Column – De strijd om de blote borsten in Thailand: zonde bij daglicht maar heilig in het duister
Thailand. Het land van de glimlach, tempels en een diepe, respectvolle schaamte voor een blote borst. Een paradijs waar een topless vrouw op het strand de grootste nationale crisis veroorzaakt sinds, nou ja, sinds gisteren. Want niets, maar dan ook niets, gaat deze wereld schokker dan een paar vrije borsten in het openbaar. De politie krijgt het meteen druk: belletjes rinkelen, telefoons worden roodgloeiend en er moet uiteraard een waarschuwing op sociale media de wereld in “Farang zonder top op het strand gespot!” Alsof het wereldnieuws is. Alsof er een apocalyptisch teken aan de hemel hangt.
En dan, terwijl de laatste zonnestralen over die verdoemde schouders glijden, vragen we ons af waar al deze verontwaardiging vandaan komt. Misschien is het dezelfde verontwaardiging die ‘s avonds verdampt zodra dezelfde verontwaardigde blikken zich verzamelen in de schemerige steegjes van de uitgaansbuurten. Want zie je, in het magische neonlicht van de nacht, is er een totaal andere, geruststellende norm. Daar, op een paar meter afstand van de boeddhistische tempel, die herinnert aan rust, kuisheid en sereniteit, staan de dochters, nichtjes en buurmeisjes van dezelfde keurige heren in glitterbikini’s te draaien rond een metalen paal. Of zonder bikini, wat maakt het uit? Het enige wat blinkt, is de baht die met een overtuigende grijns op de bar wordt gelegd.
Maar natuurlijk, bloot is een cultureel fenomeen, nietwaar? Het draait om de plek, de context, de omstandigheden. Want zoals iedereen weet: borsten in de zon? Ongepast. Borsten in het donker, met een beat op de achtergrond en een schimmige blik van meneer de geile toerist? Helemaal goedgekeurd. Een topless farang vrouw bij het water schendt elke morele grens, maar een dochter in een kroeg met niet meer dan een nummer om haar middel? Tja, dat is werk, toch? Dat is traditie. Dat is… acceptabel. Een vorm van respect zelfs, want als zij niet op het podium staat, waar moet meneer de hijgerige toerist dan zijn avonden slijten?
Dus, laten we even stilstaan bij deze meesterlijke balans, deze nauwkeurig georkestreerde hypocrisie. Waar bloot niet bloot is, zolang niemand het ziet. Waar kuisheid een jasje is dat men bij zonsopgang weer aantrekt, en schijnheiligheid glanst in elke glimlach. Het is een land waar bloot enkel een probleem is als de zon erop schijnt en waar moraliteit stopt bij de drempel van de bar.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Voor geld danst de beer. In Thailand zeer toepasselijk.
In de jaren 80-begin 90 was er heel veel topless ,ook bij thaise vrouwen op de Phuketse stranden…
Misschien, heel misschien, hangt het samen met waar het bloot zichtbaar is. Op het strand in Thailand is dat al een no-go, omdat er ook kinderen rondlopen. Of je dat preuts of ouderwets vindt, maakt eigenlijk niets uit. In een Go-Go Bar ligt het echter anders; dat is nu eenmaal volwassen entertainment. Daar zou het juist vreemd zijn als er geen bloot te zien was. Dat is geen hypocrisie, maar simpelweg gepast gedrag voor de juiste plaats.
Je gaat toch ook niet met je partner in een bed in een winkelcentrum vrijen, alleen omdat er toevallig een bed staat? Zoiets doe je thuis of in een hotelkamer. Is dat dan ook hypocriet?
Ik vind het net zo storend om in Hua Hin (vooral) vrouwen te zien rondlopen met slechts een shirt over hun bikini. Is dat echt nodig? Zoiets kan prima op het strand of bij het zwembad, maar hoort niet in een winkelcentrum.
Er worden tegenwoordig al zo weinig eisen gesteld. Wij mannen kunnen overal in korte broek en sandalen rondlopen, wat pakweg vijftig jaar geleden ondenkbaar zou zijn geweest, maar nu geaccepteerd is. Laten we de weinige waarden die nog over zijn in ere houden. Als ik bloot wil zien, kan ik altijd naar een nachtclub. Gelukkig hoeft dat niet, want daar geniet ik thuis nog steeds van.
In de oude Thaise cultuur, ook aan het koninklijke Hof, waren vrouwen topless.
Door de instroom/invloed van buitenlanders afgelopen eeuwen gingen ook thaise vrouwen aan de borstbedekking.
Zie het als een soort omgekeerd ‘integreren’. 🙂 Denk dat het statusdenken was(?)
Elke Thai weet over misbruik, modern slavernij, van vrouwen meisjes en jongens.
Vaak met op z’n minst instemming van ouders.
Soms organisaties zelfs geleidt door schoolleerkrachten en politiefunctionarissen.
Vaak een verdienmodel voor politie.
Oppakken meisjes, hup, in de laadbak van de Van, naar politiebureau, boete betalen en weer de straat op.
Thaise kranten schrijven openlijk over dit alles.
In Pattaya, Meisjes in vitrines, met een nummertje op slip of arm( als er geen slipruimte is), te huur voor 1 uurtje of een nacht.
Maar we zijn in Thailand, dus moet er naar de buitenwereld voor de harmonie balans gezocht worden.
Dat kan, met georkestreerde hypocrisie.
De moeder van mijn Thaise echtgenote die in 1928 geboren was – ongeveer 100 Km ten Oosten van Bangkok – herinnerde zich dat er in haar dorp nog vrouwen topless rondliepen toen ze een klein meisje was.
Zelf heb ik nog topless vrouwen gezien tijdens mijn eerste bezoek aan Bali in 1970 doch dat waren toen alleen oudere vrouwen.
Ik kan mij ook eens een klein dorpje herinneren waar ik een oude vrouw topless over straat zag lopen.
Misschien verward? Geen idee, heb het slechts eenmaal gezien in al die jaren.
Dat is een waar woord. Het is de context die het hem doet. Ik verbaas me er weleens over dat veel toeristen en dagjesmensen in drommen over de Amsterdamse Wallen flaneren omdat ze de vrouwen bikini (met bovenstuk) achter de ramen een pikante vertoning vinden. Ze komen alleen om te kijken. Maar ga op een zonnige dag naar een strand. Dan zie je daar veel meer vrouwen in bikini, waaronder best veel aantrekkelijke. Er wordt weleens wat naar sommige jonge vrouwen gegluurd, maar niemand vindt het met zo pikant als de Wallen.