Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Thailand, het land van glimlachende gezichten en perfect gevouwen handjes. Een paradijs, toch? Mis! Achter die charme ligt een wereld waar je status niet alleen je visitekaartje is, maar ook je bestaansrecht. Glimlachen? Tuurlijk, maar alleen zolang je weet wie je met die glimlach mag zegenen. Anders krijg je geen gezichtsverlies, maar een gezichtsafdruk in je Thaise paspoort.
In Thailand ben je niet wat je eet, maar wat je rijdt, draagt en witmaakt. Ja, je leest het goed: witmaakt. Een donkere huid betekent dat je buiten werkt en dus beneden de airconditioned middenklasse staat. Bleek is beter. Wie in Nederland een zonnebankabonnement afsluit, zou in Thailand voor gek worden verklaard. Daar koop je huidbleekcrème met de gretigheid waarmee Nederlanders kortingsbroodjes bij de HEMA inslaan. De ironie druipt er vanaf, maar dat kan ook het zweet zijn van de arbeider in de zon.
Dan de ‘wai’, die traditionele begroeting waar toeristen zo van smullen. Denk je dat het een vriendelijk gebaar is? Nee hoor, het is een sociaal schaakspel. Buig je diep voor de verkeerde persoon, dan heb je zojuist een sociale zelfmoord gepleegd. Wie hoger is in de rangorde, mag glimlachen. Jij mag dankbaar kijken en je creditcard aanbieden. De hiërarchie in Thailand is als een ladder waar iedereen op zit te trappelen, behalve jij. Want jij bent buitenlander en hoewel je geld welkom is, blijf je altijd een soort exotische portemonnee op twee benen.
De werkvloer is al niet veel beter. Het lijkt soms alsof creativiteit in vergaderingen net zo zeldzaam is als een Spanjaard zonder siësta. Wil je iets nieuws proberen? Dat kan, zolang je het op fluistertoon en met een diepe buiging aan de baas voorstelt. Want wie kritiek uit, riskeert gezichtsverlies. En geloof me, in Thailand is gezichtsverlies ongeveer net zo pijnlijk als een aanval van voedselvergiftiging na een twijfelachtig straatkraampje.
Maar wacht, het wordt nog beter. Luxe is niet zomaar luxe in Thailand, het is een openbare verklaring: “Kijk mij! Ik ben beter dan jij!” De nieuwste iPhone, een Mercedes die nog naar het leer ruikt van de bekleding en een designertas die meer kost dan een modaal salaris – het zijn allemaal statusstempels. En nee, je koopt ze niet omdat je ze nodig hebt, maar omdat je buurman ze ook heeft. Want in Thailand draait alles om ‘saving face’, maar vooral om het verliezen van die van je buurman.
Je zou bijna denken dat dit allemaal belachelijk is. Maar wacht even. Hoe anders zijn wij? Die jacht op likes op Instagram, dat perfecte plaatje van je avocado-toast, is dat niet hetzelfde in een ander jasje? Wij lachen om Thailand, terwijl we zelf tot onze nek in de oppervlakkigheid zitten. Het verschil? In Thailand weten ze tenminste dat het een spel is. Wij noemen het ‘authentiek’.
Dus ja, Thailand is een land van glimlachen, maar die glimlach heeft een prijskaartje. En achter dat perfecte plaatje schuilt een hiërarchie zo complex dat het de gemiddelde Nederlandse HR-manager in tranen zou brengen. Is dat fout? Misschien. Maar zeg eerlijk: wie van ons is er nu echt vrij van statusdrang? Laten we hopen dat onze eigen rangorde niet instort zodra die huidbleekcrème ook hier de schappen bereikt.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Column15 november 2024Column – De illusie van vrijheid op de Full Moon Party in Thailand
Column14 november 2024Column – De valstrikken van het paradijselijke Thailand