Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Schoolkinderen in de houding voor het volkslied
Het Thaise onderwijs: een systeem waar ambitieus ogende hervormingen en stugge tradities met elkaar botsen, waar kwaliteit vaak slechts een voetnoot is in de grote beleidsplannen. Terwijl studenten wereldwijd worden opgeleid om kritisch na te denken, creatief te zijn en samen te werken, lijken veel Thaise scholen vast te houden aan methodes die doen denken aan de jaren vijftig. Klaslokalen waar memoriseren het hoogst haalbare doel is, docenten die eerder drill-instructeurs dan inspirerende mentoren zijn en een curriculum dat heilig lijkt te zijn verklaard. Want, waarom iets aanpassen dat in de vorige eeuw nog werkte?
In Thailand draait het onderwijs nog vaak om discipline en gehoorzaamheid en wordt het stimuleren van eigen gedachten en creativiteit niet echt gewaardeerd. Als je als student het lef hebt om vragen te stellen of de leraar te bekritiseren, dan kom je al snel over als een onruststoker, iemand die de harmonie verstoort. Hierdoor ontstaan klassen vol knikkende hoofden, maar weinig actieve geesten. Studenten leren om netjes in de rij te staan, maar niet om kritisch na te denken of hun eigen mening te vormen.
Dan is er nog het probleem van de leraren. Het lerarentekort is schrijnend, vaak wordt het vak gezien als een carrière-optie voor mensen die het ergens anders niet hebben gered. Docenten verdienen weinig en werken onder moeilijke omstandigheden, waardoor talentvolle onderwijzers zelden worden aangetrokken. De weinige leraren die wel gepassioneerd zijn, moeten het opboksen tegen een bureaucratisch systeem waarin hun creativiteit en passie vaak worden platgeslagen.
En dan de leerstof. Het curriculum wordt voornamelijk bepaald door het ministerie en is opgebouwd rondom droge feiten en eindeloze repetitie. Onderwerpen als geschiedenis worden vaak gepresenteerd als heilige waarheden, zonder ruimte voor alternatieve interpretaties of kritische discussie. Wetenschap en techniek? Natuurlijk, maar dan zonder al te veel praktische toepassingen of experimenten. Alles blijft oppervlakkig, gericht op examens en testresultaten, zonder de studenten echt iets bij te brengen waar ze in het dagelijks leven iets aan hebben.
Terwijl Thaise studenten wereldwijd bekend staan om hun beleefdheid en vriendelijkheid, blijven ze in hun latere leven vaak achter op internationale collega’s als het gaat om analytisch vermogen en probleemoplossende vaardigheden. Dit alles leidt tot een situatie waarin goed opgeleide Thaise professionals een uitzondering zijn en waar de maatschappij uiteindelijk de prijs betaalt.
En ironisch genoeg is het onderwijs een van de weinige sectoren waar hervormingen regelmatig worden beloofd, maar waar de uitkomst vaak een variatie op het oude liedje blijkt te zijn. Misschien is het tijd voor Thailand om niet alleen te kijken naar testresultaten en discipline, maar om echte kwaliteit na te streven: een onderwijs waarin studenten worden aangemoedigd om te denken, te creëren en te groeien.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Column15 november 2024Column – De illusie van vrijheid op de Full Moon Party in Thailand
Column14 november 2024Column – De valstrikken van het paradijselijke Thailand
Column13 november 2024Column – In Thailand mag je alles zijn maar niet te ver buiten de lijntjes kleuren
Een aantal jaar geleden ben ik zelf werkzaam geweest als leraar Engels op en Thaise middelbare school in de Isaan.
Papierwinkel en secundaire arbeidsvoorwaarden (zoals airco in het lokaal) werden keurig geregeld door de directeur van de school zelf. Iemand met een visie, vooruitstrevend en die zelf kritisch durft na te denken.
De man had het beste voor mijn zijn leerlingen, echter liep zowel hij als ik, vast in het Thaise systeem.
Het gros van de kinderen kan inderdaad goed ja-knikken tijdens de lesuren, maar buiten die uren komt de ware aard naar boven. Verslaafd aan de smartphone en andere zaken die op jonge leeftijd nog helemaal niet in beeld horen te zijn, weinig motivatie van het thuisfront en uiteindelijk wacht een baantje op de boerderij, de autogarage of de plaatselijke shopping mall / Global House.
Of er wordt gekozen voor een sociaal laag gekwalificeerde baan in de grote steden.
En de leerlingen die wel serieus vooruit willen, wat slimmer zijn dan de mede leerlingen en zelf durven na te denken? Die worden genegeerd door de meeste leraren, niet begrepen, of gepest door klasgenoten.
Eindstand: Geen waardering of begrip voor de inzet, niet vanuit school en vaak ook niet vanuit thuis, waardoor op lange termijn een leven vol depressie of gebrek aan zelfvertrouwen op de loer ligt.