De Thaise jeugd van tegenwoordig
Om nou te zeggen dat ik zelf een slechte jeugd heb gehad, zou niet eerlijk zijn tegenover mijn ouders, die inmiddels allang zijn overleden. Zij deden hun best, maar we hadden het niet breed thuis. Mijn vader was een gewone arbeider in een textielfabriek in Almelo en verdiende een karig loon.
Natuurlijk kregen we wel te eten en werden gekleed, maar erg luxueus was het allemaal niet. Kleding en schoenen werden, als het echt nodig was, goedkoop gekocht als de kinderbijslag binnenkwam. Ja, ik had wel een fiets, een oud tweedehands barrel, bijzondere dingen als bijvoorbeeld schaatsen, voetbalschoenen of mooie kleren zoals mijn schoolvriendjes, zaten er echt niet in. We moesten ons maar op andere manieren vermaken. Kortom, ik heb beslist niet aan affluenza geleden.
Affluenza kent u toch inmiddels, nietwaar? Een rijkeluisziekte, die onlangs in Amerika nog al wat opschudding veroorzaakte. Een 16-jarige jongen reed vorig jaar in dronken toestand vier mensen dood, maar werd vrijgesproken van gevangenisstraf omdat hij aan de niet erkende ziekte affluenza lijdt: de jongen zou door zijn rijke ouders zo verwend zijn dat hij niet doorheeft wat de consequenties zijn van zijn daden. Hij moet met een proeftijd van 10 jaar heropgevoed worden!
Tja, een onbekend fenomeen uit de States, maar hier in Thailand is het al heel gewoon, dat rijke ouders “iets regelen” als hun kinderen op de een of andere manier in de fout gaan. Nu zal er binnenkort ook wel een Thaise vertaling van affluenza gemaakt worden, want die bestaat volgens mij nog niet.
Onze Thaise zoon, net 14 jaar geworden, zal ook niet aan die ziekte lijden. Weliswaar heeft hij het ook wel goed, kleding, computer, eten en drinken, maar er zijn wel grenzen aan deze lichtelijke verwennerij. Zo noem ik het, omdat hij het in veel opzichten beter heeft dan ik in mijn vroege jeugd heb gehad. Hij is net jarig geweest en voor zijn verjaardag wilde hij graag een nieuwe mobiele telefoon. Wie mij kent, weet dat ik geen voorstander ben van al dat mobiele gedoe, maar ik weet ook wel dat ik de ontwikkelingen niet kan tegenhouden.
Hoeveel kost dat? Papa-farang mag natuurlijk dokken. Mijn vrouw zei dat 5.000 baht wel genoeg was en met dat geld gingen mama en zoonlief op zoek naar een geschikt mobieltje. Onverrichter zake kwamen ze terug, want de jongen weigerde de telefoon, die voor het beschikbare geld te koop was. Waarom, vroeg ik. Mijn vrouw vertelde dat mijnheer een duurder exemplaar wilde, net zo één als zijn vriendjes op school. Ik heb mijn vrouw toen uitgelegd dat ik dat heel normaal vind, hij hoeft niet achter te blijven bij zijn vrienden, die hem zouden uitlachen met een goedkoop prul. Ik heb mijn vrouw ook verteld hoe het bij mij thuis vroeger ging en (hopelijk) begreep zij het.
Hij heeft nu een iPad 4.8 van 16.000 baht en uiteraard kon ik het niet nalaten hem er nog maar even op te wijzen dat hij nu een ontzettend duur cadeau had gekregen waar menig Thai 1 à 2 maanden voor moet werken. Of dat doorgedrongen is? Ik betwijfel het, de jeugd van tegenwoordig, hè!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Ja, de jeugd van tegenwoordig. En de ouders van tegenwoordig. Een kennis van mij heeft door die onzin heel veel geld verloren aan dochterlief van zijn vriendin: iPhone, sjieke scooter, neusoperatie, dure merkkleding, parfums, uitstapjes, dure restaurants. Het geld komt alles van mama, die het weer leent, haar motor in onderpand geeft, betalingen voor de tweede auto niet verricht, halfslachtige pogingen doet om op de markt kleren te verkopen en zich diep in de schulden stort. Dit alles voor haar dochtertje, dat op bijna iedere universiteit geweigerd wordt, omdat ze te dom is om daar te kunnen beginnen (of omdat mama dan toch niet genoeg geld heeft voor een opname). Haar vriend, die nu al zes jaar met haar samen is, vertelde me dat hij vorig jaar alleen al 400.000 Baht aan schulden die zij gemaakt had, vanwege haar dochtertje, had moeten betalen.
En dan nog wordt hij door zijn vriendin als gierig afgestempeld en dochterlief zegt goeiedag als ze komt en tot ziens als ze gaat. Daar tussen in niks. Prinsesje doet thuis niks, showt op facebook wat ze alles heeft en is voor mij een totaal verwend nest. Met 15 was ze al eens zwanger en vertelde de politie dat ze verkracht was – een leugen, bleek later.
Maar iedereen weet dat het haar moeder is, die niet nee kan zeggen en die haar de hele tijd de hand boven het hoofd houdt.
Jongeren hebben een enorme sociale druk van hun leeftijdgenoten. De waardes en normen die zij handhaven, zijn niet bepaald gezond te noemen.
Ik ken het van mijn eigen dochters. Heb ze vroeger altijd willen leren, dat echte vrienden geen druk op je oefenen, maar je nemen zoals je bent. Doen ze dat niet, dan zijn het geen vrienden en geen mensen die het waard zijn je tijd daaraan te verspillen. Ze zijn nu beiden volwassen en ik geloof dat ik succes had.
Zo ook de zonen van mijn vriendin. De een wordt binnenkort 23. Heeft met zijn vrouw een zoontje van 2 jaar en is een harde werker. Geen overbodige luxe. De jongste zoon van mijn vriendin is 17. Hij werkt, woont soms alleen, soms bij zijn vader en vaak bij de grootouders. Misschien droomt hij van een iPad, maar ik denk dat hij daar niet eens de tijd voor heeft en zal waarschijnlijk voor altijd een bescheiden leven moeten leiden. Voor hun geen iPad, Samsung Galaxy. Ook niet van hun Farang (stief) papa. Voor het geld van zo’n apparaat zouden ze een paar maanden kunnen leven.
Beste Gringo,
Je schrijft een voortreffelijk verhaal, waarin je aangeeft hoe het mis kan gaan met ondankbare en verwende kinderen. Ook schrijf je over jouw eigen verleden; dat het geen vetpot was thuis, maar dat je ouders je alles hebben gegeven, wat je in je leven nodig had. Niet ondanks, maar dankzij deze situatie, heb je je leven kunnen opbouwen. En ik heb zo de indruk, dat dit aardig is gelukt.
Je denkt eerst goed na over de aanschaf van deze prijzige Ipad (of Iphone?). Vervolgens trek je een tegenovergestelde conclusie. Niet de conclusie die de lezer zou verwachten. (De meeste 14-jarigen in Thailand beschikken toch niet over een Iphone/Ipad ?)
Vervolgens blijkt, dat je de situatie in jouw eigen jeugd toch niet zo ideaal vond en help je de moeder van je zoon niet echt met haar poging om haar zoon niet te veel te willen verwennen.
Inderdaad heel mooi weergegeven, alleen merk ik op uit het verhaal dat er dus geen mobiele telefoon gekocht is en dat hij het dus nu toch met zijn oude telefoon moet doen…..Of komt er volgende week een addertje uit het gras?
Beste Gringo, ik vind dus dat u een hele goede keuze heb gemaakt ( al weet ik het niet zeker, hoor ik gaarne later van u omdat het om een ipad gaat en bv geen iphone of andere smartphone ).
Ik hoor Sjaak S alleen maar negatief want het is allemaal onzin die apparaten? Mag ik dit onzin vinden?
Mijn dochtertje van 2 heb dr een, over verwend gesproken…..Nee, want ik heb haar deze gekocht om 1) Al heel vroeg mee te gaan in de toekomst ( wat ze natuurlijk nog niet begrijpt, maar ze weet wel hem aan en uit te zetten en de apps te kiezen waar ze mee aan de slag wil )
Ben ik het met u eens als ze alleen maar 8 uur spelletjes zitten te spelen met schieten en poppetjes te doden? Volmondig ja! Alleen zo dom ben ik natuurlijk niet, zij heeft apps met het alfabet, simpele puzzeltjes, simpele memory spelletjes, simpele filmpjes zoals de teletubbies. Iedere dag speelt ze er een uurtje op en dat is omdat ze het zelf wil, niet dat ik dat wil, want dat heeft verkeerd effect! In dat uurtje moet ze nadenken en tevens leert ze iedere dag iets bij. Daar gaat het mij om, over n jaartje zullen we eens beginnen met simpel rekenen en de klok leren, ja ook daar zijn baby/ peuter apps voor. Ik vergeet nooit dat mijn opa dagelijks met mij bezig was en ik vond het heerlijk, ken mij nog herrinneren dat we de eerste keer de klok leerde op school…..Ik wist de hele klok en die ” domme kindjes ” niks. Misschien was mn opa toen de tijd al voorbij t.o.v andere ouders……?
Mathias, mijn dochters hadden ook een eigen pc gehad en mobieltjes, alleen heb ik ze geleerd, dat ze niet onder de druk van hun “vrienden” moesten zwichten. Mijn oudste heeft een iPhone 5 en de jongste had tot voor kort een blueberry en daar hebben ze zelf voor gezorgd. Ikzelf ben ook een gadgetfreak en kocht in de tijd dat ik het me nog kon permitteren alle twee jaar een nieuw toestel. Dus zo afgeneigd ben ik niet. Je zou eens beter moeten lezen, dan zie je dat het me niet om de apparaten gaat, maar om de ellende die het met zich mee kan brengen wanneer je je zelf uit ogen verliest en schulden gaat maken om dochter of zoonlief te bevredigen met apparaten en geen cent meer over hebt om je fatsoenlijk te voeden of te kleden.
Ik lees heel goed sjaak s… u kennis moet zich eens achter de oren krabben, wat n slap excuus om het kind de schuld te geven en wat een excuus om de schuld van de domme moeder te rechtvaardigen. Harde woorden, maar waarheid is nooit leuk!
Wat mij opvalt, wel de schoonfamilie onderhouden, maar de zoon een i pad ho maar! Deze laatste reaktie naar aanleiding van de posting van gister! Mijn kids gaan voor familie, simpel!
Aanvulling redaktie want ik wordt slecht geciteerd…een kennis van mij heeft door die onzin….dan mij betichten van slecht lezen, wereld op zn kop! Heb soms echt de neiging dat veelbloggers niet meer rationeel denken!
Nu wordt het waarschijnlijk chatten. Wie moet zich achter de oren krabben? De kennis? De moeder, die de wensen van haar dochter niet kan weerstaan? Wordt er hier een schuld gerechtvaardigd? Ik wil laten zien, waartoe sociale druk en hebzucht kunnen leiden. Hoe “liefde” met het toegeven aan grillen van de eigen kinderen verward wordt.
Waar staat dat de schoonfamilie onderhouden wordt? En het is juist om een iPad van ca 16000 Baht te schenken, maar niet genoeg geld over te hebben om schulden te betalen?
Dus er mogen schulden gemaakt worden om je kinderen te verwennen en hun niet bij te brengen dat er hard gewerkt moet worden om die dure spullen te kunnen bekostigen?
Schulden die zelfs met valse beloften gemaakt worden. Dat is juist??????
Nou vraag ik me op dit uur van de dag (het is hier 3 uur ’s ochtends), wat moet dit nou voorstellen? Ik kan UW voor mij vreemde gedachtes niet meer volgen. U haalt een paar dingen door elkaar. Natuurlijk gaan de eigen kinderen voor de familie (waarschijnlijk refereert U naar iemand anders, want ik heb er met geen woord over geschreven). Waar ik het over had – ik herhaal me weer – was het feit dat een moeder zich diep in de schulden steekt voor de grillen van haar dochter. Hier is niks te rechtvaardigen. Dat is gewoonweg dom. En de Farang (een intelligente man) die zich opoffert en telkens maar weer zit bij te springen. Vreselijk.
Het is niet zijn dochter, maar de dochter uit een eerdere relatie. Deze dochter is nu 22 jaar. Moeder is nu ook al samen met haar dochter op zoek naar een Farang (spreek ATM), omdat zij nooit geleerd heeft om met eigen middelen zich te onderhouden en omdat ze luxe gewend is.
En om op het zinnetje terug te komen, de onzin is het kopen van dure apparaten, die ze zichzelf niet kunnen permitteren. Een schoonheidsoperatie, die niet nodig is. Wanneer je je in een situatie bevindt, waarbij je je kinderen zodanig “beschenkt” met materiaal en ze leert dat dit de normaalste gang van zaken is en dat ze dit allemaal kunnen hebben, zonder er wat noemenswaardig voor te doen, mag ik dit onzin vinden. Liefde geven is ook soms nee te kunnen zeggen. Liefde voor je kinderen is zich ook bezig houden met je kinderen zonder dat er telkens weer materialistische dingen aan te pas komen.
Ik vind het prima, wanneer U zich iedere dag bezig houdt met uw dochtertje. En ik had het ook zo gedaan, maar in die tijd bestonden die apparaten nog niet. Ik had een tablet voor mezelf gekocht en daarmee samen met de kinderen gespeeld, net zoals ik toen iedere dag verhaaltjes voorgelezen had. Om ze vroeg te leren met dit soort dingen om te gaan, ben ik echter geneigd te zeggen, dat je nooit laat genoeg kunt beginnen met elektronische apparaten. De neiging om niet meer zonder te kunnen is enorm. Je bent er nooit te oud voor om ermee om te gaan. Wel te jong.
Maar goed. Ik ga er verder niet meer op in. Dit heeft weinig zin. Ik denk dat ik duidelijk genoeg ben in mijn bewoordingen. Als ze dan nog verkeerd opgevat worden, omdat ze niet in hun juiste verband gelezen kunnen worden, laat ik het hierbij zitten…
Foutje,
Ik bedoel iphone natuurlijk
LOUISE
Ik ben een echte cyberonbenul, iemand zei mij ooit, dat ik nog communiceerde als in de tijd van Fred Flintstone.
Ook nu weer blijkt, dat ik er geen kaas van heb gegeten, want mijn zoon heeft geen iPad, maar een IPhone gekregen.
Hi Gringo,
Oh, gelukkig.’Join the club”.
Ik heb altijd het idee dat ik de enige IT-dombo ben.
Mijn GSM kon niet tegen zwemmen, dus nieuwe nodig.
Manlief zegt koop een iphone.
Nee hoor, ik wil gewoon een Nokia met fotomogelijkheden.
Dus na aandringen, ik een iphone 5 gekocht.
Na twee dagen ging er iets kapot en ik terug naar de winkel. alwaar ik een nieuwe kreeg.
Deze keurig in het doosje laten zitten en ik gewoon een nieuwe Nokia gekocht.
Ik vind het wel stom van mezelf en dat ding kijkt me steeds aan, maar deze digibeet is happy met haar Nokia.
LOUISE
Wanneer ik mensen hoor spreken over de jeugd van tegenwoordig, dan ontstaat er al een grote glimlach op mijn gezicht. Er bestaat namelijk geen jeugd van tegenwoordig, alleen een generatiekloof. En om dat nog een keer te onderstrepen, lees dit even:
“Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training. Jonge mensen staan niet meer op als een oudere de kamer binnenkomt. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap… en tiranniseren hun leraren.”
Deze quote komt van Socrates, die leefde ca. 470-399 v. Chr.
Hoezo jeugd van tegenwoordig?
Natuurlijk moet ook de Thaise jeugd mee op de golven van het consumentisme (in het bootje van de portemonnee van de farang). Zo ook de dochter van mijn vriendin. Eerst een telefoon, niet te duur gelukkig want 7000 baht. Is later in het toilet gevallen. Dan een horloge, ook niet te gek 2000 baht. Op school vergeten bij het toilet, dus foetsie. Dan loopt het op. Een Ipad mini moet er komen. Hoeveel Gig? Met of zonder Wifi? Ik zeg nog, voor alleen facebook, want meer kunnen ze niet, is een asus van 7000 baht ook goed genoeg. Maar dat was niet goed gezien. Het werd dus die Ipad mini. Kassa 16000 baht. Is nu op de grond gevallen, barst in het scherm. Of ik even 4000 baht wil ophoesten voor reparatie. ik vraag nog werkt ie nog, jaha dat wel maar not beautiful. Voor mij de limit, dan maar niet beautiful. Het begrip eigen verantwoordelijkheid heb ik nog niet kunnen vertalen in het Thai.
@ k.Peter
Dat plaatst alles in perspectief, bedankt.
Khun Peter,
Je liet ons een mooi citaat van Socrates lezen.
” De jeugd van tegenwoordig” is geen probleem van tegenwoordig, maar van alle tijden.
Ik probeer de kinderen hier in huis wel de waarde van iets te leren en verkoop hierbij ook wel eens met uitleg een ” nee” , wat tot nu toe geaccepteerd wordt. Maar het kan verkeren, zei onze vaderlandse Bredero..
Oh, je wilt een dinges, een pad of zoiets?
Kost dat?
15000 baht?
Nou nee.
Je kan een telefoontje krijgen van 2000-3000 baht.
Die hoef je niet?
Mooi, hou ik weer geld over deze maand.
Eindresultaat?
Telefoon van 1800 baht, met de boodschap kwijt, kapot of wat dan ook?
Jammer dan, geen nieuwe.
Je moet er tenminste een jaar mee doen.
En anders zoek je maar een parttime baantje.
Als ik vroeger wat wilde hebben, sprak pa de magische woorden” zoek maar een krantenwijkje, als je de helft van het geld bij elkaar heb, kun je de rest lenen, rentevrij.
Ik ben hem er nog dankbaar voor.
De nazaten in Nederland heb ik ook op deze woorden vergast.
Ze zijn me er nu nog dankbaar voor.
Geen schulden, geen grote verlangens die de inhoud van het loonzakje overtreffen.
HansNL, ik ben het er volledig mee eens. Je korte stukje is stukken beter geschreven dan mijn lange relaas met voorbeeld. Kon ik je waarderen, had ik je 10x meer stemmen gegeven.
Gezien het verloop van de discussie en het onbegrip bij sommigen wil ik graag mijn steun betuigen voor de opvattingen die spreken uit de bijdragen van Sjaak S en HansNL.
Moderator: uw reactie voldoet niet aan onze huisregels
Beste Gringo,
Een Ipad is een tablet en geen mobiele telefoon. Ik heb zelfs
helemaal niets met Apple. Samsung is mijn inziens stukken beter
en veel goedkoper maar dat terzijde.
Je zoon had een mooie Samsung Mini Galaxy gehad voor 4600 baht.
Dat is ruim 100 euro en lijkt me een mooi cadeau voor een jongetje van 14 jaar.
success,
TAK
Moderator: Gringo had in een reactie al laten weten dat het om een iPhone ging.