‘Geld weggeven maakt gelukkig!’
Geld weggeven maakt gelukkiger dan geld besteden aan jezelf. Dat schrijven Duitse psychologen, verbonden aan de universiteit van Lübeck. De uitkomst van het onderzoek is binnenkort te lezen in Nature Communications.
Dat is goed nieuws voor de vele Thailandgangers die in het ‘Land van de Glimlach’ met de geldbuidel zwaaien om indruk te maken op het andere geslacht. Die gouden kettingen, scooters, auto’s en huizen voor je Thaise liefje zijn goed besteed want je wordt er zelf ook nog eens blij van. Tenzij je Dagobert Duck heet want dan snij je bij jezelf nog liever een vinger af dan dat je tien baht weggeeft.
De Duitse onderzoekers gingen gedegen te werk en maakte een MRI van de hersenen bij de proefpersonen. Je kan kan hier meer over het onderzoek lezen: Geld weggeven maakt gelukkig »
In de hersenen zal het beloningscentrum waarschijnlijk gestimuleerd worden als je iets goeds doet. Daar kan ik aan toevoegen dat in Thailand, bij de gulle gever, ook andere lichaamsdelen beloond worden als jij je vriendin een aantal briefjes van duizend baht overhandigd.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid15 december 2024Krachttraining houdt je lichaam jonger op celniveau
Gezondheid6 december 2024‘In zes weken je oude bloedvaten 20 jaar jonger met Q10’
Gezondheid4 december 2024Blijf gezond en vitaal na je 60e met de juiste supplementen
Gezondheid2 december 2024De verborgen risico’s van MSG in Thaise gerechten
Nou , je mag me graag je geld geven ,
dan ben jij gelukkig en ik ook !
Ik beschouw mijzelf ook als een erg goed doel. Dus als je het aan mij door wilt schuiven, dan wordt je nog gelukkiger.
Ik zit dan waarschijnlijk nogal vreemd in elkaar, of ben zonder geefklier geboren of zoiets.
Ik wordt absoluut niet gelukkig van geld geven.
In mijn ogen is gratis geld geven heel erg fout. Het stimuleert de ontvanger niet om nog voor zichzelf te zorgen.
Net als bij wilde dieren voeren gaan ook mensen op dat gratis geld vertrouwen, en kunnen zodra dat niet meer komt heel moeilijk nog voor zichzelf zorgen.
Je kunt iemand veel beter leren vissen dan elke dag een vis geven. Door onderwijs creëer je een sneeuwbal effect; die kennis kunnen ze ook weer doorgeven aan anderen.
Door gratis vis of geld te geven creëer je luie wezens die erop gaan vertrouwen dat ze niets voor hun vis of geld hoeven te doen.
Dat laatste maakt mij dus absoluut niet vrolijk of gelukkig.
Dat onderzoek is volstrekt niet in overeenstemming met de werkelijkheid van wat je met je geld doet, want het was om te beginnen hun eigen geld al niet.
Dat konden ze dus ook niet weggeven.
De keus was in feite iemand anders geld weggeven aan een derde, of het in eigen zak stoppen.
Bij het in eigen zak steken, lijkt het al snel op hebberig zijn.
Hebberigheid wordt negatief beoordeeld door de samenleving, en ik kan me dus goed voorstellen, dat je daar weinig geluksgevoel van krijgt.
Daarom zijn al die farang mannen met een Thaise echtgenote natuurlijk allemaal zo gelukkig. Ik vroeg me al af hoe het komt dat je hier nooit klachten hoort over het huwelijk met een Thaise, maar nu snap ik het helemaal.
“Daarom zijn we zo gelukkig. We hebben daar al ons geld tot de laatste cent voor over.”
Hoe komt het dan dat er op dit blog zoveel klagers zijn? Vooral als het om de koers van de €uro gaat.
Bij een slechte koers kun je minder weggeven dus maakt dat weer ongelukkig 🙂
Het gaat er niet om HOEVEEL je geeft maar DAT je geeft.
Ik kan U zeggen, ook in de beste huishoudens zijn er wel eens ruzies en zolang alles nadien bij het oude blijft word er niet over gepraat. Ik weet niet hoe het komt maar buitenlanders vertrouwen mij soms wel andere zaken toe. Ik heb altijd een luisterend oor Als iemand iets kwijt wil mag men bij mij zijn hart uitstorten. Ik luister maar het is niet aan mij een oplossing te geven. Een paar dagen terug ontmoete ik een Duitser en zijn Thaise vrouw. Hij vertelde mij zijn verhaal, zij vertelde mij dat hij heel krenterig was. Mogelijk dacht de vrouw dat ik met de man daar over zou spreken. Neen
“We hebben daar al ons geld tot de laatste cent voor over.” Wilt u mij aub daar buiten laten. Is echt niet van toepassing op mij en velen die ik ken.
Michel,
In het algemeen gesproken heb je gelijk Michel.
Er bestaan echter ook groepen mensen die onmogelijk voor hun eigen inkomen kunnen zorgen. Zo helpt de Charity Club Hua Hin arme mensen die niet kunnen lopen of bedlegerig zijn. Selectie van de begunstigden geschiedt door fysiotherapeuten van het lokale ziekenhuis. Geld wordt niet gegeven maar wel luiers, voedselpakketten, melkpoeder, onderleggers, lucht-matrassen (tegen doorligwonden), rolstoelen en andere zaken die men echt nodig heeft.
Van alle uitgaven, maandelijks ca. Tbt 25000, wordt een administratie bijgehouden en eventuele onkosten worden door de paar leden van de Charity Club uit eigen zak betaald.
Omdat ik jou vrolijk en gelukkig wil maken hierbij het bankrekeningnummer bij de Siam Commercial Bank in Hua Hin: 766-236905-4. Bij voorbaat dank voor jouw bijdrage.
Met vriendelijke groet,
Vincent
Het maakt, zoals Ruud opmerkt, natuurlijk nogal wat uit of je je eigen of andermans geld weggeeft. En Michel heeft gelijk als hij stelt dat het slechts het symptoom tijdelijk bestrijdt, maar de oorzaak niet aanpakt.
Volgens mij moeten politici de gelukkigste mensen ter wereld zijn. Die geven een groot deel van andermans geld weg, steken niet zelden een deel in eigen zak, en worden daarvoor nog betaald ook.
Maakt geld geven gelukkig? Jazeker.
Mijn vrouw en ik helpen wij nogal wat ‘goede’ mensen die buiten hun schuld soms in de problemen zijn. Of gewoon als extraatje. Vorige week nog wat geld gegeven aan de werkster van de condo die definitief teruggaat naar Cambodja om voor haar zieke moeder te zorgen. En wij lenen geld uit waarvan wij beiden wel bijna zeker weten dat we het niet terugkrijgen. Aan ‘slechte’ mensen (die het geld gebruiken voor drank of gokken) geven wij niks maar kopen soms wat eten voor ze als ze echt krap zitten.
Het gegeven geld komt twee keer per maand terug, op de 1ste en de 16de van de maand. En altijd meer geld dan we gegeven hebben, namelijk via de Thaise loterij. Mijn vrouw wint nog steeds iedere keer. De Boeddha wordt namelijk ook gelukkig als hij geld geeft. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zegegn dat ik hier in het begin niks van geloofde en huiverig was maar na 5 jaar samen met mijn vrouw weet ik nu beter. Ik geef gul en het maakt me echt gelukkig.
Helpen is veel meer dan alleen geld geven. Vrijwilligerswerk, een gehandicapt iemand de straat helpen over te steken, een verkeersslachtoffer bijstaan etc. In die zin is het ook heel goed ‘slechte mensen’ te helpen. In de vorige geboortes van Sittharta Gautama, de Boeddha, zien we dat ook. In de ‘Mahachat’, de voorlaatste geboorte van de Boeddha, geeft hij zijn twee kinderen weg aan een heel slecht iemand, Chuchok. Echt geven is geven zonder de wens of gedachte er iets voor terug te krijgen, anders is het een handeltje. ‘Pak het goud achter op het Boeddhabeeld’, is een Thais gezegde.
Als je even het onderzoekje zelf leest zie je dat het gaat om geld weggeven dat je zelf voor het onderzoekje hebt gekregen.
Het gaat dus niet om je eigen (zuur?) verdiende geld.
Geld uitgeven prikkelt een zelfde gebiedje in de hersenen waarmee pijn wordt ervaren. Vandaar dat het sommige reageerders pijn doet in de portemonnee om wat weg te geven.
Ze zijn zelf in hun eigen ogen waarschijnlijk niet gemakkelijk aan hun geld gekomen.
Het onderzoekje heeft een heel ander uitgangspunt als waarop gereageerd wordt…
Natuurlijk wordt je van geven, delen, gelukkig. Als je iemand iets voor een ander doet door een daad die jij je kunt veroorloven (geld geven, trakteren op eten of drinken of een ander kado) maak je een ander mens blij en gelukkig en daarmee je zelf. Leef je boven je stand of zetten mensen zware druk op je om te betalen alsof het geld je op de rug groeit, na dan wordt je niet gelukkig en de ontvanger ook niet, dan praten we simpelweg over asociaal gedrag.
Ontvangen van geld, goederen of hulp is een stuk moeilijker, tenminste voor mij. Natuurlijk is het reuze fijn als iemand je een handje helpt of een etentje voor je betaald maar ik voel dan ook een soort van verplichting om iets terug te doen. Als iemand dan twee keer achter elkaar iets voor mij doet zonder dat ik iets terug hebt gedaan dan voel ik me nogal bezwaard. Zal de ander dan niet gaan denken dat ik gebruik (misbruik) maak van de ander? Of dat ik een gierige zak ben? Nee, dan maar beter wat geven, dat is beter en makkelijker dan nemen.
Maar als je geeft dan liever niet in cash. Ik voel me meer senang als ik iets doe of geef voor een ander en als iemand iets voor mij doet dan liever ‘ik betaal je drankjes wel’ dan ‘hier heb je een tientje, doe er iets leuks mee’. Uitzondering hierop zie ik iets toestoppen aan mensen die gewoon echt beter geholpen zijn met wat cashgeld op bijvoorbeeld een schuld of rekening te betalen.
Nou Michel, of jij zonder geefklier bent geboren kan ik niet beoordelen maar je beschikt in ieder geval wel over een portie gezond verstand. Ben het in feite dan ook met je reactie eens, helaas is de praktijk soms anders. Omstandigheden nopen je dan om toch financiële hulp te bieden. Of de gever daarvan gelukkiger wordt, zoals het artikel suggereert, waag ik in veel gevallen te betwijfelen. Uit het artikel blijkt niet wie de proefpersonen waren. Als jezelf voldoende middelen hebt zou, zoals ook in Nederland het gezegde luidt dat het beter geven is dan te nemen, geld weggeven je best een momentje wat gelukkiger kunnen maken. Maar als je zelf weinig te makken hebt en er herhaaldelijk een beroep op je vrijgevigheid wordt gedaan, waarbij vaak ook sprake is van een bepaalde (sociale) druk, dan zal het geluksgevoel van de gever gauw verdampt zijn. Zodra vrijwillig schenken overgaat in een verplichting, die veel Thailandgangers op zich nemen, zal er van het veronderstelde geluksgevoel weinig overblijven.
Er zijn zeker verschillende redenen waarbij je menselijk gezien,gewoon helpen moet,alleen of dit altijd in de vorm van geld gebeuren moet ,heb ik zo mijn twijfel. Zeker in de familie zou je o.a. door zelf voor een kind het vereiste school materiaal te kopen,al een erg nuttige bijdrag kunnen leveren. Ook als iemand in je directe omgeving graag een Engels cursus wil volgen,zou je deze nuttig kunnen ondersteunen. Het voordeel van een dergelijke steun is,dat je bij niet serieus naleven,je altijd nog kunt ingrijpen,en de verdere hulp eventueel kunt stoppen. Zo zijn er tientallen financiële ondersteuningen te bedenken,die meer brengen,als de eeuwige wens naar luxe van vaak onnodige mobils,die hoofdzakelijk benut worden,door urenlange Facebook en Line bezoeken. Ook hoeft een 16jarige niet meteen over een dure motorbike beschikken,als er dagelijks songtaews in de zelfde richting rijden. Een wens die niet meteen in vervulling gaat,spoort jonge mensen aan om zelf ook de mouwen hoog te rollen,zodat je altijd nog zo iemand belonen kunt met het resterende bedrag. Klakkeloos en zonder veel te overleggen geld verschenken,lokt overal ter wereld z.g.n. vrienden aan die het in principe alleen om dit geld gaat. Z.g.n. vrienden die zolang je de geldbeurs regelmatig opent,je een vriendelijkheid voorspelen,die sommigen misschien nodig hebben voor hun geluks gevoel. Een geluks gevoel die zijn naam vaak niet verdient,en plotseling veranderen kan,als de bereidschap van financiële ondersteuning ophoud. Eerst dan merkt de gulle gever,dat het bij de werkelijke geluk gevoelens meestal gaat,om een erg klein groepje echte vrienden,die je ook weten te vinden als er niets te verdelen valt.
Zoals sommigen misschien weten ben ik mijn geld online aan het vermeerderen. Dat lukt vrij aardig en er komt iedere maand een groter bedrag bij uit.
Over een jaar heb ik genoeg om weg te kunnen geven. Maar dat doe ik niet. Ik geef alleen in vorm van hulp. Een schoolopleiding van de kleinzoon van mijn vrouw wil ik zeker betalen, zodat hij later op eigen kracht meer kan verdienen dan zijn ouders deden.
Echter de dronken neef die alleen maar zijn hand open houdt, krijgt ook van mij geen cent.
Wil mijn vrouw aan tempels schenken, krijgt zij altijd wat van mij en ik ben zelfs degene die tegen haar zegt dat ze meer aan haar oude ouders moet geven.
Maar wij zijn het er beiden over eens: geld geven aan mensen die alleen hun handje open houden en er verder niets aan doen om hun eigen kost te verdienen, is aan ons niet besteed.
Geef je de mensen een vis om te eten, hebben ze één dag geen honger. Geef je ze een net om te vissen, kunnen ze vele jaren daarvan leven.
Dan zal ik in Thailand wel erg gelukkig worden! Het toppunt van geluk zal zijn wanneer ik mijn laatste baht aan behoeftige familieleden heb geschonken en berooid naar huis ga.
Dat zullen de Thais graag horen !!
Maar dan wel weggeven in één richting wel te verstaan …… dat maakt nog het meest gelukkig (voor hen dan toch).