Column – De stroopwafel droom van naïeve Nederlanders
Ze waren al een paar keer naar Thailand op vakantie geweest en vonden het een prachtig land. Erik en Monique hadden het daarom helemaal uitgedacht.
Na jaren ploeteren in een gezapig rijtjeshuis met beige muren in Almere waren ze klaar voor iets groots. Iets werelds. Thailand, ja, dat was het decor van hun nieuwe, avontuurlijke leven. En het idee? Briljant. Stroopwafels. Niet zomaar koekjes, maar een cultureel erfgoed verpakt in goudbruine perfectie. De wereld en zeker Thailand zou knielen voor deze Hollandse trots. En vooral: de bankrekening zou het voelen.
“Hier is ruimte voor ondernemers met visie,” zei Erik, zijn wijsvinger pontificaal in de lucht, alsof hij een TED Talk gaf in plaats van tegen Monique aan de keukentafel. “Wij brengen verfijning. Luxe. Nederlandse traditie.” Monique knikte dapper, terwijl ze Googelde hoe je überhaupt een stroopwafelijzer in je koffer kreeg zonder extra bagagekosten.
Hun aankomst in Bangkok was een knaller. Letterlijk. De tropische hitte sloeg hen als een natte handdoek in het gezicht. “Gewoon weer even wennen,” zei Erik, terwijl zijn Hollandse teint in twee minuten veranderde van lichtroze naar kreeft. Monique had al snel door dat haar kapsel hier de permanent van een vochtige dweil zou aannemen. Maar goed, je moest er wat voor over hebben, toch?
Ze begonnen vol goede moed. Een kraampje in een winkelcentrum gehuurd. Een handgeschilderd bordje: “Authentic Dutch Stroopwafels”. Wat een visueel spektakel had moeten zijn, leek vooral op een knutselproject van een kleuterklas. Maar Erik zag alleen kansen. “Hier lopen miljoenen toeristen! En Thaise mensen houden van zoet!” Hij vergat erbij te zeggen dat ‘zoet’ hier betekende: mierzoet, gemengd met groene thee en een vleugje glitters.
De eerste batch stroopwafels was een ramp. De de stroop was te vloeibaar zodat het meer weg had van karamelsoep. De wafels plakten aan elkaar als boze ooms tijdens een familieruzie. En de geur – die warme, zoete walm die in Nederland gezellig was – werd hier een klamme, benauwende mist. Een Thaise vrouw kwam nieuwsgierig kijken, rook en fronste alsof ze iets heel existentieels begreep over westerse decadentie.
Toch, ze gaven niet op. Erik besloot de marketing op te schroeven. “We moeten dit grootser aanpakken, Monique. Een merk bouwen. Stroopwafel-shirts, sleutelhangers, een mascotte misschien.” Hij schetste zelfs een idee voor een tempelvormig stroopwafelkraampje. “Religie verkoopt hier,” zei hij, met de blik van een visionair.
Monique begon ondertussen steeds stiller te worden. Ze dacht aan haar oude leven. De stabiele baan, de maandelijkse etentjes met vriendinnen, de vaste vrijdagavondborrel. En nu stond ze hier, met stroop op haar handen en Erik die riep dat hij flyers ging uitdelen in de buurt.
De tragiek zat hem in hun dromen. Ze wilden zo graag ontsnappen aan het gemiddelde, het voorspelbare. Maar wat ze niet begrepen, was dat hun ‘briljante idee’ even uniek was als een kaasplankje op een bruiloft. Ze waren niet de eerste Nederlanders met dit plan. Sterker nog, naast hun kraampje stond een verlaten stroopwafelkiosk met een vergeeld bord: “Holland Delight, Closed Forever.” Ze deden alsof ze het niet zagen.
Na drie maanden was het over, hun spaargeld was op. De stroopwafels hadden meer kosten veroorzaakt dan inkomsten. De enige klant was een Australische toerist geweest die dacht dat hij een Thaise specialiteit probeerde. Erik en Monique verkochten hun stroopwafelijzers aan een lokale markthandelaar, die er binnen een week durian-wafels van maakte. Hij werd een instant hit.
Op de vlucht terug naar Nederland zei Erik nog: “Misschien moeten we kroketten proberen. In Spanje. Kroketten kunnen niet misgaan, toch?” Monique draaide zich naar het vliegtuigraam en mompelde iets over een echtscheidingsadvocaat.
Zo eindigde het avontuur van twee Nederlanders met grootse dromen. Tragisch? Zeker. Maar ook hilarisch, op de manier waarop alleen overmoed en kokosnootgeur dat kunnen zijn.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column26 januari 2025Column – Boeddhisme op z’n Thais: Verlichting in een whiskyglas
Column23 januari 2025Column – Thailand: het land van de glimlach… en moord en doodslag
Column21 januari 2025Column – ‘De reden waarom ik Thailand ga verlaten’
Column19 januari 2025Column – Gezichtsverlies in Thailand is een cultureel mijnenveld
Ha ha geweldig! Ik sprak jaren een keer iemand van mkb Thailand, die van de Mascotte vloeitjes. Helaas is hij overleden. Hij vertelde me dat hij helemaal gek werd van al die Nederlanders die zich na een vakantie melden bij hem, allemaal met hetzelfde fantastische idee: stroopwafels in Thailand verkopen. Misschien heb jij hem ook gekend Expat en is daar dit verhaal op geïnspireerd. Ik moest er direct aan terugdenken.
Maar is dit nu echt zo gebeurd, of is het een verhaal?
Verhaal, want je kunt als buitenlander geen business hebben zonder een handvol Thais in dienst te nemen.
Dan klopt dit niet: eerst wordt gemeld dat ze al eerder in Thailand op vakantie geweest zijn, maar vervolgens volgt deze alinea, waaruit de conclusie getrokken zou kunnen worden dat ze voor het eerst in Thailand komen:
“Hun aankomst in Bangkok was een knaller. Letterlijk. De tropische hitte sloeg hen als een natte handdoek in het gezicht. “Gewoon even wennen,” zei Erik, terwijl zijn Hollandse teint in twee minuten veranderde van lichtroze naar kreeft. Monique had al snel door dat haar kapsel hier de permanent van een vochtige dweil zou aannemen. Maar goed, je moest er wat voor over hebben, toch?”
En dan alleen een kraampje? Absurd, want je wilt niet een paar wafels per dag verkopen, dus zou een serieuze ondernemer winkelketens zoals 7-11 benaderen.
En dan dit, ook absurd: ” Sterker nog, naast hun kraampje stond een verlaten stroopwafelkiosk met een vergeeld bord: “Holland Delight, Closed Forever.”
Thailandblog zou een bron moeten zijn van louter echte verhalen, echte gebeurtenissen, een eerlijke weergave. De verhalen van de Expat lijken oppervlakkig gezien waargebeurd, maar vervolgens besef je dat je ‘beduveld’ wordt en blijft teleurstelling achter.
De meeste verhalen op TB zijn op zijn minst ‘geromantiseerd’ of ‘gedramatiseerd’ beste Steven diegene die nog denken dat inzenders van content een ‘goud’ pennetje hebben wat je wel met regelmaat leest, met de pluimen zo hier en daar, och dream on, hoe saaier hoe eerlijker, geef niets wie maakt zich er niet schuldig aan om zijn of haar eigen oordeel te laten doorwegen. Anders gaat een blog wel heel erg saai worden.
Heb dit verhaal van verkoop al eens dacht in 2009 besproken met een man die in Bangkok woonde en daar diverse Thaise jongens in dienst had met de brommer.
Scheurde de hele dag Bangkok in de rondte met hun stroopwafels. Tienduizend koffieshops. Het bedrijf maakte die zelf en hij [de Nederlander] zocht uitventers in heel Thailand, dus ook in Korat.
Moest minimaal iets van vele honderden of een paar duizend van die stroopwafels kopen en vooraf betalen. Ging allemaal een beetje boven het petje van deze man en de greb formule was er toen nog niet.
Misschien was het de expat wel?
Heb het toen na rijp beraad maar laten varen.
Heb nog een schrijfseltje over de winkeltjes van mijn vrouw in de loop der jaren en haar kinderen hier liggen, zal het nog eens even doneren aan de redactie. Stond erbij en keek erna op afstand. 5555 en soms met een traan.
Pas maar op. Als je kritiek hebt op verhalen van De Expat krijg je van menigeen op je dak. Maar dit alles terzijde want Hollandse lekkernijenvoor bij de koffie en warme maaltijd zijn nog steeds te koop bij: https://yummyfoodsthailand.com/ Zie Thailandblog: https://ap.lc/XlRDR -nederlandse-lekkernijen-veroveren-thailand/
De column zal losjes gebaseerd zijn op een ‘ik vertrek’ uitzending van Avro/Tros waarin Nederlandse Jermain en Lois het met stroopwafels gingen proberen in Dubai. Hoewel niet zo’n fiasco als in de ‘Thaise versie’ ook daar geen onverdeeld succes (volgens de update op hun website). Goede nieuws is wel dat ze nog steeds (en hevig verliefd) bij elkaar zijn…in Dubai.
in Maart zat het nog mee:
https://www.quotenet.nl/zakelijk/a60158527/ik-vertrek-lois-jermain-dubai-stroopking-stroopwafels/
Vorig week, kwam ik op het plein voor Centralworld, een Nederlandse jongen tegen met ze Thaise vriendin, ze verkochten Stroopwafels, Van Oranje Stroopwafels, A taste of Amsterdam.
Even gesproken,en als verkoper op Motorevenementen, altijd nieuwsgierig wat dat nou kost zo plek 2×2 meter 120 euro per dag.
Heb een foto genomen, kan het hier helaas niet plaatsen,
Een gewone stroopwafels 140 bath, met nutella 160 bath.
Stevige prijzen, maar alles is hier duurder, shoarma normaal 60 bath, hier 120 bath,
het is hard werken van 10 tot 22 uur,
Doet me denken aan motorbeurs utrecht, maar dan 2 dagen van 10 tot 22 uur.
zaterdag en zondag normale tijden.
Hoop dat hij het gaat redden, de uitstralig was goed, de prijzen te hoog.
Waffels, ook van origine Nederlands, worden in Thailand in verschillende variaties wél overal verkocht.
Mijn Thaise familie vinden de stroopwafels die ik meeneem van de Jumbo trouwens wel heel lekker , maar wel nadat ik ze een paar seconden heb opgewarmd in magnetron.
Ik maak regelmatig, 2 x per jaar stroopwafels ik heb een profesioneel bakijzer, ik houd niet van prul, en een goede Thaise vriendin van ons help dan wel eens. Op een dag hadden we er wel 50 stuks gemaakt en ze vroeg van wat er ver was +/-30 stuks of ze die mee kan nemen. De volgende week kwam ze terug en zei dat ze alle stroopwafels had verkocht op haar werk, ze werkt op het vliegveld hier in Ubon. Ze zei, ik wil met mijn werk stoppen en stroopwafels gaan verkopen, kan ik jou stroopwafelijzer lenen? Mijn antwoord was , neen!!! Blijf a.u.b. gewoon werken en droom maar van de stroopwafels die je hier kunt bakken, want na een paar maanden ben je falliet. Gelukkig heeft ze geluisterd en is ze nog steeds een goede vriendin, morgen gaan we samen worsten broodjes maken, misschien word dat haar het volgende project, haha.
Ook in Pattaya zijn stroopwafelverkopers. Allemaal gepeobeerd en allemaal veel te zoet.
De stroopwafels die het Nederlandse origineel het dichtst benaderen zijn die je bij Amazon Coffee shops kan kopen…
Erg grappig geschreven zoals zoveel verhalen inmiddels hier op dit blog geschreven door de Expat maar ik begin me toch af te vragen of hij echt in Thailand woont.
Sinds enige jaren verkoopt Amazon Cafe, stroopwafels in al hun filialen in Thailand
LS.
Ik eet elke week heerlijke stroopwafels die mij echt doen denken aan mijn geboortestad Gouda, DE stroopwafelstad. Ik eet ze bij een heerlijke cappuccino hier bij een Amazoneshop. Meestal bij n tankstation.
Adri
Toch is het idee zelf zo gek nog niet. De Thai zijn dol op stroopwafels en ik kan mijn Thaise schoonfamilie geen groter genoegen doen dan die dingen meenemen uit Nederland. (Enige bezwaar is dat stroopwafels nogal zwaar zijn.) Beter uitgewerkt zou zo’n plan toch moeten lukken.
Uh tja, in mijn ervaring vinden Thais stroopwafels wel degelijk lekker!
20 jaar geleden al werd ik door de Thaise staff verzocht om na elk jaarlijks Ned bezoek stroopwafels mee te nemen voor hen. Drop daarentegen was een heel ander verhaal…
Het feit dat nu zowel Amazon als Starbucks hier stroopwafels (per stuk in verpakking!) verkopen is veel zeggend!
Stroopwafels kun je bij Amazon koffieshops krijgen door geheel Thailand. B30 per stuk
Ze zijn goed te eten maar ik kan geen vergelijk meer maken met de echte Nederlandse stroopwafels.
Verder neem ik maar aan dat Eric en Jermain geen gedegen marketing onderzoek hebben gedaan.
Stroopwafels kun je bij Amazon koffieshops krijgen door geheel Thailand. B30 per stuk
Ze zijn goed te eten maar ik kan geen vergelijk meer maken met de echte Nederlandse stroopwafels.
Verder neem ik maar aan dat Eric en Monique geen gedegen marketing onderzoek hebben gedaan.
Bij Café Amazon al jaren te koop, blijkbaar loopt het daar wel…..
Klopt, zelfs in de Isaan bij Cafe Amazon staan ze op de toonbank. Ik eet ze niet. Te veel suiker.
Yumi Stroopwafel is ontstaan in de Covid periode.
Umi, een Thaise dame verloor haar baan in een Nederlands restaurant in Phuket dat moet sluiten door de Covid. Ze stuurde Nederlanders gratis stroopwafels tijdens de lockdown. Mensen vonden de stroopwafels heerlijk en ging daarna bestellen.
Nu 3.5 jaar verder bakt ze elke dag stroopwafels en deze worden met de koerier door heel Thailand verstuurd. Niet alleen Nederlanders maar ook vele andere nationaliteiten en zelfs Thaien bestellen bij haar.
Ze smaakt nu ook 7 soorten jam met veel fruit en minder suiker en zelfs advocaat naar Nederlands recept geleerd van een Nederlandse chef kok.
Een mooi succes verhaal. Nee ze is niet rijk geworden maar verdient naar Thaise begrippen een leuke boterham.
Je kunt haar online winkel vinden op Facebook onder de naam Yumi Stroopwafel.
En ze heeft ook heel veel verschillende soorten drop, hele vriendelijke betrouwbare dame.
Stroopwafels kopen? https://www.sweetchew.com/product-category/stroopwafels/ Lekker bij de koffie, en als traktatie weg te geven.
Elke dag vers gebakken in Thailand op bestelling.
2 a 3 dagen bezorgt met de koerier bij je thuis.
1 doosjes 10 stuks 120 baht.
De beste, lekkerste en goedkoopste stroopwafels in Thailand. Te bestellen op ;
https://www.facebook.com/yumistroopwafel?mibextid=kFxxJD
Beetje naief om alleen op stroopwafel te gaan.
Zag ze pas geleden ook in het zuiden van Thailand, zelfs met naam “stroopwafel”.
Maar goed had ze niet nodig, zelf LIDL wafels mee genomen. Vind vrouwtje lekker.
Je had bv andere dingen kunnen bedenken
ga ze niet noemen, misschien zelf een keer mee aan de haal.
Moet iets anders zijn, want er zijn Nederlandse verkoop sites met kaas .kroketten enz..in Thailand!
Ik heb al in diverse koffieshops stroopwafels gezien. Je kunt (kon) ze zelfs bij de Makro in Pranburi kopen en op Lazada kun je nog steeds diverse soorten stroopwafels kopen.
Ook heb ik een aantal jaren geleden op een markt in Cha’am stroopwafels gekocht.
Het idee is niet slecht, maar in dat verhaal was het een catastrofe omdat het een stelletje amateurs waren die helemaal niet wisten waarmee ze bezig waren.
Ik heb ook al eens aan zo’n kraampje gedacht, maar eerder de Braziliaanse variant met lekkere snacks uit Brazilië, zoals Pão de Queijo, Kibe (Quibe), Pastel, Acarajé, Bolinho de Bacalhau, Brigadeiro, Pipoca en Espetinho
En daarbij een lekker drankje, zoals Guaraná, Caipirinha, Brahma Bier enzovoorts…
Maar of dat hier aanslaat? En of dat mag? Het bleef bij een fantasie… wordt misschien eens tijd een weekje naar Brazilië te gaan.
Durian-wafels. Nouuuu, dat zou best eens kunnen lukken. Ik kom eraan…