Mijn gedachten over Thailandblog

Meer dan een half jaar geleden ontving De Inquisiteur een mail. In het spamvak. Maar deze keer geen mooie dame die haar diensten aanbood, geen organisatie die paswoorden en bankrekeningen wil, nee, van een zekere Gringo. Gringo? In Thailand? De connectie met ‘farang’ was snel gelegd.

Een afgevaardigde van Thailandblog. Gringo had via-via De Inquisiteur’s oude blogs gelezen en stelde voor om ook voor Thailandblog te schrijven. Toevallig had De Inquisiteur zich al enkele weken in die website verdiept. En zo kreeg De Inquisiteur een forum, een weblog voor groot publiek. En kan hij het niet laten om dat blog ook eens te doorgronden….

Thailandblog

Nog geen jaar geleden was Thailandblog volledig onbekend aan De Inquisiteur. Hij had al die jaren geen behoefte om rond te snuffelen naar informatie op de moderne media. Hij was dom genoeg om te denken dat hij alles wel vanzelf zou leren in zijn nieuwe vaderland. Bovendien woonde hij destijds in een farang-enclave aan zee, meer dan land- en taalgenoten genoeg die aan de toog van de diverse bars hun wijsheden verkondigden.

Zijn schrijfseltjes werden gepubliceerd op de website van zijn stamkroeg en hij had er plezier in dat vrienden en café kennissen er niet zeker van waren of hij de auteur was. Bovendien waren daar meer Nederlanders dan Belgen en die hadden moeite met de Vlaamse schrijfstijl, de eigen verzonnen woorden. Zodoende kon De Inquisiteur de nieuwe vrienden en kameraden, de omgeving en het geroddel op de korrel nemen met zachte ironie. Tsja, heel eerlijk – soms met stevig cynisme. Het was in die kroeg dat iemand De Inquisiteur op de hoogte bracht van het bestaan van Thailandblog.

Weg van de kerktoren

Van het openen van de website kreeg De Inquisiteur de kriebels – al dat blauw. En hoe lastig om je weg te vinden in al die zoeknopjes en mogelijkheden, niks voor een man die al allergisch is voor de afstandsbediening van een televisie. En het zag er Hollands uit. Weeral, want beroepsmatig had De Inquisiteur zijn ganse leven met die noorderlingen te maken, na zijn emigratie naar Thailand merkte hij vrij snel dat het hier niet anders was – Hollanders zijn nu eenmaal met meer en zijn makkelijker van hun kerktoren weg te trekken tegenover een Vlaming. Bovendien, je zit twaalfduizend kilometer van de stal en dan zijn er meer overeenkomsten tussen de gemiddelde Nederlander en Vlaming dan met de autochtonen.

Raar volkje

Een raar volkje daar op Thailandblog. Gezien zijn niet al te hoog IQ, duurde het een poosje voor De Inquisiteur door had dat niet iedereen, actief op het blog, in Thailand woonde. En vond hij vragen aangaande visa, Thaise rijbewijzen, ja zelfs fietsverhuur en andere nogal vreemd. Tot hij door had dat waarschijnlijk de meerderheid nog in de lage landen aan zee wonen. Sommigen gehuwd of samenwonend met een exotische Thaise schone, sommigen met de wil er eentje op te komen scharrelen.

Diegenen die hier wel wonen laten dat ook snel weten, ze melden graag hoe lang ze hier al wel verblijven om hun stellingen te staven. Hun locatie geven ze minder snel vrij, De Inquisiteur heeft al opgemerkt dat er drie soorten commentatoren en bloggers zijn – zij die in een zogenaamd comfortabele buitenlandse enclave wonen, diegenen die de zogenaamde armoede van het platteland opzoeken en zij die nog in hun dure thuisland wonen. Vanaf dan begon De Inquisiteur Thailandblog iets beter te begrijpen.

Succesvol

Hij vroeg zich af hoelang zo’n blog wel succesvol kon blijven – op den duur zijn alle vragen toch beantwoord? Maar ja, expats hebben een redelijke hoge leeftijd en sterven uit, dus gestadig komen er nieuwe. Bovendien veranderen de wetten en regelgeving ook in Thailand stilaan dagelijks. Vakantiegangers blijven continu vernieuwen, afhankelijk van de sfeer die rond Thailand hangt, afhankelijk van het risico dat ze denken te nemen. En Europeanen worden hoe langer hoe banger want sommige vragen zijn ronduit idioot, dat gaat van hoeveel smog er hangt in het noorden, tot de vraag of het wel veilig is om de bus te nemen. De Inquisiteur werd hoe langer hoe enthousiaster over het blog, plezier gegarandeerd.

Nog niet zolang geleden deelde een farang, kenner zonder twijfel, de Thaise dames in verschillende categorieën. Dat was koren op de molen van De Inquisiteur om de Thailandblog-mensen ook een beetje te gaan duiden, tot op heden enkel in gedachten, maar een ware blogger zet die onvermijdelijk op schrift. Niet wetende of hij de alom tegenwoordige Thaise boze geesten op zich zal laten af komen in de vorm van een woedende redactie annex lezers.

De lezers

Vooreerst de lezers en dan vooral zij die reageren, die zijn het bloed welke het hart van Thailandblog laten kloppen. Er zijn daar opmerkelijke figuren tussen. Het begint al met hun ‘nickname’ – waarschijnlijk net als bij De Inquisiteur snel en instinctief gekozen. Dikwijls verwijzen ze naar hun favoriete locatie of woonplaats. Dus weet je vrij snel waar (de namen zijn gefantaseerd) “Johhny Chang Rai” zijn voorkeur ligt. Anderen kunnen hun oorsprong niet vergeten zoals “Jan Amsterdam”. Sommigen verkiezen een nobeler variant en laten hun voornaam vooraf gaan door ‘Khun’. Een Thaise, beleefde aanspreek, beetje zoals wij ‘mijnheer’ zouden zeggen. Sommigen gebruiken gewoon “farang” of een buitenlandse variant ervan. Kortom, een nickname verraadt al veel over de persoonlijkheid.

De bloggers

Die lezers zijn vatbaar voor uitdagingen en zo kom je bij de bloggers terecht. Zo is er een favoriet onderwerp dat gegarandeerd succes heeft – de “stelling van de week’. Controverse ten top en dus veel reacties. Hoe gekker de stelling, hoe beter. Doch meestal zit er waarheid in de onderwerpen, hoe pijnlijk dat ook soms is voor iemand die er zich in herkent, onder andere De Inquisiteur windt zich daar dikwijls over op …

Het nachtleven, altijd druk belezen. Waarschijnlijk omdat de gemiddelde lezer, net als De Inquisiteur, nieuwe dingen wil te weten komen. Nieuwe adresjes, ‘inside-information’, hoe goorder hoe liever, maar op Thailandblog blijf je beleefd. Het toppunt is natuurlijk alles wat met relaties te maken heeft. Hoe leef je met een Thai samen? Geld. Financiën. Mia noi – willen we allemaal wel maar hoe behandel je dat in een reeds bestaande relatie? Waarom hebben we – op enkele uitzonderingen na – allemaal een twintig jaar jongere partner? Hoe bekijken de Thai ons? Deze onderwerpen worden als eerste gelezen en ongenadig van commentaar voorzien.

“Soorten” lezers

Als eerste zijn er de teleurgestelde met een gebroken relatie – die geven af, over het gedrag en de geldzucht van hun ex-partner. Vervolgens zijn er de roze brillen, die vinden alles goed. De realisten – waar De Inquisiteur zichzelf vol vertrouwen bij indeelt-, die weten het nog steeds niet ondanks hun ‘kenners’-commentaren.

De betweters, die hebben eisen voor ze verliefd worden. Hoe dat te verenigen valt kan De Inquisiteur niet bevatten maar ze bestaan: geen kinderen, zuinig, familie ver weg, trouw, gehoorzaam, niet van het platteland en vooral geen bardame. Dat laatste is een controverse op zich. Niemand geeft toe dat hij de liefde van zijn leven in een bar opscharrelde. Nochtans, er is geen farang die een Thaise maagd veroverde, zeker weten.

Uitstekende blogs

Natuurlijk, er zijn ook echt uitstekende blogs bij. Zo is er iemand die de taal perfect onder de knie heeft, lezen en schrijven in het Thais daar waar De Inquisiteur nog steeds last heeft met de Nederlandse spelling. Jaloers als wat leest De Inquisiteur zijn opmerkingen wanneer er in een blog op fonetische wijze wat verkeerd staat en de verbetering onder in de commentaren. Doch ondertussen is De Inquisiteur zijn beperkt Thais er voor honderd procent door verbeterd.

Is er iemand die erg interessante dingen schrijft over de Thaise samenleving, de geschiedenis, herkomst van feesten, Boeddhisme, sociale structuren, kortom, wetenswaardig. Leer je veel van bij, maar De Inquisiteur betrapt er zichzelf op dat hij deze bijdragen pas leest na de meer smeuïge onderwerpen.

De redactie

En dan het raadselachtige “van de redactie”. Wie is dat? Waar zitten die? De Inquisiteur ziet ze vier dagen van de week ergens in een summier kamertje in  één of andere hedonistische badplaats zitten, alle bijdragen verzamelen en plaatsen om vervolgens zo snel mogelijk op de zwier te gaan.

De Inquisiteur zoekt vergeefs naar het knopje “sollicitaties”, want aan die lol wil hij ook deelnemen, dat zijn de ware kenners, kan niet anders.

Onderwerpen

De onderwerpen van potentiële vakantiegangers zijn voor een expat soms lacherig – met excuses. Iemand die op zijn Nederlands een fietstocht wil organiseren in een land als hier moet zich niet afvragen of dat wel net zo veilig is als in het thuisland. Iemand die afgeeft op de infrastructuur is nogal naïef, uiteraard is dat hier veel slechter dan in de belasting-eisende Europese landen. Het verkeer, dat moet je zien als deel van het avontuur, de verplaatsing op zich is deel van je reis.

Maar de meesten, ook expats, zijn veeleisender. Het moet net zo eenvormig als daar in Europa, net zo gereglementeerd zodat ze kunnen volgen. Maar het goedkope, de lage pakkans het ‘je-m’en fou’-tisme,  moet wel blijven. Hoe ze dat willen verenigen is voor De Inquisiteur een mysterie.

Strand

Het strand, ook een controversieel onderwerp. Dat moet kraaknetjes zijn, alles tegen lage prijs verkrijgbaar zonder storend te zijn en altijd beschikbaar. De Inquisiteur vraagt zich dikwijls af waarom iemand twaalfduizend kilometer ver wil reizen om op een strand te liggen. Dus krijgt hij vreemde gedachten want meestal gaat het over het strand in Pattaya … .

Waardering

Maar waardering heeft De Inquisiteur wel, voor iedereen, ook voor vakantiegangers – ooit was hij ook zo iemand. Eigenlijk is Thailandblog een weerspiegeling van de samenleving, maar het leuke is dat er twee samenlevingen op een enkele website bij elkaar komen. Niet makkelijk, respect voor de redactie en/of de beheerders!