Column – De Thaise touwtrekwedstrijd: Democratie aan het elastiekje
Ah, Thailand, het land van glimlachende gezichten, paradijselijke stranden en een politieke cultuur die voelt als een soapserie geschreven door een dronken scenarioschrijver met een zwak voor plotwendingen. Democratie? Natuurlijk, we hebben het geprobeerd. Maar zoals met een Thais straatkraampje, krijg je nooit precies wat op het menu stond.
Neem de laatste verkiezingen, een spektakel dat voelde als een loterij met maar één prijs: je betaalt toch altijd meer dan je verwacht. De nieuwe generatie dromers stemde massaal op progressieve partijen die beloven corruptie, de nek om te draaien, de macht van de militairen in te perken, ongelijkheid te bestrijden en – Boeddha verhoede – fatsoenlijke arbeidsomstandigheden te introduceren. Maar de oude garde? Die speelt de democratie als een spelletje Muay Thai: geen regels, alleen ellebogenwerk.
Want wat gebeurde er na die grote overwinning van de hervormingsgezinde partij? Precies, het machtige establishment greep in. Progressieve idealen werden weggemasseerd als knopen in een slechte rug. “Democratie is een proces,” zeggen ze. Een proces dat vooral inhoudt dat je herhaaldelijk tegen een muur aanloopt.
Het leger, dat zichzelf ziet als de grote beschermheer van orde en traditie, blijft stevig aan de touwtjes trekken. Dat het volk voor verandering heeft gestemd? Dat is hooguit een suggestie, een vriendelijke hint die je met een Thaise glimlach naast je neerlegt. Ze zeggen dat de premier gekozen wordt door een parlement, maar wat ze niet zeggen is dat de helft van dat parlement bestaat uit generaals met meer medailles dan hersencellen. Democratie in Thailand is als karaoke: iedereen mag meedoen, maar de microfoon blijft in handen van dezelfde slechte zanger.
Toch is er iets bijna bewonderenswaardig aan de onwrikbare vasthoudendheid van de gevestigde orde. Ze spelen politiek als een olympische sport. Elke zet is berekend, elke alliantie wordt gesmeed met de soepelheid van een voetmassage. Alleen voelt de democratie voor de gewone Thai als een massage waar vooral de knieën van profiteren. Geen verlichting, maar druk.
De absurditeit reikt verder dan alleen machtsmisbruik. Kijk bijvoorbeeld naar de snelheid waarmee protesten worden neergeslagen. Studenten die vragen om hervormingen worden behandeld alsof ze een staatsgreep plannen. Ironisch, want staatsgrepen zijn hier de nationale sport. Het enige verschil? Als het leger het doet, krijg je tenminste een vrije dag.
Ondertussen blijven de gewone mensen ploeteren. Rijstboeren, straatverkopers, fabrieksarbeiders: zij betalen de prijs voor een systeem dat ontworpen lijkt om zichzelf in stand te houden. En wij? Wij kijken toe, klagen misschien een beetje, maar gaan toch gewoon op vakantie naar Koh Samui. Want wat is er nu mooier dan zon, zee en een land waar je politieke chaos kunt zien zonder er zelf last van te hebben?
Dus hier zitten we, met een democratie die voelt als een elastiekje. Het rekt, het spant, het breekt bijna, maar nooit helemaal. Toch blijft er hoop. Want Thailand mag dan een land van touwtrekken en zandkastelen zijn, het volk blijft bouwen. Aan dromen, aan ideeën, aan een betere toekomst. Misschien, heel misschien, komt die democratische zonsopgang ooit. Tot die tijd? Genieten we van de chaos. Want eerlijk, het blijft fascinerend theater.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column5 januari 2025Column — Thaise logica: Ik leen geld bij jou, zodat jij weer van mij kunt lenen
Column3 januari 2025Column – Thaise liefde is… een huis laten bouwen voor haar van jouw geld
Column1 januari 2025Column – Over goede voornemens en ander zelfbedrog
Column30 december 2024Column – Wil je een koekje of een Cobra 6 bij de thee?
Die karaoke vergelijking is perfect!
Er zit veel sarcasme in de beschrijving van de gebeurtenissen naar aanleiding van mei 2023. Dat is jammer. Het maakt de tekst ongenuanceerd en heeft dan minder bereikt. Wat ironie is beter. Dat beklijft meer. Want om nou te zeggen dat in mei 2023 een “nieuwe generatie dromers” naar de stembus trok, is principieel onjuist. Van de 500 parlementszetels behaalde de MFP er 171. Om een derde van de bevolking te kunnen aanspreken heb je meer dan dromen nodig. Dat de winst niet is verzilverd, komt niet enkel door het ‘machtige establisment’. De leiders van de MFP hebben de winst ook uit hun handen laten glippen. Om wat meer te weten over hoe de vlag erbij wappert, lees: https://www.hrw.org/world-report/2024/country-chapters/thailand
Een tweede opmerking die ik maken is dat de redenering: “…….en – Boeddha verhoede – fatsoenlijke arbeidsomstandigheden te introduceren”, niet deugt. Waarom zou een intentie als deze niet deugen?
Generaals, Politici, rijke zakenlieden, velen met onverklaarbare rijkdom.
Rijkdom waar een klein beetje van gebruikt/geinvesteerd wordt om samen aan de macht te blijven.
Als dat lukt is de uitkomst nog meer rijkdom.
Het zijn natuurlijk allemaal ultra-Royalisten.
Je achter Thai Royalty verbergen is altijd een veilige move.
En als er onverhoeds problemen op de weg komen, nou, dan haal je onder valse vlag gewoon
section 112-Majesteitsschennis van stal.
Het begint minder te werken, maar vaak nog voldoende om jouw problemen uit de weg te ruimen, en aandacht van je af te leiden.
Rechters hebben het er maar druk mee. Voor hen zijn het hoofdpijn dossiers.
En Thai hebben gauw hoofdpijn als er nagedacht moet worden over iets ‘moeilijks’.
Nu zijn er zelfs ultra royalists die een Korean influencer van majesteitsschennis beschuldigen.
Dat zij, anno bijna 2025, zichzelf global wise gezien belachelijk maken, dringt niet eens tot ze door.
Zo naar binnengekeerd/insular in beleven zijn deze personen, vaak met veel macht ( lees:geld)…
Machtsmisbruik in Thailand is bruut, onmenselijk en vaak dodelijk.
Machtsmisbruik begint al met ‘wegkijkende wetten’ voor de rijken, en zeer strict full force toegepaste wetten voor de niet rijken.
Voorbeelden ten over.
Het spijt me, maar ik zie al een tijdje geen elastiekje meer.