong in het diepe. En zo blijft hij maar malen, nacht na nacht, tot zelfs zijn dromen zich gaan vervelen en hem verlaten.

De ironie wil dat Hans uiteindelijk op een zondagmorgen in zijn ondergoed voor de spiegel staat, starend naar zijn uitgezakte buik en grijze stoppels, zich afvragend of dit werkelijk de bedoeling was van al die jaren hard werken. Hij glimlacht wrang – een grimas die meer weg heeft van een nerveuze tic – en mompelt tegen zichzelf dat het leven vast nog wel een verrassing in petto heeft. Maar die verrassing blijft uit, net als de moed die nodig is om die laatste stap te zetten. Dus draait hij zich om en loopt terug naar zijn vertrouwde leventje van Excel-sheets en diepvriespizza’s. Het enige verschil is dat hij nu zijn fantasieën over Thailand heeft gedegradeerd tot een bitterzoet vermaak voor die momenten dat hij zich realiseert dat hij de meest veilige keuzes altijd boven het avontuur heeft gesteld.

En daar zit hij dan, Hans, de held van zijn eigen drama, met zijn onbetaalde dromen en zijn onvervulde verlangens. Zijn grote avontuur blijft eeuwig uitgesteld, en zijn bestaan als boekhouder is misschien wel net zo grijs als de regenachtige straat waar zijn flat aan ligt. Uiteindelijk is de enige reis die hij maakt die van zijn bed naar zijn bureau en weer terug – een wereldreis van maar liefst zeven meter. Want het enige wat Hans echt heeft bewezen, is dat hij prima is in het bijhouden van cijfers, maar hopeloos faalt in het bijhouden van zijn eigen leven.

Over deze blogger

De Expat

De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Column23 november 2024Column – de Mia noi: statussymbool, luxeartikel en troostprijs in één
• Column22 november 2024Column – Hans en de Thaise liefdesdeal: romantiek per uur
• Column21 november 2024Column – Mai pen rai en de kunst van loslaten in een chaotische wereld
• Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt