De eerste stranddag na de regentijd
Afgelopen zondag was het weer zover. De eerste stranddag na de regentijd en vanaf nu komen we weer elke maand op Dongtang Beach in Jomtien bij elkaar.
Wij zijn een stel trendy mannen (en enkele vrouwen) van in de dertig, die zich graag in groepsverband vervelen in een verzengend zonnetje, gloeiend zand, met wat muziek en razende jetski’s op het water. De dames zijn steevast fris opgetiete Thais en de jongens met sportschoolschouders lurken loom aan hun Bacardi Breezer. We liggen bij elkaar, sluimeren tussen slapen en een beetje rondkijken, lezen af en toe wat en vetten elkaar in met factor 8.
Elke keer als we weer na een tijd van afwezigheid bij elkaar komen is het leuk om te zien wie nu weer van partner is gewisseld. In de stille periode gaat een deel steevast van zijn partner af vanwege te weinig spanning en nog minder spontane keukentafelseks. De nieuwe lichting is meestal nog trendy’er dan de vorige en ook een vast patroon is het hebben van de allernieuwste smartphone, die onophoudelijk geraadpleegd wordt.
Het allerleukste van de eerste stranddag zijn de nieuwe tattoos. Mijn nieuwe tattoo zit op mijn bil, maar steekt zijn kopje net boven mijn zwembroekband uit. Da’s heel spannend. Je ziet de mannen en vrouwen kijken en zich afvragen hoe ver die tattoo wel doorloopt onder mijn zwembroek. Nog belangrijker, waar eindigt het? Het geeft mijn hele lijf een nieuwe dimensie.
Afgelopen zondag dan had ik mij er echt op gekleed. Leuke witte broek, die iets over mijn heupen valt en een hemdje, dat mijn navel bloot laat. Krijgt mijn piercing daar ook weer wat lucht! Is goed voor mijn chronische ontsteking. Ontsmettingsmiddel koop ik tegenwoordig in litersflessen, maar ik ga het waarschijnlijk wel halen.
Mijn linker tepelpiercing heb ik afgelopen april noodgedwongen operatief laten verwijderen in het Bangok Pattaya Hospital. Ook een deel van die tepel ben ik kwijt, maar ik krijg waarschijnlijk een donortepel. De chirurg en ik zoeken nog naar de juiste kleur.
Mijn tongpiercing draag ik alleen als ik naar mijn mia noi ga. De tussenliggende dagen kan het weefsel dan goed herstellen en, eerlijk gezegd, wordt ik ook soms moe van dat geslis en het tikken van de piercing tegen mijn voortanden. Soms vergeet ik het hem eruit te halen, maar mijn eigen vrouw vindt dat best. Die vindt allebei wel lekker.
Mijn nieuwe piercing was een enorm succes en ik durf wel te stellen, dat ik nu de mooiste tattoo van alle jongens heb. Mag ook wel, want goedkoop was het zeker niet. De tattoo is gedurfd, zeer erotisch en toch weer niet opdringerig. Bovendien combineert het leuk met de tweekoppige tijger op mijn schouder.
Ik kan niet uitleggen hoe leuk het gevoel is op zo’n eerste stranddag. Je moet niet zeggen: “Hé lui, ik heb een nieuwe tattoo!” Dat is slap. Ze moeten hem ontdekken, Opeens roept er een: “Kolere, krijg nou wat, doe jij je broek eens naar beneden!”. Het spel is dan, dat je zegt, dat je dat niet doet en dat het niet belangrijk is en zo en voor je het weet staat iedereen om je heen en trekt een van de dames je broek naar beneden. En als je dan de ooooh’s en aaaah’s hoort, dat is zo heerlijk. Dat geeft een gloeiend gevoel. Dan weet je waar je het voor deed. Dan heb je niet voor niets een paar uur op je buik gelegen.
Moe en voldaan keek ik ’s avonds in mijn condo alweer in de nieuwste tattoo-catalogus om te kijken wat het volgend jaar wordt. Ik overweeg dan om mij geheel te laten kaalscheren (ik ben nog de enige in de groep, die dat nog niet gedaan heeft) en dan wil ik, denk ik, op mijn hoofd een paar goudvissen laten aanbrengen. Twee gewone en een sluierstaart. En vanuit mijn nek dan wat waterplanten. Gaaf toch!
Column uit NRC (2007) van Youp van ’t Hek, beetje aan Thaise omstandigheden aangepast.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Het verhaal is op een leuke manier geschreven en beschreven en ik kan het mij allemaal heel goed voorstellen en ‘de kick’ ook, net zo goed als ik vroeger met een nieuwe aanwinst (oldtimer) op meetings verscheen maar de hoofdpersoon en kompanen zoals beschreven, zijn om te kotsen. Ik kijk heel erg neer op dit soort ‘gasten’ en ze verzieken in mijn ogen het Imago van ‘Farang’ in Thailand. Daarom heb ik er moeite mee als ik ‘Farang’ genoemd wordt want ik wil niet met dat soort Farang worden geidentificeerd.
Ik mis nog het vernoemen van zware motoren want dat zijn van die gasten die bijna nooit individueel optreden want dan stellen ze niets voor. In een groep voelen ze zich een hele kerel en ‘onaantastbaar’.
Alleen zwakke persoonlijkheden doen alle moeite om bij een bepaalde groepering te horen. Maar laten we eerlijk zijn, als we allemaal het zelfde zouden zijn, dan viel er niets meer te bekijken en over te lu……. Veel plezier aan het strand.