Gedachten over de nasleep van het Korat bloedbad
Het drama, dat zich het afgelopen weekend in Nakhon Ratchsasima (Korat) met vele doden en gewonden, mag dan ten einde zijn gekomen, maar de gebeurtenissen laten mij niet los. U zult zich, net als ik, afvragen hoe het heeft kunnen gebeuren, wat was het motief, hoe is de man aan wapens gekomen, waarom is hij niet eerder tegengehouden. Is er slachtofferhulp en nog vele andere vragen.
Met het einde van de schietpartij is een nieuwe periode aangebroken, de nasleep, waarin nog vele aspecten van de ramp zullen worden geanalyseerd, toegelicht, becommentarieerd en hopelijk zo mogelijk verbeteringen en oplossingen aangedragen. Ik laat mijn gedachten, gebaseerd op veel informatie uit de nationale en internationale pers, maar ook van reacties op dit blog, over een aantal aspecten maar eens de revue passeren.
Het motief
Daar begint al het probleem, dat niet alle informatie even betrouwbaar is. De dader is een militair, die in eerste instantie werd aangeduid als korporaal. Dat werd later gecorrigeerd, want hij blijkt de rang van sergeant te hebben. Op een andere website is hij plotseling bevorderd tot sergeant-majoor en op nog weer een andere site is hij een sergeant-majoor eerste klas. De andere hoofdrolspelers zijn de commandant van het militaire kamp, een kolonel, en diens schoonmoeder.
Het echte motief zullen we waarschijnlijk nooit weten, want deze drie genoemde personen zijn allen dood. Natuurlijk zijn er anderen, die wel menen te weten wat de aanleiding is geweest, maar de berichten daarover zijn niet eensluidend. Duidelijk is wel, dat het om geld gaat.
Een lezer schrijft op dit blog, dat de militair een huis gekocht heeft van de commandant en diens schoonmoeder, waarvoor hij een aantal aanbetalingen heeft gedaan. Dan blijkt het huis helemaal niet te bestaan en de militair eist zonder succes zijn geld terug. De sergeant-majoor kan zich tegen een kolonel niet al te veel veroorloven en het gevolg is, dat de commandant en diens schoonmoeder beiden worden doodgeschoten. De lezer heeft deze informatie gekregen van zijn vrouw, die op haar beurt een telefonisch verslag heeft aangehoord van haar zuster, die in Korat woont. Waar die zuster deze bijzonderheden vandaan heeft, blijft de vraag.
Een andere versie is, dat de militair geassisteerd heeft bij de verkoop van enkele huizen door zijn commandant en diens schoonmoeder en daar een commissie voor zou krijgen. Die wordt hem geweigerd met het noodlottig gevolg als boven omschreven.
Van hogerhand is al gemeld, dat de commandant van het militaire kamp geen partij was in het conflict. Hij diende slechts als bemiddelaar in het conflict tussen de militair en de 63-jarige vrouw.
Wapens
Hoe is de moordenaar aan de wapens gekomen? Nou, eenvoudig, hij heeft de bewaker van het wapenmagazijn doodgeschoten en de nodige wapens en munitie gestolen. Maar is dat de waarheid? In een artikel over dit onderwerp leggen meerdere reageerders uit, dat zoiets praktisch onmogelijk is. Die mensen spreken uit ervaring in hun thuisland (en dat is niet Thailand), dat de wapens, waarmee de moorden zijn gepleegd nooit als één geheel worden opgeslagen. De delen van het wapen worden in verschillende af te sluiten ruimtes van het wapenmagazijn bewaard, terwijl de munitie zelfs vaak in een ander gebouw wordt opgeslagen. Er moet dan meer gebeurd zijn dan slechts één bewaker te doden.
Alarm
De militair rijdt dan met een gestolen militair voertuig naar Korat, een rit volgens een websitebericht van bijna 100 km. Dat is best een lange rit en je vraagt je af waarom er in het militaire kamp geen alarm wordt geslagen. Het moet toch mogelijk zijn geweest de al schietende moordenaar ergens onderweg tegen te houden en zo mogelijk te elimineren?
Heldendom en tragiek
Er zullen nog vele perspublicaties verschijnen, die de heldhaftige bevrijdingen van mensen in het warenhuis door speciale politie- en militaire eenheden zullen beschrijven. Niet alleen de bevrijdingen, maar ook de tragische gevallen waar het niet gelukt is, zullen aan bod komen.
Ik las al een verhaal over een groep mensen, die zich in een koelcel van Foodland had verschanst. De moordenaar scheen naderbij te komen en een Thaise man leidde de groep verder het gebouw in. Een man, vrouw en kind vonden dat te riskant en bleven in de koelcel achter. De groep werd gered, maar het drietal in de koelcel heeft het niet overleefd.
Doden en hun nabestaanden
In een kinderliedje, dat ik onlangs hoorde, komt de zin “Dood zijn doet geen pijn” voor en dat klopt wel voor de meeste doden, die tijdens de gewelddadige tocht van de moordenaar zijn gevallen. Doodgaan is wat anders, er zijn nog steeds gewonden in ziekenhuizen, die de dood voor ogen hebben en wel degelijk pijn lijden. De pijn voor de nabestaanden zal ook onbeschrijflijk zijn. Zij moeten de dood van een geliefde verwerken, hetgeen zij zullen doen op een voor ons buitenlanders andere en niet altijd begrijpelijke wijze.
Slachtofferhulp
Van hogerhand is al aangekondigd, dat alle slachtoffers financieel zullen worden gecompenseerd. Dat is goed, maar geld heelt niet alle wonden. De psychische gevolgen zullen voor vele nabestaanden groot zijn. Ook mensen, die in het warenhuis aanwezig waren en of op eigen kracht of door bevrijders uit het gebouw zijn gekomen zullen getraumatiseerd verder moeten in het leven. Veel werk dus voor slachtofferhulp, maar of dat op adequate wijze in Thailand kan worden geboden is maar heel de vraag.
Terminal 21 in Korat
Het gebouw van Terminal 21 in Korat zal altijd als de moordplek worden bestempeld en mijn eerste gedachte was, breek het maar af, want geen Thai zal er meer naar binnengaan vanwege de geesten van de vele doden, die er ronddwalen. Mijn vrouw zegt, dat dat wel mee zal vallen. Ja, men blijft voorlopig weg, maar na verloop van tijd zal het bezoek aan Terminal 21 in Korat weer “normaal” zijn.
Tenslotte
Ik heb maar enkele aspecten van deze tragische gebeurtenis genoemd. Er valt ongetwijfeld nog veel meer over te vertellen. Reacties zie ik met belangstelling tegemoet.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Gewoon even googlen op Maps en je ziet dat de afstand van de legerplaats tot Terminal 21 (via de tempel) ongeveer 9 kilometer is en circa 10 minuten rijden.
Hi Gringo,
de geruchten en speculaties over waarom enz. zijn niet te controleren. Wat jij schrijft gelezen te hebben op een website is echter wel te checken. Afstand van kazerne naar Terminal 21 is ca. 14 km zijnde meeste directe route, absoluut geen 100 km..
Ik mis in jouw verhaal de tussenstop bij de tempel.
Ook hierbij zouden 9 doden gevallen zijn of is die tempel naast de terminal 21
Dit stond gisteren in alle kranten
Volgens mij is hij vanuit de militaire basis eerst richting วัดป่าศรัทธารวม (Wat Pa Sattharuam) gereden.
Ter hoogte van de hoofdingang van de oostelijk naastliggende โรงเรียนบุญวัฒนา (Boon Wattanaschool) werd die namiddag het verkeer tegengehouden/omgeleid. Toen ik daar in de buurt op straat liep heb ik ook een aantal schoten gehoord.
Vooralsnog neem ik aan dat hij bij de wat op tegenstand van de politie stuitte en besloten heeft om richting Terminal 21 te rijden. Van wat naar T21 is het minder dan 6 km, 10-20 min afhankelijk van de verkeersdrukte.
Het is allemaal heel spijtig wat er gebeurd is voor de betrokkene.
Maar slaan we niet een beetje door hier?
Omdat dit in Thailand gebeurd (waar dit forum uiteraard over gaat), gaan we nu dit helemaal proberen te ‘analyseren’?
Helaas gebeurd dit overal ter wereld, en dit kan je dus nooit voorkomen, hoe goed je ook je best doet als samenleving.
De wereld en dus mensen worden steeds meedogenlozer tegen mekaar, en dit is dus ook in het land van de glimlach…
Thailand is nu ook geen echt ‘veilig’ land hoe er met wapens om gegaan wordt.
Denk maar eens aan al die plekken waar je magazijnen vol, leeg kan schieten voor een aantal Bathjes, bij commerciële plekken door heel het land.
Ook in Nederland, België, Frankrijk, Duitsland en zelfs in Engeland kun je op commercieele schietbanen onder begeleiding en tegen betaling gebruik maken van de mogelijkheden die de wet uitdrukkelijk toestaat.
Zo ook in Thailand.
Het probleem in Thailand en ook in Nederland en België is het bezit en vaak ook gebruik van illegale wapens.
Een feit waar geen enkel justitieel apparaat en politiekorps grip op heeft en ooit zal kunnen krijgen, zelfs in politiestaten is er illegaal wapenbezit, zo ook in Thailand.
Voor wat de opslag van wapens bij de krijgsmacht en politie, waardan ook, die worden echt niet uiteen genomen opgeslagen, zelfs de legale wapenbezitters hoeven dat niet te doen..
Wel moeten wapens en munitie apart bewaard worden.
De foto’s die ik gezien heb van de door de Korat idioot gebruikte vuurwapens zijn een pompbuks hagelgeweer, en een geweer met een richtkijker en zo aan het magazijn gezien kleinkaliber.
Maar ik denk dat er meer wapens waren.
Maar….Thailand verschilt echt niet veel van Nederland, ook in Nederland worden mensen met illegaal wapentuig vermoord, ook in Nederland is er enorm veel illegaal wapenbezit, en echt veel meer als de overheid ons wijs wil maken.
Vaak is het zo dat vuurwapens de schuld krijgen, maar wapens doen niets. Het is de persoon die aan de trekker zit. De meeste moorden en schietpartijen zijn inderdaad met illegale wapens. Legaal wapenbezit zorgt zelden voor problemen. Ja, misschien in de USA omdat ze daar niet goed screenen. De schietpartij in Alphen aan de Rijn was mede te wijten aan een fout van de politie, dat heeft een rechter beoordeeld.
Zie: https://www.nu.nl/binnenland/5995723/politie-definitief-aansprakelijk-voor-schietpartij-alphen-aan-den-rijn.html
Overigens over de gebruikte wapens, in het Thaise leger worden geen klein kaliber geweren gebruikt. Het zijn AR-15 geweren en volgens mij hebben ze in Thailand de M16 als standaardwapen. Dat is kaliber 5,56 × 45 mm NATO en hetzelfde als het .223 inch kaliber. Heel vervelende munitie die eigenlijk hetzelfde doet als de verboden dum-dum patronen, spatten uiteen in het lichaam en daarom vrijwel altijd dodelijk.
Ik vind het vreselijk dat onschuldige mensen zo moeten lijden. Heb er geen woorden voor. De wapenopslagplaatsen van het leger moeten veel beter bewaakt worden. In het verleden toen er spanningen waren tussen de Redshirts en de Yellowshirts zijn er ook veel legerwapens verdwenen uit kazernes. Dus de legerleiding moet niet net doen of dit een incident is. Het is gewoon slecht georganiseerd zoals wel meerdere dingen in Thailand.
De gebruikte wapens in het Thaise leger zijn of klonen of vervolgontwikkelingen van wat eens de M16 was in 5.56×45, of the Tavor, eveneens in 5.56×45, beiden “selective fire”, oftewel mogelijk automatisch te vuren
Maar daar houdt het niet op, ook kleinkaliber wapens in .22 zijn in gebruik, en geweren in 7.62×51 en .338 Lapua.
Ook hagelgeweren zijn in de wapenkamers te vinden.
De AR15 is een semi automaat die echt niet automatisch kan vuren en gekamerd in .223, en meestal niet in 5.56×45.
De 5.57×45 kogel had de neiging om te tuimelen als het iets raakt, maar de nieuwere kogels doen dat niet meer.
Maar zeker niet wat fragmenterende kogels kunnen aanrichten, oftewel dumdum.
Beste Hans, zie hier:
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_equipment_of_the_Royal_Thai_Army
Ik zie er geen .22 bij staan. Jij wel?
Peter, deze lijst ken ik, daar staan bijna alle wapens in die ooit in het Thaise leger gebruikt zijn of gebruikt worden.
Op dit moment zijn er twee standaard geweren in 5.56×45 in gebruik, geweren in 7.62×51 voor de lange afstand, snipergeweren in .338 Lapua, en verder nog wat wapens voor speciale doeleinden, inclusief pistolen en geweren in .22 LR.
Zelf gezien…..
Overigens, in elke militaire of politie wapenkamer kun je dingen vinden die niet in de sterkte staan, zoals in Nederland de karabijn .30 M1 bij diverse politiekorpsen.
Klopt wel, beste Peter (voorheen Khun) dat het om de ‘persoon die aan de trekker zit’ gaat. Maar daar zit hem net de kern van het hele gebeuren.
Wapens kun je met enige inspanning controleren of onder controle houden met vergunningen of controles.
Maar dat zieke hoofdje van de persoon die de trekker overhaalt, kun je niet controleren, noch sturen of bijsturen of detecteren. En zelfs als hij in psychiatrische behandeling is, is hij nog ongecontroleerd.
Dus lijkt het me toch geraadzaam het eerste aspect van wapenbezit serieus te nemen ter controle.
Mijn vader had ook een handvol geweren in huis vroeger. Er was zelfs het geweer bij dat hij na de demobilisatie in 1940, als soldaat zijnde, mee naar huis kon nemen.
En ik weet nog de discussie die mijn moeder altijd zonder resultaat met hem voerde… ‘Als er iets gebeurt,’ zei ze altijd veelbetekenend, en ze bedoelde: als er iemand met het zot in de kop naar de geweren loopt en losop begint te schieten, is het te laat.
Hoewel de gedachte dat je een geweer hebt, en daardoor hoe dan ook macht verwerft, me aansprak, heb ik toch na de dood van mijn vader met mijn moeder de geweren ingeleverd.
Met deze laatste gedachte wil ik het houden: wie wapens bezit, weet hoe dan ook, dat hij superieur aan andere mensen is!
Om die reden vind ik de voorstanders of bezitters van wapens consequent onbetrouwbaar.
Over onze psyche bezitten we geen macht!
Een mes is ook en wapen, een auto ook. Wat dacht je van een pitbull of andere gevaarlijke hondensoorten? Benzine is ook levensgevaarlijk, kan je zo een huis mee in de fik steken. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Moet dat ook allemaal weg?
Met het ene wapen is het wel makkelijker of efficiënter doden dan met het andere. Er is een reden waarom een M16 achter slot en grendel ligt en de nagelschaartjes niet. Hoe gevaarlijk/efficiënter het wapen, hoe beter de voorzorgsmaatregelen dienen te zijn.
Waar slaat dat nou op die verkapte insinuatie: ik zuig mijn informatie uit de duim van mijn schoonzus. Gringo de Balloteur van Thailandblog. Met Rob V. en chris in commissie. Ik ga geen moeite meer doen.
Beste Roedii, ik begrijp je bericht niet? De afgelopen dagen heb ik alleen geschreven dat we rustig af moeten wachten tot er meer duidelijk is. De eerste uren en dagen komt er nog weleens tegenstrijdige, onvolledige, verkeerde info etc.naar voren. Dat doet niets af van eventuele getuigenverklaringen (die trouwens juist of onjuist kunnen, vraag maar eens aan een agent die verklaringen opneemt bij toeschouwers. Het menselijk brein vult gaten in en niet altijd correct.).
Maar ik begrijp wel meer zaken niet, zoals Grino zijn opmerking ” Zij moeten de dood van een geliefde verwerken, hetgeen zij zullen doen op een voor ons buitenlanders andere en niet altijd begrijpelijke wijze.” Terwijl in mijn optiek de kern van verwerking gewoon hetzelfde gaat en is. De mensen hebben verdriet, huilen ook, missen hun dierbare die hen (zeer wreed) ontnomen is. Een Thaise uitvaart is veelal wat ‘feestelijker’ (gezelliger) dan een Nederlandse uitvaart (al zien we in Nederland ook vaker dat we vooral een lach tonen en niet alleen maar tranen), de uitvoering is wat anders maar de kern naar mijn optie niet.
optie = optiek
Is het noodzakelijk alles te analyseren in welke zin dan ook?
Is het al niet erg genoeg voor de nabestaanden en de mensen die alles van nabij hebben meegemaakt.
Getraumatiseerd tot op het bot. Waarschijnlijk voor het leven.
Een gebed, een kaars opsteken en bidden dat zoiets nooit meer gebeurd of zal gebeuren.
Maar dat is waarschijnlijk een droom.
Moderator: Off-topic
Vorige week woensdag t/m vrijdag was ik samen met mijn Thaise partner voor een kort bezoek in Korat. Zij moest een nieuw paspoort aanvragen. Op donderdag bezochten we het passport office gevestigd in Central Plaza, een van de grote malls in Korat. Omdat ons hotel vlakbij Central Plaza is, gingen we op vrijdag daar shoppen. We overwogen om zaterdag nog naar Terminal 21 te gaan, maar besloten om vrijdag toch maar huiswaarts te keren. De volgende dagen zagen we de berichten over de vreselijke shooting.
Internet en televisie puilen uit van films en series waarbij
goedbedoelende mensen belazerd worden door malafide mensen of groepen en dan minder of meer bloedig wraak nemen. Ik vraag me af of we dan verbijsterd moeten zijn als zoiets in het werkelijke leven ook gebeurd !
Beste lezers,
heel heel triest, wat ik nu zeg is absoluut geen dooddoener maar denk aan 2011 Alphen aan de Rijn 6 doden plus de dader, de andere bloedbaden in de wereld Nieuw Zeeland, Amerika etc.
mijn gedachten en medeleven gaan uit naar de onschuldige slachtoffers, en hun nabestaanden.
Wapens in handen van mensen met psychische problemen of wat dan ook meer.
Ook denk ik dat het niet alleen in Thailand is dat men gemakkelijk aan wapens kan komen en zeker niet militairen ( denk aan hun persoonlijk wapen )
Eigenlijk vind ik niet belangrijk wat misschien wel of niet de motieven waren, maar wel al die onschuldige slachtoffers.
In en in triest!
Bert
Op Khaosod een stukje over de gebrekkige bewaking van het wapenarsenaal:
Wanwichit Boonprong, a professor at Thailand’s Rangsit University who specializes in the country’s military, said more controls were needed on weapons on military bases.
“The safety system in the buildings where they keep weapons are obsolete. They just lock the room with padlocks,” he said. “With this kind of system, once someone gets in, he can easily grab a weapon.”
https://www.khaosodenglish.com/politics/2020/02/11/korat-soldiers-deadly-rampage-reveals-security-lapses/
Overigens noemt Khaosod het in dat artikel de ze verschrikkelijke slachting ‘ de ergste shooting ooit’ . Maar het is niet de grootste massamoord ooit, in 1972 was een politieman die een vliegtuig met 81 onschuldige mensen tot ontploffing bracht:
https://www.facebook.com/notes/andrew-macgregor-marshall/how-to-get-away-with-murder-in-thailand/2078943432124985/
Alle respect voor iedereen en medeleven met de vele onschuldige slachtoffers, maar het zit wel heel erg diep en er is meer aan de hand dan wat we tot nu toe weten. Mijn Thaise echtgenote volgt alle berichtgeving over dit gebeuren volledig op en er is echt meer dan wat we tot nu toe weten, er is blijkbaar veel geld mee gemoeid, de dader, ook een slachtoffer van zware oplichting door zijn overste en die zijn familie, zijn vrouw , schoonmoeder en schoonvader waren er allen bij betrokken, en zijn ook wettelijke bankpapieren gevonden die dit alles staven dat er een zware lening werd aangegaan voor een huis en grond die niet eens bestond.
Wanneer er dan een teruggave ge-eist word van de betaalde gelden ontstaat er natuurlijk een conflict en dat conflict is de verdere ontwikkeling van dit drama geweest, deze man is volledig doorgeslagen en blind van woede, niemand praat zijn daad goed maar toch blijkt er ook voor deze man begrip te zijn voor zijn daden. Te meer omdat de schoonvader en de echtgenote van de Kolonel ook met allerlei leugens afkomt waar later de bewijzen zijn van gevonden.
En meer dan je denkt, volg de berichtgeving en de interviews op de Thai tv en je begrijpt er meer en meer over. Al bij al een zeer droevige zaak voor de getroffen families.
Het ging inderdaad om een provisie van Baht 50000- die hij zou krijgen voor de verkoop van een huis. Bij een Thai komt money op de eerste plaats en krijgt hij/zij het beloofde niet of wordt opgelicht slaan de stoppen door en kortsluiting in het brein. Er wordt dan ook helemaal niet nagedacht over de gevolgen van hun acties.
Naast alle menselijke nasleep is er ook nog een politieke nasleep. Die komt nauwelijks aan bod maar achter de schermen gebeurt veel meer dan openbaar wordt gemaakt.
Het leger heeft imago-schade geleden doordat een van zijn medewerkers de massa-moordenaar is. Redenene voor het gedrag van de moordenaar zijn deels terug te leidn tot zaken die in het leger plaatsvinden. Daarnaast kon en mocht het leger niet ingrijpen in de situatie van Terminal 21 omdat dat een taak is van de politie. Apirat bevestigde dat op zijn persconferentie. Dus de geleden imago-schade kon men niet onmiddellijk goedmaken. En de excuses van gisteren zijn niet spontaan van hemzelf.
Ook de politie heeft schade opgelopen. Er zijn nogal wat vragen waarom zo laat is gereageerd toen de moordenaar op weg was naar Terminal 21. Daarnasst zijn er nog vele vragen onbeantwoord over tal van zaken rondom het beleg en het uiteindelijke uitschakelen van de man. De coordinatie en de eenduidige communicatie naar de buitenwacht klonkt niet uit in professionalisme. (Daarvoor moeten enkele TV-zenders nu boeten want men is wel goed in het vinden van zondebokken) Waarom niet onmiddellijk een crisis-team gevormd? Verschillende eenheden liepen elkaar voor de voeten en de man die eigenlijk in een kantooruimte leiding zou moeten geven aan het hele proces (met een aantal anderen zoals een psychiater, een expert op het gebied van wapens, recht en risico-analyse) lag als een soort Arnold Scharzenegger met witte schoenen op de vloer met een mitrailleur (als ik me niet vergis). Het stond natuurlijk wel stoer maar de echte professional denkt daar het zijne van.
Beste Chris, wat die imago schade betreft, het leger had natuurlijk al een imago omtrent mishandeling en uitbuiting van dienstplichtigen (dat ze worden ingezet als tuinman, tankbediende zijn bij pompstations, geweld bij ontgroeningen) en dat militairen bijklussen (actieve militairen die in bestuurs- en advies raden/commissies zitten, bedrijfjes runnen etc.). Wij hebben daar wel eens een discussie over gehad. Nu met dit verschrikkelijke incident worden dit soort dingen ook weer aangehaald. Zo schrijft de Bangkokpost:
“Het leger heeft een lange traditie van betrokkenheid (involvement) in het bedrijfsleven, het is een publiek geheim dat sommige officieren zijn uitgewaaid naar persoonlijke zakendeals. ‘Het is zelfs zeer gebruikelijk dat een hoge militairen (senior military officers) betrokken zijn in onroerend goed. In het bijzonder op het platteland” zegt Paul Chambers, politiek expert op de Naresuan University in Phitsanulok. De militairen zijn een van de grootste landeigenaren in sommige provincies, waar ze grote basissen beheren die opereren als zelfstandige mini-steden. Veel officieren proberen hun magere salaris aan te vullen met geld dat makkelijk te verdienen valt door militaire macht te gebruiken betreffende onroerend goed. Aldus Chambers.”
Bron:
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/1856109/mass-shooting-puts-army-officers-side-deals-under-scrutiny
Nu zit jouw vrouw met haar bouwbedrijf ook in het onroerend goed. Mogelijk kun je de lezers wat interessants vertellen over de zaakjes die zoal plaatsvinden betreffende bezit, huur en verkoop van land of huizen door militairen? Wat hier de bron lijkt van een conflict dat zo verschrikkelijk uit de hand gelopen is.
Voor wie er belangstelling heeft met betrekking tot de motivatie van de dader.
Mijn vrouw vertelde wat zij gehoord heeft met betrekking tot de grondslag van deze brute aanslagen. Of deze informatie betrouwbaar is zou ik niet weten, maar voldoet misschien enigszins aan de wens van Gringo om het te proberen te begrijpen.
De sergeant majoor kocht in een project een huis van de schoonmoeder van de kolonel.
Het huis staat er kant en klaar, gekocht voor 750.000 TB. Dit bedrag is door de Financieringsmaatschappij rechtstreeks betaald aan de schoonmoeder. Het restant van de financiering ad. 350.000 TB is door de Financieringsmaatschappij betaald aan de kolonel en dat geld heeft de sergeant majoor 2 x terug gevraagd van de kolonel. Het geld wilde de sergeant majoor gebruiken voor de aflossing van een lening die zijn moeder heeft.
De kolonel nam ook een groot deel van het salaris van de militair af terwijl de sergeant majoor wel voor volledige ontvangst moest tekenen, de kolonel deed dat ook bij andere ondergeschikten en deed tevens dezelfde truc met financieringen bij andere ondergeschikten. Zo kreeg de sergeant majoor ook maar niet 50.000 TB uitbetaald van de schoonmoeder waar hij recht op had wegens commissie voor het aanbrengen van mensen die in het huisproject van de schoonmoeder een huis kochten.
De verhoudingen in het leger kunnen soms krom zijn, een kolonel en een sergeant majoor, de sergeant majoor voelde dat het probleem niet was op te lossen door middel van gesprek, noem het maar machtsmisbruik van de hoger in rang zijnde. Ook zou de kolonel er voor gezorgd hebben dat de sergeant majoor enige tijd in de gevangenis heeft moeten doorbrengen. Let wel, het voorgaande kan, deels, onjuiste of onvolledige informatie zijn.
Aldus werd kennelijk het wrok groter en groter en groter, dat billijkt uiteraard niet de aanpak van deze schutter met zulke rampzalige gevolgen.
Wens de nabestaanden van alle slachtoffers en gewonden veel sterkte met de verwerking van de enorme verliezen en de pijn.
Juist Sjaakie, zo klopt het wel ongeveer volgens de meeste berichtgevingen die er nu al zijn, maar het totale beeld zullen we wel nooit te horen krijgen, feit is wel dat de Kolonel en zijn verschrikkelijke schoonmoeder aan de grondslag liggen van dit drama en daardoor zijn zij in onze ogen de grootste schuldigen en de oorzaak van zo veel leed. Er is inderdaad een hiërarchie in het leger, heb ik zelf ook ondervonden, maar dat dit soort toestanden binnen de legertop mogelijk blijkt te zijn zal dan wel weer typisch Thai zijn. Blijkbaar is er nu een grote verandering beloofd op dit soort zaken, godzijdank, maar laat ons ook de dader niet vergeten ook hij is een slachtoffer van deze wantoestanden en ook zijn moeder die nu nog niet de kans krijgt blijkbaar om haar zoon te begraven. Er zijn veel onschuldige slachtoffers gevallen waarvoor veel respect voor de nabestaanden, maar laat ons aub niet vergeten wie aan de grondslag ligt van dit verschrikkelijke drama, en hopelijk wordt alles vlug beter en gaan er inderdaad veranderingen komen zoals beloofd. Rust in vrede allemaal slachtoffers en dader.