Afgelopen nacht is de klok in België en Nederland weer naar wintertijd gegaan, de normale standaardtijd. Een moment voor De Expat om dat gedoe eens kritisch te beschouwen.
Ah, de halfjaarlijkse volksverhuizing van de klok. Nederland en België sleept zich weer door die eeuwenoude twist: zomertijd, wintertijd én vooral dat wereldschokkende uurtje verschil. Want, ja hoor, we zijn als volk altijd in topvorm… zolang we maar niet een uur hoeven schuiven. Een uur! Alsof we aan het front staan, gewapend met melatonine-tabletten en een gebroken bioritme. O, de tragedie! De schokgolven van die zestig verloren minuten zinderen door de polder, en heel het land sleept zich moeizaam uit bed met een grimas die minstens een decennium ouder lijkt.
Daar staan we dan, onszelf half slapend door de ochtendspits te vechten, omdat we, hou je vast, de klok een tikje hebben gegeven. En dan die jaarlijkse preek van de experts: “Pas je slaapritme aan… ga wat vroeger naar bed, drink geen koffie na vier uur, vermijd blauw licht.” Man, als ik nog één keer die lijst met adviezen zie, val ik al in slaap zonder dat er een uur verschoven wordt. Elk jaar weer diezelfde parade van zelfhulpverhalen en slaap-apps die beweren ons van het “tijdstrauma” af te helpen. Nee, we zijn een natie die trots klaagt over elk uur dat ons ontnomen wordt, behalve als het om werktijd gaat, dan zijn we ineens heel soepel met onze flexibiliteit.
En dan Thailand… zes uur verschil, dank je wel zomertijd. Wat zou het de Thai bommen als wij nu met ons wanhopig uurtje ploeteren. Nee, in Thailand weet iedereen tenminste nog wanneer de zon ondergaat. Eén tijd, geen gedoe, geen verwarring, geen volksmalaise over een streepje slaap. Daar is de zon de enige klok die telt, en niemand ligt ’s nachts te malen of ze hun daglicht wel optimaal benut hebben. Daar lijkt de zon gewoon te zeggen: “Doe niet zo moeilijk, ga leven.”
Maar wij, nee, wij hebben een democratische stemming over een uur. Er gaan petities rond, debatprogramma’s, experts met Powerpoints vol grafieken over “effecten op de productiviteit.” De een zucht dat de ochtend ineens zo duister voelt, de ander briest dat de avond veel te vroeg komt. En uiteindelijk zitten we met z’n allen bij elkaar, verslapen en verward, te discussiëren of we nu bij zomertijd of wintertijd moeten blijven steken. Alsof dat een morele plicht is, een existentiële keuze die onze plaats in de wereld bepaalt.
En, eerlijk, als we er echt zo veel last van hebben, waarom emigreren we niet allemaal gewoon naar Thailand?
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Column15 november 2024Column – De illusie van vrijheid op de Full Moon Party in Thailand
Column14 november 2024Column – De valstrikken van het paradijselijke Thailand
Column13 november 2024Column – In Thailand mag je alles zijn maar niet te ver buiten de lijntjes kleuren
Goed verhaal, alleen die laatste zin staat mij niet zo aan, vol is vol, lekker daar blijven.
“Willen jullie meer of minder vervelende farang die het verzetten van de klok ontvluchten? Dan gaan we dat regelen”. Zoiets?
Is dat geen aanstellerij! O, er zullen er best wel zijn die ‘iets voelen’ aan hun tijdklok maar zijn dat er tienduizenden? Nee, echt medelijden kun je pas hebben met Australiërs die tijdens het reizen de klok een paar keer een half uur moeten verzetten. Enfin, de psychiaters hebben er weer een boterham aan als lieden met een ‘verstoord levensritme’ zich melden. Ik heb wel eens gehoord dat ze die patiënten adviseren naar Thailand te emigreren…
Geheel mee eens Erik,
en op je laatste zin voortbordurend ( sorry GeertP, er kan er altijd nog wel ééntje bij ) stel ik serieus voor om hierna iedere dag van het jaar de zomertijd opnieuw in te voeren.
Zodat ik wat sneller aan de eindstreep ben en dus ook wat eerder als pensionado het Beloofde Thailand mag betreden.
Ja Lieven,
Maar dat betekent dat je ook eerder in het “beloofde land”(hierboven) aankomt.
Voor mij is de wintertijd in Thailand het teken dat ik ‘s-morgens ‘n uurtje langer op m’n digitale krant moet wachten.
Aanstellerij idd
Toen ik in Nederland woonde heb ik daar nooit last van gehad . Niks geen depressie of wat dan ook.
Ik geloof zelfs dat ze er in Brussel ook al eens over gehad hebben, ER zijn misschien mensen die daar een beetje last van hebben maar zo gauw ze naar verre landen op vakantie gaan schijnt het grootste gedeelte niet te klagen en vinden ze 6 of meer uren verschil nauwelijks een probleem.
Dat uur in Nederland maakt dan denk ik geen ruk uit . Het zit voornamelijk in het hoofdje!!
Ik heb mijn hele leven gevaren, wereldwijd, van oost naar west en van west naar oost.
Soms elke dag een uur klok, een week lang.
Wat een gezever zeg, dat uurtje klok.
als 2e stuurman moest ik iedere dag bepalen hoe veel de klok verschoven moest worden. soms heel uur soms half uur. en dan heb ik ook nog meteen kapitein gevaren die moest met ware tijd varen…. dus om 12 uur de zon exact in het zuiden.
Ik heb er dertig jaar mee geleefd, en dat ging niet om een uurtje tijdsverschil, maar soms wel om twaalf uur.
Ik werkte wanneer mijn lichaam wilde slapen en moest vaak slapen terwijl het in mijn deel van de wereld midden op de dag was. Zo was het leven als steward. De laatste jaren waren het zwaarst. Als vijftiger kon ik mijn biologische klok niet meer zo gemakkelijk verzetten en sliep ik simpelweg wanneer ik moe was.
Het kwam regelmatig voor dat ik na een vlucht van vijf dagen in Azië thuis overdag sliep en ’s nachts klaarwakker was. Niet continu, maar toch moest ik steeds tussendoor even een halfuur op bed liggen om wat bij te tanken.
Nu, twaalf jaar na mijn pensioen, probeer ik nog steeds een regelmatig ritme aan te houden, maar dat lukt niet altijd. Hierdoor krijg ik vaak te weinig slaap, wat op den duur behoorlijk frustrerend is.
Het voordeel van mijn pensioen is dat ik kan slapen wanneer ik wil. Daarom doe ik overdag bijna altijd een middagdutje…
Ach ja,
Ons uur is bepaald om de economie te dienen , daar is volgens mij niets mis mee , mensen werken de klok rond.
Waar ik wel een probleem mee heb is dat we de waarheid niet meer kennen en benoemen .
In de tweede wereldoorlog heeft Europa zijn klok al eens een uur verzet en zo wijken we 2 uur af in de zomer met de werkelijkheid en zo leren we onszelf te bedriegen en trekt die rekbaarheid zich door naar alles.
In Thailand blijft het uur het uur , en bv het derde geslacht aanvaard als een derde geslacht en ieder doet zijn ding, en ook daar is er 24/24 bedrijfsactiviteit 7op 7 .
Dus ben ik meer voor het Thaise systeem, bij ons was het om de zon en zijn licht te doen , ontworpen in tijden dat men voor overgrote procent in de dag werkte en ook dat is achterhaald ,