Thailand, het land van de gouden boeddha’s, serene tempels, wuivende palmen en… fijnstof ter waarde van een industriële groeve, gratis bij elke ademteug. Hier word je longinhoud regelmatig op de proef gesteld, vooral na de regentijd, wanneer de luchtkwaliteit het tactvolle midden houdt tussen “rokerige barbecue” en “inhalator gewenst”. Welkom in het seizoen van PM2.5 dat Thailand elk jaar omtovert tot een gratis rooksauna zonder nooduitgang.
Het is een terugkerend wonder zoals de lente of belastingaangifte. Zodra de regen de laatste druppel heeft geplengd, barst het festijn los: boeren steken massaal hun velden in brand, alsof een demonische pyromaan hen persoonlijk de opdracht heeft gegeven. De rook trekt over het land, nestelt zich in elke hoek en gaat in je longen liggen als een vervelend familielid dat je niet kunt weigeren. Het resultaat? Lucht zo dik dat je het zou kunnen snijden en serveren als voorgerecht. Fijnstof, alleen zonder waarschuwing of voedingswaarde. Lekker gezond!
En de Thaise overheid? Die heeft haar eigen variant van “we zien het wel”. Elk jaar dezelfde verbazing: “Hoe komt dat nou toch? Alweer smog, joh!” De overheid zakt elk jaar in dezelfde smoggrijze herfstdip, waaruit ze met traag opgetrokken wenkbrauwen opmerkt dat de horizon verdwenen is. De oplossing? Een mix van gemompel, loze beloften en een slappe campagne waarin wordt gesuggereerd dat mondkapjes en binnen blijven de sleutel zijn tot een frisse neus. Mondkapjes! Alsof een papieren masker de fijnstofgolf kan keren. Zoiets als proberen de Titanic met een pollepel leeg te scheppen.
Het prachtige aan dit jaarlijkse smogfestijn is dat het volk zelf het probleem mag uitademen. Toeristen kijken vol onschuld naar de hemel, snuiven een diepe teug en denken: “Goh, dit is toch een heel authentiek Thais aroma.” Terwijl de locals hun maskers opzetten en hun kinderen leren dat ademhalen in Thailand vooral een voorzichtig proces is, maken de toeristen selfies in het grauwe schemerlicht. Ze noemen het “mistiek”. En ja, er hangt iets magisch in de lucht dat kun je letterlijk nemen: fijnstof met een vleugje giftige landbouwafval. Exotisch, toch?
De inwoners weten inmiddels beter. Die hebben het PM2.5-seizoen omarmd als een jaarlijkse survivaltraining. Je ademt oppervlakkig, je ogen prikken permanent en een wandeling buiten voelt als een extreme sport. Longen die het uithouden, worden als helden gevierd. Want net als elk jaar geldt: zolang je niet flauwvalt van zuurstoftekort, mag je jezelf gelukkig prijzen.
Ironisch genoeg vinden de autoriteiten elk jaar opnieuw manieren om het probleem in nevelen te hullen. Ze brengen vage verklaringen naar buiten waarin ze de schuld geven aan “de omstandigheden” en “geografische ligging”. Ja, natuurlijk, het ligt vast aan de ligging! Want als er iets is dat helpt tegen een nationale crisis dan is het wel een bak mystiek gelul en een goed PR-team. Maar ach, wie zijn wij om te oordelen? De regering zit veilig binnen achter dikke ramen en een goedwerkende luchtzuivering, nippend aan hun zuurstoffilters terwijl het land zichzelf suf hoest.
En zo blijven we ademen. Samen verenigd door de verstikkende wolk die onze gezamenlijke longcapaciteit jaarlijks reduceert. Thailand mag dan het land van de glimlach zijn, maar als je de bewoners goed bekijkt, is die glimlach verworden tot een grimas, een krampachtig lachje dat probeert de rook buiten te houden. Welkom in de wereld van PM2.5 waar de lucht een gewichtige aanwezigheid is en de overheid in mist gehuld blijft. Ademen doen we nog net zelf tot de eerste regen weer valt en we collectief kunnen vergeten wat er werkelijk in de lucht hing.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Prima artikel. Slaat de spijker op z’n kop.
Hoop dat buitenlanders die met gezin ( kinderen) een Thailandvakantie plannen voorde komende maanden hun knopen tellen en naar landen gaan met zuivere/gezonde lucht.
Speciaal voor kinderen wordt het de komende maanden in Thailand puur slecht voor huid en luchtwegen.
Gevaar Huidkanker en Longkanker
Wacht op de dag dat ChiangMai Airport weer begint met af en toe te sluiten vanwege de zware luchtverontreiniging ( smog) wat ze om de ernst ervan te down-talken heel grappig benoemen als zijnde ‘Haze’! Yes-yes.
Nu weten potentiele huizenkopers in Noord Thailand waarom de huizen daar zo goedkoop aangeboden worden.
Geen paniek, binnenkort komen er 2 nieuwe panda’s naar Thailand vanuit China,Moo deng is al een beetje uitgewerkt dan kunnen we het in de media gezellig daar over hebben, dat leidt lekker af van de echte problemen.
Denk jij nu echt dat je de wereld zal verbeteren?
Elk jaar lezen we hier hetzelfde geklaag van de luchtvervuiling.
En neen, er wordt niets gedaan om dit probleem aan te pakken.
In het regenseizoen is het de wateroverlast.
In de winter is het de luchtvervuiling.
Dit is Thailand, het aards paradijs.
De grootste vervuiler ( USA ) krijgt in januari een president die de klimaatverandering een hoax vindt en zich wil terugtrekken uit het Parijs akkoord, dus nee beter gaat het niet worden, wel slechter.
Vandaag in Hua Hin wijst de AQI 153 aan. En dat is ronduit ongezond. Dit is nog maar het begin van het verstikkende seizoen. De overheid doet niets en realiseert zich niet dat ook hun kinderen (dood)ziek kunnen worden,
Vindt dat men hier nogal netjes reageerd mbt dit probleem. Dit is m.i. een regime dat totaal niets om haar bevolking geeft. De top snuift in riante omstandigheden de schone lucht op aan de Starberger See in Beieren.
Beetje ondermaatse opmerking in mijn gedachte ‘Stalbergen See’, deze regering en ook de vorige clubs weten natuurlijk al lang en breed dat het tegen doven mans oren is gezegd, de wil bij een groot gedeelte van de bevolking is er niet om daar aan te werken.
Bij vele een afschuifmentaliteit van hier tot aan de horizon en natuurlijk wel die andere de schuld geven. [Thais kwaaltje]
Controle en verplichtingen lapt eenieder aan zijn laars, corruptie viert hoogtij.
Van gewone burger tot afspraken op internationaal niveau.
Heel Noord Viet nam, is een puinbak en China en India tikken zelfs licht paars en donker paars aan.
Het is van Boeddha los in heel Azië.
Of het nu de actuele luchtvervuiling is in Bangkok en omstreken, of de latere vervuiling door het ieder jaar terugkerende ,,burning season”, er wordt gewoon bitter weinig aan gedaan.
Om mensen toch een idee te geven dat er daadwerkelijk iets gedaan wordt aan dit inmense probleem, zien we haast ieder jaar in Chiang Mai, het belachelijke waterkanon bij de Tapea Gate terugkomen.
Een waterkanon dat verlichting moet brengen, terwijl de echte aanpak om dit in greep te krijgen, gewoon grotendeels liggen blijft.
De enigste methode die dit veranderen kan, is dat de toeristen deze tijd gewoon massaal weg blijven.
Eerst als het veel geld gaat kosten, is hier helaas de enigste echte verandering te verwachten.
Ik noem Bangkok al ruim 10 jaar “Bangsmok”.