Frans Amsterdam in Pattaya (deel 8): ’Ik zal handhaven’
(Marcel van den Bos / Shutterstock.com)
‘Je maintiendrai’, luidt het devies van het Nederlandse Rijkswapen. Het staat er fier en het klinkt nogal heldhaftig:’Ik zal handhaven’. In gouden letters op een lint van azuur. Terwijl het nog niet eens zelf verzonnen is. Het gebruik ervan was een voorwaarde voor aanvaarding van de erfenis waarbij de Nassautjes het soevereine Prinsdom Orange verwierven.
Handhaven is bij uitstek een overheidstaak. Denk maar aan het handhaven van de macht, en handhaving van naleving van regels en wetten. Dat laatste, daar wil ik het nu eens over hebben.
Als regels in het geheel niet gehandhaafd worden, zijn ze zinloos. Aan de andere kant is volledige en strikte handhaving meestal onmogelijk. Beide uitersten leiden bovendien snel tot ontevredenheid bij de bevolking:
- ‘Iedereen rijdt zonder helm en niemand doet er wat aan’.
- ‘Twaalf bekeuringen deze week, en telkens maar twee of drie kilometer te hard gereden’.
In de praktijk wordt er dus tot op zekere hoogte gehandhaafd. En dan deugt het ook weer niet, want Jantje kreeg wel een bekeuring en Pietje niet. Ook (de schijn van) willekeur kan de kop opsteken: ‘Abdul kreeg een proces-verbaal en Floris-Valentijn een waarschuwing.’ Het is nooit goed.
Ik klaag niet zo veel over Thailand, maar als er ergernissen zijn, dan hebben ze meestal wel een raakvlak met deze problematiek.
Ik noem het verhaaltje over de Thaise loterij. Er zijn regels, af en toe worden ze even gehandhaafd, en vervolgens doet iedereen weer gewoon waar hij zin in heeft, en weet niemand meer waar hij aan toe is.
Bij het verbod voor straatverkopers om in de bar hun waren aan te bieden zie ik een vergelijkbaar probleem. Er is een algemeen verbod ingesteld, waarbij het op voorhand de bedoeling is om zodanig selectief te handhaven dat alleen de bloemenmeisjes er de dupe van zijn. Op zich al discutabel, en komt er in de praktijk iets van terecht? Zelfs dat niet. Gisterenavond liepen de meisjes inclusief baby’s weer vrolijk door de bar. Er is echt niemand die zich geroepen voelt om ze op straat te gooien. Het personeel haalt de schouders op. Resultaat: De bordjes kunnen beter weggehaald worden. Uitsluitend de braafste jongetjes van de klas zullen zich nu aan het verbod houden en zichzelf daarmee onnodig financieel benadelen. ‘Misdaad’ loont in dit geval.
En het houdt nog niet op: Donderdagnacht keek ik in de bar naar een voetbalwedstrijd. Ik stuurde het meisje dat ik had gebarfined naar de Familymart om sigaretten, yoghurt en een paar biertjes – twee blikjes Chang – te halen, aangezien de bar bijna sloot en we de tweede helft op de hotelkamer gingen bekijken. Komt ze terug zonder bier. Mag na 00.00 uur niet verkocht worden. Dat wist ik natuurlijk wel, maar dat dit verbod wordt nageleefd heb ik in een 7-Eleven of Familymart in Pattaya echt nog nóóit meegemaakt. Ik wachtte een paar minuten, liep toen zelf naar de Familymart en pakte drie blikjes Heineken. Niet ook twee Chang natuurlijk, anders was het meteen duidelijk dat het meisje voor mij aan het winkelen geweest was. Ik dacht dat het geen enkel probleem zou opleveren, maar verdomd, de snotneus begon tegen deze model-kwaliteitstoerist te mekkeren over zoiets banaal-bevoogdends als ‘na twaalven geen alcohol’.
Een ongenadige klap met een door-en-door rotte vis voor z’n suffe kunstkop verdiende dit stuk lethargisch onbenul! Het bloed kwam al onder mijn nagels vandaan. Zou ik hem om te beginnen in ieder geval eens verbaal alle hoeken van dit vervloekte armzalige kruidenierswinkeltje laten zien? Nee, want This Is Thailand en zo werkt het hier niet.
Het bloed stroomde terug naar waar het vandaan gekomen was, ik toverde mijn breedste glimlach van de dag tevoorschijn, schoof twee extra briefjes van 20 Baht over de toonbank, waarna ik al snel drie piepjes hoorde en ik een plastic tasje gevuld met de meest abject denkbare contrabande kreeg overhandigd.
Nederland kan er overigens ook wat van. Zo staat mij bij dat de VVD-fractie in de gemeente Noordwijk eens vragen in de Raad heeft gesteld naar aanleiding van een rapport waaruit bleek dat de politie in één jaar 1.500(!) manuren had besteed aan de opsporing van overtreders van het gebod om tijdens het uitlaten van de hond de uitwerpselen van de trouwe viervoeter op te ruimen. Het had in totaal tot drie gevallen van ‘heterdaad’ en evenveel bekeuringen geleid… De grens van de waanzin is dan ruim overschreden denk ik.
Terwijl ik dit stukje zit te schrijven krijg ik tot mijn verbazing het bericht binnen, dat ik zelf betrapt ben op schending van auteursrechten. Google heeft daarom mijn filmpjes van de première van de voorstelling ‘Kaan’ in Pattaya uit mei dit jaar verwijderd, op verzoek van Panjaluck Pasuk Co. LTD Thailand. Terwijl ik meende uit het verbod van selfie-sticks geheel terecht a-contrario te mogen afleiden dat het gebruik van een registratieapparaat zónder zo’n stick dus wel was toegestaan. Het is niet anders. Er moet wel een zeer actieve handhavingsafdeling bij Panjaluck zitten, want ik had de links naar de filmpjes alleen hier op Thailandblog gezet en de numerieke namen van de filmpjes niet gewijzigd in wervende titels, zodat je ze met de zoekfunctie op Youtube niet eens kon vinden…
Heeft u voorbeelden waarbij u vindt dat er in Thailand en/of Nederland (c.q. Belgiëland) te veel of juist te weinig, of te selectief, wordt gehandhaafd? Of komt het u misschien juist ook wel eens goed uit?
En bent u het met me eens dat men in Nederland over het algemeen in ieder geval consequenter is, afgezien van het feit of u het met een verbod of gebod eens bent?
En wat heeft uw voorkeur: Veel regels met strenge handhaving, veel regels met weinig handhaving, weinig regels met strenge handhaving, of weinig regels met weinig handhaving? Of weet u nog andere/betere opties? Of weet u landen waar het allemaal veel beter of slechter is? Roept u maar!
– Herplaatst ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam (Frans Goedhart ) † april 2018 –
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column8 november 2021Frans Amsterdam: Hotelboekingsperikelen
Column7 november 2021Frans Amsterdam in Pattaya: ‘De BVN kwelling’
Taal6 november 2021Tellen in het Thais
Leven in Thailand5 november 2021Falang leest bargirl de les
Over die 7-11 en alcohol.
Je had natuurlijk ook gewoon twee flesjes uit de bar mee kunnen nemen. Gewoon vragen of ze ze dicht laten 🙂
Twee briefjes van 20 baht, tja waar ter wereld kun je voor 1 euro je zin krijgen en dingen doen die eigenlijk niet mogen……..
Prijst u gelukkig zou ik zeggen.
Hoi Frans, regels hebben vooral zin als er maatschappelijk draagvlak voor is. Juristen noemen dat codificerende wetgeving, verandering bevorderen door wetgeving heet modificerende wetgeving…De maatschappij veranderen dmv regels werkt meestal niet echt. Roken in een restaurant wordt over het algemeen als ongewenst ervaren, ook door rokers. Roken in een kroeg ligt weer genuanceerder. Vele kleine kroegjes hebben klanten die zelf ook roken, daar is behoefte aan blijkbaar.
Handhaving is dan ook een probleem. Ik pleit voor enige terughoudendheid in wetgeving over zaken die (nog niet) breed gedragen worden. Zet dan eerst andere middelen in. Je ziet te vaak -ook in Nederland- dat op basis van incidenten tot wetgeving wordt besloten zonder de uitvoerbaarheid of de handhaafbaarheid te borgen. Dat leidt tot afbreuk van het overheidsgezag, wat ook weer onwenselijk is.
Dus: enige terughoudendheid in wetgeving, goede borging van uitvoerbaarheid vooraf, doen wat nodig is en daar dan ook uitvoering aan geven…zoiets. Niet echt een populair standpuntbin deze tijden van kabaal en goedkoop effectbejag -:)
leuk
Maar een beetje Don Quichot.
Laat rusten en denk om je bloeddruk,Hahahaha
Frans wanneer leer dat Kaan in Jomtien aan de Trepessit Road ligt en NIET in Pattaya. De mensen zoeken zich rot. Jomtien is een deelgemeente van Pattaya.
Je zegt toch ook niet: ik ga naar Pattaya voor de immigratie documenten?
Verder het beste met je soap.
Ik dacht al: ‘Wat zoeken al die mensen hier toch?’
Uit je verhalen ken ik jou als een levensgenieter. Gierig ben je beslist niet en ook niet te beroerd om met name sommige dames uit het escort circuit financieel een helpende hand toe te reiken. Verbaasd was ik toen je in je verhaaltje over loterijverkopers zo standvastig vasthield aan de door de overheid bepaalde prijs van 80 Bath. Je ging de discussie aan over de prijs met de verkopers, naar mijn mening verspilling van tijd, en noemde het zelfs een principiële kwestie. Goh, dacht ik, principes, of te wel regels waar je je in ieder geval aan wilt houden, in de context van de aankoop van een lot? Toch niets voor Frans, hij is toch geen hemelbestormer geworden. Toen las ik even verderop in je stukje dat je een loterij verkoopster een tip van 600 Bath gaf, 150% op de aankoopprijs. Ja, dat leek meer op de beeldvorming die ik van jou heb. En klopt ook met de oplossing om de door de overheid bepaalde verkooptijden voor alcohol te omzeilen door de “snotneus”, die zich aan deze regels houdt en die door jou in stilte vervloekt wordt, om te kopen met een premie van 40 Bath. Zou wellicht hetzelfde hebben gedaan, zoals ik ook “braaf” uit praktische overwegingen de politie bij controles hun “teamoney” overhandig. Er principes op na houden klinkt mooi, alhoewel velen zich daarop enkel beroepen als het hen uitkomt, maar vaak slechts te handhaven door degenen die zich dat kunnen veroorloven.
Mooie verhalen Frans.
Over dat handhaven : dat was volgens mij een spreuk van Willem van Oranje , ook wel Willem de Zwijger genoemd. Uit zijn bijnaam blijkt al hoe hij erover dacht.
Ikzelf krijg een sik van al die stomme regeltjes die door allerlei goedbetaalde beterweters worden verzonnen,
en die geen enkele zin hebben , maar wel een hoop frustratie opleveren.
Ik ben een voorstander van weinig regeltjes ,maar heb nog wel enig vertrouwen in het gewone burger verstand, al heeft ook niet iedereen dat in voldoende mate.
Net als hier in Nederland dat gedoe om het telen van maximaal 5 hennepplantjes . Om dat allemaal op te sporen kost veel arbeidsuren ,en levert alleen maar frustratie op. Laat iedereen toch lekker begaan , mits anderen daar geen hinder of last van ondervinden .
Ik hoop dat de politie ook zelf eens een eigen mening kan en mag hebben ,om vooral zinnige dingen te doen, zoals aanpak van echte criminelen en van degenen die verantwoordelijk zijn van grote corruptie !
Bron: Wikipedia
Rene van Chalon was een zoon van graaf Hendrik III van Nassau-Breda en Claudia van Chalon. In 1530 erfde hij van zijn kinderloos gestorven oom Filibert van Chalon (1502-1530), het soevereine en in naam onafhankelijke vorstendom Orange (Oranje) en een groot aantal bezittingen in het vrijgraafschap Bourgondië (Franche-Comté) en de Dauphiné. René is de eerste Nassau die zich prins van Oranje mocht noemen en door bezit van dit prinsdom een soevereine vorst was. Vanaf die tijd noemde hij zich “van Chalon”. Hij nam ook het devies van de familie “Je maintiendrai Châlon” over, dat hij later wijzigde in “Je maintiendrai Nassau”. De Nederlandse wapenspreuk “Je maintiendrai” is hiervan afkomstig. René had het prinsdom van zijn oom in principe geerfd onder de voorwaarde, dat hij de naam en het wapen zou dragen van het huis Châlon-Orange[2], maar werd daarvan bij onderhands codicil alsnog vrijgesteld. Niettemin wordt hij veelal tot het huis Châlon-Orange gerekend en is hij in de geschiedenis eerder bekend gebleven als René van Châlon, dan als «René van Nassau-Breda».
Ik prijs me gelukkig in een land te wonen waar het handhaven van regels soms te ver wordt doorgevoerd. Zeker als het gaat om verkeersveiligheid, bouwveiligheid, en vele andere zaken. Kost veel, die handhaving, maar in NL woon je toch maar in een van de veiligste landen van de wereld. Het bewijst zijn nut, ook al kan ik soms de handhavers (met name parkeerwachters en huisvuilcontroleurs) achter het behang plakken. Dat is de prijs voor veiligheid, (sociale) zekerheid en recht.
Dus handhaven: ja! Maar wel kritisch blijven volgen.
Een Nederlandse cabaretier, ik meen van Muiswinkel, heeft eens gezegd dat het “Je maintiendrai”, vervangen zou moeten worden door “Moet kunnen”, in verband met het vele “gedogen” in Nederland. Ik ben het daar volledig mee eens. Mensen het leven zuur maken terwijl dat in vele gevallen niet echt veel zin heeft, is onzin.