Facebook in Thailand
Eén van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar 2015 heb ik al uitgevoerd. Ik heb namelijk mijn lijst van “vrienden” op Facebook opgeschoond. Ik had 135 “vrienden” en er zijn er ruim 30 overgebleven.
Ik ben ooit op Facebook gaan staan omdat er soms interessante dingen op staan van evenementen (ambassade, bedrijven, poolbiljartoernooien, toeristische info (voor mijn “werk” op thailandblog.nl) en nog zo wat.
Thailand heeft – heb ik ergens gelezen – de hoogste Facebook-dichtheid ter wereld en vrijwel alle meiden die ik van Megabreak poolhal ken, zowel personeel als bezoekers, maken er gebruik van. Het verhoogt kennelijk je status als je kunt bogen op een lange lijst van “vrienden” en dus kreeg ik ook vele vriendschapsverzoeken van hen, die ik dan gemakshalve maar accepteerde. Ook spelers vanuit de hele wereld, zelfs als ze maar 1 keer in Megabreak zijn geweest, mocht ik op dezelfde manier tot mijn “vrienden” rekenen.
Nu had ik dagelijks te maken met ruim 20 tot 30 berichten van al die lui die mij echt niet interesseren. Een paar voorbeelden: een dame vertelt vrijwel dagelijks dat ze de vorige avond weer ge”party”ed heeft en dronken was, aankondigingen van verjaardagen van mensen die ik helemaal niet ken. Enkele Zweden voeren al maandenlang een uitvoerige politieke discussie – in het Zweeds natuurlijk, een andere dame is in het ziekenhuis geweest, eerst de aankondiging dat zij gaat en een paar uur later foto’s van de zakjes met pillen en de rekening. Veel “check-ins”, je gaat naar een disco of andere tent, checkt in op je smartphone en op Facebook verschijnt het bericht: Pietje Puk was bij … (naam van de disco). Ander bericht (meestal van dames): “Ik voel mij gelukkig, bedroefd, opgelaten, alleen, vrij, moedeloos of nog meer van die ongein want een verklaring staat er niet bij. Bijna dagelijks krijg ik van enkele personen een foto van wat ze gaan eten. Ik kan nog veel even doorgaan maar ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel.
Nu blijven er alleen echte vrienden en kennissen over, in wiens doen en laten ik wel degelijk geïnteresseerd ben. Maar voor communicatie heb ik Facebook niet nodig, we hebben toch E-mail? Daar kan je naar mijn idee veel meer in kwijt terwijl het ook nog eens privé is.
Hoe zit het met u, bent u ook een Facebook liefhebber?
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Eten en drinken28 oktober 2024Noedels eten in Chanthaburi
Achtergrond22 oktober 2024Thaise fruitsnijkunst Kae Sa Luk
Activiteiten21 oktober 2024Beklimming van Khao Nor in Nakhon Sawan (video)
Beste Gringo,
om zelfde reden, als jij beschrijft, ben ik zelfs verder gegaan in de opruiming. Ik heb mijn, toenertijd aangemaakt profiel op facebook, gewoon geblokeerd. Ongewild en nogal eens door gebrek aan oplettendheid geef je meer prijs van je privéleven dan wat je zelf wel wil. Ik heb niets te verbergen doch vond het niet leuk dat men mij kwam vertellen : ach je hebt gisterenvond via internet naar die en die muziek geluisterd, je hebt die dag naar die film op internet gekeken….
Als ik informatie nodig heb op het internet hoeft dit niet via facebook er zijn andere mogelijkheden genoeg.
groeten,
lung addie
Heel herkenbaar verhaal.
Facebook, en met name in Thailand, is een grote farce (niet voor de Thai, maar voor mij persoonlijk)!
Op de Nederlandse Facebook heet een “Wim Verstegen” ook echt Wim Verstegen (1 op de 100 heeft in NL een fictieve naam op Facebook terwijl dat in Thailand juist omgekeerd is daar hebben 99 van de 100 een fictieve nepnaam). Zal wel cultuur gebonden zijn want ook in hun paspoort mogen ze zo vaak van naam veranderen als ze willen (het Thaise “burgersofinummer/idnummer” blijft wel altijd hetzelfde overigens).
En elke dag zie ik hetzelfde voorbij komen: vakantiekiekjes, waar ze zijn / inchecken, de prijs van iets wat ze gekocht hebben, veel b*tch fights en eten, heel veel eten. Maar ja, Thaise vrienden van je vrouw kun je niet zomaar ontvrienden, dat is “not done” in Thailand want dan hebben ze een Facebook connectie minder, het gaat er bij Facebook (all over the world) alleen maar om “hoeveel vrienden heb jij op Facebook?” en iemand met 1000 vrienden heeft er 900 nooit gezien/gesproken, wat een farce!
Ik heb er nog steeds geen moeite mee dat ik vele berichten van Thai FB vrienden voorbij zie komen. Sterker nog, ik vind het vaak leuk, juist omdat ze heel anders tegen dingen aankijken dan wij westerlingen.
En het hele jaar door reageren ze ook op mijn berichten, met minimaal een like.
En ik heb vrijwel 24 uur per dag updates 😉
Ik ben ooit eens aan Fasebook begonnen om wat oude familie leden op te sporen. Dat is mij nooit
gelukt. Ben daarna veel lastiggevallen door onbekenden.
Heb Fasebook daarna als ongewenst geblokkeerd.
Net als Gringo al schrijft. We hebben toch E-mail.
Cor van Kampen.
Ik ben ook een keer gaan selecteren en mailde op een vrijdag al mijn kennissen dat ik maandag ging verhuizen en hulp nodig had. Twee kwamen er opdagen en die heb ik aangehouden als vriend. De rest verwijderd, maar in de loop van het jaar zijn er toch weer “feesboek” vrienden bijgekomen. Toch niet te veel, want tegenwoordig zie ik op feesboek meer advertenties verschijnen dan berichten van vrienden.
Zelf heb ik mijn smoelenboek-account al lang verwijdert, maar niet mijn Thaise Vrouw, Thai´s gaan heel anders om met Facebook, anders dan wij Falangs doen, het heeft met familiebanden te maken denk ik , en iedereen hier kent iedereen, daarbij komt nog dat vele vrienden en familieleden van Thai´s in het buitenland werkzaam zijn.
Kleine 2 jaar geleden een Facebook-account geopend om wat oude vrienden op te sporen. Dat lukte snel, en vervolgens heb ik met hen verder contact via de e-mail gehouden. Ik zag toch wat ‘bijwerkingen’ van Facebook die me niet aanstonden, zat ook niet wachten op allerlei triviale ‘informatie’ van derden en heb e.e.a. dan oook na enkele weken al weer afgesloten.
Ik vind facebook een goed medium. Ik heb oude “vrienden” op facebook en hoewel we niet echt communiceren, vind ik het soms wel leuk even te zien wat ze zoal doen.
En andersom, soms heb ik wel wat te vertellen, hetzij iets leuks, iets droevigs, maar niks persoonlijks. Als het al persoonlijk is, dan toch nog zo, dat het niet over mijn privéleven gaat (bijvoorbeeld een ruzie tussen mij of mijn vriendin gaat niemand wat aan). Ik heb haar trouwens ook gevraagd dat niet te doen en ze doet het ook niet.
Er zijn leuke rubrieken op facebook waar ik graag naar kijk, omdat er bijvoorbeeld goede foto’s op geplaatst worden of interessante informatie.
Ik heb contact met een heel grote groep, mijn vroegere collega’s van Lufthansa, die een eigen besloten kring is op Facebook en heb ook al eens daardoor hulp gekregen van iemand die naar Bangkok vloog en iets voor me kon meenemen.
Maar ik heb ook bijvoorbeeld een nichtje dat werkelijk alles wat in haar leventje voorkomt op facebook zet en daar heb ik nou geen zin in. Als dit me te veel wordt, dan schakel ik meldingen van die persoon uit (ook die van mijn ex-vrouw 😉 )
Je kunt het gebruiken of niet. Het is geen must. Je leven gaat ook zonder facebook door, maar met een beetje verstand is het een verrijking.
Oh en wat ik vergeten te melden had… juist voor mensen die in Thailand wonen (in Hua Hin) bestaat er Hua Hin buy and sell. Hier kun je ook doeltreffend gebruik maken van Facebook.
En kijk eens naar de rubriek “You know you’ve lived in Thailand when….” . Deze is ook zoals de Hua Hin page, engelstalig. Je kunt er zelf je ervaringen over Thailand in zetten, foto’s plaatsen en mooie foto’s van anderen zien. Discussies die daar gevoerd worden kunnen grappig zijn en je krijgt er ook weer veel informatie op te zien. Net zoals die foto van die dame die op de luchthaven zich ligt te zonnen, en waar iedereen zich op Thailandblog lag te ergeren. Op facebook had je erachter kunnen komen dat het een gespeelde situatie was.
Genoeg reklame voor facebook?
Ontvrienden is een nieuwerwetse naam voor het schrappen van vriendschappen.
Ik gebruik geen Facebook, geen Twitter enz.
De 2 opties die belangrijk zijn zijn line en WhatsApp.
Communicatie is n Thailand wezenlijk anders dan in Europa.
Hier zit iedereen op line, zakendoen gebeurt ook gewoon via line.
Vriendschappen life onderhouden gebeurt hier toch minder en heeft misschien te maken met de langere werktijden/werkdagen enz.
De meeste thai hebben ook meer dan 1 account en ook meerdere telefoons.
Bereikbaar zijn is voor een ieder belangrijk, een telefoon vergeten is een drama.
Gelukkig heb je de mogelijkheid om te blokken en zelf te bepalen met wie je communiceert.
Hallo Gringo,
Dat is dus bij ons de reden dat we geen F.B., Twitter en hoe dit allemaal mag heten.
De onzin die men allemaal wereldwijd bekend wil maken.
Dingen die wij aan vriendeb of kennissen willen doorgeven/laten zien doen wij prive.
LOUISE
Nee, Gringo. Ik ben geen fan van het gezichtenboek. Mijn gezicht zal je dus niet op het gezichtenboek aantreffen. Ten eerste vind ik mijn privacy heel erg belangrijk. Ik vertrouw namelijk “beheerders” van mijn online persoonlijke gegevens voor geen meter. Ook de beveiliging van mijn persoonlijke gegevens is niet gewaarborgd. Het enige wat de eigenaars van Facebook nastreven is met mijn gegevens geld verdienen.
Mijn mening geldt voor elke onlinedienst die belang heeft bij het verzamelen van persoonlijke gegevens.
Het “supermooie” van Facebook vind ik dat de mensen die na je vertrek naar Thailand je spontaan melden dat ze je eindelijk op facebook hebben gevonden .Na 7 jaar zwijgen zijn ze o zo blij je weer “gevonden” te hebben .Wel heb ik al een paar keer meegemaakt dat deze gelukszoekers je vertellen dat ze van plan zijn een reis naar Thailand te maken en meteen de vraag of je ze behulpzaam kan zijn met het vervoer en indien mogelijk een goedkoop verblijfadres .Nee mijn aantal “vrienden” op facebook is beperkt tot een aantal die echt interesse in elkaar hebben en niet om het aantal .
Ik ben zo ver gegaan dat ik mijn facebookpagina
heb verwijderd. Ik ben echt blij dat ik er van af
ben, lang leve de privacy.
Volgens mij hebben veel bloggers Snowden nooit serieus genomen…..Vraag me af of ze ooit van die naam gehoord hebben? FB kan voor mij de boom in!
Ik behoor nog tot de jongere Thailandfans en ik heb nog een baan om de rekeningen te kunnen betalen. Werkgevers kijken graag naar wat je op dit soort media zet. Spitten lekker in gegevens en foto’s met wat je zoal eet en uitvreet. Aan de andere kant moet je als werkende of jobhopper bijna verplicht een Linkedin account hebben om gespot te worden voor een baan met meer carrièremogelijkheden.
Het lijkt wel weer eens een alles of niets actie… Dus als je op facebook bent, ga je automatisch alle persoonlijke dingen van je prijsgeven. Wat een onzin.
Je bepaalt zelf wat je er op zet. Het is een beetje kinderachtig, zoals sommigen met dit medium omgaan. Wanneer ben je verplicht alles van je eigen leven op Facebook te zetten? Moet je persé de foto’s van je laatste zuippartij laten zien?
Laten we toch een beetje redelijk blijven. Facebook is zo’n beetje een pinwand in je supermarkt. Daar ga je ook niet ophangen wat je die week gedaan hebt.
Dat er veel mensen zijn die dit blindelings doen, is hun eigen (vaak domme) zaak. Maar dat wil niet zeggen dat je facebook als zijn geheel moet afkeuren. Je hebt het of niet.
Of zie ik dat verkeerd? Ik heb ook een paar gegevens erop staan, maar dat zijn dingen die ik niet hoef te verbergen. Wat ik niet wil laten zien, komt er ook niet op. Zelfs hier op Thailandblog niet. Zo simpel zie ik het.
Als je een groot deel v d dag op facebook bent heb je denkelijk geen betere besteding van je vrije tijd ? Zogenaamde oude vrienden zoeken is gegen optie. Her zijn geen vrienden van je. Anders zou je wel weten hoe het nun gaat en waar ze zijn. Er bestaat telefoon en mail. Dus naar iemand zoeken via internet is verloren tijd.
En een top carriere via linkeding is den slechte droom. Een goede projektleider of personeelchef kijkt niet op linkeding. Daar staan vaak CV van elektricien, die beschrijven dat ze Ingenieur zijn. De echt goede vakatures staan in de branche week en maandbladen.
Tip:
Je hoeft je vrienden niet te ontvrienden als je te veel en oninteressante berichten van ze krijgt. Je gaat naar je lijst van vrienden, klikt op het vrienden-uitklapscherm en vinkt “Kennissen” aan. Deze degradatie voorkomt dat je berichten van ze krijgt maar communicatie (chatten) is nog wel mogelijk.
Je kan vrienden ook promoveren tot goede vrienden waardoor elke melding van ze ook een E-mailbericht oplevert. Dat moeten dan wel hele goede vrienden van je zijn.