Column – Gastronomische Russische roulette op plastic krukjes
Ah, Thailand! Het land van tempels, tropische stranden en… een gastronomische Russische roulette op plastic krukjes. Bestel je daar een bord Pad Thai bij een willekeurige straathoek, dan weet je nooit of je een culinaire extase beleeft of binnen een uur in een hotelbadkamer een spirituele connectie aangaat met het toilet.
Hygiëne en voedselveiligheid in Thailand, dat is zoiets als een regenjas kopen op de markt in Bangkok: het oogt betrouwbaar, maar zodra je het écht nodig hebt, laat het je genadeloos in de steek. Toch blijven toeristen massaal aanvallen op die felgekleurde eetstalletjes waar de kok, met een peuk in zijn mond, een zweetpatroon onder zijn oksels dat de klimaatverandering verklaart en een twijfelachtige vleesvoorraad, jouw noedels bij elkaar schraapt met een spatel die vermoedelijk al sinds de vorige staatsgreep niet meer is schoongemaakt.
“Maar hoe weet ik waar ik veilig kan eten?” Simpel. Zie je locals in de rij staan? Dan is de kans groot dat het eten vers is. Zie je een verdwaalde toerist in een hoekje zitten met de blik van iemand die zijn testament had moeten aanpassen? Loop door. Maar ‘vers’ betekent in Thailand niet altijd ‘veilig’. ‘Net geslacht’ en ‘net ontsnapt uit een rioolbuis’ liggen soms gevaarlijk dicht bij elkaar.
En dan het water. Een slok kraanwater en je kunt net zo goed je ingewanden op Marktplaats zetten. “Oh, maar ik drink alleen fleswater!” Tuurlijk, en wie zegt dat die fles niet gewoon is bijgevuld met kraanwater door een ondernemer met een flexibele moraal? Goede flessen herken je aan de verzegeling – en aan het feit dat je na consumptie niet spontaan een andere dimensie betreedt.
IJsblokjes? Een verrassing in elke cocktail. Er zijn veilige ijsblokjes, cilindervormige uit de fabriek. En er zijn de ‘freezer surprise’-blokjes, met liefde gehakt in een achteraf steegje, rijker aan bacteriën dan een toetsenbord in een internetcafé uit 1998. De uitwerking merk je pas als je na een Mojito de sprint van je leven trekt naar een wc zonder toiletpapier, deur of enig gevoel van privacy.
Thaise streetfood-koks hanteren een simpel motto: “Als het goed doorbakken is, gaan de bacteriën wel dood!” Dat klinkt geruststellend, tot je beseft dat ‘doorbakken’ hier betekent dat een vage schaduw van hitte het voedsel heeft aangeraakt, waarna het zonder aarzeling op je bord wordt gesmeten. Kip met een lichtroze gloed? Gewoon positief blijven en hopen dat je darmen even avontuurlijk zijn ingesteld als jijzelf.
Toch in een diepe filosofische conversatie beland met een toiletpot? Gelukkig is er ORS, een magisch poeder dat voorkomt dat je uitdroogt tot een zielige toerist rozijn. Helpt dat niet? Dan rest een ritje naar het ziekenhuis, waar je je in een steriele kamer kunt afvragen waarom je ooit dacht dat die verdachte vleesspies een goed idee was.
Maar uiteindelijk draait het allemaal om avontuur. Misschien beleef je een culinair hoogtepunt. Misschien eindig je in een WC-hokje dat je meer ziet dan de bezienswaardigheden. Maar hé, dát is nu precies waarom je die reisverzekering hebt afgesloten. Smakelijk eten!
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column4 februari 2025Column – Gastronomische Russische roulette op plastic krukjes
Column1 februari 2025Column – Belastingvrij genieten in Thailand is voorbij, paniek in de pensionado tent!
Column30 januari 2025Column – Thailand: paradijs of purgatorium? Roze versus zwarte brillendragers
Column28 januari 2025Column – Opa’s tweede jeugd in Pattaya