Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog
De prachtige lezers van Thailandblog, een bonte mix van pensionado’s, zonaanbidders, keyboardstrijders en mensen die feitelijkheid verwarren met religie. Elke dag struinen ze door digitale junglepaadjes, op zoek naar dé waarheid over het Thaise leven. Maar als ze struikelen over een column? Dan breekt de pleuris uit. De caps lock gaat aan, de vingers razen over het toetsenbord en voor je het weet verandert het commentaarveld in een slagveld. Want de Expat had het lef — het brute lef! — om iets te schrijven dat niet klopte.
Beste lezers, een column is geen handleiding, geen wettekst, geen natuurkundige formule. Het is een speeltuin met letters en zinnen. Een plek waar satire de draaimolen bestiert, waar cynisme met fictie in de zandbak speelt en waar de waarheid met een boogje omheen loopt. Het is bedoeld om te prikkelen, te chargeren en ja, af en toe een lezer zo te laten steigeren dat hij zijn ochtendkoffie bijna laat vallen. Maar wat het vooral níet is? Een handleiding voor het leven.
En toch zie je ze weer. Dag na dag. De roze brillendragers van Thailandblog. Ze lezen een snedige overdrijving of een absurde opmerking en reageren alsof iemand hun favoriete streetfood-kraam in de fik heeft gestoken. “Dit klopt niet!” roept er eentje, terwijl hij een link naar een Thaise regel uit 1987 plakt. “Geen bronnen, dus onzin!” snauwt een ander, al trollend met een lijst bronnen waar zelfs Google van gaat huilen. Of iemand beweert met stelligheid dat een column wel een kern van waarheid moet bevatten. Oh ja, waar staat dat beste lezer? Stuur mij een afschrift van het universitaire leerboek voor columnisten en ik zal u voor eeuwig prijzen in al mijn toekomstige schrijfsels.
Lieve mensen, een column hóeft niet te kloppen. Het mág niet eens altijd kloppen. Dat is juist de charme. Wie in een column op zoek gaat naar absolute waarheid, is als iemand die bij een karaokeavond klaagt dat het geen concert van Celine Dion is. Je hebt de bedoeling van het genre gemist.
Misschien zit daar de kneep. In een land als Thailand, waar niets ooit helemaal zwart-wit is, waar een glimlach zowel welkom als irritatie kan betekenen, grijpen sommigen wanhopig naar houvast. Ze willen feiten in een wereld die wervelt van nuances en onzekerheden. Maar een column biedt geen zekerheid. Een column houdt je juist midden in die chaos. En dat is, als je het aankunt, best verfrissend. Je kunt er zelfs om glimlachen, dat doet echt geen pijn.
Dus, beste lezers van Thailandblog, volgende keer dat je een column van mij leest, adem diep in. Adem uit. Laat je niet verleiden tot caps lock-uitbarstingen of drang tot corrigeren. Vraag jezelf in plaats daarvan af: “Wat wil deze schrijver me laten voelen of denken?” Of, als dat te veel gevraagd is, click het weg en pak een Chang-biertje.
Maar eerlijk gezegd, daar heb je vast geen tijd voor. Morgen wacht alweer een nieuwe expat-column om te ontleden. Dus ga vooral door, erger je, vermaak je, barst desnoods in huilen uit. Reageer vooral en toon je ongenoegen of blijdschap in een reactie. Dankzij jullie zijn de commentaren nog hilarischer dan de columns zelf.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column1 februari 2025Column – Belastingvrij genieten in Thailand is voorbij, paniek in de pensionado tent!
Column30 januari 2025Column – Thailand: paradijs of purgatorium? Roze versus zwarte brillendragers
Column28 januari 2025Column – Opa’s tweede jeugd in Pattaya
Column26 januari 2025Column – Boeddhisme op z’n Thais: Verlichting in een whiskyglas
Amen
Ik kan niet wachten op je volgende column.
Bovendien hoeft het geen énkele waarheid te bevatten, want zó zijn er miljarden boeken geschreven.
Als ze, net zoals de verzinsels van de expat, sappig op het TB gezet worden zo zullen ze ook sappig gelezen worden.
Míjn zegen heeft ie.
Het is een goed geschreven column,waar ik me veel in kan vinden
Ga vooral zo verder Expat. Ik kan jouw column wel waarderen. Ik lees ze ( bijna) altijd met plezier.
‘Een column is bedoeld om te prikkelen’, schrijf je, beste Expat. Daar ben je echt in geslaagd! Je hebt mij vaak geprikkeld! Gefeliciteerd! Ik wil je echter geruststellen. Het doet mij niet zoveel, ik word er niet anders van.
Grappig is dan weer dat veel reacties jou hebben geprikkeld. Mijn reacties berusten niet op de absolute waarheid maar zijn uitsluitend bedoeld om jou te prikkelen. Met succes, blijkt! Beschouw vanaf nu mijn reacties ook maar als een ‘column’. Reageer er niet meer op!
Een beetje een flauwe reactie Tino. Jij lijkt mij niet echt het zonnetje in huis. Zoals de Expat al zei glimlachen doet geen pijn.
Lange Piet,
Als ik jouw reacties lees overal op ons blog dan ben jij niet bepaald de juiste persoon om anderen te verwijten van een slecht karakter.
Tino heeft het meestal bij het rechte eind. Wat ik hierboven van hem lees daar kan ik zeker mee leven. De columns van onze Expat hebben niet altijd goede bedoelingen, daar moeten we eerlijk over zijn.
Flauw of niet, tenminste authentiek.
Dat is meer dan ik kan zeggen van jouw poging om grappig te zijn. Als je toch met clichés wilt gooien, probeer dan eens origineel te blijven in plaats van als een echo van de Expat te klinken.
En trouwens, een geforceerde glimlach doet misschien geen pijn, maar het straalt ook weinig uit. Misschien iets om over na te denken?
Beste Tino,
Ik zou het zelfs nog scherper willen stellen.
De columns van onze Expat zijn niet alleen prikkelend, maar in sommige gevallen ook sarcastisch en provocerend. Hij geniet ervan reacties uit te lokken, wat uiteraard bijdraagt aan de levendigheid van het blog.
Toch ben ik van mening dat deze stijl niet iedereen aanspreekt. Sommigen waarderen het, anderen niet – ik behoor tot de laatste groep. Veel van zijn columns zijn naar mijn gevoel ver verwijderd van de werkelijkheid en bieden weinig tot geen meerwaarde. Sterker nog, ik heb mezelf ertoe gebracht om columns van zijn hand simpelweg niet meer te lezen.
Daarbij komt dat je helaas ook op andere plekken op het blog geregeld bijdragen tegenkomt waarin leden elkaar tot op het randje van onbeleefdheid proberen te overtreffen. Dit maakt het werk van onze moderator er niet eenvoudiger op.
Om eerlijk te zijn (en ik hoop dat de redactie mij deze opmerking vergeeft), krijg ik de indruk dat het blog aan het afglijden is naar een platform waar frustraties en ego’s domineren, in plaats van datgene wat echt van waarde is. Gelukkig hebben we onze dossierbeheerders die ons concreet verder helpen, want zij vormen de werkelijke meerwaarde van Thailandblog. De rest is – zoals ik hieronder ook lees – soms niet meer dan bladvulling.
Albert, je haalt me de woorden uit de mond!
Niet of ik een column goed vind of niet want een column is een mening en die waardeer ik, mee eens of niet. Of pak de krant; daar staan columns die ik beoordeel met ‘leuk’ of ‘ach, wat…’.
Maar de heisa die het geeft! Er zijn dagen dat ik dit blog niet meer herken, en dat na een dikke tien jaar lezen en wat stukjes vertalen of maken. Er vallen naar elkaar woorden waarvan ‘Jehova’ wel de boertigste was, een paar dagen terug.
Levendigheid, zie de reactie van RonnyLatYa, kan ook door een ander in waarde te laten.
Mooie en wijze woorden Albert, een reactie waar ik me totaal in kan vinden.
De laatste tijd merk ik helaas dat ons blog idd. steeds meer wordt gedomineerd door dezelfde personen die koste wat het kost het laatste woord willen hebben. In bepaalde topics zien we vaak herhaaldelijk reacties waarin men eerder op de man speelt dan op de bal. Dit roept bij mij soms de vraag op of deze mensen werkelijk niets anders te doen hebben en of enige zelfreflectie hier op zijn plaats zou zijn.
Een blog is nu eenmaal een openbaar platform en daardoor onderhevig aan reacties van mensen die, vaak vanuit de anonimiteit, hun frustraties maar al te graag ventileren. Dit is een bekend verschijnsel bij online discussies en kan helaas de sfeer en kwaliteit van ons platform in negatieve zin beïnvloeden.
En onze Expat kan hier naar hartenlust zijn gang gaan. Persoonlijk vind ik het echter bijzonder storend dat veel van zijn stukken mijlenver van de realiteit lijken te staan. Blijkbaar is dit normaal en kenmerkend voor een column. Dat anderen hier plezier aan beleven, gun ik hen uiteraard van harte. Zelf merk ik echter dat ik zijn columns steeds vaker negeer. Ik lees liever iets wat bij het echte leven aansluit.
Spijker op de kop, Albert.
Laat Thailandblog weer als weleer een informatiepunt zijn, met deskundige bijdragen, handige informatieve tips en mooie Lezersinzendingen; daar hebben we écht wat aan. De egootjes die hier willen ‘prikkelen’, zoals De Expat en zijn alter ego Lange Piet, geven enkele onnodige stekeligheden over en weer, waarbij steeds dezelfde ‘usual suspects’ het laatste woord willen hebben of verder willen plassen met beledigingen. Kom achter dat toetsenbord vandaan en geniet van dit mooie land!
De doorsnee Thai zal het overigens allemaal sai moo op een prikkertje wezen wat jullie van zijn land en vooral van elkaar vinden.
Laat een column zijn wat het is.
Ze voegen toch iets toe of niet?
Ik zal me nooit druk maken over wat iemand in een column schrijft.
Het is een blog vulling en de reden van
bestaan van een blog…
Indien ze er niet waren zaten we enkel
met saaie mensen zoals ik op een blog die voor de zoveelste keer dezelfde vraag beantwoorden 😉
Klopt. Af en toe wat kolen op het vuur gooien zodat het boeltje wat blijft branden.
Spijtige is dat veel mensen alles heel eigenwijs gaan interpreteren en veel te snel hun conclusies trekken.
Heb je een mening over olifanten moet men waarachtig wel zelf wel een olifant zijn.
Ieder zijn mening maar het is niet opdat een ander die niet deelt men deze moet uitschelden voor gek. Blogs en forums dienen nu eenmaal om je mening naast die van een ander te leggen
Tja Fred, vuurtjes stoken is jou wel toevertrouwd. Ik noem het liever met een ander woord: ‘provoceren’. Als jij dit goed vindt, is dat uiteraard je volste recht.
Of dergelijk gedrag een meerwaarde heeft, laat ik in het midden. Zoals Ronny al aangaf, lijkt het vooral een manier om het blog te vullen. Sommigen vinden het saai, terwijl anderen er graag nog een schepje kolen bovenop doen. En voor je het weet, is de dag alweer voorbij.
Je vergeet te schrijven dat Ronny ook aangaf het de reden van bestaan van een Blog is.
Beste Fred,
Het is op zich een kunst om voortdurend kolen op het vuur te gooien en daarbij te doen alsof je de enige bent die echt begrijpt hoe het werkt. Spijtig genoeg zie ik vooral een patroon van arrogantie en de drang om anderen te laten voelen dat ze ongelijk hebben.
Het probleem zit niet bij mensen die “te snel conclusies trekken,” maar eerder bij degenen die hun mening verkondigen alsof het een onwrikbare waarheid is. Je mag een mening hebben over olifanten zonder er zelf een te zijn, maar misschien is het een idee om die mening eens te verkondigen zonder neerbuigendheid.
En ja, blogs en forums zijn er om meningen te delen, niet om anderen neer te sabelen omdat ze een andere kijk hebben. Een beetje respect en zelfreflectie zou wonderen doen, wie weet misschien steek je er zelf ook nog wat van op.
Immigratieverhalen zijn even grillig als Thailand zelf, Ronny, dus verre van saai. En dat uw bijdragen alom gewaardeerd worden en zelden of nooit tot digitaal moddergooien of jij-bakken leidt, is voor mij het bewijs dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit.
Het is toch verloren tijd om bij het uitpakken van Kerst-cadeautjes eerst een berg ‘vulling’ weg te moeten gooien?
Ga vooral door, ook in 2025 met uw saaie antwoorden!
Ik bedoel daar eigenlijk mee dat het geweldig saai zou zijn als je op het blog enkel en voor de -tig keer dezelfde antwoorden op dezelfde vragen zou moeten lezen. Want er komen nogal wat dezelfde vragen steeds terug. Gelukkig is er wat afwisseling.
Ter info. De reden ook dat wanneer ik pakweg 5 vragen op dezelfde dag krijg, de redactie het plaatsen ervan op het blog wat spreidt over verschillende dagen. Om die reden stuur ik mijn antwoord ook steeds naar de vraagsteller zodat die dan alvast niet moet wachten op die plaatsing en hij/zij al verder kan.
Dit maar ter info omdat vraagtstellers wel eens vragen waarom hun vraag nog niet te zien was op het blog. 😉
Een ieder reageert anders op de schrijfsels van deze figuur. En het is beslist geen verplichting daarop te moeten reageren. Ik lees ze heel af en toe, de meeste sla ik over, en van die ik wel lees neem ik de inhoud niet met een korrel zout maar met een pond. Zo voorkom ik dat ik mij ga ergeren aan flauwekul want dat is niet de bedoeling van een forum.
Een vraag speciaal voor onze Expat, de auteur van dit column.
Beste Expat, wat zou je doen als niemand meer reageert op je schrijfsels?
Zou je glimlachend je schouders ophalen, gefrustreerd naar aandacht snakken, of gewoonweg je Chang biertje opentrekken?
Laten we eerlijk zijn, je geniet er zichtbaar van om de lezers te prikkelen, maar het lijkt erop dat je minstens zo afhankelijk bent van hun reacties om jezelf scherp te houden. Zonder dat spiegelende publiek, zou jouw provocerende schrijfstijl waarschijnlijk haar glans verliezen, nietwaar?
Maar geen zorgen, ik schrijf dit puur om te prikkelen. Je hoeft er verder niet te veel van te maken. 😉
Azijnzeikers zijn er altijd geweest…
Als ik het goed lees, is dit toch een vraag specifiek bedoeld voor de auteur van dit topic.
Jouw reactie is wederom een prachtig staaltje inhoudsloos haantjesgedrag. Geen getuige van Jehova? Dan maar een azijnzeiker? Klasse, Ton, een uitmuntend voorbeeld van hoe je compleet voorbijgaat aan de kern en alleen maar op de man speelt. Waardevolle bijdrage, hoor.
De reactie van Roger daarentegen getuigt tenminste van creativiteit. Het sluit perfect aan bij de column van Expat hierboven. Het is overduidelijk een prikkelende vraag met een knipoog naar de stijl waarmee Expat ons dagelijks uitdaagt.
Dankuwel Ton, ik dacht dat het hier de bedoeling is om netjes te blijven.
Me persoonlijk een azijnzeiker noemen leert mij dat je geen oog hebt voor wat sarcasme. Mijn vraag, bedoeld voor onze Expat, is even uitdagend als veel van zijn columns, ik snap het probleem niet.
Eigenlijk ben ik hier mijn tijd aan het verspillen. Personen die anderen azijnzeikers noemen hebben geen recht op aandacht. Misschien zou je beter wat inhoudelijk reageren. Daar hebben we tenminste iets aan …
Idereen zalig nieuw jaar gewenst,speciaal ook de colum invuller,blijft facinerend,hoe u de mensen aan het denken kunt zetten,doorgaan vooral doorgaan,we genieten er dagelijks van,vanuit het koude kikkerlandje.
poeh, poeh,
steeds meer mensen, die te weinig te doen hebben.
Carpe Diem
Pluk de dag
Laat leven wat leeft
en ga iets nuttigs doen.
Prettige jaarwisseling ook
Oeps, nog een ‘Fred’ op ons blog, gelukkig wordt jouw voornaam wel met een hoofdletter geschreven. Alvast een geruststeliing. 😉
Gelden jouw opmerkingen ook voor de auteur van dit topic? Die brave man die hier DAGELIJKS zijn schrijfkunsten tentoonstelt, spant toch met vlag en wimpel de kroon als het gaat over ‘weinig te doen hebben’.
Ik vermoed dat hij de hele dag niets anders doet dan op zijn toetsenbord rammelen. Maar hé, dat is ook een manier om bezig te blijven, nietwaar?
En voor ik het vergeet, voor jou zeker en vast ook een goed eindejaar. Misschien nog een tip: leg je laptop een paar uurtjes opzij, kwestie van volop te kunnen genieten van de feestvreugde!