Column – Massagesalons in Thailand en de kunst van nietsdoen

Thailand is het land van de boeddha’s, felgekleurde markten en… massagesalons. Ze liggen werkelijk op elke straathoek alsof ze het natuurlijke ecosysteem van de straat vormen, net als de broodjeszaken in Amsterdam en de bakkerijen in Parijs. Wat je ook doet je kunt niet door een willekeurige straat lopen zonder minstens drie keer door een dame in een knalroze T-shirt aangestaard te worden, met een blik die balanceert tussen nieuwsgierigheid en pure verveling.

Kijk, de werkelijkheid is simpel: een massage in Thailand is bijna een cultureel ritueel geworden. Niet zozeer vanwege de eeuwenoude technieken, maar eerder omdat het hele land vol staat met salons waar het personeel je lijkt te hypnotiseren met hun doordringende blikken als ze niet net op dat moment op hun telefoon bezig zijn met het scrollen door eindeloze feeds van dansende katten en smakeloze TikTok-video’s uiteraard.

Het fenomeen van de Thaise massagesalon is een ervaring op zich. Stel je dit voor: een slaperige straat in Pattaya, de lucht trillend van de hitte en daar zitten ze dan in hun perfect afgestemde polo’s, armen gekruist, ogen half gesloten. Ze zitten als standbeelden op een rij voor hun salon alsof ze poseren voor een moderne kunstinstallatie. Soms vraag je je af of ze überhaupt nog wel weten waarvoor ze daar eigenlijk zitten, behalve dan het afschrikken van verdwaalde toeristen.

En mocht je denken dat die blik van lichte verveling je alleen maar toevallig treft, dan vergis je je. Nee, dit is een nauwgezette strategie. Een verveelde blik zorgvuldig geoefend en geperfectioneerd over jaren van urenlange ervaring. Dit is geen slappe houding, dit is geduld. Wachtend op de enkeling die misschien toch per ongeluk naar binnen durft te stappen. En dan is daar dat moment van plotselinge activiteit dat instant omschakelen wanneer een potentiële klant zelfs maar een hint van interesse toont. Meteen veert er één op mobiel direct aan de kant met een perfect ingestudeerde glimlach en een licht te enthousiaste uitnodiging die je voelt tot diep in je portemonnee: “Massage, sir?”

Eerlijk is eerlijk in die zin zijn ze geniaal: er is een mysterieus spel van afwachten en toeslaan, een bijna roofdierachtige efficiëntie die je doet denken aan een katachtige die al uren niets heeft gegeten. Voor je het weet ben je al door die deur geduwd en word je overladen met oliën en geuren die je in het dagelijks leven niet eens zou herkennen. En terwijl je daar op die harde massagebank ligt vraag je je af hoe het ooit zover is gekomen. Maar dan is het al te laat: je hebt je lot geaccepteerd en kijkt naar het plafond met een mengeling van overgave en lichte spijt.

Natuurlijk is er die onuitgesproken vraag die bij iedere bezoeker wel een keer door het hoofd spookt: zijn er echt zoveel mensen die dagelijks gemasseerd moeten worden? Is dit een soort geheim genootschap dat zich alleen ’s nachts openbaart? Misschien is er een internationale vereniging voor ‘Massagesalons zonder Klanten’ die zorgt voor dagelijkse vervangbare rijen personeel die precies weten hoe ze een goed potje moeten scrollen en een verveelde blik in de praktijk moeten brengen.

De waarheid? De massagesalon in Thailand is niet alleen een plek voor een massage, het is een sociale studie. Een studie in geduld in afwachten en misschien wel in de kunst van het nietsdoen. Want hoewel ze daar misschien lijken te zitten alsof ze op hun pensioen wachten, het zijn ware meesters in hun vakgebied. Zolang ze maar hun telefoon hebben zitten ze goed.

Dus de volgende keer dat je door die straten loopt en overweegt om die verveelde blik terug te staren weet dan: je kijkt niet zomaar naar een persoon. Je kijkt naar een professional, een ware kunstenaar in de stille performance van het wachten, een volmaakt lid van het genootschap der Massagesalons van Thailand.

Over deze blogger

De Expat

De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
• Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
• Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
• Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs