Frans Amsterdam (deel 15): ‘Een Isan-party in Pattaya’
Frans Amsterdam is weer neergestreken in Pattaya en vermaakt ons, tot er geen ‘vind ik leuk’ waarderingen meer zijn, met zijn belevenissen in een vervolgverhaal.
Tegenover de Wonderful 2 Bar, op de andere hoek van Soi 13 en Second Road, zat vroeger een fotoshop. Ik kwam daar regelmatig over de vloer met mijn digitale camera. Een kleine tien jaar geleden kon je daar nog indruk mee maken en was de kwaliteit onvergelijkbaar beter dan die van de beschikbare smartphones.
Dat je de foto’s direct op een schermpje kon bekijken was al heel aardig, maar in deze digital photoshop konden ze ook worden afgedrukt. Het formaat 30 x 45 centimeter had mijn voorkeur, een flinke lap, en dan voor de eeuwigheid geplastificeerd. 150 Baht per stuk, als ik het mij goed herinner. Dat was dan inclusief een uitgebreide bewerking met het bekende en beruchte programma Photoshop.
Het meisje dat daar werkte was zeer bedreven in dat programma. Je hoefde haar niets te vertellen, ze wist precies wat ze moest doen met een foto en dat ging met een onnavolgbare gedrevenheid, snelheid en overgave. Meestal leverde ik bestanden in met foto’s van meisjes in beer bars. Een groter plezier dan met zo’n grote afdruk kon je ze bijna niet doen. En op papier zag zo’n meisje er dan nog mooier uit dan in werkelijkheid. De huid wat lichter gemaakt, en alle pukkeltjes, oneffenheden en onregelmatigheden zorgvuldig weggewerkt.
Als het meisje van de fotoshop niets te doen had, zat ze ook pukkeltjes weg te werken. Haar eigen pukkeltjes wel te verstaan. Uren en uren per dag smeerde ze met van alles en nog wat. Elke dag wel weer een ander potje of flesje. Een beter bewijs dat al die middeltjes niet werken dan zij was er niet, zelfs na jaren was geen enkel resultaat bereikt. Een paar jaar geleden was de fotoshop opeens verdwenen en vestigde een filiaal van de Ring O Massage zich in het pand. Dat betekende het einde van de fotokado’s voor de bargirls. Heel erg was dat niet, de behoefte eraan was door de verbetering en opkomst van de smartphones al minder geworden en je stond vaak versteld wat een prachtige selfies de dames met die betrekkelijk eenvoudige camera’s wisten te maken.
Wat het voor het meisje van de fotoshop betekende weet ik niet, maar een enkele keer kwam ze nog buurten bij de Wonderful 2 Bar. Meestal met een tas vol nieuwe potjes en flesjes bij zich.
De Ring O Massage valt in de categorie massagesalons waar je niet blij van wordt. Dat is niet negatief bedoeld, het geeft alleen aan dat er geen happy ending en/of andere ‘extra’s’ op het menu staan. Vanaf 200 Baht per uur kun je er heerlijk ontspannen genieten en je zou wel gek zijn om er niet af en toe neer te ploffen.
Een paar dagen geleden was er iemand jarig daar. Wie het nou precies was weet ik niet, ik vermoed het zoontje van de big boss, en dat zou niet onopgemerkt voorbij gaan. In de loop van de avond koken de motorbike taxi boys van dezelfde hoek meestal hun eigen potje op de stoep. Deze avond waren ze kennelijk ingehuurd om de catering van het verjaardagsfeestje te verzorgen, want er werd een heuse barbecue aangericht en er werd gesleept met enorme stukken vlees.
De dames van de ‘Ring O’ namen – voor zover niet met een klant bezig – ook plaats op de stoep, er werden nog veel meer dozen met eten uitgepakt en uitgestald en zo langzamerhand begon het geheel vorm te krijgen. De belangrijkste dozen, die met de flessen whisky, werden met gejuich ontvangen. De band in de Wonderful 2 Bar speelde van tijd tot tijd een extra nummertje ‘Thai music’ en dan werd er luid gezongen en tussen het eten door gedanst. Tegen twaalf uur vanzelfsprekend een verjaardagslied, de onvermijdelijke taart, en nog meer gasten met nog meer whisky. Zeg maar gerust een echte Isan-party in Pattaya. Ik hoefde er mijn kroeg niet eens voor te verlaten. Eén van de gasten meende ik te herkennen. Ik moest even goed nadenken en toen wist ik het weer: Het meisje van de fotoshop! Hoogzwanger en toch voor het eerst om door een ringetje te halen! Misschien een idee voor dames die ook last van puistjes hebben.
– Herplaatst ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam (Frans Goedhart ) † april 2018 –
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- Column8 november 2021Frans Amsterdam: Hotelboekingsperikelen
- Column7 november 2021Frans Amsterdam in Pattaya: ‘De BVN kwelling’
- Taal6 november 2021Tellen in het Thais
- Leven in Thailand5 november 2021Falang leest bargirl de les
Ik zou eens graag een foto zien van mijnheer Frans Amsterdam.
Gefotoshopt?
en met of zonder zweetbandje 😉
Denk maar aan een zitzak waar af en toe een pluimpje rook uit komt.
Ik ook, lijkt me leuk je te ontmoeten in Thailand.
Er zijn maar weinig Thaise mensen in Pattaya die daar oorspronkelijk vandaan komen. De meesten zijn uit de Isaan afkomstig en het spelen door een band van nummers van Isaan zangers/zangeressen is een garantie tot succes, een katalysator voor de aanwezige Thaise mensen om met een tomeloze vrolijkheid en energie mee te zingen en te dansen. Dat werkt zelfs voor mij aanstekelijk, hoewel ik geen woord van de tekst versta, wil ik ook wel eens mee huppelen terwijl ik normaal qua dansen niet uit mijn stoel te porren ben. Destijds was er o.a. op Third Road een club, die geloof ik Esan Music heette, met fantastische optredens. Als ik in Pattaya verbleef was minimaal eens per week een bezoek ‘verplicht’, waaraan ik met veel genoegen voldeed. Ook in Walking Street heeft, of misschien zelfs nog, een bar aan de zeezijde gezeten waar voornamelijk muziek uit de Isaan werd gespeeld. En ja Frans, de whisky vloeit gestaag. Weliswaar zelden puur maar gemixt met cola/soda met veel ijsklontjes, ook de dure merken whisky, maar een fles is zo buitgemaakt. Dat er bij een feestje tussendoor ook nog een taart werd opgepeuzeld was voor mij onbegrijpelijk, maar ja, met al dat gedans verbrand je wel veel calorieën!
Beste Frans,
Begin je verhalen steeds leuker te vinden…wel wat lew lew.( sorry voor de vertaling) snel.
De bar waar jij het over hebt in Walking Street bestaat nog steeds, weliswaar niet zo goed meer als de jaren er voor maar toch(ik houd erg veel van deze muziek).
Ga lekker door met schrijven van deze lange limericks.
Wat betreft je foto, hoeft niet maar ben wel nieuwsgierig, zeker als je niet graag uit je stoel komt(grap).
misschien is het boek van Ronald ook een goede optie om het taalverkeer wat op te krikken.
Nog vele leuke verhalen toe gewenst.
Met vriendelijke groet,
Erwin