Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog

Do you like this?Like

Like

24

24 people like this.

Please wait...

De prachtige lezers van Thailandblog, een bonte mix van pensionado’s, zonaanbidders, keyboardstrijders en mensen die feitelijkheid verwarren met religie. Elke dag struinen ze door digitale junglepaadjes, op zoek naar dé waarheid over het Thaise leven. Maar als ze struikelen over een column? Dan breekt de pleuris uit. De caps lock gaat aan, de vingers razen over het toetsenbord en voor je het weet verandert het commentaarveld in een slagveld. Want de Expat had het lef — het brute lef! — om iets te schrijven dat niet klopte.

Beste lezers, een column is geen handleiding, geen wettekst, geen natuurkundige formule. Het is een speeltuin met letters en zinnen. Een plek waar satire de draaimolen bestiert, waar cynisme met fictie in de zandbak speelt en waar de waarheid met een boogje omheen loopt. Het is bedoeld om te prikkelen, te chargeren en ja, af en toe een lezer zo te laten steigeren dat hij zijn ochtendkoffie bijna laat vallen. Maar wat het vooral níet is? Een handleiding voor het leven.

En toch zie je ze weer. Dag na dag. De roze brillendragers van Thailandblog. Ze lezen een snedige overdrijving of een absurde opmerking en reageren alsof iemand hun favoriete streetfood-kraam in de fik heeft gestoken. “Dit klopt niet!” roept er eentje, terwijl hij een link naar een Thaise regel uit 1987 plakt. “Geen bronnen, dus onzin!” snauwt een ander, al trollend met een lijst bronnen waar zelfs Google van gaat huilen. Of iemand beweert met stelligheid dat een column wel een kern van waarheid moet bevatten. Oh ja, waar staat dat beste lezer? Stuur mij een afschrift van het universitaire leerboek voor columnisten en ik zal u voor eeuwig prijzen in al mijn toekomstige schrijfsels.

Lieve mensen, een column hóeft niet te kloppen. Het mág niet eens altijd kloppen. Dat is juist de charme. Wie in een column op zoek gaat naar absolute waarheid, is als iemand die bij een karaokeavond klaagt dat het geen concert van Celine Dion is. Je hebt de bedoeling van het genre gemist.

Misschien zit daar de kneep. In een land als Thailand, waar niets ooit helemaal zwart-wit is, waar een glimlach zowel welkom als irritatie kan betekenen, grijpen sommigen wanhopig naar houvast. Ze willen feiten in een wereld die wervelt van nuances en onzekerheden. Maar een column biedt geen zekerheid. Een column houdt je juist midden in die chaos. En dat is, als je het aankunt, best verfrissend. Je kunt er zelfs om glimlachen, dat doet echt geen pijn.

Dus, beste lezers van Thailandblog, volgende keer dat je een column van mij leest, adem diep in. Adem uit. Laat je niet verleiden tot caps lock-uitbarstingen of drang tot corrigeren. Vraag jezelf in plaats daarvan af: “Wat wil deze schrijver me laten voelen of denken?” Of, als dat te veel gevraagd is, click het weg en pak een Chang-biertje.

Maar eerlijk gezegd, daar heb je vast geen tijd voor. Morgen wacht alweer een nieuwe expat-column om te ontleden. Dus ga vooral door, erger je, vermaak je, barst desnoods in huilen uit. Reageer vooral en toon je ongenoegen of blijdschap in een reactie. Dankzij jullie zijn de commentaren nog hilarischer dan de columns zelf.

Over deze blogger

De Expat

De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Column28 december 2024Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog
• Column27 december 2024Column – De stroopwafel droom van naïeve Nederlanders
• Column25 december 2024Column – Het land waar niemand faalt, niemand bekritiseert en iedereen glimlacht
• Column23 december 2024Column – Kerst in Thailand: Boeddha op een slee