Column – Terug naar Nederland ver weg van de smog, chaotisch verkeer en bureaucratisch gedoe
Nou, daar gaat hij dan, onze Arnold. Een grijze krijger die ooit zijn dromen achterna vloog, op zoek naar zon, palmbomen en misschien een eeuwig zomerse glimlach. Maar nu, na jaren van zweten, lucht happen en ontsnappen aan roekeloze motorbikes, heeft Arnold besloten dat het welletjes is geweest. Thailand, het land van eeuwige zon en (soms iets minder eeuwige) Thaise glimlach, blijkt toch niet het paradijs waar hij ooit van droomde.
Arnold, 67 lentes jong, heeft zijn conclusies getrokken. De zon? Die fel brandende bol in de hemel is geen bron van geluk meer, maar een eindeloze straf die je elke dag opnieuw moet ondergaan. Vroeger, als jongeman in Nederland, dronk hij graag een koud biertje in het lentezonnetje, een zeldzame traktatie. Nu lijkt diezelfde zon meer op een kwaadaardige reus die Arnold iedere dag langzaam roostert. Airco aan? Tuurlijk, dat kan altijd, maar wat is het leven dan nog waard als jij je opsluit in een koelbox van 26 graden terwijl buiten de tropen je om de oren vliegen?
En dat verkeer… In Nederland, dat keurig geordende landschap waar iedereen netjes stopt voor voetgangers, was Arnold gewend aan een bepaalde rust. Hier in Thailand is het net Russische roulette op twee wielen. Elke keer dat hij naar buiten gaat, is het alsof hij een survivalavontuur aangaat met brommers en bussen die zonder blikken of blozen op je af komen denderen. Stap je op een zebrapad met groen licht? Mooi, dan mag je hopen dat je er niet af komt als rotondebord. “Vogelvrij” noemt Arnold het, alsof het oversteekgedrag hier een exotische spelshow is waarbij de laatste met z’n hoofd in de zon een bonus krijgt.
Ah, en die lucht, die heerlijke Thaise smog! Voorheen een subtiele laag die de skyline bedekte, nu een dikke, alledaagse mist die een luchtfilter tot een statussymbool verheft. Arnold ademt iedere dag een cocktail van vervuiling in en realiseert zich dat schone lucht in Nederland toch wel een zegen was. Elk jaar weer belooft de Thaise overheid om het smogprobleem op te lossen, en elk jaar weet Arnold inmiddels dat hij daar beter niet op kan wachten. De Thais kunnen immers veel, maar luchtvervuiling oplossen… ach, dat is dan toch meer een wens dan een belofte.
En daar komt de echte pijn: de zogenaamde glimlach. Toen hij hier aankwam, straalden die Thaise glimlachen als zonnestralen op een koude Hollandse ochtend. Maar nu, jaren later, lijkt het toch meer een schaduwspel. De keren dat Arnold als “levende ATM” werd behandeld, zijn niet meer op twee handen te tellen. “No money, no honey,” zegt hij cynisch. Nou, denkt Arnold, dan maar geen honing, hij heeft wel genoeg van die bijen om zich heen gehad.
Dan zijn er nog de bureaucratische fratsen, die Arnold keer op keer laten voelen dat hij een ongenode gast is die zich moet onderwerpen aan elke nieuwe regel, het liefst in viervoud geprint. Iedere keer dat hij naar het immigratiekantoor gaat, wacht er weer een nieuwe “eis”, extra kopie hier, stempel daar, en als het even tegenzit een sneer van de dienstdoende ambtenaar. Je zou denken dat na al die jaren zijn papieren toch wel in orde zijn, maar nee dat extra kopietje blijkt essentieel voor de Thaise staatsveiligheid. Want stel je voor dat Arnold zich op een goede dag ongecontroleerd gaat settelen.
En Nederland? Oh, het romantische beeld van de polder, het land van grasgroene weiden, waar mensen netjes op tijd naar werk gaan en de enige dreiging uit de lucht de regen is. Nederland, waar je het huis mag verven zonder bang te zijn dat de immigratiedienst ineens op de stoep staat om je te verdenken van illegale arbeid. Arnold, die altijd dacht de wijde wereld in te moeten, keert nu terug naar het vertrouwde polderland, waar de regels hem misschien ook tegenstaan, maar tenminste voorspelbaar zijn en dat is wat hij nu waardeert.
Dus Arnold, we wensen je het beste. Nederland wacht op je met open armen, een beetje regen en een grijze lucht die je inmiddels bijna als een oude vriend kunt omarmen. En je weet, mocht je weer eens een warm plekje zoeken, je vindt Thailand altijd daar waar je het hebt achtergelaten. De zon is tenslotte geduldig, maar of Arnold dat nog is, dat valt te betwijfelen.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column21 december 2024Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
De Expat19 december 2024Column – TikTok als valstrik om kwetsbare meisjes de prostitutie in te lokken
Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
Column15 december 2024Column – Over Thaise tienermeisjes die moeder worden
Kom je terug in Nederland blijkt er een windmolen vlak voor je woning te staan. Je Nederlandse buren zijn verhuisd, er woont nu een familie uit een vreemd land met 16 kinderen. Je komt in de supermarkt, je slaat achterover van de dure prijzen, het lijkt wel of de eieren nu per stuk geprijsd zijn. De bus naar de stad is opgeheven uit kostenbesparing.
Het ziekenhuis heeft een wachtlijst van ruim drie maanden, alleen al om de dokter te spreken. Je mag je gezellige openhaard niet meer branden want hout schijnt schadelijk te zijn. Hoewel dat verderop voor de grote bio-massa centrale blijkbaar niet geldt. Moraal van het verhaal: “thuis” is niet altijd beter.
En dan heb je nog geluk als blijkt dat je uberhaubt je eigen woning bezit.
Anders mag je op zoek op de private huurmarkt, waar de prijzen onbetaalbaar blijken. Al de sociale en betaalbare huurwoningen zijn helaas voorbestemd voor al de mensen uit die vreemde landen. Enkel jij, ook afkomstig uit een vreemd land, nl. Thailand, kan niet profiteren van dat voorrecht.
Mijn condootje, met een huurprijs van 12000 THB/maand was toch een verademing. En had ik ’s avonds een onverwacht hongergevoel, dan ik steeds terecht bij de 7/11 om de hoek.
En je vergeet nog te melden dat je bij familie of kennissen op de bank moet slapen omdat er geen betaalbare woningen zijn te vinden. En slapen in de kou vanwege de energiearmoede en je werkelijk blauw betalen aan alles en nog wat door torenhoge inflatie jaar op jaar die je AOW en pensioen aanvreten…
Doe mij maar wat Thaise zon en bureaucratie. Met die smog en vooral het verkeer valt het trouwens wel mee buiten de grote steden in Thailand.
En in NL geen bureaucratie? Vraag dat eens aan een van de duizenden slachtoffers van de toeslagenaffaire of een willekeurige ondernemer of boer. De NL overheid, mede ingegeven door de niet ophoudende bemoeizucht uit Brussel, is dol op regeltjes, uitzonderingen en registraties van van alles en nog wat, zeker als het gaat om Co2 of ander milieu gezwam.
Heb heel wat landen van de wereld bereisd en ken Thailand van oost tot west en van het hoge noorden tot het uiterste zuiden. Na de vele vakanties ga ik echter altijd goed gemutst weer terug naar Nederland en besef maar al te goed dat ik al deze reizen kan en mag maken, omdat ik in een van de allerbeste landen ter wereld ben geboren en opgegroeid. Ja …in Nederland! Kan niet begrijpen dat veel expats zo vaak op hun moederland af geven. Blijkbaar willen ze de armoede die in Thailand bij het gros van de inwoners heerst niet onder ogen zien. Noch willen velen niet beseffen dat zij in Thailand een goed leventje leiden dankzij hun Nederlandse roots. Uiteraard is het ook in Nederland niet altijd rozengeur en maneschijjn, maar in welk land wel? Verplaats je maar eens -als je een Thaise vrouw hebt- in het leven van haar ouders. Thailand is voor de Thaise inwoners echt niet het luilekkerland dat menige expat voor ogen heeft.
Natuurlijk is dat zo,als je in Nederland leeft met 5 keer modaal of meer dan heb je ook een prettig leven, het is gewoon een keuze die je maakt,blijf je met je AOWtje en klein pensioentje met een dikke trui en een jas aan op de bank in Nederland zitten met een kop koffie en koekje uit de aanbieding van de Lidl of kom je naar Thailand en bespaar de energie kosten ,waarvan je hier 2 maal daags heerlijk uit kan gaan eten.
En dan kom je als 70-jarige met een acuut gezondheidsprobleem in een Thais ziekenhuis terecht waar men je weigert te behandelen omdat je geen verzekering meer hebt.
Happend naar adem heb je dan nog net genoeg energie om vlug de vele honderdduizenden Bahtjes over te maken naar de hospitaalrekening, dit als voorschot op je peperdure behandeling.
Beste Kurt dit hangt er vanaf waar je heen gaat.
Ja naar de Bangkok hospitaal groep en andere van die geld hongerige private hospitaals zeker.
Maar ik heb genoeg ervaring opgedaan in de staats ziekenhuizen alhier waaronder het grote Sundok hospitaal in CM.
En ik heb nooit gezeur gehad over betalen.
Ja bij vertrek uit het hospitaal kwam uit eindelijk de rekening, die je dan wel moet betalen.
En laat die dan ook nog reuze meevallen.
Janneman.
Je hoeft in Nederland echt geen inkomen te hebben van 5x modaal om prettig te kunnen leven. Geloof het of niet, maar ik ken Thaise vrouwen die al vele jaren in NL leven en die helemaal niet terug willen naar Thailand. Mijn Thaise vrouw, met wie ik al bijna 26 jaar samen ben, wil wel het liefst over een jaar of 2 definitief terug naar Thailand. Zelf zie ik dit (nog) niet zitten. Maar daar komen we nog wel uit, bijv. zij 6 maanden Thailand ik 3-4 en de rest van het jaar in NL.
Er zijn genoeg buitenlanders in Azie die veoeg of later terugkeren naar hun geboorteland. Na 12 jaar in India en Thailand ging ik terug naar Nederland om mijn moeder te helpen na de doos van mijn vader maar leven in een westerse maatschappij.beklemde mij. Nederland voelde als een gevangenis. Na 11 jaar in Nederland ben ik vorig jaar teruggekeerd. Niet naar Thailand, maar Cambodja. Hier.lvoel ik me weer vrij, veilig en vol leven. Ik zal nooit meer terugkeren naar Nederland. Zelfs als vrouw van 60 heb ik het.goed. Nederland is een prima land als je mee wilt draaien in het systeem. Maar dat systeem is tegenwoordig als een steen om je nek.
En Cambodia net als Laos Filipijnen tot zelfs TH zijn goede landen zolang men gezond is. Eenmaal de gezondheid te wensen overlaat en de enge kwaaltjes er aan komen zie ik de meesten toch heel graag wederkeren naar die zogenaamde gevangenissen. Op zekere leeftijd is een goede betaalbare gezondheidszorg omzeggens het belangrijkste in het leven.
De kwaliteit van de gezondheidszorg is in Thailand een van de beste in de wereld. In het Westen opgeleide artsen en specialisten, zeer goed werkende (zowel fysiek als wel emotioneel) zusters en geen wachtlijsten. Luxe kamers met eigen badkamer, zithoek, keukentje en TV, etc. In Thaise ziekenhuizen wordt je behandeld als patiënt en je klachten worden serieus genomen.
Dus juist als je ouder wordt en meer afhankelijk wordt van gezondheidszorg, dan ga je juist naar een land als Thailand. In NL wordt je behandeld als klant, als je überhaupt behandeld wordt.
De arrogantie van de medische sector in NL is stuitend en weerzinwekkend en is zeer gevaarlijk. Hoe vaak gebeurd het dat in NL een patiënt (oh, ik bedoel een klant) juist meer klachten krijgt en zelfs overlijdt door de lakse houding en het arrogante gedrag van de medische zorg.
En wat al die regeltjes betreft in TH, dat valt reuze mee. Eens per jaar een visum aanvragen, waar dan een aantal formulieren voor moeten worden ingevuld. Dat is altijd in één dag afgehandeld. Dus waar zeurt men over? Verder ben je in TH zo vrij als een volgeltje. In NL moet je voor alles wat je wilt ondernemen een vergunning hebben, waarbij je aanloopt tegen een enorme bureaucratie, tegenwerking en lange wachttijden.
De prijzen in NL voor woningen (koop of huur) rijzen de pan uit. Voor een sociale huurwoning kom je als échte Nederlander nauwelijks nog in aanmerking, want iedere immigrant (legaal of illegaal) gaat voor. En als je na ca. 12 jaar aan de beurt bent dan krijg je iets aangeboden wat de naam woning nauwelijks dekt. In TH zijn de prijzen voor woningen laag en het aanbod is overweldigend. Dus keuze te over.
Het enige wat in TH lastig is om als veganist, die uitsluitend biologisch, biodynamisch en ECO- gecertificeerd voedsel eet, te leven. Want dit voedsel is in TH moeilijk te krijgen. Maar dit is slechts voor een handje vol expats actueel, want vrijwel iedereen eet en drinkt er maar op los en bekommerd zich niet om het welzijn van dieren en de kwaliteit van het millieu.
En die luchtvervuiling in TH. Indien je ergens aan de kust woont, vanaf Jomthien naar het Oosten tot de grens met Cambodja, dan heb je geen last hiervan.
Als laatste het weer en het klimaat. Wat wil je nog meer? Elke dag minimaal 27 graden en die dagen dat het wat heter is, kan je altijd overdag thuis met de airco blijven en ‘s-morgens vroeg en/of pas later op de dag en ‘s-avonds de woning verlaten.
Ergo: Per saldo, wat mij betreft, is het in TH een stuk beter wonen dan in NL.
SiamTon,
Spreken we elkaar nog eens op het ogenblik dat het nieuwe belastingverdrag effectief in voege treedt? Die minuscule administratieve regeltjes waarover je het hebt kunnen wel eens uitgroeien tot grote kopzorgen voor velen onder ons.
En de exclusieve gezondheidszorg is iets dat voor heel wat onder ons een utopie is. We kennen heel wat schrijnende verhalen van landgenoten die niet meer verzekerd worden of waarvan hun claims voor de meest onnozele redenen niet aanvaard worden. Die dikke spaarrekening van velen smelt dan wel als sneeuw voor de zon!
Ik heb de indruk dat jij behoort tot de groep die naar hier verhuisd is en enkel maar de voordelen ziet. Tot de dag dat je, eens een grote tegenslag hebt en met hangende pootjes niet anders kunt dan naar je thuisland terug te keren.
In Thailand is de medische zorg in de eerste plaats een commercie. En dat op zich is al een drama en zeker geen vorm van goede zorg. Op de eerste plaats komt het geld en op de tweede plaats de patient. Dat is absoluut niet zo of toch alvast niet in Belgie . Een dure ziekteverzekering is in TH een absolute must. Als koppel op leeftijd zit je dan al vlug aan de 5000 euro per jaar .
Ben je verzekerd valt nog te af te wachten tot welk bedrag en wat al dan niet wordt uitgesloten of tot hoever de verzekering meegaat in het verhaal. De verhalen die ik hier al heb mogen meemaken tarten iedere verbeelding.
En laten we het dan even niet hebben over de niet welstellende die hier met 20 naast elkaar op een versleten matras liggen weg te kwijnen in staatsziekenhuizen. Schrijnende toestanden.
Maar je hebt gelijk in de dure ziekenhuizen zijn de kamers mooi en de verpleegsters mooi. Maar mijn jarenlang verblijf heeft me toch laten merken dat eenmaal de erge kwalen beginnen de kop op te steken de meeste uiteindelijk toch blij zijn om retour te gaan richting westen.
Als de betere Dokters in TH hun opleiding gaan volgen in het Westen dan is dat niet denk ik opdat de geneeskunde in het Westen achterloopt ….Ik ken geen westerse artsen die hun opleidingen komen volgen in Thailand dat alleen bewijst dat hetgeen je hier beweert geen steek houdt.
Beste Fred, ook Thaise staats ziekenhuizen hebben eens persoons kamers met airco.
Betaal je uiteraard wel iets meer voor, en waar het geld op de eerste plaats komt zijn altijd de private hospitaals
Ze hebben daar in de staats ziekenhuizen, dan wel geen replica van de zonnebloemen van van Gogh aan de muur hangen.
En knappe en lelijke verpleegsters heb je zowel in staats privé en of Nederlandse ziekenhuizen.
Janneman.
Ja en die kosten ongeveer dikke 1000 Baht per nacht. Die kamers zijn idd ok maar de zorg blijft identiek of je nu in een aparte kamer ligt of op de gang. En 1000 Baht per dag kan de doorsnee farang nog wel ophoesten maar niet de oude rijstboer vanonder zijn golfplaten hok.
Die zalen zonder airco liggen dan ook stampvol. Daar ligt een terminale zijn laatste adem uit te blazen naast een jongere met een verstuikte voet.
Mijn schoonmama, 76 jaar oud, heeft een dringende staaroperatie nodig.
Ze gaat altijd naar haar vast staatshospitaal om de kosten te drukken. De eerstvolgende datum die vrij is voor haar behandeling is eind april 2025, dus nog 5 maanden wachten.
Mijn echtgenote zegt dat, als men die ingreep in een staatshospitaal laat uitvoeren, dit op de traditionele manier gebeurt. Achteraf mag je 2 maanden rondlopen met een beschermkapje op je oog.
Laat je een gelijkaardige behandeling uitvoeren in een privaathospitaal dan kan ze binnen de week al behandeld worden. Dit gebeurt met de nieuwste laserapparatuur en de volgende dag kan je gewoon weer zien zonder de minste pijn. Maar daar hangt een prijskaartje aan vast.
Voor zover de bewering van mijn vrouw … schoonmoeder heeft geen keuze, het geld is er niet. Volgende week mag ze nog eens langsgaan om te zien als er geen vroegere datum kan gevonden worden want het is toch wel dringend. Maar goed, haar probleem sleept al meer dan een jaar lang aan, eigenlijk een beetje haar eigen schuld.
En schoonzoon kan niet helpen in deze situatie?
GeertP,
Dergelijke sarcastische opmerkingen horen hier niet thuis. En zeg nu niet dat dit een simpele vraag is hoor, ik snap de bedoeling ervan wel.
Waarom kom ik hier tussenbeide. Wel eenvoudig, als ik de verstandhouding tussen een Farang en zijn schoonfamilie niet ken, dan geef ik daar ook geen opmerkingen over.
Ik vertik het ook om mijn schoonfamile financieel te steunen, op welke manier dan ook. De reden is persoonlijk en ik word hierin ten volle gesteund door mijn echtgenote.
Als ik je moet geloven is het blijkbaar vanzelfsprekend dat een Farang de geldschieter van de Thaise familie is. Wat jouw standpunt terzake is zal mij een zorg wezen maar laat eenieder dat voor zichzelf beslissen.
GeertP,
Mag ik je vriendelijk verzoeken om voor je eigen deur te vegen?
Ik bemoei je toch ook niet in jouw privéleven. Wat ik doe met mijn geld en als ik mijn schoonouders al dan niet wil helpen zijn niemands zaken, ook die van jou niet.
En wat als ze volgende maand een dodelijk ongeval veroorzaken met hun onverzekerde wagen … zal jij dan ook tussenkomen?
Ik lees dat schoonmama het vertikt heeft om een jaar eerder iets te doen aan haar probleem. In dat goedkoop staatshospitaal zal ze ook wel geholpen worden. Dat ze nu moet wachten heeft ze enkel aan zichzelf te danken.
En eigenlijk lees ik nergens dat Kurt niet wil helpen. Ik zie wel dat jij dit suggereert.
Inderdaad zijn de privé ziekenhuizen erg commercieel. Goed maar vaak veel te prijzig,
zeker als men weet, dat de verzekering de schade wel dekt.
U heeft blijkbaar minder goede ervaringen in government hospitals.
Ik heb er door de jaren heen enkele van binnen mogen aanschouwen, ben er ook behandeld omdat een privé(commercieel) hospitaal niet in de buurt was. Mijn ervaringen zijn zonder uitzondering positief.
Er wordt geluisterd, er wordt geadviseerd, men neemt de tijd, geen van kastje naar de muur met tussendoor wachttijden zoals in NL, maar direct afwerk maken volgens het one-stop-shop idee.
Doktoren, die zowel in staatshospitaals als in privéziekenhuizen werken, goede opleiding genoten, waarvan meerderen ook in het buitenland gestudeerd en gewerkt hebben.
Vaak heeft men in staatsziekenhuizen behalve de zaal ook enkele aparte kamers voor 1 of 2 personen voor heel redelijke prijzen, waarvan je in NL alleen maar kunt dromen.
Thai die in zogeheten 30 Baht hospitals een uitgebreide behandeling, inclusief operaties en nazorg krijgen. In de grotere ziekenhuizen een goede IC afdeling.
Een hard verschil met NL, dat op een bepaald moment sommige behandelingen kunnen ophouden als de patiënt het vervolg niet kan betalen (nierfalen): dan mag men naar huis, soms met de dood tot gevolg.
Meestal ga ik gewoon naar een government hospital, omdat ik zeker voor kleine behandelingen geen fan ben van een commercieel ziekenhuis. Ik betaal de rekening met een glimlach en neem niet eens de moeite om bij mijn NL verzekering te claimen.
Quote: In Thaise ziekenhuizen wordt je behandeld als patiënt en je klachten worden serieus genomen.
Uiteraard wordt iedere klacht serieus genomen, want iedere klacht betekent inkomen voor het ziekenhuis.
Op de kwaliteit van de behandeling valt zo af en toe wel wat af te dingen.
Ik moet binnenkort weer naar het ziekenhuis, en dan kan ik vragen waarom ik twee medicijnen krijg waarvan de ene niet bewezen werkt (Tebonin Forte) en dat volgens een artikel invloed uitoefent op de werking van een ander medicijn (Atorvastatin) dat ik voorgeschreven krijg.
Hun racisme en lange teentjes nog vergeten, maar bij vele als het woordje Thailand er in voorkomt wordt alles door een roze bril bekeken.
De gezondheidszorg wordt vaak aangehaald als obstakel om in Thailand te blijven op latere leeftijd, de gezondheidszorg in Nederland wordt opgehemeld als zijnde de beste in de wereld maar is dat wel zo?
Ik ken verschillende ouderen hier in Thailand die 24 uur per dag verzorging nodig hebben die een inwonende verpleegkundige hebben voor THB 15000,- per maand, ik denk niet dat je dat in Nederland hebt,hooguit een wijkverpleegkundige die 1 uurtje langskomt.
Dan zijn er de wachtlijsten in Nederland waar je hier geen last van hebt,ik moest in Maart geopereerd worden,na een gesprek en onderzoek op woensdag lag ik op vrijdag al op de operatiekamer.
Natuurlijk is de zorg in Nederland voor iedereen gelijk,wat in de praktijk ook niet helemaal waar is en hier heb je de keuze van staat ziekenhuis tot luxe klinieken, maar wel met dezelfde kwaliteit doktoren.
Ik geef toe de ziektekosten verzekeringen zijn niet hetzelfde als in Nederland die op een solidariteit principe zijn gebaseerd, meer risico is meer betalen en het is heel duur om bestaande kwalen mee te verzekeren, maar er komen steeds meer basis verzekeringen op de markt en er wordt ook al gesproken over een verplichte ziektekosten verzekering gekoppeld aan je retirement visa.
Vergeet niet dat een ziektekosten verzekering in Nederland met werelddekking je nu ook al €200,- per maand gaat kosten vanaf volgend jaar.
In Thailand geen last van wachtlijsten? Misschien niet in de privaathospitalen waar de rekeningen torenhoog zijn.
In de staatshospitalen mag je vele maanden tot soms een jaar wachten. Ik heb zojuist hierboven het voorbeeld van mijn schoonmoeder gepost die 5 maanden moet wachten voor een dringende staaroperatie.
Mijn echtgenote zei me onlangs nog dat haar beste vriendin, die gebruikt maakt van de 30 Baht regeling voor medische behandelingen, een jaar moet wachten vooraleer ze bij de tandarts terecht kan. Dus geen onzin verkopen.
Vorige maand nog in ons lokaal staatshospitaaltje geweest voor een pijnlijke oorontsteking.
’s Morgens om 7 uur een nummertje getrokken. Omstreeks 15 uur was ik eindelijk aan de beurt. 10 min bij de dokter en terug buiten met een zakje antibiotica en oordruppeltjes. Kostprijs: 175 THB.
De medicatie was goed, de dokter was correct en vriendelijk. Geen Engels, echtgenote speelde voor tolk. Het lange wachten zonder airco is hier de norm.
In de poepchique priveklinieken is het uiteraard vele malen beter maar daar betaal je de hoofdprijs …
Een pijnlijke oorontsteking zou ik je ook nog wel kunnen mee helpen. Zelfs een debiel kind weet dat je daar best een paar dagen antibiotica moet voor nemen. Nadien wat cerulyx om het oor schoon te krijgen en na paar dagen als al het vuil uit je oor is verdwenen paar dagen Panopile. Als zwemmer heb ik genoeg ervaring. Maar een oorontsteking kunnen ze overal in de wereld wel even verhelpen
GeertP, Waar en door wie wordt er al gesproken over een verplichte ziektekosten verzekering in Thailand, gekoppeld aan je retirement visa?
Dat betekent dan dat Thaise verzekeringen Retirees moeten accepteren, en niet op de door hen besliste ‘verzekerings-economische’ leeftijd de Retiree er uit kunnen gooien.
Het is onzin om Nederlandse verzekeringen van €200/maand te vergelijken met de premies hier in Thailand. Je wil niet weten hoeveel ik hier betaal op 67 jarige leeftijd.
Dus een beetje serieus blijven a.u.b.
Vooraleer hier bepaalde opmerkingen te plaatsen doe misschien eens de moeite om rond te vragen hoeveel een deftige ziekteverzekering in Thailand kost aan premies.
De vergelijking maken met dat bedrag van €200 is zinloos en draagt niet bij aan de discussie.
Als fervente blogger zou je toch moeten weten dat het claimen van een Thaise ziekenhuisfactuur in heel wat gevallen een nachtmerrie is. Om maar te zwijgen over de vele uitsluitingen.
Wees blij dat je nog kan terugvallen op die slechte gezondheidszorg in Nederland. Ik hoop alvast dat jij er nooit gebruik zal van moeten maken.
Ik heb al vele jaren een Thaise internationale verzekering voor alleen In-patiënt ( dat is met opname)
Voor Out-patiënt ( poliklinisch) niet verzekerd.
Je hoeft niet alles te verzekeren als de kosten er van voor jou te behappen zijn.
Vorig jaar betaalde ik $5500 premie. Dit jaar $6500 premie.
Verlengingsaanbod voor volgend jaar is nu $ 10.500 ! ( leeftijd + ‘inflatie’.)
Alle jaren bij die verzekering nog nooit 1 cent geclaimd.
Wel, ik ben nu in een onafhankelijke financiële positie gekomen. Verleng niet.
Over de Thaise zorg zelf niet te klagen.
Had een huid melanoom. Direct naar Dermatoloog, Ja, een melanoom.
Meteen doorgestuurd naar chirurg, 1 uurtje in de wacht, toen melanoom verwijderd, wond gehecht.
In 3 uur uit en thuis!
10 Dagen later hechtingen verwijderd ( ‘gratis’) en uitslag lab op papier meegekregen.
Nu hetzelfde met een vriend in NL.
Eerst naar huisarts.
Afspraak maken met Dermatoloog( 7 weken later!)
Bij Dermatoloog weer een ‘kijkvisite’. Ja is een melanoom.
Weer 8 weken wachten voor chirurgische verwijdering.
Hechtingenverwijdering wel na 10 dagen door een verpleegster op poli.
Dermatoloog of chirurg nooit meer gezien.
Moet je in weekend in NL iets krijgen. In de aap gelogeerd ben je, met hopen dat je naar een weekend hulp post mag komen om door een assistent arts te worden bekeken.
In Thailand kun je 7 dagen in de week, 24 uur per dag een ziekenhuis binnengaan.
Waarom is dat niet in NL?
De brandweer werkt/doet toch ook 24/7 dienst.
De werkdagen NL medische hulp is beangstigend achtergebleven als je dat projecteert op de enorme oncontroleerbare bevolkingsaanwas.
De NL medische stand moet daar toch eens op gaan reageren/inspringen.
Maar ja, dat staat niet in het ‘Marktwerkings gebeurengedoe’ . Daar gaat het slechts over de centen.
Ik begrijp niet wat je ons nu eigenlijk wil vertellen.
Enerzijds wil je je niet meer laten verzekeren in Thailand omdat je premie nu meer dan $10000 bedraagt met dan nog het risico dat ze je claims om de meest onbenullige redenen afwijzen.
Anderzijds is je thuisland dan ook weer niet goed omdat je volgens jou veel te lang moet wachten en je geen 7/7 – 24/24 bediening hebt.
Zo zie je maar, het is altijd wel iets waarover we klagen.
Je hebt melanoom en melanoom. U doet hier alsof alleen uw melanoom bestaat. Een kennis van mij werd er aan geopereerd en toen moest de wonde gehecht worden met een stuk huid uit zijn bil. Is toen bijna 3 weken in hospitaal geweest. Nadien nog maanden immuuntherapie. En dat heeft hem in Belgie 0 euro gekost. En dat ging allemaal heel snel en vlot zonder verzekering van 10000 dollar.