Column – Liefde in Thailand is een sprookje met een handleiding
Voor wie op zoek is naar romantiek in Thailand, lijkt het paradijs op aarde, een zwoele lucht, zonovergoten stranden en overal vrouwen die meer dan bereid lijken om hun hart te delen. Maar pas op: niet alles wat glanst, is goud. De liefde tussen een Nederlandse man en een Thaise vrouw komt met een handleiding die geen reisgids je zult bieden. In plaats van een uitbundig vakantieliefde-verhaal, kom je in een cultuurkloof terecht waar iedere dag een nieuwe les biedt.
In Nederland weten we inmiddels dat de kroeg, het werk of de sportclub de perfecte plekken zijn om een partner te ontmoeten. En als dat niet lukt, zijn er altijd datingapps en -sites waar je je wensen en voorkeuren kunt invullen, en voilà, je eerste date is een feit. Maar hier in Thailand kom je plots een “droomvrouw” tegen die, laten we eerlijk zijn, vaak niet uit dezelfde buurt komt als jouw buurmeisje in Rotterdam. Nee, de lokale culturele verschillen zorgen ervoor dat je niet alleen aan een relatie begint, maar ook aan een expeditie in het onbekende.
Want eerlijk, probeer je maar eens voor te stellen dat jij, een nuchtere Rotterdammer, op het punt staat om een levenslange verbintenis aan te gaan met een vrouw die qua opleiding, achtergrond en hobby’s lichtjaren van je afstaat. Waar de Nederlander denkt aan gelijkwaardige interesses en normen, sta je in Thailand plots in een hele andere realiteit. Familie komt bijvoorbeeld op een onaantastbare eerste plaats, en voor alles is er een hiërarchie. Mama is en blijft nummer één, en op een tweede plaats kom jij, als je geluk hebt. Ze leeft voor familie en verwacht hetzelfde van jou. Jij met je vrijgevochten Nederlandse opvattingen kijkt daar misschien raar van op, maar dit is simpelweg een onwrikbaar gegeven.
En dan hebben we nog de subtiele culturele verschillen die je elke dag op de proef stellen. Het idee dat je partner wellicht geen idee heeft waar Nederland op de wereldkaart ligt, of dat ze Australië misschien ergens in Europa situeert, kan een bron van verwondering zijn. Gesprekken over wereldnieuws, geschiedenis of sporten buiten Muay Thai zijn vaak eenrichtingsverkeer. En verwacht geen lof over je passie voor postzegels, hobby’s liggen anders hier. Het enige gespreksonderwerp dat hier altijd aanspreekt? Eten. Liefst Thais eten, en niet die hamburger waar jij je hart aan hebt verpand.
En toch, duizenden Nederlandse mannen vallen voor de Thaise charmes. Maar vergis je niet, de mannen die hier echt slagen, weten dat aanpassing het sleutelwoord is. Ze zijn de jongemannen niet die voor het eerst met een pintje in de hand overdonderd worden door het gemak waarmee ze een date kunnen regelen, wat in Nederland een zeldzaam succesnummer is, lijkt hier een vanzelfsprekendheid. Nee, de succesvolle Nederlandse en Belgische mannen in Thailand zijn de ouderen, degenen die hun pensioen hebben opgebouwd en het leven wat rustiger aan kunnen doen. Ze zoeken geen uitbundig feestleven, maar juist dat beetje gezelschap in hun nadagen, met een dame die niet per se de jonge ster uit een bar is, maar een volwassen vrouw die voor hen wil zorgen en hun leven een beetje glans geeft.
Voor diegenen die hier niet slagen, vaak door een gebrek aan geduld of aanpassingsvermogen, eindigt het sprookje vaak in frustratie. Het is dan de “geldverslindende” Thaise partner die de schuld krijgt, terwijl er zelden naar eigen rol en verwachtingen wordt gekeken. Egoïsme, en niet culturele verschillen, blijkt de grootste valkuil te zijn. Mannen die zich vastklampen aan hun Nederlandse of Belgische gewoontes, die niet openstaan voor de nuances van het Thaise leven, kijken sneller met wrok terug op hun verloren liefde.
Voor wie zich openstelt, kan een relatie met een Thaise vrouw echter best slagen. Met een beetje flexibiliteit en de wil om het leven door haar ogen te zien, kan de liefde hier zelfs opbloeien tot een tweede jeugd. Het vraagt wat meer aanpassingsvermogen dan een date met je Nederlandse buurmeisje, maar voor wie het avontuur aandurft, kan het de moeite waard zijn. En aan die mannen die zich blindstaren op drank, feesten en vakantieliefdes, bedenk dat je dromen soms een heel ander verhaal worden zodra je landt in de realiteit. Want een sprookje is pas een sprookje als het einde gelukkig is, en daarvoor moet je soms eerst jezelf opnieuw uitvinden.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
- Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
- Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
- Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
- Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
100% waar en goed geschreven!
Quote; “Het is dan de “geldverslindende” Thaise partner die de schuld krijgt, terwijl er zelden naar eigen rol en verwachtingen wordt gekeken”
Dat klinkt voor mij alsof je maar moet accepteren dat jij als ‘rijke Falang’ jebeurs moet leegschudden? Er zijn genoeg voorbeelden op Thailandblog die op dat punt, het heft in eigen handen hielden.
Beetje naïef om maar weg te kijken qua financiële malheur (vind ik dan) …
Hoi Expat,
Ik ben het volledig eens met je posting. Je wil dat iedereen je normen en waarden respecteert, Maar vaak wordt vergeten dat je ook de normen en waarden van de tegenpartij moet respecteren
. Het eenzijdige beeld van financiële plukkerij is volledig misplaatst. Mensen moeten zich realiseren dat ze inderdaad te maken hebben met een andere cultuurFamilie komt inderdaad op de eerste plaats in Thailand en mensen moeten zich realiseren dat als ze opgenomen worden in een familie ze zich ook aan de regels van de familie moeten houden. Dat wil zeggen dat ze zorgen voor elkaar, wat het ook moge kosten. En ze moeten in Nederland en in België of waar dan ook ter wereld niet zeuren over geld wat nagelaten wordt in Thailand bij een nalatenschap.
Nou nou John,
Ik heb je reactie verschillende malen gelezen en ik ben er nog steeds niet achter of die al dan niet sarcastisch bedoeld is.
Hoe dan ook, mijn conclusie is dat je Thaise familie het dan best wel getroffen heeft met iemand als jou die zich klakkeloos en willoos naar de familieregels schikt en zonder vragen te stellen voor hen zorgt wat het ook moge kosten. Mijn felicitaties maar ik kan zoiets niet opbrengen.
Het is net jouw illusie waar die Thaise families op teren. Maar inderdaad alhoewel sarcasme hier zeldzaam is, zal het door de mazen van het net geglipt zijn.
Ik dacht steeds dat een relatie bestaat uit een wederzijds empatisch vermogen dat niet steeds van 1 kant moet komen. Zou het kunnen dat de Thais partner zich ook eens zou openstellen. Ik lees alweer dat eenzijdige: “Thaise partner die de schuld krijgt, terwijl er zelden naar eigen rol en verwachtingen wordt gekeken. Egoïsme, en niet culturele verschillen, blijkt de grootste valkuil te zijn.”. Soms verwacht de farang dat er ook over iets anders wordt gepraat dan over eten of sanoek. Een beetje flexibiliteit dus van de Thaise dame of heer om ook een
keertje (laat ons zeggen een minuutje per maand) het leven door onze ogen te bekijken. Kom je met dat voorstel bijvoorbeeld 2 minuten per maand over de brug hou er dan rekening mee dat je er dan meteen een punt zou kunnen mogen achterzetten. Of je legt er jou dan maar bij neer en wordt voor der est van je leven onderdanig, volgzaam, zelfs slaafs en je start noodgedwongen dat proces vsn vergoelijking .
“Soms verwacht de farang dat er ook over iets anders wordt gepraat dan over eten of sanoek.”
Laat dat nu de reden zijn dat ik blij ben dat ik de Thaise taal niet spreek. Als ik mijn vrouw moet geloven dan wordt er onderling enkel gepraat over eten, de tempelbezoeken en aanverwante onderwerpen. Daar bovenop komen nog de vele gesprekken waar er geroddeld wordt over anderen in de maatschappij met als onderliggende gedachte jaloezie en afgunst.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik af en toe wel eens een serieus gesprek mis. Ik heb geen contact met andere Farang. De enige gesprekspartner is mijn vrouw en de gesprekken zijn dan nog in gebrekkig Engels. Maar goed, ik vrees dat een goed gesprek met een Farang ook een zeldzaamheid is in onze egoïstische maatschappij. Hopelijk begin ik binnen afzienbare tijd niet met mezelf te praten 😉
Inmiddels ben ik alweer 15 jaar gelukkig getrouwd. Het eerste wat ik geleerd heb om mijn Hollandse principes overboord te zetten.
Ik heb altijd geld gegeven naar draagkracht. De condo staat op mijn naam evenals mijn bankrekening.
Voor mijn zorgzame lieve vrouw heb ik een testament gemaakt waardoor ze later onbekommerd kan leven.
We hebben het goed en gezellig met elkaar en iedere dag is het genieten met een vredig dankbaar gevoel.
Ik snap niet waarom jij je principes moet overboord gooien.
Elke cultuur heeft zijn eigenheid. Ik heb mijn cultuur, mijn Thaise dame heeft de hare. Ik heb haar altijd gezegd dat ik, na mijn huwelijk met haar, altijd mezelf zal blijven.
Met wederzijds respect kom je veel verder dan dat je jezelf verplicht om een masker op te zetten en je eigen pricipes te verloochenen. Dit houd je niet vol.
Mijn Thaise echtgenote heeft 11 jaar in België gewoond en gewerkt. Na mijn pensioen zijn we definitief naar Thailand getrokken om hier een nieuw leven te beginnen.
Na 7 jaar Thailand hebben we het wel gezien. Mijn vrouw zegt me regelmatig dat de verhuis terug naar haar roots haar grootste fout ooit is. Ze heeft echt heimwee naar ons Belgenlandje.
Dus al dat gekakel en de opgesmukte verhaaltjes over de Thaise cultuur en de verplichte aanpassing van de Farang zijn schromelijk overdreven.
Dag Andre,
Ben blij om je reactie te lezen, daar zit veel waarheid in!
Ik ben ondertussen 15 jaar samen met mijn Thaise dame en wonen nog steeds in Belgie.
Volgend jaar kan ik eindelijk op pensioen. Ik heb ook als eens gepeild naar de verdere plannen na mijn pensioen. Laat het nu net mijn vrouw zijn die helemaal geen zin meer heeft om ooit nog terug te keren naar haar land en familie.
Ze zegt me dat ze de Thaise mentaliteit, de bemoeienissen van haar familie, de jaloezie en afgunst liever niet meer wil. Om de 2 jaar een paar weekjes op vakantie is meer dan genoeg zegt ze. Ze is dan steeds blij om weer thuis te zijn.
Wat ik hieruit opmaak is dat een Thaise dame zich perfect kan aanpassen aan de Europese mentaliteit en dus niet omgekeerd.
Laten zich zelf ook maar aanpassen en niet dat het van één kant moet komen dat zie je ook al te vaak.
Een relatie werkt alleen dat van bijde kanten moet komen en ook van weerszijden zich moet aanpassen en geen misbruik van gemaakt wordt.
Deze incidenten hoor je maar al te vaak met goede bedoelingen.
Een relatie betekent altijd aanpassen. Ook met een westerse partner zul je moeten compromissen. Het is geen rekensom natuurlijk waarbij men allebei 50 procent aanpast maar verschilt naar gelang de situatie. Als farang heb je meestal de grootste financiele mogelijkheden. De thai heeft het verzorgende en de sociale relaties tenminste als je in Thailand gaat wonen. In het westen was dat vroeger ook zo. Traditionele rolvberdeling was toen veelal man die werkte en het salaris daarvoor ontving en vrouw die thuis de boel regelde en voor de kinderen zorgde. Dit was natuurlijk ook een relatie die afhing van compromissen. Niets is helemaal zwart of wit als we naar realties kijken. Dat je niet je hele vermogen deelt begrijp ik. Maar dat je het voor je partener ook leuk wilt maken is denk ik iets wat normaal is, niet alleen wanneer je samen bent maar ook voor de toekomst als jij overleden bent. Waarden en normen zijn geen wetten maar kunnen afhangen van de persoon waarmee je samen bent. Geloof, cultuur, famile relatie zijn daar belangrijke factoren in. Je leidraad in een relatie is altijd liefde, gezond verstand en empathie. Er is geen ideaal model. Elke relatie is immers verschillend. Doe wat je denkt dat goed is en aanvaard de consequenties. Zo werkt het in ieder geval voor mij. Succes en geluk voor jullie allemaal. Carpe Diem.
Beste leden, beste Thailandbloggers,
Ik heb het verhaal meerdere malen gelezen en herlezen. Binnen dit en één (1) maand verhuizen wij (mijn vriendin en ikzelve) naar Thailand, ergens niet zo ver van Den Chai en Uttradit.
Door de weers perikelen van nu een maand geleden, gaan we eerst bij de zus van m’n vriendin wonen om dan achteraf samen met de 2 zonen van de zus en hun vriendinnen onder één nieuw dak te gaan leven. Het water in het ouderlijk huis had een hoogte van 2,10 meter. Dus eens het weder terug warmer wordt zullen de schimmels welig tieren.
Gezond is wat anders, m’n vriendin en haar zus en haar broer hadden bij overlijden van de ouders +/- 3 hectare bouwgrond gekregen. Daar ik, de Farang, meekom en met hen gaat wonen hebben ze bij de notaris geweest om een contract op te maken dat niemand mij het huis kan uitzetten, meer de zonen en hun vriendin of vrouw zijn verplicht voor mij, de Farang, te zorgen tot m’n laatste adem zucht.
Dat ik dan ook een duit in het zakje doe, is voor mij volledig normaal, elk familielid weet hoeveel hun zus heeft als pensioen (43 jaar gewerkt in België) en ik heb eveneens een volwaardig pensioen. Zij hebben er al over gesproken dat wij 60% van ons pensioen op de familie rekening zullen storten en de overige 40% is voor onze lusten, wij spelen namelijk beiden golf en de Farang heeft naast golf ook een ganse resem aan modeltreinen. De ganse familie hoopt dat ik een mooie treinbaan zou maken waar de buren en andere mensen van het dorp kunnen komen kijken. Natuurlijk heb ik ermee ingestemd.
Wij hebben gewerkt voor ons pensioen en ze gunnen ons een plezant laatste levens etappe. Ik mag de Belgische gewoonten ginds in de familie eveneens doen, zij kunnen hun cultuur en levensgewoonten ook verder zetten net zoals wij.
Ik zie dat vele buitenlanders enkel en alleen met hun penis denken en leven, dat hoort erbij maar mijne heren dat is niet het belangrijkste …. . Het leven is net wat anders… .
60% op de familierekening !?!? Ze zullen u inderdaad graag zien . Mij lijkt het een beetje veel naief.
Ja, daar ik ook met m’n verstand niet bij. Je werkt toch niet je hele leven om daarna het leeuwendeel weg te geven aan familie? Ze zullen inderdaad verguld zijn met de komst van André……..
Dat is omdat de beste man een andere kijk heeft op het leven in Thailand dat naar zijn idee bij velen wordt ingegeven door het denken met hun penis. Hij zelf doet dat niet. Hij denkt vanuit fantasievolle naïviteit. Geeft niet, moet iedereen zelf weten, maar getuigt niet van realiteitszin. Waarbij ik me afvraag hoe zijn vriendin in heel het verhaal staat? Zij heeft immers ook een compleet arbeidsverleden van 43 jaar in BE. Hoezo staat zij dan 60% af aan haar familie? Verder vraag ik me af of de man wel snapt dat een contract bij een ‘notaris’ (Thailand kent niet het systeem van notariaten) geen waarde heeft als er geen onderpanden aanwezig zijn. Het gaat om een intentie die de familie heeft uitgesproken. Zij ontvangen 60% van hun pensioenen, hij krijgt een garantie op levenslange bewoning en verzorging. Maar wat als de familie besluit de grond te verkopen, als de 2 zonen naar elders verhuizen, als hun relaties met huidige vriendinnen spaak loopt, als in 2024 niemand meer weet heeft van dat ‘contract’? En snapt die man wel dat een ongehuwde geen claims kan leggen jegens een niet-bestaande ‘schoonfamilie’? Want ‘de familie van zijn vriendin’ kent geen wettelijke basis. Mijn conclusie: er is hem veel op de mouw gespeld!
“Het leven is net wat anders… .”
Hopelijk moet je daar ook niet achter komen en dat je idee dan toch niet lijkt wat je ervan voorstelde.
“…niemand mij het huis kan uitzetten”
Dat zou ik maar niet te snel roepen. Als ze je er willen uitpesten gaat het snel. En ga je die beslissing misschien zelf nemen.
Maar mogelijk valt het mee en gaan ze het gouden kalf ook niet slachten.
Maar wat mij betreft doet ieder wat hem het beste lijkt en wenst je alle succes daar en ook met je hobby
Wel, wat ik zo opmaak uit verschillende reactie is dat een Thaise partner een tijdje het leven in NL/BE laten ervaren van positieve invloed kan zijn in de relatie.
De Thaise partner moet er natuurlijk ‘even’ doorheen wat betreft het klimaat, niet alle dagen thais eten, het missen van de thaise familie bemoeienis, het roddelen, afgunst, jaloezie, zoals Wim beschrijft.
Als Thaise partner niet meer permanent in Thailand wil leven geeft dat rust in de mixed relatie tent. 🙂
Proficiat, Wim.
Mijn vrouw heeft al een heel wat jaren ook de Belgische nationaliteit wat het reizen tussen de 2 landen eenvoudig maakt.
Maar zij is ook graag in Belgie en eet ook gewoon Thais in Belgie, net als ik Europees eet in Thailand. Het een sluit het ander niet uit. Ze kan beide klaarmaken.
Ze ziet wel het meeste op tegen de wintermaanden en daarom ook de beslissing gemaakt om de koude Belgische maanden in Thailand door te brengen en van zodra de temperaturen stijgen, pakweg mei zijn we terug in Belgie. Rond oktober/november dan weer richting Thailand.
Roddelen, afgunst, jaloezie…. ik verbaas me steeds dat men vindt dat dit enkel iets is wat in Thailand gebeurt en dan ook enkel door de Thai daar. Ik zal dat niet ontkennen, maar ik hoor, zie en lees anders dat vele niet Thai er anders ook wat van kennen en daarvoor moeten ze dan niet in Thailand zijn… 😉
De Belgische nationaliteit geniet inderdaad te verkiezen maar een kaart van duurzaam verblijf volstaat om eenvoudig te kunnen reizen tussen de 2 landen.
Het gaat hier natuurlijk specifiek over mijn vrouw die de Belgische nationaliteit heeft ipv duurzaam verblijf