Een beetje minder lief en veel harder worden!
Elke nieuwe regeringsleider wordt uitgetest en voor de eerste vrouwelijke minister-president van Thailand, Yingluck Shinawatra is dat de overstroming van 2011.
Een natuurramp is een enorme uitdaging voor elke regeringsleider. Voor Thailand, gaat het om de bureaucratie te beperken, zodat tijdig hulp aan de mensen wordt verleend, het distribueren van hulpfondsen, het plannen en uitvoeren van een grootschalig herstel en daarbij balanceren in de nationale en provinciale politiek.
De overstroming heeft de zwakheden van onze regering aan het licht gebracht. Het heeft de coördinatieproblemen laten zien, die er bestaan tussen de verschillende overheidsdiensten, die hun vermogen om samen te werken belemmeren. Het heeft ook de lelijke kant van sommige politici laten zien. Het heeft ons aangetoond, dat we niet de capaciteit bezitten om snel te reageren op een grootschalige ramp als deze. We hebben geen goed plan en als we dat al zouden hebben, dan is de uitvoering op zijn minst slecht te noemen.
En wat deed onze minister-president eraan? Ze nam een veelbelovende eerste stap, door al haar verplichtingen als minister-president opzij te zetten en de hulpverlening bij de overstromingen bovenaan haar prioriteitenlijst te zetten. Ze consulteerde adviseurs voor goede plannen en ideeën voor de hulpverlening. Ze inspecteerde de schade en verzekerde de mensen, dat haar regering er alles aan deed om de moeilijke situatie te verlichten. Ze heeft gesproken met slachtoffers en hield actief toezicht op de crisis. Ze heeft ander werk laten liggen en maakte de hulpverlening aan het Thaise volk haar eerste prioriteit.
Bij het handelen in deze situatie moet onze minister-president werken met vele handicaps.
Ten eerste beschikt ze niet over de nodige ervaring met het leiden van een hulpverleningsactie bij overstromingen, want haar werkverleden stamt vrijwel uitsluitend uit het bedrijfsleven. Hoe vaak komt het voor, dat de CEO van een bedrijf rampbestrijding moet plannen en uitvoeren? De meesten zouden zich zeker voorbereiden op de mogelijke impact van een natuurramp op hun bedrijf, maar veel verder dan dat komen ze niet.
Ten tweede is de stijl van leidinggeven van onze minister-president niet echt geschikt voor de noodsituatie. Het beste is, dat hulpverlening bij een overstromingsramp op militaire wijze wordt geleid met een gecentraliseerde besluitvorming en een gedecentraliseerde uitvoering. In een situatie van wijdverbreide wanorde in de infrastructuur, is een precisie- (be)geleiding van vitaal belang.
De matrone-achtige stijl van de premier en haar aristocratische charme past niet in dit beeld. Het is wel leuk dat ze een paar hulppakketten uitdeelt, keurig opgemaakt en met een mooi kapsel. Het toont haar bezorgdheid en bovendien is het geweldig avondnieuws. Maar zou het niet beter zijn, dat de premier haar uitvoerende bevoegdheden gebruikt om in plaats daarvan een oplossing te vinden voor het uitdelen van duizenden hulppakketten? Bij een natuurramp is het als een storm op zee; dan dient de minister-president als kapitein van het schip het stuurwiel te pakken en te sturen. Een kapitein wordt niet op het dek verwacht met een emmer water in zijn handen op dat moment, dat is de taak van de matrozen en dekknechten.
Ten derde, onze minister-president heeft weinig opleiding of ervaring in het beheer van noodsituaties. De laatste keer dat Thailand met een dergelijke overstromingsramp te maken had, hoeveel jaar is dat geleden? En Yingluck is in de politiek voor hoe lang? De optelsom komt neer op ongeveer nul. Onze premier heeft zeer capabele en ervaren adviseurs en deskundigen ter beschikking, maar als die het niet eens met elkaar kunnen worden, hoe moet zij dan de juiste beslissing nemen?
Nu de wateroverlast in sommige gebieden is afgenomen, komt het spel over de schuldvraag in volle bloei. Meestal is het de persoon aan de top, die door de gemeenschap als schuldige nr. 1 wordt aangemerkt. Maar het is niet eerlijk om de premier verantwoordelijk te houden voor het wanbeleid in de hulpverlening van deze ramp. Bij tegenspoed zullen mensen doen wat ze zien als noodzakelijk om te overleven en hun levensonderhoud veilig te stellen. Soms betrof dit diefstal, dwang, en zelfs daden van geweld. Onze minister-president is niet verantwoordelijk voor het immorele gedrag van iedere man en vrouw getroffen door de overstroming, dat slechte gedrag komt van onszelf.
Onze premier is wel verantwoordelijk voor de uitvoering van de hulpverlening, alles wat daar mee te maken heeft, van de distributie van hulppakketten, het vervoer ervan en de levering aan mensen in de door overstroming getroffen gebieden, beheersing van de prijs van voedsel en andere levensmiddelen, het herstel van sanitaire voorzieningen en het opnieuw openen van wegen en spoorwegen. De test is nog niet voorbij, en er is nog werk voor haar te doen.
We weten dat onze minister-president de ster is tijdens vergaderingen en samenkomsten, handen schudden met hoogwaardigheidsbekleders en iedereen charmeert met haar oprechtheid. Iedereen staat steeds versteld over haar presentatie, haar glamour en haar charisma.
En als de overstroming niet had plaatsgevonden, zou zij ook zeker meer van deze bijeenkomsten bezoeken en aan verplichtingen voldoen, waar iedereen getroffen zou worden door haar onmetelijke vriendelijkheid. In plaats daarvan heeft het lot haar een kans gegeven om op te staan tegen tegenspoed en echt het verschil te maken voor haar volk.
Misschien is het tijd om de dappere kant van onze mooie minister-president onder ogen te zien. Immers, zij is een moeder, de tuchtmeester van het huishouden. Deze ramp is een kans voor haar om hardheid toe te voegen aan haar elegante verschijnen. We zitten allemaal kapot door deze ramp. We zijn moe van hetzelfde oude liedje van beloftes en geruststellingen. Wat we dringend nodig hebben is kracht. We hebben iemand nodig die voorop loopt om ons in verbondenheid te verenigen. Iemand die onze hoop op betere tijden is.
Prapai Kraisornkovit is Lifestyle Editor, Bangkok Post. Vertaald door Gringo
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!