Dagelijks verheug ik mij op de diverse goed geschreven stukjes op dit blog. Echter deze worden vaak kortzichtig becommentarieerd. Jammer, want Thailand is een prachtige, complexe en zeer diverse samenleving.
Niet alleen door de diversiteit tussen alle 77 provincies met hun respectievelijke tribale of etnische culturen. Maar ook zeker nog gesplitst in drie hoofdcategorieën: de agrariërs op het platteland, de stedelijke bevolking bestaande uit industriearbeiders en zakenlui, tenslotte de groep werkzaam in de toeristenindustrie.
Niet vreemd dat de meeste reacties op dit forum komen van mensen die zich voornamelijk in het toeristisch milieu bevinden/bevonden. Velen verblijven jaarlijks langdurig in Thailand of wonen hier permanent. Anderen brengen hier graag regelmatig hun jaarlijkse vakantie door, al dan niet samen met een Thaise partner.
Het is natuurlijk geen toeval dat de farang zijn of haar partner meestal vindt in de Thaise toeristencentra, maar Thailand is zoveel meer dan de overbekende hot-spots, vergeven van de Bier- en Go-Go bars. Of de inmiddels niet meer zo rustige paradijselijke stranden in de wat verderaf gelegen gebieden.
Er zijn ook andere verhalen
Natuurlijk horen we allemaal de slechte verhalen van sluwe vrouwen die naïeve mannen al hun geld af troggelen. Ook die van een met veel optimisme opgezet resort, restaurant of bar die de farang ontfutseld wordt.
Jammer, want er zijn ook andere verhalen van een groep die zich veel minder op dit blog laat horen. Die van de zakenman (expat) buiten de toeristenindustrie, die hier met zijn gezin woont en gewoon dagelijks naar de zaak of klant gaat. Of ook van de grote groep farangs die het goed getroffen heeft met hun Thaise partner en schoonfamilie.
Niet alle Thaise vrouwen werken in een bar, niet alle Thaise vrouwen hebben het voorzien op een farang. Er zijn voldoende Thais die vaak beter Engels spreken dan de farang. Dus waarom alles over deze kam geschoren en becommentarieerd? Kijk eens verder dan het eind van de straat of de volgende bar.
Lees de Nation of de Bangkok Post, zodat je ook kennis neemt van wat er buiten je eigen leefomgeving gebeurt. Relativeer je eigen ervaringen, plaats ze in een breder perspectief en wees niet blind voor je eigen tekortkomingen, een farang is ook niet perfect.
Help en assisteer naar draagkracht
Tenslotte, in Nederland verlangen wij van buitenlanders ook dat zij zich gedragen naar onze normen en waarden. Zo zullen farangs zich in Thailand ook naar de daar geldende waarden moeten gedragen. Als dit betekent dat kinderen een bijdrage aan het levensonderhoud van de ouders geven, dient de farang dit zonder mokken te respecteren.
Als er nood aan de man is en er moet geholpen worden, wees geen sinterklaas, maar help en assisteer naar mogelijkheid en draagkracht. Leen geen geld aan mensen die al zwaar zitten, geef het weg. Maak je geen zorgen of je ooit wel terugkrijgt. En houd geen boekhouding bij met een verzameling van kleine terugbetalingen. Dan pas heb je echt geholpen.
Ik wens allen een geweldig verblijf in Thailand en het vermogen om met compassie te reageren op onwelgevallige situaties.
Paul Schiphol
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden4 oktober 2022Khao Mai Kaew Cave op Koh Lanta, een bezoek waard
Bezienswaardigheden15 augustus 2022Sprookjesachtig winters wit: de Wat Rong Khun in Chiang Rai
Column30 april 2019‘Een trieste ontmoeting op Koh Samui’- Column15 augustus 2017‘Een spiegelbeeld ontmoeting in Bangkok’
“Tenslotte, in Nederland verlangen wij van buitenlanders ook dat zij zich gedragen naar onze normen en waarden.” Mooi gaan ze doen !! Maar hoe vaak hoor ik niet van de Thaise vrouwen in Nederland….”Wij zijn Thai en doen dit zo !!!” Bijna wekelijks !
In Nederland proberen ze juist de nieuwkomers niet meer “allochtoon” te noemen, maar gewoon Nederlanders of Medelanders. Ze hanteren geen twee prijzen systeem voor mensen van buiten Nederland die hier wonen dan wel ons bezoeken. Ze krijgen zelfs uitkeringen en nemen gratis deel aan het zorgstelsel (wat zo langzaam naar de knoppen gaat).
In Thailand blijft men de westerlingen “Farang” noemen. Persoonlijk ervaar ik dit als een negatief iets. We zijn net zo goed mensen als de Thai zelf. Ze kunnen er zelfs lelijk bij kijken als ze het uitspreken.
Ik herinner me een keer in Changmai toen een westerling stond af te dingen op een artikel. Ik stond een stalletje verder. Gelukkig kon die brave man geen Thai verstaan en zag hij niet de vernietigende blik die hem werd toebedeeld.
Het is vaak meten met twee maten als je het mij vraagt. Het zijn vaak de enkelen die het voor de velen verpesten. Maar dat geldt voor alles.
Helemaal mee eens.
In het westen staan we ook een heel stuk verder wat integratie betreft.
Anderstaligen / andersuitziende mensen behoren gewoon tot onze diverse westerse samenleving, dit staat in schril contrast met de Thaise mentaliteit.
Een buitenlander wordt nog steeds gezien als iemand met veel geld, want anders kan hij niet naar Thailand komen volgens de Thai althans.
Een farang is en blijft een farang, een wandelende ATM, of je nu al jaren in Thailand woont of er een enkele keer op vakantie komt, het maakt niet uit.
Een mentaliteitsverandering is nog niet voor morgen, dit zal jaren duren.
Geld weggeven aan arme mensen ipv uitlenen is volgens mij een verkeert signaal en draagt totaal niet bij aan een oplossing voor arme mensen.
Jos.
Het is altijd prettig om te horen wat NIET aan een oplossing voor de armen bijdraagt.
Maar kunt u dan een voorstel doen, die WEL aan die oplossing bijdraagt?
Theoretische bespieglingen over hoe de wereld in elkaar zou moeten zitten helpen genoemde arme op dat moment niet uit de nood.
En aan een oplossing in een of andere verre toekomst heeft hij niets.
Armoede bestaat door de rijkdom van anderen.
De consument betaalt met behulp van multinationals en corrupte overheden, een te lage prijs voor de producten.
Bijvoorbeeld voor kleding en bijvoorbeeld ingeblikte tropisch fruit.
Kun je de de mensen dan verwijten arm te zijn?
Als ze hetzelfde uurloon zouden krijgen, als werknemers in het westen, zouden ze niet arm zijn.
En westerse werknemers zouden noodgedwongen hun vakantie wat vaker in eigen land door moeten brengen, omdat een maandje Thailand te duur zou zijn.
Paul Schiphol doet een oproep aan farang in Thailand om zich te gedragen naar de normen en waarden die gelden in Thailand. Als hij daarmee bedoeld dat een farang zich niet crimineel dient te gedragen, dan ben ik het met hem eens. Maar de oproep van Schiphol tendeert naar volledige inpassing in de Thaise structuur. Want, zo betoogt hij, buitenlanders is Nederland hebben dat ook te doen. Schiphol vergist zich. Buitenlanders in Nederland, en in de omringende landen tot en met de VS aan toe, mogen hun identiteit behouden. Sterker: vanwege hun diverse nationaliteit en cultuur hebben zij een grote en geaccepteerde inbreng in de alom gewaardeerde diversiteit van Nederland, zo ook is dit het geval in omringende landen.
Farang in Thailand mogen echter in Thailand elk jaar opnieuw slechts 12 maanden verblijven, om daarna een hernieuwde aanvraag te doen. Elke 3 maanden van dat verblijf dienen zij zich te melden. Een trip naar het buitenland is aan re-entry-regels gebonden. Farang mogen niet werken, aan vrijwilligerswerk zijn (soms hoge) kosten verbonden, en kunnen geen grond kopen. De aanschaf van roerende en zeker onroerende goederen is gestoeld op principes van economisch gewin van de kant van de Thai overheid. Verder wordt de farang geacht belasting te betalen als hij langer dan 6 maanden in Thailand woont. Echter mogen geen nadere faciliteiten worden terug verwacht, bv een aanbod in taal- of andersoortige inburgeringslessen. Verder wordt de farang niet geacht te participeren in de Thaise samenleving, anders dan enkel het doen van donaties aan schoonfamilies, tempels en overheidsdienaren. Voor het overige geldt dat de farang in Thailand wordt geacht zijn maandelijks inkomen zo veel als mogelijk te spenderen.
Draai vorige alinea nu eens om, lees voor farang het woordje Thai en lees voor alle genoemde beperkingen eens de geboden mogelijkheden aan Thai die Nederland hen biedt. Zie hier het enorme verschil. Derhalve vind ik het niet vreemd dat er soms onnoemelijk geklaagd wordt op de eenzijdige houding van Thailand jegens haar gasten.
Natuurlijk help je je naasten in Thailand, bueren, kennissen, vrienden en familie, en natuurlijk benader je Thais mensen met compassie. Maar dat heeft met de onwelgevalligheden die men soms tegenkomt geen enkel verband.
Tot slot: ik ken in Rdm een grote groep Thai people. Wat mij aan hen opvalt is dat ze halsstarrig vasthouden aan het gebruik van de Thaise taal, ondanks soms vele jaren wonen en “ingeburgerd” desondanks vasthouden aan Thai gewoontes en gedragingen, amper weet hebben van wat in Nederland gaande is laat staan van wat in de EU aan de orde is, zich organiseren in familie-groepjes en vriendenclans, en zich niets gelegen laten liggen aan wat in buurt of stad gebeurd.
beste Rdm,
Er is een klein aantal buitenlanders die hier een zogeheten ‘permanent residence” hebben en geen visum meer nodig hebben, gene re-entry en geen 90-dagen rapportage.
En buitenlanders mogen hier wel degelijk werken (zoals ik), maar moeten wel een werkvergunning hebben. En als je werkt hebt, moet je vanaf de eerste maand belasting betalen. Daar krijg je ook wat voor terug zoals ‘social security’ Voor mij betekent dat dat ik 700 Baht per maand betaal en tegen alle ziektekosten (incl. medicijnen en ziekenhuisopname) verzekerd ben, zonder verdere kosten. En; na mijn pensionering kan ik dat ook nog eens voortzetten tot mijn dood.
U maakt van een farang een karikatuur. Ik denk dat er net zoveel verschillende farang zijn als verschillende Thais. De aantallen zijn alleen kleiner.
Volgens mij houdt die verzekering nadat je stopt met werken op. Spreek me tegen maar dat geldt ook voor de Thai zelf, tenzij de Thai die nu naast mij zit mij verkeerd informeert.
beste Fontok
Volgens mijn afdeling Personeelszaken en mijn vrouw (die ondernemer is) kan ik omdat ik meer dan 10 jaar in Thailand werk mijn ‘social security’ vrijwillig verlengen. Daar vertrouw ik dan maar op. Anders is er wel een andere mouw aan te passen. Mijn vrouw heeft contacten met verzekeringsmaatschappijen voor de verzekeringen van de werknemers. Daar kan vast wel een ziektekostenverzekering bij voor haar man.
Beste Chris, dit is niet helemaal een juiste voorstelling van de gang van zaken. Een Thai is Nederland met een meerjarig verblijfstitel mag en kan direct vanaf dag één werken. Heeft geen werkvergunning nodig, en is tegen ziektekosten verzekerd idem vanaf dag één, of er nou gewerkt wordt of niet. Diezelfde Thai bouwt jaarlijks 2% AOW op. Daarentegen krijg jij in Thailand een werkvergunning als aangetoond kan worden dat je niet een arbeidsplaats van en voor een Thai weg neemt. Als een Thai jouw werk niet kan, mag jij. (Als een Thai niet wil, worden (ongeregistreerd) geworven in de buuurlanden.) Op het moment dat jouw rector magnificus een Thai vindt die dezelfde kwalificaties heeft ben jij klaar met werken. Plus is jouw ziektekostenverzekering ook van de baan. Het is dus te hopen dat je jouw pensioen haalt.
Het zou Thailand sieren als zij farang die bv met een retirement-“visum” in Thailand verblijven en belasting betaald aan de Thai fiscus op eenzelfde manier in de ge;egenheid stellen zich tegen ziektekosten te verzekeren, zoals jou nu ten deel valt. Het zijn de Thai zelf die van farang een karikatuur maken zijnde wandelende ATM’s.
Je schijnt te vergeten dat Nederland een verzorgingsstaat is en Thailand absoluut niet. Een buitenlander die in Nederland aan het werk gaat behoort (uitzonderingen daargelaten) tot de lagere inkomensklassen maar betaalt toch minstens 20-25 % van zijn inkomen voor alle volksverzekeringen en belasting. Buitenlanders die in Thailand aan de slag gaan behoren – uitzonderingen daargelaten – onmiddellijk tot de midden – en hogere inkomensklassen en betalen ongeveer 7 % belasting. Daar krijg je weinig voor terug. Ja, je betaalt ook niks aan de staat. Net als in de USA, een ontwikkeld land maar ook geen verzorgingsstaat.
In een land waar ieder voor zichzelf moet zorgen zoals Thailand en de USA is iedereen met geld een wandelende ATM. Geldt hier niet alleen voor buitenlanders maar ook voor bemiddelde Thais.
https://www.werk.nl/werk_nl/werkgever/wervingsadvies/werkvergunning:
Voorwaarden vergunning voor personeel buiten de EER (bv. Thailand)
Een werkgever mag alleen in de volgende gevallen iemand van buiten de EER laten werken:
De werkgever kan geen geschikte kandidaat vinden in 1 van de EER-landen.
De vacature staat minimaal 5 weken open. Voor vacatures die moeilijk te vervullen zijn, is de periode minimaal 3 maanden. UWV beoordeelt of er sprake is van een moeilijk vervulbare vacature.
De werkgever moet er alles aan doen om personeel te vinden in Nederland of de EER. Bijvoorbeeld met advertenties en via internet.
De werkgever vraagt de tewerkstellingsvergunning aan bij UWV of een GVVA bij de IND. De werkgever moet ook voldoen aan andere eisen voor de tewerkstellingsvergunning of GVVA.
Is dit zoveel anders dan een werkvergunning in Thailand?
Beste Chris, er zijn toch heel wat voorwaarden verbonden aan een ‘permanent residence visa’, die het voor de meesten onder ons niet erg interessant maakt.
Zo moet je minstens 3 miljoen B. op de bank hebben staan; al 3 jaar over een werkvergunning beschikken; een maandelijks inkomen hebben van 80.000B. of 30.000B. voor ongetrouwden; bewijzen dat je finantieel Thaise onderdanen ondersteunt; je ‘alien-book’ (red book) moet elk jaar opnieuw bij de plaatselijke politie geregistreerd worden; ‘re-entry permit’ en 90 dagen rapportage blijven nodig; er zouden slechts 100 van dergelijke ‘permits’ jaarlijks verstrekt worden.
Info heb ik verkregen van wat gesprokkel op google, waar een aantal posten te vinden zijn over de ‘residence permit’, waarvan de inhoud nogal verschillend kan zijn en elkaar soms ook tegenspreken.
Anyway, een hoop bureaucratisch ‘ado about nothing’ lijkt het wel .
correctie: 30.000B voor getrouwden (en dus niet ongetrouwden).
Inderdaad ik erger me ook aan al degenen, die hier komen, die willen blijven leven op de wijze waar hun roots liggen. Pas je aan ; accepteer, dat het anders is dan waar je vandaan komt. Blijf anders weg.
Dat geldt uiteraard ook voor Nederlanders in het buitenland. Niet zeuren, maar ook accepteren. Blijf anders thuis. Als je zelf zeurt heb je geen recht van spreken. Of wel soms.
Het is juist de charme, dat het elders anders is dan thuis. Of niet soms.
Ik ben het volledig met LUPUS eens. Ik vind het een prettige manier om mij aan te passen. Ik krijg daar ook veel waardering voor terug..de Thai mensen die ik ken waarderen dat. Ik ben te gast in Thailand en niet andersom. Dat begint al bij de paspoortencontrole. Groet deze man of vrouw op de Thaise manier..wordt gewaardeerd Als de Thai opdringerig wordt bv vliegveld Suvarnabumi voor taxi’s zeg beleefd No…niets aan de hand. Accepteer het..simpel toch…glimlach terug…het helpt..
Ieder mens heeft zijn eigen waarden en normen. Culturen zijn verschillend. De mens is er om te leren, zeker van elkaar. Daar moet je voor open staan. Vaak wordt er alleen overgenomen wat in het straatje past en de rest daar blijft men verre van. Mijn ervaring is dat er meer compassie is in Nederland dan in Thailand. Het is in Thailand not done om Thaise mensen aan te spreken op hun gedrag. Wie ben jij dan wel is het motto. Ze doen wat ze zelf willen en gezichtsverlies dat is een doodzonde. Zeer snel op de teentjes getrapt en achter je rug om anders doen en reageren. Ik ben van mening dat er wel verdraagzaamheid moet zijn, want anders is er geen leven in Thailand en is het ergernis ten top in vele situaties. Degene die in Thailand vertoeven kennen en weten waar ik over praat. Paul Schiphol heeft de kwaliteit om te accepteren dat er veel anders gaat in Thailand. Of dit nu slecht is voor het land hij maalt daar niet om maar vindt kennelijk dat dit geaccepteerd moet worden en laat de Thai vooral zo doorgaan. Als dit zo is dan ben ik het niet met hem eens. Dat is de charme van dit land en een grote groep van de bevolking, nou ik zie dit niet hoor. De Thai leert er niet van op deze wijze. Wil doorgaans ook niet leren van buitenlanders en is niet geïnteresseerd in een hele hoop zaken. Zeker is het, dat er ook vele mensen, waar ze ook vandaan komen, met gebreken zijn. Die vindt je overal.
Ik houd mijn waarden en normen wel gestand, want ik ben en blijf een Nederlander en ben op een bepaalde manier opgegroeid en gevormd. Het is niet anders en dat geldt ook voor veel Thaise mensen daar verschillen we niet in. Wellicht voor de lang verblijvers toch wat te nuanceren op momenten maar blijf bij jezelf zou ik zo zeggen. En klagen en mopperen mag, daar zijn we Nederlanders voor, maar voor je eigen gezondheid doe het met mate dan breekt het lijntje niet en invloed op de medemens is altijd zeer gering.
Waarom mogen verschillen niet worden benoemd?
Je noemt een allochtoon een medelander.
Een ander woord, maar verder betekent het precies hetzelfde.
Je had het ook landgenoot kunnen noemen, maar dat woord meestal voor autochtonen gebruikt, dus dat nemen we maar niet, want er moet wel verschil blijven.
En een Farang is en blijft een Farang.
Hoe zou je die anders moeten noemen?
In bijna alle gevallen kun je hem geen Thai noemen, want bijna geen enkele Farang heeft de Thaise nationaliteit aangenomen.
Dat u Farang als iets negatiefs ervaart, is uw inschatting, maar niet per definitie juist.
Als mensen een lelijk gezicht trekken bij dat woord, zal dat meestaal aan slechte ervaringen met een Farang liggen.
En misschien had Farang in Changmai geen idee van prijzen en dong zoveel af, dat de verkoopster het beledigend vond.
“Dat u Farang als iets negatiefs ervaart, is uw inschatting,” Nee dat is een gevoel.
Veel thaise mannen gebruiken het negatief. Ze zijn niet blij met al die Buitenlanders die met hun vrouwen aan de haal gaan. Ze kijken daar echt niet met een blij gezicht naar. Waar het omgaat is dat je elkaar respecteert. En als ik in Thailand ben gedraag ik me zoals ik dat geleerd heb en opgevoed ben. Ik zal nooit roepen “dat doen wij zo”. Ik zal vragen hoe gaat dit hier, hoe doen jullie dat. Maar het stoort me wel dat er een 2 prijzensysteem is in dit land, dat je niet zomaar een huis kan kopen, grond kan bezitten, je kan inburgeren en van de visum shit af kan komen etc etc. Iets wat de Thai in Nederland vanaf dag 1 dat hij een verblijfsvergunning heeft allemaal gewoon kan doen. Maar wat ik constateer in Nederland is dat veel Thaise onderdanen nog steeds blijven roepen “wij doen dit zo…” en dan is het dus wet en zo moet het. Dat mag, maar hier gaat het anders. En dat heet respect hebben voor hoe het hier gaat, zoals wij respect dienen te hebben hoe het daar gaat. Wat men er verder van vindt is een heel ander verhaal.
“En misschien had Farang in Changmai geen idee van prijzen en dong zoveel af, dat de verkoopster het beledigend vond.” iemand een gierig varken noemen als hij teveel afdingt? Dat heb ik nog nooit iemand in welke winkel in welk land dan ook horen zeggen. Ze had ook kunnen reageren van “daarvoor kan ik het niet verkopen. Sorry !” Dat is respect hebben voor elkaar. Wellicht had die “Farang” dan gewoon de prijs betaalt die ze vroeg.
Naar mijn mening, een der allerbeste artikels die ik ooit gelezen heb op dit blog en andere fora.
Duidelijk met kennis van zaken en inzicht van de menselijke ingesteldheid geschreven.
Beste dank Paul.
Nee, natuurlijk is een buitenlander niet perfect, een Thai ook, wie wel. Kortzichtig commentaar, wat is dat dan? U schrijft alsof u de ins and outs van Thailand perfect kent, en wij die af en toe reageren op dit blog de sukkels van de eeuw zijn. U trapt open deuren in, zoals financieel bijstaan van Thai mensen, en natuurlijk werken niet alle Thaise vrouwen in een bar. Misschien is een hardwerkende zichzelf staande meid in een bar een betere partner, dan een onderwijzeres met schulden tot onder haar wenkbrauwen.
Veel buitenlanders komen niet naar Thailand om de beest uit te hangen, maar echt veel om een serieus leven op te bouwen. Vaak gaat dat met teleurstellingen in eerste instantie gepaard, maar overleef je dat dan kan Thailand een prachtig land zijn om te wonen en een goede relatie op te bouwen.
Beste Paul, met de strekking van de titel ‘Een farang is ook niet perfect’ kan ik het eens zijn. (Mooi plaatje trouwens bij het artikel, hoewel geen appetijtelijk gezicht). M.b.t het weggeven van geld in plaats van het uitlenen heb ik wel wat op te merken. Weggeven bezorgt jezelf wel minder stress, je weet tenminste gelijk dat je het geld kwijt bent en je ervaart geen frustratie als uitgeleend geld niet (geheel of tijdig) terugbetaald wordt. Maar je zou sowieso onderscheid moeten maken aan wie je je geld ‘wegschenkt’, betreft het Thaise schoonfamilie of zijn het willekeurige Thaise kennissen. In de loop der tijden ben ik bijkans ontelbare malen verzocht om geld uit te lenen. Een strandhouder die nieuwe parasols wilde aanschaffen, een strand-masseuse die een 2e hands motorbike wilde kopen en met de bespaarde dagelijkse taxikosten mij wilde terugbetalen, een portier van de Moo Baan voor zijn loan shark, een Thaise kennis die een smartphone nodig had om een computerprogramma te schrijven en zo kan ik een hele waslijst opnoemen. Veel Thais zijn weliswaar door gebrek aan geld noodgedwongen het ene gat met het andere te vullen maar mijn ervaring is ook dat zij heel moeilijk kunnen plannen. Door zonder meer geld weg te geven bevorder je veelal niet dat zij verantwoordelijk zijn om de regie van hun leven in eigen handen te nemen. Geld lijkt dan te verdwijnen in een bodemloze put. Daarbij voelt naar mijn idee een Thai naadloos aan bij wie hij/zij terecht kan voor een gift/lening en lijkt schaamte geen enkele rol te spelen. Van mijzelf weet ik dat ik een verre van perfecte ‘farang’ ben maar helaas heb ik ondervonden dat ook aardig wat Thaise mensen beslist niet perfect zijn. Maar, op enkele ‘heiligen’ na, is dat gelukkig in feite niemand. En wat compassie betreft zou ik voor mezelf wensen dat ik daarvan juist wat minder zou hebben. In ieder geval wens ik ook jou een prettig verblijf in Thailand toe.
Ik heb dit al eens eerder geschreven naar aanleiding van negatieve geluiden omtrent de Thaise partner.
Na 3 scheidingen kan ik eindelijk zeggen: “ik ben gelukkig!”
Mijn Thaise partner en ik wonen nu 7 jaar samen.
Ik geniet nog elke dag van haar. Met name van haar respect, zorg, toewijding, werklust en kookkunst.
Zij kan echt genieten van de kleine dingen. B.v. als ik haar knijp of een kus geef.
Zij is enorm spaarzaam, bijna een krent.
Als ze wat wil kopen vraagt zij zelfs of dat kan. Ik geniet niet van haar onderdanigheid, maar van haar overleg. Dat hoef je niet te vragen, zeg ik dan. je moet dat gewoon doen. Het is je eigen geld.
Zij is dan echt blij en tevreden.
Zelfs als wij wat dagelijks eten gaan kopen is zij blij.
Wat wil een mens nog meer?
De meeste Thai waar ik mee omga noemen mij op mijn vraag Danie omdat ze mijn naam niet goed kunnen uitspreken. anderen noemen mij lung. Farang word ik doorgaans genoemd door de kinderen die niet beter weten. Maar voor de ambtenaarij worden nog verder van huis gezien, als aliën
Hoe men mij noemt is verder van geen belang, ik versta wat men bedoeld en voor de rest blijf ik wat ik ben met goed en minder goede kanten en die respecteer ik ook van de Thaise medemens.
Grootste probleem met Thai en Thaise partners vind ik nog altijd de taal. Als ik dan al eens een woordenwisseling heb met mijn vrouw is dat meestal te wijten aan de taal. Engels is noch haar noch mijn moedertaal. Je kan we goed Engels praten en begrijpen maar je kan moeilijk nuances leggen….Zij zegt iets dat me kwetst maar in feite bedoelde ze toch net iets anders en ook zeg ik soms iets dat ik totaal anders bedoel dan zij het interpreteert
Een ander groot nadeel aan Thailand vind ik al bij dat het misschien een nadeel dat ze nooit gekoloniseerd zijn…..hierdoor weten Thais zo weinig van de wereld….sommige Thaise mensen hebben nog nooit een boterham gezien …..terwijl brood zowat het meest verspreide voedingsmiddel is.
Derde grote probleem met Thais is de afgunst…..en het gepoch. De auto moet groot zijn net als het huis en aan iedere vinger moeten gouden ringen steken….Doet me denken aan het Amerika van de jaren 50…
Door deze grootheidswaanzin verzeilen de meeste Thais in torenhoge schulden……Als ik zie hoe mensen hier leven …met wat ze rijden …en wat ze (maar) verdienen kan het niet anders of de meesten stikken in de schulden…..en hoe hoger ze staan op de sociale ladder hoe hoger hun schulden….
Er bestaan volgens mij nergens mensen die perfect zijn,zodat je hoogstens de mening kunt hebben,dat de ene mens misschien perfecter is als de andere,en dit heeft niets met een bepaalde nationaliteit te doen. Hoewel Thailand ook naar mijn mening veel te bieden heeft,heb ik hoogstens problemen met die expats,die het thuisland verduvelen,en hun nieuwe land in de hemel prijzen. Als iemand de moed heeft om ook de negatieve dingen te noemen,reageren ze,als of ze van een giftige spin gebeten zijn. Ze verwachten eigenlijk dat je klakkeloos alles moet accepteren,en als iemand een andere mening heeft, is het meteen gezeur,en gemekker,en kan hij het beste oprotten,en terug gaan naar zijn thuisland. In het thuisland deugde volgens sommigen de regering niet,het land was overlopen met buitenlanders,terwijl ze nu eindelijk blij zijn, dat ze de nieuw gewonnen vrijheid genieten kunnen. Het paradoxe is dat ze nu onder het juk staan van een militair dictatuur,die volgens sommigen opeens alles geweldig doet,nu zelf buitenlander zijn,en de z.g.n.vrijheid vaak bestaat uit het feit,dat veel bestaande wetten niet, of slecht gecontroleerd worden,en mocht je toch een commentaar hebben over bepaalde personen.kan het zo maar gebeuren dat je de rest van je leven in de gevangenis verbrengen kunt.Als je in Thailand leeft,of op vakantie gaat,doe je er natuurlijk verstandig aan,je aan te passen en te zwijgen,alleen als ik de reactie’s van sommige Thailand verliefden op dit blog lees,krijg ik het gevoel,dat sommigen een hersenspoeling gehad hebben die zelfs zover gaat ,dat ze vrijwillig bereid waren, hun verstand samen met hun mening, aan de kapstok te hangen. Dit laatste is voor mij onbegrijpelijk,en een bewijs dat sommige farang,zeker niet perfecter zijn dan een Thai.
Inderdaad John, volledig met je eens, er zijn er bij die niet meer realistisch de dingen onder ogen kunnen zien of hebben dit wellicht nooit gehad. (Roze bril) en het aanpassingsvermogen van een kameleon (kunnen alle kanten uit) en weinig rechte rug. The go with the flow mensen, nooit kun je van ze aan. Vaak zolang het maar in het eigen straatje past. Jammer maar waar.
Wat zou de schrijver vinden van Thai die het niet volledig eens zijn met het reilen en zeilen in *hun* Thailand?
Die mogen toch wel proberen om veranderingen te bewerkstelligen; Thai zijn ten slotte een vrij volk…
Maar farang niet, dat zijn -in de ogen van de schrijver- tweederangs burgers.
Vanwege pareltjes als “Dus waarom alles over deze kam geschoren en becommentarieerd? Kijk eens verder dan het eind van de straat of de volgende bar.” zou ik de schrijver willen aanraden om ook eens in een spiegel te kijken.
Wat hebben verschillende Nederlanders toch met de Thai? Niets lijkt aan hen goed te zijn. Mijn Thaise vrouw integreert uitstekend en past zich goed aan. Liggen de geschetste “problemen” niet aan die Nederlanders zelf?
Paul vergeet m.i. een belangrijke categorie van de Thaise bevolking te noemen, waar juist ook de farang en andere buitenlanders veel contact mee hebben en de nodige ervaringen mee opdoen nl. de Thais werkzaam in de schaduweconomie, dus niet officieel werkzaam maar wel actief in bijv. de hele straathandel, prostitutie, verkoop van nep-produkten, tuk-tuk en motor-taxi’s (hoewel veelal wel geregistreerd), food hawkers , straatbarretjes en eetkraampjes, marktkooplui edm.
Maar Paul vergeet meer categoriën zoals militairen en politie en het immense leger van ambtenaren, waar menige buitenlander positieve of negatieve ervaringen mee heeft.
Thailand is het mooiste land van de wereld of niet ?
Alles is perfect geregeld en iedereen is zo happy hier ,
wat je duidelijk aan de foto boven kan zien .
Ik zelf heb gekozen om hier in het dorpje in de Isaan
te leven en mij hoor je ook niet klagen .
Maar sommige vinden het in Thailand niet zo goed ,
en zitten dan ook liever in een palais in Deutschland .