Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
Je kent het wel. Je loopt een bar in Pattaya binnen, op zoek naar een koud drankje en een gesprek dat niet meteen hoeft te eindigen in een medische rekening. Maar zodra je een voet over de drempel zet, word je begroet door een geluidsgolf die voelt alsof iemand een cirkelzaag door je schedel jaagt. Welkom in de muziekhel, waar volumeknoppen permanent op standje tinnitus staan en subtiliteit een vies woord is.
De eerste seconden zijn overweldigend. Je hersenen doen een wanhopige poging om de kakofonie van stuiterende bassen en overslaande beats te verwerken. Het lukt niet. Je voelt de muziek in je ribbenkast, alsof je midden in een aardbeving bent beland. Zelfs je lever – die arme, overwerkte organist – lijkt te trillen. Subwoofer? Nee, dit is een submarteling. En de Thai? Die vinden het prachtig, want harde muziek, dat is pas sanuk!
Praten? Vergeet het maar. Zelfs met schreeuwen kom je nergens. Je stemgeluid wordt genadeloos vermorzeld door een onophoudelijke aanval van elektronische pulsen en kreten van een DJ die waarschijnlijk niet weet dat volume en kwaliteit niet hetzelfde zijn. Stel je voor: je probeert “Twee bier!” te roepen naar de barman, maar het enige wat eruit komt, is een wanhopige beweging met je hand en een gezicht dat eruitziet alsof je net een citroen hebt gegeten.
Dan zijn er nog de teksten. Of wat er voor doorgaat. Onverstaanbare Engelse kreten die klinken alsof iemand een woordenboek in een blender heeft gegooid. “Put your hands up! Drop it low! Shake that booty!” Goh, inspirerend. Het lijkt wel alsof de tekstschrijvers een weddenschap hebben lopen: hoeveel clichés kun je in drie minuten proppen? Hint: teveel.
Ondertussen proberen de andere barbezoekers met een soort gebarentaal te communiceren. Een wirwar van geforceerde glimlachjes, overdreven bewegingen en hoofdknikjes die zowel ‘ja’, ‘nee’ als ‘waarom ben ik hier?’ kunnen betekenen. Stel je een conversatie voor tussen twee goudvissen in een kom, maar dan met meer alcohol en minder logica.
En dan is er nog de doelgroep. De mannen met te veel zilver in hun haar en te weinig smaak in hun kleding. Die met een cocktail in de hand en een plastic glimlach op hun gezicht aan de bar hangen, alsof ze verwachten dat de vrouw van hun dromen hen tussen de beats door komt redden. Ondertussen dansen ze op een manier die pijn doet aan je ziel. Het is niet verleidelijk, het is een waarschuwing.
Laten we het realistisch bekijken: dit hele spektakel is geen mislukking. Het werkt. De bars zijn vol. Mensen komen, blijven, drinken. Misschien is dat de geniale eenvoud. Zet de muziek zo hard dat niemand meer nadenkt. Als je brein eenmaal is uitgeschakeld door decibels, ben je een makkelijker doelwit voor een derde mojito.
En jij? Jij staat daar met je oren suizend, je hersenen leeg en je hart vol spijt dat je ooit dacht dat dit een goed idee was. Je neemt een slok van je te dure drankje en vraagt je af hoe je ooit weer normaal kunt horen. Het antwoord? Dat kun je niet. Maar maak je geen zorgen, de herinnering aan de avond zal je nooit verlaten. Niet omdat het zo leuk was, maar omdat je permanente gehoorschade nu een souvenir is. Pattaya: de stad die letterlijk in je hoofd blijft hangen.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column21 december 2024Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
De Expat19 december 2024Column – TikTok als valstrik om kwetsbare meisjes de prostitutie in te lokken
Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
Column15 december 2024Column – Over Thaise tienermeisjes die moeder worden
Beste Expat, wederom een voltreffer. Ben er ook eenmaal binnen geweest, en met hetzelfde gevoel als hier beschreven weer erg snel weer terug naar buiten gegaan. Wat een ongelooflijke pestherrie die idd door je gehele lichaam gevoeld wordt. Niet echt gezond, lijkt me.