Ah, het eeuwenoude fenomeen van de farang-ATM. Je kent ze wel: die bleke vaak wat oudere mannen met knieën die bijna fluoresceren in de tropenzon, zwoegend in spreadsheets en bankafschriften terwijl ze zich afvragen waarom hun “liefde” ineens in cement en dakpannen wordt uitgedrukt. Terwijl zij geld overmaken naar een Thaise bouwondernemer, vragen ze zich stilletjes af waarom ze ooit dachten dat “liefde onbetaalbaar” was.
In Thailand is een huis niet zomaar een huis. Het is een monument van trouw, een symbool van succes, een tastbaar bewijs van jouw financiële bijdrage aan haar toekomst. Niet jouw toekomst, laten we dat even helder hebben. Want dat huis staat op haar naam of, als ze het voorzichtig speelt, op die van haar moeder. En terwijl jij jezelf financieel in de nesten werkt om haar droomhuis te realiseren, kijkt de hele schoonfamilie al uit naar hun nieuwe kamerindeling. Het enige wat jij mag doen, is braaf blijven betalen en hopen dat je ooit uitgenodigd wordt voor de housewarming.
Er is natuurlijk die cultuurcomponent. In het Westen test je je liefde met een IKEA-kast bouwpakket en ontdek je wie er als eerste vloekt. Maar in Thailand? Daar test je je liefde door je bankrekening voor haar te legen. Een huis betekent immers stabiliteit, een soort emotionele aanbetaling op het huwelijk. Het laat zien dat je niet van plan bent om na drie maanden vol curry en cocktails je koffers te pakken en “terug te keren naar een koude regenachtige hel met slechte koffie,” zoals men vaak de westerse wereld omschrijft.
Dan de economische realiteit. Veel Thaise vrouwen komen uit dorpen van het platteland waar het gemiddelde jaarinkomen net genoeg is om een paar waterbuffels te voeden. Een farang is in die context een wandelende loterijprijs, eentje met wat extra oortjes en vreemde eetgewoonten. Een huis is voor hen niet alleen een liefdesverklaring, maar ook een economische zekerheid. Want zeg nu zelf, als farang moet je je steentje bijdragen. Of beter gezegd: de stenen volledig financieren.
Ondertussen zit schoonmoeder op de veranda ergens in Isaan, nippend aan een kokosnoot, terwijl ze bewonderend naar de bouwvakkers kijkt die jij, de gulzige gans met gouden eieren, hebt betaald. Ze denkt: “Eindelijk een man die nuttig is.” Het hele dorp kijkt met grote ogen naar wat nu al gekscherend “het paleis van de farang” wordt genoemd. Voor hen ben je niet zomaar een schoonzoon, maar een economische zegen.
De sociale status mag niet vergeten worden. Een farang aan je zijde is als een designerhandtas: duur, lastig te onderhouden, maar oh zo indrukwekkend. En dat huis? Dat is de kers op de taart. Elke buurvrouw zal vol bewondering fluisteren hoe goed ze het getroffen heeft. Jij, ondertussen, vraagt je af hoe het komt dat je pensioenspaarpot is gereduceerd tot een tropisch dak boven iemand anders hoofd.
Toch zijn niet alle Thaise vrouwen op deze missie uit. Sommigen zijn oprecht in hun bedoelingen, voor hen is een huis een gezamenlijke droom. Maar wat vaak ontbreekt, is communicatie. De farang snapt niet altijd waarom hij ineens gevraagd wordt om een droomvilla te betalen. Voor hem is liefde een gedeeld Netflix-wachtwoord. Voor haar? Een solide fundering – letterlijk én financieel.
Dus, als je ooit een farang ziet die wat verloren kijkt naar zijn bankafschriften, vergeet dan niet te glimlachen. Hij is niet alleen een man, hij is een symbool. Van liefde, cultuurverschillen en een collectieve waanzin die we allemaal ergens herkennen. Want zeg nu zelf: wie van ons heeft zich nog nooit laten verleiden door een droom die net iets te duur uitviel? En voor de farang? Vergeet de fundering niet, maar vooral ook je exit-strategie.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column3 januari 2025Column – Thaise liefde is… een huis laten bouwen voor haar van jouw geld
Column1 januari 2025Column – Over goede voornemens en ander zelfbedrog
Column30 december 2024Column – Wil je een koekje of een Cobra 6 bij de thee?
Column28 december 2024Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog
Ik heb ook een vrij nieuw huis op naam van mijn vriendin.
Voor mij geen probleem.
Mijn situatie in Nederland
was dat ik al een paar jaar door omstandigheden moest rondkomen van een bijstands uitkering, en dat is niet veel.
Wel had ik een afbetaalde eigen woning maar dat was een oud huis en toe aan een behoorlijke renovatie
Geld voor woning onderhoud was er niet
en sparen was onmogelijk.
Toen ik 64 was heb ik de knoop doorgehakt en het huis verkocht voor een redelijke prijs en ben naar Thailand vertrokken.
Nu ben ik 67 en heb AOW en wat pensioen en daarmee ben ik tevreden.
Het geld van het oude huis heb ik gebruikt om een 4×4 pickup te kopen en om een mooie degelijke bungalow te bouwen geheel naar mijn eigen wensen.
Nu heb ik dus het oude krot van Nederland omgeruild voor een nieuwe bungalow met vrij uitzicht in Thailand met 2 rai grond, een visvijver van 750m en een tuin met wel 20 verschillende vruchtbomen.
Voor mij geen verkeerde ruil ondanks dat het niet op mijn naam staat is het voor mij mijn huis waarmee ik gelukkig ben.
Mijn vriendin is niet de jongste meer en is een arme rijstboerin uit een klein Isaans dorpje.
Die laat mij echt niet meer in de steek.
En mocht het onverwachts toch mis gaan dan zie ik dat niet als een groot probleem.
Ik heb een vast inkomen nu hier en daar kan ik als alleenstaande goed van leven
En geld op de bank daar hecht ik niet meer aan nu ik wat ouder word.
Kortom ik ben nu zeer gelukkig, heb een redelijk vast inkomen, een mooie bungalow met tuin en visvijver, een fijne auto, een lieve vriendin, een garage en hobbyruimte en mancave nog wat geld over op de bank. Voor mij geen Nederland meer en plan B denk ik nu niet aan.
Precies. En zo doen er veel meer. Mijn Thaise vrouw en ik wonen te Chiangmai. Haar moeder had veel grond en heeft dat lang geleden al verdeeld. Tussen 1999 en 2001 hebben we op haar deel een mooi huis gebouwd. Zij de grond, ik het huis. Zo staat het bij Land Department geregistreerd. Je kunt in Thailand zelf eigenaar zijn van een huis. Hetzij op grond geleased. Hetzij op grond van een partner/echtgenote. Verder heeft mijn vrouw nogal wat geld op de bank. Enerzijds uit erfenis, anderzijds gespaard uit werk in Nederland. Ik heb niks te klagen.
Jan, je bent ‘n fantastische artiest,
Eigen huis, in de bijstand, en nu zit je zonder ‘n enkele bath schuld in Thailand.
Dát moet je anderen ook es leren, zodat er meer van jouw “systeem” kunnen profiteren.
Want eigenlijk heeft de Ned belastingbetaler jou gesponsord.
Ik ben er te laat mee; heb vanaf m’n 17 gewerkt én dik belasting betaald, wat ik overigens nóg steeds doe.
M’n lief heeft nu d’r eigen stulpje, waarvan ik 6 mnd per jaar van kan genieten, wanneer ik op winter-reces in Thailand ben.
Lijkt mij dat Jan helemaal niet gesponsord is door de Nederlandse belastingbetaler. Hij schrijft” door omstandigheden in de bijstand”. Ik zie bij jouw reaktie toch weer het bekende vingertje van afkeuring. Is het afgunst of jaloers zijn? Je kunt iemand ook zijn geluk gunnen na tegenslag in zijn leven. Mijns inziens heeft Jan van een negatieve spiraal een slimme positieve draai gemaakt. Niks geen grootdoenerij, maar gewoon een rustige oude dag. Het is Jan gegund. Ik wens hem een gelukkig leven hier in Thailand.
Beste Peer, ik noem het een bijstandsuitkering van de gemeente, maar voor de duidelijkheid is de naam IOAW uitkering.
Dit is een soort bijstandsuitkering maar dan zonder vermogenstoets zodat oudere werkelozen (60+) niet hun huis hoeven op te eten.
Dus van een systeem is geen sprake en ik hoop dat jij kunt blijven werken tot aan je pensioen zodat jij niet afhankelijk zult worden van de belasting betalende sponsoren.
Gelijk heb je Jan, een goede beslissing genieten zolang het kan
Voor een NL pensionado is het interessant om te overwegen het gekochte land/grond middels de Chanote op naam echtgenote te zetten, nooit op naam schoonmoeder.
Hoeveel influisterende andere zonen kan machtige schoonmoeder wel niet hebben?
En de woning op uw eigen EIGEN naam!
Testamentair uw woning aan uw echtgenote nalaten.
Komt U bij leven nooit voor ‘woning-verrassingen te staan.’
Houdt in het achterhoofd dat het ’thais’ is om een Chanote te belenen bij bank/loan sharken om over geld te beschikken voor iets leuks in de thaise familie, wat verdwijnt en Chanote dus nooit meer terugkomt.
Hele drama’s komen er uit voort, tot moord toe. Zoals we af en toe in pers lezen.
Maar dat is slechts een thai familieprobleem, als de woning maar op uw naam staat.
Zo heb ik het geregeld met kopen/verkopen eerste woning, en daarna met kopen huidige woning.
Consolideer uw positie ( dak boven uw hoofd) in Thailand, een Thai doet het niet voor U.
Voor hen, de familie van echtgenote, bent en blijft u slechts een tijdelijke buitenlandse passant.
Je stelt het wel heel zwaarwegend, beste naamgenoot.
Als de grond al op familie bezit staat met chanote heb je daar geen invloed op.
Volledige aankoop in Moo baan of dorp, splitsen, grond op naam partner huis op jouw naam.
Betalingen kunnen gerechtelijk bewezen worden en als blijkt dat die van jou zijn, geeft de Thaise rechter dat grif toe anno deze jaren. Een rip-off gaat niet meer zo makkelijk als twintig A dertig jaren terug.
Meerdere juridische oplossingen zou slim zijn, soms, net als in Nederland.
Chanote ligt in JOUW kluis, klopt.
Jouw status in de familie waar hier regelmatig over geschreven en vooral geklaagd wordt, heb je gedeeltelijk zelf in de hand. Jij jojoën, hullie ook. Geloof oprecht dat Jan in eerder bericht een gelukkig mens is, en dat afgewogen is geworden, iets wat vele wel eens vergeten.
Willem, ‘Chanote ligt in JOUW kluis, klopt.’? Nou en?
Ik kocht van een Thaise mevrouw; haar chanoot was gejat door haar ex, een farang. Zij naar de politie, aangifte gedaan, naar het kadaster, en ze kreeg een nieuw chanoot, het oude was daarmee ongeldig.
Dat chanoot heb ik door een juriste laten controleren op geldigheid en toestemming een huis op die grond te zetten, en wij kochten grond en huis. Chanoot in mijn kluis, ja, daar ligt het nog in wat nu haar kluis is.
Later bood de farang mij het ongeldige chanoot aan…. Of ik het wilde kopen?
Men kan op het kadaster zien dat er een vervangend chanoot is uitgegeven.
Die gegevens moet ook corresponderen chanoot /kadaster.
Jij zal dat in toen jouw kluis hebben laten liggen en haar ook de cijfercombinatie gegeven hebben toen je jaren terug naar Nederland vertrok.
Waarschijnlijk met de mededeling dat ze het huis mag hebben, anders had dat chanoot nu in Friesland gelegen.
Officieel moet het volgens Thaise logica allemaal goed werken, dat soort overdracht van onroerend goed.
Er lopen natuurlijk altijd slimme fopdozen overal en nergens ook in Thailand, dus zelf regelen zonder specialist om wat geld te besparen is niet aan te bevelen, dat soort overdrachten.
Het kan dacht ik, men bekijkt dat een stuk luchtiger als in Nederland
Mijn vrouw werd zonder dat ze het wist mede-eigenaar van mijn huis en jaren later medeverkoper van datzelfde huis. Of ze het begreep vroeg de notaris nog aan mij anders moest die verplicht een tolk halen. Netjes bij de wet geregeld anders geen overeenkomst.
Willem, het huis is aan haar ‘overgedragen’ door de overeenkomst met mij op het chanoot door te halen. Dat kostte helemaal 60 baht! Op dat moment heeft ze de grond overgezet op haar jongste zoon die in de 40 is. Of ze de code van de kluis nog heeft? Dat hoop ik voor haar…
Win huren een huis aan het strand,mijn schatje wil niks met haar familie te maken hebben,we Leven fantastic hier,bride wow en pensioen opgebouwd in Nederland.
Wij huren een huis aan het strand,mijn schatje wil niks met haar familie te maken hebben,we Leven fantastic hier,beide aow en pensioen opgebouwd in Nederland.
Met Leven en welzijn gaat de uitkering van haar plaats vinden in 2027,die van mij wordt al uitgekeerd.
Thaise liefde….Ik heb ook heel wat land en een huis gekocht op naam van mijn toenmalige echtgenote, toch wel samen voor een bedrag van 5 miljoen baht.
We zijn elf jaar geleden officieel gescheiden. Mijn ex heeft daana alle chanoots op naam gezet van onze toen nog 12-jarige zoon. Na zijn twintigste verjaardag heeft hij nu bijna alles verkocht en na onderling overleg en instemming de opbrengst verdeelt onder hemzelf, zijn moeder en vader, ieder een derde. Mooi toch?
Als ik het goed begrijp heb jij THB 5.000.000 geïnvesteerd in onroerend goed. Dat op naam gezet van jou vrouw. Uiteindelijk is al dat geld verdeeld onder de zoon, jou vrouw en jou zelf. Dus per saldo ben jij pak weg THB 3.400.000 kwijt en dan zeg jij: “Mooi toch”?
Goed lezen Siam Ton. Tino geeft nergens aan hoeveel de opbrengst was. Dus jouw bedrag van 3.400.000 is door jouzelf bedacht. Misschien was de opbrengst vele malen hoger. Mar dat maakt verder ook eigenlijk weinig uit. Tino heeft er ook vele jaren plezier aan gehad, en ja, dat mag wat kosten. Geld is niet het belangrijkste in het leven. Dus de conclusie van Tino “mooi toch”, kan ik alleen maar beamen.
Wat betreft “investeren” in Thaise partner/schoonfamilie, kan men best volgende redenering in gedachte houden: elke Euro/Baht die men investeert komt in de meeste gevallen nooit meer terug (wat ook de administratieve/juridische afspraken zijn). In het beste geval kun je er zelf nog een tijdje (hopelijk levenslang) van genieten, in ’t slechtste geval wordt en af en toe nog wel eens over jou gepraat bij familieaangelegenheden. Als je met deze gedachte kunt leven dan is er niets aan de hand, anders begin je er best niet aan! Uiteraard is dit geen veralgemening, maar jammer genoeg wel dikwijls realiteit. Natuurlijk heb ik, met respect naar de Thaise gemeenschap, nagedacht over het al dan niet schrijven van deze reactie maar ben van mening dat het langs alle kanten mag bekeken worden. Gelukkig ken ik ook prachtige situaties wat betreft financiële verstandhouding tussen farang/schoonfamilie … maar deze weegschaal is zeker niet in evenwicht hoor.
Ik heb een usefruct op ons huis en land.
Moet ik dan het huis nog apart op mijn naam laten zetten?
Nee niet nodig, je hebt dan het gebruikersrecht en zeggenschap over het huis plus grond tot aan je overlijden. Is trouwens ook een optie als je iets wil kopen waarbij je dan niet hoeft te huren, kan ook een afweging zijn voor als je alleen of samen bent waarbij je dan geen geld kwijt bent om iets te huren maar investeert in het huis plus grond. In tegenstelling tot lease welke maar wettelijk maximaal 30 jaar geldt is usufruct levenslang. Klein rekensom leert dat 12 maanden x 10.000 baht huur per maand x 20 jaar = 2,4 miljoen baht, dan kan het soms ook een afweging zijn om usufruct te hebben waarbij dit geld niet kwijt raakt aan huur.
Het is niet altijd zo dat je het gevoel hebt dat je huis voor de schoonfamilie financiert of dat je het geld in aanvulling op wat Willem (BE) schrijft kwijt bent, je zal toch ergens moeten wonen en dan huren of kopen. Het is dan geen weggegooid geld of schenking aan je partner, schoonfamilie of anderen maar een afweging dat je het geld op langere termijn toch wel kwijt bent aan woonlasten. Zo zwart zoals in het artikel staat is het toch niet altijd, heb je een relatie en loopt dit goed en ben je tevreden met waar je woont dat is het ok, om iets negatief af te beelden leest wel lekker weg zoals in het artikel maar hoeft niet altijd de realiteit te zijn.
Dat kan maar hoeft niet. https://www.samuiforsale.com/family-law/usufruct-in-a-thai-marriage.html
Beste Thailandbloggers,
Wij, m’n Thaise echtgenote (64) enig kind en ik (68) Belgische man gaan samen een huis bouwen in de streek van Chiang Rai. (+/- 15 km van onze huidige woning)
De grond is een schenking van haar ouders, nu meer dan 20 jaar geleden. Zij heeft veel aanbiedingen gekregen om dat stuk grond te verkopen, maar steeds geweigerd in de hoop een FARANG tegen het lijf te lopen. De grond en de huidige woning ligt op zo’n 55 km van Chiang Rai.
Ondertussen heeft ze de grond op beide namen laten registreren daar zij zelf zegt dat ze niet genoeg geld bezit om er iets deftig op te bouwen. Ik ben sinds 2023 gepensioneerde, had in België 3 bedrijven (was bediende in m’n eigen bedrijf, scheelt een stuk in m’n pensioen uitkeringen) die ik goed heb kunnen verkopen.
Met dat geld hebben wij contact opgenomen met verschillende architecten. De kogel is door de kerk en hebben een contract met één architecte, nu is zij bezig om ons verschillende plannen voor te stellen gaande van een gelijkvloerse container bouw tot eens gelijkvloerse stenen huis. De aannemer hebben wij ook al, en is bereid om met beide materialen te werken.
Wij zijn naar beide soorten huizen gaan bekijken zowel in Thailand als in België. Onze voorkeur gaat uit naar een container huis.
De grond, waar ons huis van +/- 600 vierkante meters werd met 3,5 meters aarde opgehoogd, haar huis waar wij nu wonen heeft 1m60 water binnen gekregen eind augustus. Het huis zal afgebroken worden en verkocht als bouwgrond. Dit is een soort investering van hare twege die zij volledig zal aanwenden voor het nieuwe huis
Wij hebben en gaan de nieuwe woning zo laten schrijven en registreren aan de persoon die het langste leeft, achteraf gaat het naar haar 2 zonen met nagenoeg hetzelfde soort contract.
Mocht er, door wat dan ook een scheiding aan toekomen, zeg nooit nooit worden alle kosten die zij net als ik, verdeeld, gemeenschappelijke kosten in een 50/50 regeling.
Omtrent de indeling binnen in wordt alles tesamen overlegd. Ook gaan wij er een zwembad aan toevoegen, FARANG heeft het soms veel te warm, dat lang smal zwembad (12 x 3,5 m) is voor wat verfrissing maar ook voor onze gezondheid.
Zo zien jullie dat er verschillende manieren zijn om overeen te komen, geld maakt niet gelukkig maar als je er een beetje hebt, is dat mooi meegenomen. En geld neem je niet mee in je graf.
Met vriendelijke groeten,
André en Wisansa
Je mag overeenkomen wat je wilt, zolang je het maar juridisch vastlegt. Grond via usufruct en superficies (vruchtgebruik resp. opstal) bij de Land Department met vermelding achter op de chanote; het te bouwen huis op jouw naam registreren als jij degene bent die de bouw betaalt; de verdeling van de boedel in geval van een echtscheiding via huwelijkse voorwaarden. Dit laatste kan ook achteraf indien reeds gehuwd. De woning na jouw overlijden aan echtgenote nalaten via testament. Huwelijkse voorwaarden en testament vast laten leggen door een familie-jurist, en kopieën van beide documenten neerleggen ter Land Office en bij de Amphur. Zo, nu ben je zeker van je zaak en kun je genieten van je pensioen.
In plaats van een villa heb ik een klein huisje laten bouwen, dat we later hebben uitgebreid. En weet je wat? Mijn vrouw heeft met haar gespaarde geld (weliswaar van mij gekregen) meebetaald. En dat doet ze na 13 jaar nog steeds.
Het huis staat wel op haar naam, maar we zijn getrouwd en officieel is de helft van mij. Mocht het echter ooit zover komen dat we uit elkaar gaan, dan mag zij alles houden. Ik heb immers nog steeds mijn inkomen, terwijl zij dat zou verliezen. Met dat inkomen kan ik gemakkelijk iets huren en nog steeds een min of meer prettig leven leiden.
Mijn scheiding in Nederland heeft me tot nu toe meer gekost dan het huis dat we hier hebben, vanwege de alimentatie die ik moest betalen aan een vrouw die mijn leven jarenlang tot een hel had gemaakt.
Mijn vrouw hier heeft een hart van goud, en als we ooit scheiden, zal het waarschijnlijk aan mij liggen (mijzelf kennende). Dat huis is haar gegund!
Ik heb nu zelfs een zonne-installatie, zodat ze ook heel weinig aan stroom hoeft te betalen.
Toen ik hier kwam wonen, had ik een huis waarvan ik 12.000 Baht huur betaalde. Had ik daar nog vijf jaar gewoond, dan had ik meer uitgegeven dan we voor ons huisje betaalden… En die vijf jaar zijn alweer zeven jaar geleden! Tel uit je winst.