Column – Glimlachend stelen in Thailand met callcenterfraude
In Thailand, waar beleefdheid de norm is, grijpen slimme criminelen hun kans. Callcenters die zich voordoen als politie of banken weten slachtoffers met geraffineerde trucs en angst te manipuleren. Terwijl de overheid blijft beloven het probleem op te lossen, blijven slachtoffers stil en oplichters rijk.
Een verhaal van vertrouwen, schaamte en de wrange glimlach van succes.
“Hallo, met uw bank. Heeft u toevallig een zak geld klaarstaan voor ons?” Een vraag die zo absurd klinkt dat je bijna zou denken dat het een sketch is, ware het niet dat dit scenario voor duizenden slachtoffers doodserieus eindigt.
Thailand: het land van eeuwige glimlach, kleurrijke tempels en… callcenters die zich voordoen als banken en politiebureaus. Want waarom zou je toeristen als enige slachtoffer maken, als je ook je eigen bevolking kunt terroriseren met telefoonbedrog? Nationale trots, maar dan in criminele vorm.
Het script is simpel. Je telefoon gaat. Een onbekend nummer. Natuurlijk neem je op, want stel je voor dat het echt de bank is. Een charmante stem, waarschijnlijk van iemand die net is afgestudeerd aan de “Fraude Academie,” kondigt met een ijzingwekkend rustige toon aan dat je bankrekening is gehackt. De oplossing? Geld overmaken naar een “veilige rekening.” Let op: het gaat hier om hun veilige rekening, niet die van jou. Wie heeft er nog spaargeld nodig als je het ook rechtstreeks naar een oplichter kunt sturen?
Deze moderne Robin Hoods, maar dan zonder de herverdeling van rijkdom, hebben de kunst van manipulatie tot een olympische sport verheven. Ze hebben hun eigen “criminelenhandboek” met hoofdstukken als “Hoe speel ik een overtuigende bankmedewerker?” en “Drie manieren om angst te maximaliseren in minder dan vijf minuten.” Als er een fraudecarrièreprijs bestond, zouden deze oplichters de rode loper domineren, compleet met smokings en namaak-oscars. Dit is geen amateuristisch gerommel; dit is georganiseerde misdaad in een strak callcenterformat. Targets, teamleiders, en waarschijnlijk zelfs een “Employee of the Month”-bord aan de muur. Compleet met een foto van Somchai, die vorige week 50 bankrekeningen wist leeg te trekken. Applaus voor Somchai, de held van de bende! Misschien krijgt hij zelfs een gouden headset als bonus.
De technologie helpt ze ook een handje. Spoofing maakt dat je op je scherm “Bangkok Metropolitan Police” ziet verschijnen. Het absurde is dat mensen hun vertrouwen baseren op een simpel telefoonscherm, alsof het apparaat plotseling verandert in een onfeilbare leugendetector. Je denkt: “Dit kan geen grap zijn.” Spoiler: het is een grap. Alleen lach jij niet. De oplichters wel, al is het waarschijnlijk een knorrig lachje terwijl ze een tweedehandse koffiezetter proberen aan de praat te krijgen in hun schimmige kantoor. Wat zou de koffie daar smaken? Bitter, vermoedelijk.
En natuurlijk is er haast. Tijd is geld, en in dit geval jouw geld. “Als u niet direct overmaakt, wordt uw rekening bevroren.” Het feit dat je drie baht en een kortingsbon voor gratis Tom Yam-soep op je rekening hebt staan, doet er niet toe. Angst is de echte valuta. Geen wisselkoers nodig. Geen inflatie. Altijd gegarandeerd succes. Stel je voor: je zit rustig aan de telefoon, en binnen een paar minuten weet een nepagent je ervan te overtuigen dat je bankrekening op het punt staat geplunderd te worden. Het enige wat je moet doen? Al je spaargeld “veiligstellen” door het naar hún rekening over te maken. Een meesterzet in manipulatie – en het werkt.
Waarom werkt dit? Culturele beleefdheid, natuurlijk. Thais respecteren autoriteit. Wanneer iemand “politie” zegt, knikt de gemiddelde Thai beleefd en vraagt niet verder. Dit is geen cultuur van “mag ik uw badge-nummer?” of “ik wil eerst een advocaat spreken.” Nee, hier zijn mensen bang om onbeleefd te zijn tegen een nepagent, zelfs als die probeert hun laatste centen te stelen. Je zou bijna denken dat beleefdheid hun grootste zwakte is – een wapen dat de criminelen maar al te graag gebruiken.
En dan is er de overheid. Die belooft al jaren “keihard op te treden” tegen callcenterfraude. Elk jaar wordt een nieuw pakket aan maatregelen aangekondigd. Persberichten, fotomomentjes, ministers die streng in de camera kijken. Maar het probleem blijft als een schaduw over het land hangen. Criminele netwerken lijken altijd een stap voor te zijn, alsof ze de beleidsplannen al gelezen hebben voordat de regering ze publiceert. Misschien sturen de oplichters zelf wel suggesties in.
Dan is er nog het element van schaamte. Niemand wil toegeven dat ze erin zijn getrapt. Het is alsof je moet vertellen dat je vrijwillig een Thaise “meditatiecursus” van een onbekende goeroe hebt gevolgd en al je bezittingen kwijt bent aan “zuiveringstherapie.” Het resultaat? De slachtoffers zwijgen en de oplichters vieren feest. Misschien bestellen ze er een extra portie dure sushi van, met jouw zuurverdiende centen.
Wat kun je doen? Simpel: neem niet op als je een onbekend nummer ziet. Of als je echt dapper bent: speel het spel mee. Stel vragen. Veel vragen. Vraag ze om hun ID-kaartnummer, of om te spellen hoe “fraudeur” in het Thais wordt geschreven. Ze zullen uiteindelijk ophangen, gefrustreerd dat ze hun dagquota niet hebben gehaald. En jij? Jij blijft je geld en waardigheid houden, terwijl je een goede anekdote hebt voor bij het avondeten. Misschien is dat een idee voor een nieuwe comedyshow: “Hoe ik een nepagent op de kast kreeg.”
Het is triest, maar misschien ook een beetje tragikomisch: in een land vol glimlachende mensen zijn er ook die glimlachen terwijl ze jouw laatste centen stelen. Terwijl de slachtoffers in wanhoop hun spaargeld kwijtraken, klinken in de callcenters de toeters en bellen van een behaalde dagtarget. Een pijnlijk contrast tussen de eenvoudigen die vertrouwen en de slimmen die dat vertrouwen misbruiken. En karma? Dat moet ergens vastzitten in een callcenter, in de wacht, met als boodschap: “Uw fraudemelding wordt zo spoedig mogelijk behandeld.”
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column13 januari 2025Column – Glimlachend stelen in Thailand met callcenterfraude
Column11 januari 2025Column – Thailand: Waar niets is wat het lijkt
Column9 januari 2025Column – Thaise soaps een masterclass in slechte overacting
Column7 januari 2025Column – Een Thaise premier met 217 handtassen, 75 peperdure horloges en 23 auto’s