Column – Hans en de Thaise liefdesdeal: romantiek per uur
Ergens in een doorsnee Nederlands dorp, omringd door windmolens en koolstofneutrale dromen, zit Hans. Hans is een vitale man van middelbare leeftijd, met een pensioentje in zicht en een abonnement op de lokale bridgeclub. Zijn grootste uitspatting tot nu toe was een nieuwe heggenschaar met snoerloos gemak, maar nu lonkt het avontuur. Hans heeft op Thailandblog iets gelezen. Iets bijzonders. Iets exotisch. De Thaise Girlfriend Experience. Een vriendin huren. Voor je vakantie. In Thailand. Wat een spannend idee!
Hans voelt zich direct geïntrigeerd. Geen gerommel op Tinder, geen knullige openingszinnen in een muffe discotheek. Nee. Gewoon boeken. Net zoals je een bungalow in Zeeland regelt, maar dan met hoge hakken en een neplach die bij het pakket inbegrepen zit. Het klinkt bijna te goed om waar te zijn. De belofte van een week lang vrouwelijke aandacht, zonder dat je je in hoeft te schrijven voor relatietherapie of het delen van een Netflix-account. Hans denkt: waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
“Altijd aandacht voor jou”, beloven ze. “Geen discussies over IKEA-kasten.” En de klassieker: “Ze kijkt echt naar je op.” Hans voelt zich al een soort keizer, een man met een olifantenrit en een voetmassage in zijn toekomst. De vraag is alleen: welk pakket kiest hij? Het “Basic Smile”-pakket, waarbij je date een beetje met je mee sjokt en af en toe ‘handsome’ mompelt, of toch de “Luxury Love Deluxe”, inclusief neppe vlinders in haar ogen en een stagedansje bij het zwembad. Hans twijfelt. Hij wil wel indruk maken op de andere hotelgasten, maar hoe ver ga je?
Het concept op zich is natuurlijk absurd. Romantiek als een afhaalmaaltijd, verpakt in plastic met een kortingssticker erop. Hans lacht cynisch. Zijn ex klaagde altijd dat hij niet spontaan was, maar kijk hem nu. Dit is toch de overtreffende trap van creativiteit? Toch knaagt er iets. Want hoe vrij voelt liefde nog als je per uur betaalt? Is een romantisch strandwandelingetje minder romantisch als ze ondertussen op haar horloge kijkt? Hans denkt erover na. Niet te lang. Hans is tenslotte niet van de zware gesprekken. Die zijn gelukkig niet inbegrepen in het pakket.
Toch blijft de gedachte prikkelen. Een vriendin die op commando lacht om zijn matige grappen, die geen oordeel velt als hij voor de derde keer hetzelfde shirt draagt, die zelfs applaudisseert als hij durft te karaoken. Het klinkt als een droom. Een dure droom. Hans pakt zijn rekenmachine. Drie dagen full-service kosten ongeveer net zoveel als een nieuwe wasmachine. Maar ja. De wasmachine geeft hem geen kus op zijn kale kruin, dus wat is uiteindelijk de betere investering?
In de kern is de Thaise Girlfriend Experience misschien wel de ultieme parodie op moderne relaties. Alles wat we zoeken in de liefde, genegenheid, aandacht, bevestiging, is gereduceerd tot een transactie. Geen verwarring meer, geen gekwetste gevoelens. Gewoon een bonnetje en een glimlach. Hans ziet de ironie. Het is zoals zijn moeder altijd zei: liefde kost geld. Maar ze bedoelde de alimentatie. Dit voelt toch anders.
Hans twijfelt nog steeds, maar een ding weet hij zeker. Als hij straks op dat vliegtuig naar Bangkok stapt, zal hij zich voor de zekerheid een beetje inhouden bij de bagageband. Je weet maar nooit of die vriendin al vast voor iemand anders staat te glimlachen.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column22 december 2024Column – Sleur in het paradijs
Column21 december 2024Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
De Expat19 december 2024Column – TikTok als valstrik om kwetsbare meisjes de prostitutie in te lokken
Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
Leuk en goed geschreven. Komt er een vervolg?
Slechter dan ik in begin 1994, gestationeerd in Nong Prue, meemaakte:
Twee broers uit Ausgburg kwamen aan in Pattaya: de ene net gescheiden en nog vol tranen, de ander, die hem afleiding zou bezorgen. In ‘mijn” bierbar neergestreken. Iedere dame deugde niet, doch.. Tiger Lilly… wilde hij wel mee nemen. Hem duidelijk uitgelegd, aan zijn verstand getracht te brengen, in zijn ziel gebrand en in zijn hoofd getimmerd: “het is COMMERCIELE dienstverlening”, dus.. naderhand niet komen met…
Ging niet alleen één dag goed, maar 17 dagen aan een stuk. De hartjes vormden een boog tussen beiden, haar zoontje werd “totaal geadopteerd”, en grote tevredenheid aan beide zijden tot.. de 18e dag. Nog vier dagen en beide broers zouden naar huis terug gaan. Grote tranen bij de Augsburger… ‘ze is enkel om mijn geld meegegaan…! Tsja, dat had je kunnen weten.. Even aan het rekenen geweest, want na enkele dagen wilde ze geen geld meer, maar.. kleren voor haar zoontje en haarzelf, eindelijk eens een wasmachine, een TV’tje enz. Alles bij elkaar opgeteld en.. bleef zelfs onder het normbedrag.
Doch.. hoewel Tiger Lilly weer gewoon stond te dansen, toch eens met haar gesproken, iets achteraf. En ja, ook zij was verliefd geworden, doch “dat kan ik me niet veroorloven, ik moet voor mijn zoontje zorgen. En wat heb ik te bieden? Een poes, twee tieten, een tasje met kleren en een opgedrongen zoontje… In zijn stad zullen ze zeggen: hij heeft een stuk vlees gekocht in Thailand, en de rest zat er aan vast “.
Kort-en-goed: Laat hij nu nog even van een andere genieten om mij te vergeten, doch als hij er over een half jaar nog zo over denkt, volg ik hen naar overal.
Volgend jaar zijn ze al weer 30 jaar getrouwd en wonen met z’n vieren in Augsburg.