De aantrekkingskracht van Thailand
Lieven Kattestaart schreef zeer onlangs een bijzonder leuk artikel onder het hoofd ‘De magneet die Thailand heet’. Als lezer weet u ongetwijfeld dat twee gelijk georiënteerde magnetische polen, die in elkaars verlengde liggen, elkaar aantrekken.
Lieven beschrijft in zijn verhaal op humoristische wijze bepaalde personen die een zeer afwijkende mening omtrent de magnetische werking van Thailand hebben. Al sinds dertig jaar bezoek ik bijna jaarlijks het ‘Beloofde Land’ zoals ik Thailand vaak schertsend betitel. Het is echt een mooi land met een prettige bevolking en niet onbelangrijk, een verblijf in dit tropische land kost je financieel bezien de kop niet. Althans, als je in het Westen geboren en getogen bent. En dat laatste vergeten velen die naar deze magneet verhuisd zijn in mijn beleving maar al te vaak. Persoonlijk heb ook ik mijn hart aan het land verpacht maar voel mijzelf toch ook een beetje wereldburger.
Ondanks mijn niet geringe leeftijd ben ik lichamelijk en gelukkig ook geestelijk nog in staat om op eigen gelegenheid over de wereld te reizen.
Met daarbij onmiddellijk aanvullend dat ik mij dat ook in financieel opzicht kan veroorloven, omdat ik in Nederland met een Belgische achtergrond ben geboren. Als ik vaak de in mijn beleving nare reacties op dit leuke Thailandblog lees omtrent de leefsituatie in Nederland dan rijzen mijn haren te berge. “Bemoeizucht van de overheid, belastingdruk, financiële verplichtingen en blauwe enveloppen” om maar één citaat weer te geven. Ken Thailand redelijk tot zeer goed van het uiterste noorden tot het diepe zuiden en ook de Isaan is mij niet onbekend. Heerlijke tochten met mijn huurauto gemaakt en altijd heel tevreden huiswaarts gekeerd. Steeds ook met de gedachte; wat zijn wij toch rijk in vergelijking tot de inwoners van mijn ‘Beloofde Land’. Hoeveel mensen in Azië waarmee ik mij kan vergelijken kunnen zich dat eveneens veroorloven? Mijn kinderen groeien in weelde op en hoeven niet voor mij te zorgen, mede door of wellicht ondanks, al die blauwe enveloppen.
De wereld is groter dan Thailand
Deze globetrotter is verrukt van Thailand en mijn reis gaat meestal van AMS naar BKK om in de hoofdstad van Thailand enkele dagen te acclimatiseren. De wereld is groter dan het ‘Rijk van koning Rama X’ en de omliggende landen zijn gemakkelijk te bereiken. De charme van naastgelegen landen als Laos, Cambodja, Maleisië en niet te vergeten Vietnam behoren eveneens tot mijn persoonlijke voorkeuren. Buurland Myanmar sla ik helaas, vanwege het regime aldaar, over maar aan de grensplaats Mai Sot denk ik ook met een goed gevoel terug om even de grens over te wippen en de markt aldaar te bezoeken. Mag dan ook weer dertig dagen langer in het ‘Beloofde Land’ verblijven.
Maar we hadden het over Thailand nietwaar?
Wat mij persoonlijk steeds stoort op dit leuke en goede informatie gevende en gezellig lezende Thailandblog zijn de reacties van met name mannen die blijkbaar hun geluk in Thailand hebben gevonden en steeds hun vaderland (Belgen doen dat zelden) afkatten. Blijkbaar beseffen ze niet dat ze het genoegen dat het Thailandse aantrekkingsland te bieden heeft niet in de minste mate te danken is aan hun geboortegrond. Want geef nu eens eerlijk toe: is jouw prettige leven niet te danken aan het land waar je bent geboren en opgegroeid? En hoeveel Thaise mensen die niet minder hard gewerkt hebben kunnen zich datzelfde permitteren?
Dit is de vraag van een zich nog zeer vit voelende 88-er die samen met zijn jonge jeugdige vriendin de afgelopen week haar 86ste verjaardag in de mooie Voerstreek heeft gevierd. Een mooi gebied waar het Nederlands-Limburgse Heuvelland en de Belgische Voerstreek in elkaar overvloeien. Het glooiende landschap en het zonnetje deed ons aan Thailand denken en bij het passeren van legio kruisbeelden maakten we de vergelijking met Thaise tempeltjes.
Op het kruisbeeld staat de tekst in het Limburgs “me mot Slivvenhier der tied geeëve” oftewel vertaalt “Je moet Onze Lieve Heer de tijd geven”.
Nederland en België zijn fantastische landen om te wonen en te werken
En als het werk er op zit kun je als burger uit de Lage Landen het je permitteren om de aantrekkingskracht van de magneet te volgen. Met dank aan de belastingdruk en de bemoeizucht van de overheid.
Met verdriet denk ik en ook mijn vriendin steeds terug aan ons beider partners die te vroeg van het leven afscheid hebben moeten nemen.
Toch gaan wij positief denkend door genietend van het leven waarbij je ook soms hobbels moet overwinnen. Dus beste lezers: niet zeuren; het leven is te mooi en de wereld schitterend. Sommige zogenaamde hoogwaardigheidsbekleders kunnen het geluk van de medemens helaas zeer vertroebelen. De mensheid is van te allen tijde zeer hardleers.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand tips23 december 2024Mae Hong Son
Steden27 november 2024Pak Khlong, de bloemen- en groentemarkt van Bangkok
Thailand tips10 november 2024Thaton – Chiangrai; geen gemakkelijke keuze
Thailand tips1 november 2024Bang Krachao, de groene long van Bangkok
Zeer mooi omschreven en ik ben het er helemaal mee eens. Als Nederlander vind ik ook dat veel landgenoten te negatief denken en spreken over hun vaderland. Heel jammer want evenals België is Nederland een mooi land waar we best trots op mogen zijn. Ben zelf vaak in Thailand geweest maar na het te vroeg overlijden van mijn vrouw niet meer. Veel geluk samen met je vriendin op deze mooie leeftijd, die ik inmiddels ook heb bereikt. Léon
Ik ben het helemaal eens met het artikel van Joseph Jongen. Voor Joseph en zijn partner is Z-O Azië met als middelpunt Thailand een fantastisch vakantiegebied, begrijp ik.
In mijn geval is Thailand mijn 2de thuisland. Ik verblijf om de 3 maanden in Thailand en in Nederland. Dus ik ben in ieder land een half jaar per jaar. Waarom?
Omdat ik Nederland niet wil verlaten en ik al vele jaren een Thaise partner heb die in haar eigen land een goede baan heeft, dus niet naar Nederland wil verhuizen. Bovendien, zoals Joseph zegt, is Thailand ook een fantastisch land om te verblijven.
Ik hou van beide landen ongeveer even veel. Als mijn 3 maanden in Nederland er op zitten, verlang ik naar Thailand. En andersom is dat ook zo. Daarom heb ik zowel in Nederland als in Thailand een huis, een auto, een fiets etc. Maar, zoals Joseph zegt, je moet wel het geluk hebben dat het financieel mogelijk is.
Joseph woont blijkbaar in Voeren, een van de mooiste streken van Nederland en België.
Voeren en Haspengouw maken deel uit van een lössgebied dat zich van Belgisch-Brabant, Hageland, Limburgs-Haspengouw en Hesbaye-Wallonië (Luik en Namen) uitstrekt tot aan de Maasvallei, Maastricht.
Een heel vruchtbare streek met bijzonder aan mineralen rijke grond.
Het was de graanschuur met brood voor de Romeinse legers, 2000 jaar geleden, die de Rijn-limes moesten verdedigen.
Het hele gebied heeft als ondergrond kalksteen, zijnde zeebodems die onder zware druk van het water allerlei schelpdieren tot zachte steen hebben geperst. Ook krijtlagen genoemd. Ga maar eens in Eben-Emael bij het Albertkanaal fietsen en je ziet de kalksteenrotsen nog vol met schelpen van schelpdieren. Of in Kanne en Riemst in de mergelgrotten.
Dat gebeurde allemaal 300 000 jaar geleden. Na de laatste ijstijd met een gordel van gletsjers die tot onder Maastricht in Belgisch Veldwezelt schoven, waar nederzettingen van de Neanderthalers gevonden zijn, de IJstijdmensen, die aan de rand van de ijsvlakten woonden, smolten de ijsrivieren, waardoor fijngemalen leemgrond – lössgrond – vrijkwam, een schiervlakte. Dat gebeurde na 18 000 jaar geleden. De Noordzee bestond nog niet, je kon te voet van Oostende tot in Engeland wandelen. Ook toen al opwarming van de aarde.
Winden van 300 km/uur voerden die lössgrond over België, Brabant en Belgisch-Limburg aan. De zwaardere partikels van zandkorrels vielen eerst neer in Noord-Brabant en de Antwerpse Kempen, vandaar hun zanderige bodem. De fijne poederige lösspartikels werden als leem door de wilde stormwinden tot in het Hageland, Hesbaye en Haspengouw en tot in Maastricht en Voeren gedragen, waar ze neervielen en een zachtgolvende vruchtbare vlakte vormden. Een landschap dat door IJstijd en Tussenijstijd gevormd is, de periode van opwarming van de aarde die tot in het heden voortgaat. De opwarmingen en afkoelingen van de aarde zijn zo oud als onze planeet – en grappig, toen reden er geen auto’s rond…
We kennen met zekerheid 5 ijstijden en tussenijstijden met opwarming van de aarde in het laatste miljoen jaar met temperaturen die boven 30 ° gaan. Hoe pretentieus is de mensheid die denkt dat zij schuldig is aan de tegenwoordige opwarming van de aarde… De natuur is veel machtiger dan de mens.
Allez, daar woont Joseph, als hij niet in Thailand is.
Een kleine b-moll: mijn visie op Myanmar is anders. Ik bezocht het land al drie keer met tochten naar het noorden, Bagan en Mandalay, Yangon, Bago, Kyaiktiyo, Dawei in het zuiden. Het is steriel politiek correct denken dat we Myanmar zouden moeten mijden. Zo isoleer je het land en zijn bewoners. Hoe meer westerse bezoekers het land binnenstromen, hoe beter het is voor de Birmese strijd om democratie en de bewustwording van streven naar vrijheid. Door het land te bezoeken tonen we de bewoners dat we aan hun zijde staan. Het is kortzichtig te denken dat we door in Myanmar weg te blijven we de Tatmadaw een signaal geven dat we hun militaire overwicht afkeuren.
Daar hebben ze lak aan!
Alphonse, helemaal met je eens.
Maar op het moment zet het regiem in Myanmar straaljagers in tegen de eigen bevolking en kogels zien niet of jij toerist bent of inwoner. Ik denk dat je dit land nu beter links kunt laten liggen; het staat niet voor niets in rood en oranje op het reisadvies van Buitenlandse Zaken.
Beste Joseph Jongen, wat een uitstekend stukje heb je hier geschreven. We mogen inderdaad gewoon trots en blij zijn dat we in Europa met zn allen een hoge welvaart hebben bereikt. Zonder hoge belastingdruk en regelgeving geen gezonde welvaartstaat lijkt me. En dankzij die hoge welvaart kunnen we ons bijvoorbeeld als ‘modale burger’ gewoon zomaar – gedeeltelijk of geheel – in Thailand vestigen als relatief rijke farang 🙂
Maar sommige mensen hebben nu eenmaal altijd wat te mopperen. Soms hier ook overdreven veel op Thailand, waar de dingen nu eenmaal anders gaan en zijn dan in Nederland en Belgie. Leer met deze verschillen leven zou ik zeggen, dat scheelt veel ergernis en stress.
88 jaar, ik hoop dat ik dat haal en dat ik dan ook nog zo positief in het leven mag staan!
Prachtige uitleg van ons “magneet”-gevoel Joseph, en daarom kom ik al 25 jaar in Azië.
Uit ervaring weet ik dat jij áltijd eind sept weer naar Thailand reist.
Ik vertrek de 28 sept, dus “we’l meet again at the Game?”
Joseph, klagen zit NL-ers in het bloed! Hoe het met Belgen zit weet ik niet maar wij poldermensen hebben, denk ik, klagen uitgevonden.
We vertrekken naar een buitenland met een gezicht van ‘Blij dat ik er weg ben…’ maar vergeten dat het juist dat ‘vermaledijde’ land is geweest dat die emigranten heeft voorzien van opleiding, zorg, baan, controlerende overheid, oudedagsvoorziening en meer.
Zie je Thaise pensionado’s in Nederland? Rijke en fitte Thaise mensen die van hun centjes komen genieten in onze beperkte polderregens en een keer per maand een zonnetje?
En wat de blauwe envelop betreft, staatsuitgaven moeten nu eenmaal ergens vandaan komen. Hum, dat wordt lachen als straks het nieuwe verdrag wordt aangenomen… Dan rolt bij veel NL-ers in Thailand ieder jaar de bekende ‘blauwe uitnodiging’ weer op de elektronische mat. Benieuwd wie dan Thailand verlaat en een land opzoekt met een goedkoper verdrag met Nederland. Nee, het zal ze in Thailand nog dun door de broek lopen… Begin maar vast te klagen…