Een jubileum

Weet je wel zeker dat je door Prayuth wil worden ontvangen?

Ik heb dat 25 jr jubel-aankomst al meegemaakt en net als jij vlieg ik tenminste2x, soms 3x p.j. erheen, met inmiddels 32 hiervoor benutte airlines, waarvan en deel al weer lang failliet is. Ik moet het nog eens precies natellen, maar denkelijk nog net geen 100 H+R retours. EN ik kan je dus melden dat er nergens geen ontvangstcomité of wat dan ook staat, als je je pas al wat langer hebt eerder een flash-warning dat je THailand te vaak bezoekt en dus wel zo’n onbetrouwebare mogelijk werkende zal zijn.
1 kleine correctie: EVA KAN nooit nonstop AMS-TPE hebben gedaan, vermits ze niet boven mainland China kunnen/mogen vliegen, al is het niet veel verder als AMS-HKG. En ja, ook ik heb ooit nog eens op kosten van RJ in Amman mogen overnachten (wel eens kamer moeten delen), eveneens destijds met GULF in Bahrain. Bij KU=KuwaitAir werden we zomaar in de bisnis class geplaatst, alle Filippino’s guestlaborers in de eco. Achteraf bezien was de slechtste van al vermoedelijk de oude Belse SABENA en voor mij nog steeds de beste SQ=Singapore, maar die is behoorlijk prijzig.

Ja mijn lot is ook al zo’n 18 jaar met Thailand bezegeld. Mijn aankomsten waren altijd voorzien van een delegatie van familieleden van mijn vrouw die altijd oprecht en gewaardeerd waren. Dat mijn vrouw en ik altijd de familie van het nodige, waar een gebrek aan was (en we weten dat dit vele voorkomt in Thailand), hebben voorzien is daar deels inherent aan. Dat zijn we ons bewust. Maar helpen waar kan geeft wel bevrediging en gelukkig zijn we niet onbemiddeld. Voor ons hoeft het lintje of een medaille van Prayut niet.
Ik heb mijn koninklijke onderscheidingen uit Nederland en daar ben ik veel meer van gediend. Kortom wat dit betreft een gelukkig mens.

Helaas moet ik je teleurstellen Joseph, of wellicht geruststellen, een ontvangstcomité hoef je niet te verwachten. Heb ik in ieder geval niet meegemaakt maar wie weet wordt er onderscheid gemaakt. Mijn eerste vlucht, geboekt via een inmiddels failliet reisburo in de Reinkenstraat te Den Haag, waar de knappe en lieftallige Imelda werkzaam was, ging met EVA Air in ‘big seats’ via Dubai en Taipeh naar Bangkok. De korte tussenstop op het vliegveld in Dubai was grandioos, veel winkels met goud en restaurants met spotprijzen voor heerlijk eten. De lange stop in Taipeh ( 6 uur) was minder comfortabel. In de transit ruimte was het door de airco ijskoud, eten was niet voorradig, alleen een drankautomaat maar daar hadden wij niet de juiste muntjes voor. Herinner mij nog de borden die overal op het vliegveld hingen met waarschuwingen voor flinke celstraffen en zelfs de doodstraf voor het in het bezit hebben van drugs. Drugs werden met name genoemd en daar stond ook Diazepam bij, een volgens mij onschuldig slaappilletje, en omdat ik destijds dacht dat ik op zo ‘lange’ reis wel wat slaap kon gebruiken had mijn huisarts die mij voorgeschreven en had ik die dus bij mij. Mede daarom was ik blij dat wij onze reis naar Bangkok eindelijk konden voortzetten. Ja, en toen de vliegtuigtrap af op Don Muaeng in Bangkok. Wat een geweldige surprise! De overweldigende hitte, wij (mijn kameraad en ik) kwamen laat in de middag aan en de fantastische ontvangst door onze twee prachtige en super vriendelijke reisleidsters, die ons na de immigratie stonden op te wachten en daarna de in onze ogen onvoorstelbare hectiek buiten de aankomsthal. Wij werden naar ons hotel gebracht, hotel Taipan voor 3 nachten, om de hoek van Soi Cowboy, waren uitgehongerd en op advies van de receptie van het hotel gingen wij naar rest. Baan Khanita in Sukumvit soi 23, waar wij met onze neus in de boter vielen. Wat hebben wij daar gesmuld en wat een super service! En nu komt het, onze reisleidsters zouden ons rond 1 uur in de middag ophalen voor een tour. Nou, wij waren natuurlijk al vroeg op en wilden vast zelf op verkenning gaan. Zo vroeg was het nog vrij rustig en van de bathjes die wij op het vliegveld hadden gekocht was nog maar weinig over dus eerst geld wisselen op de hoek van Soi Cowboy. 1700 bath voor 100 gulden, wij voelden ons miljonairs! Een tuk tuk chauffeur sprak ons aan, voor 50 bath een rondrit van 2 uur. Wow, dachten wij, een buitenkansje, dat moeten wij niet aan onze neus voorbij laten gaan. De chauffeur reed direct naar een kledingzaak en toen wij daar arriveerden kwam net het personeel naar buiten en tot onze grote verbazing werden zij door anderen met emmers water overgoten. Wat bleek, het was 13 april en het begin van Songkran, waar wij nog nooit van hadden gehoord, laat staan dat wij wisten wat het inhield. Internet en dus ook Thailandblog had je toen nog niet en volkomen onvoorbereid waren wij naar Thailand afgereisd. In de middag met de reisleidsters naar Khao San Road, wat een feest was het daar en wij hebben er met volle teugen aan meegedaan en van genoten. Nou Joseph, zo kan ik nog wel even doorgaan maar dat doe ik niet. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik, wellicht of waarschijnlijk net als jij, vanaf de eerste dag dat ik in Thailand aankwam bevangen ben door een soort van ‘Thailandkoorts’, die je een ander eigenlijk niet kan beschrijven. Tegen jou wil ik nog zeggen: op naar de honderd vakanties in Thailand in goede gezondheid!