Daar sta je dan, met je zorgvuldig geplande excel-sheet-mentaliteit, driftig op je horloge tikkend omdat je smoothie vijf minuten later komt dan beloofd. Een Thaise ober kijkt je aan met een glimlach die zo sereen is dat je er zelf bijna zenuwachtig van wordt. Je voelt de woede opborrelen. “Mai pen rai,” zegt hij. Wat zoveel betekent als: “Het maakt niet uit.” En dat, beste lezer, is het moment waarop jouw Calvinistische kernwaarden een frontale botsing krijgen met de Thaise zen-filosofie. Spoiler: jouw ego verliest.
“Het maakt niet uit.” Een dooddoener voor ons, Hollanders. Wij die onze dag indelen in kwartieren en woedend worden als de NS een trein vijf minuten uit de dienstregeling haalt. Wij noemen dat ‘onverschilligheid’. Wij vinden dat passief, lui en misschien zelfs asociaal. Als er hier een leraar zou zijn die na een klaslokaal vol schreeuwende tieners “Mai pen rai” zou zeggen, zou hij hoogstwaarschijnlijk ontslagen worden. Want hier moet alles onder controle zijn. Altijd. Want controle is heilig. Totdat het mislukt. En dan zitten we met een burn-out op de bank een kleurboek voor volwassenen in te kleuren.
In Thailand betekent mai pen rai iets anders. Het is geen “ach, boeien”-mentaliteit. Het is eerder een diepgeworteld besef dat het leven al chaotisch genoeg is. Waarom zou je tijd verspillen aan stress over dingen die je toch niet kunt veranderen? Als een fiets omvalt op straat, zeggen wij “kijk dan uit, sukkels”. In Thailand halen ze hun schouders op en helpen ze je opstaan. Als jouw koffiebestelling verkeerd gaat, ontplof jij met: “Dit is geen sojamelk! Dit is havermelk!” Terwijl een Thai waarschijnlijk denkt: “Melk is melk, drink en relax.”
En weet je wat? Ze hebben nog gelijk ook. Want wat verandert er door jouw paniek? Ga je er sneller van rijden? Wordt je smoothie ineens warmer? Nee. Wat je krijgt, is een verhoogde hartslag, een zure blik van het personeel en een verhaal voor op Instagram dat niemand echt interesseert. Maar dat post je natuurlijk toch, want je moet ergens je controle terugwinnen.
Misschien is mai pen rai wel de ultieme vrijheid. Een constante herinnering dat de wereld niet draait om jouw schema. Het is een uitnodiging om gewoon even te zijn. Denk daar eens over na terwijl je vloekend in de file staat. Misschien kun je er dan om lachen. Misschien niet. Maar ach, mai pen rai.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column21 november 2024Column – Mai pen rai en de kunst van loslaten in een chaotische wereld
Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Met deze uitleg van “mai pen rai” kan ik het absoluut niet eens zijn, beste Expat. Het is geen uitdrukking die ‘onverschilligheid’ of ‘maakt niet uit’ weergeeft. Wat het wel betekent staat hier:
https://www.thailandblog.nl/taal/mai-pen-rai-betekent/
Iemand die iets verkeerds doet (een beetje of veel), zegt geen “mai pen rai’ , dat doet het ‘slachtoffer’. Jij zegt ‘mai pen rai’ als de serveerster je wijnglas omstoot, iemand tegen je aan botst of te laat komt. Het laat de ander weten dat je niet boos bent over een foute handeling. Het betekent: ‘ik neem het je niet kwalijk’, ‘kan gebeuren’. Het is een emotiewoordje.
Maar goed, dit is allemaal niet zo belangrijk wat ik zeg. Vergeet het gewoon, ik heb het niet gezegd, mai pen rai.
Bedankt Tino Kuis ,graag meerdere van deze uitleggingen van de Thaise spraakcultuur kan veel misverstanden voorkomen in het dagelijks leven van de toerist en expat in Thailand.