Ach, de Shinawatra’s. Als de Thaise politiek een soapserie was, dan waren zij de familie die zelfs de writers’ room van Dynasty zou laten blozen van jaloezie. Thaksin, de patriarch van de machtige clan, is de vleesgeworden paradox.
Ooit een held van de armen, eens een globetrotter met een landverbod die meer tijd doorbracht in Dubai dan in de modderige velden die hij zegt te vertegenwoordigen. Zijn dochter Paetongtarn, de kroonprinses van de politieke dynastie, is op haar beurt het perfecte voorbeeld van hoe je erfelijkheid kunt verwarren met bekwaamheid.
De Pheu Thai Party is hun vehikel. Of, beter gezegd, hun familiebedrijf met een politiek sausje. Ze verkopen het als een democratisch project, maar het rook vooral naar een slecht verhulde poging om papa weer veilig thuis te krijgen. Want laten we eerlijk zijn, de terugkeer van Thaksin naar Thailand, is niet omdat hij heimwee had naar mango’s en Songkran-feesten. Nee, het is omdat hij wilde ontsnappen aan die vervelende gevangenisstraf die als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd hangt. Een miljardair in de gevangenis, dat past niet in het script. Maar ook daar had de derderangs scriptschrijver aan gedacht, er werd een toneelstukje opgevoerd compleet met nekbrace om iedereen, maar te overtuigen hoe ziek Thaksin was en een zieke oude man stop je niet in een donkere cel, dus werd het een luxe verblijf in het ziekenhuis. Alwaar een wonder geschiede een spontane genezing en gratie op de koop toe. Het zal wel te danken zijn aan de amuletten die boven zijn ziekenhuisbed hingen.
Dochterlief Paetongtarn werd eerder al gepresenteerd als de frisse wind. Een nieuwe generatie, zo beweren ze, alsof dat automatisch een upgrade betekent. Maar hoe fris is een wind die continu door dezelfde familievilla waait? Ze krijgt haar mandaat niet door een briljant politiek programma, maar door haar achternaam. Achternaampolitiek, het is net als fastfood: het vult even, maar laat je daarna met een vieze nasmaak achter.
En dan de Pheu Thai Party zelf. Het is een meesterwerk van pragmatische hypocrisie. Verkiezingsbeloften als confetti, wegwerpbaar en kleurrijk, maar nooit bedoeld om op te ruimen. Voor het volk, zeggen ze. Maar welk volk? Dat van de straatmarkten of dat van de chique clubs waar politici hun deals sluiten met een glas champagne in de hand? Misschien beide, zolang ze maar stemmen blijven kopen en verkopen alsof het loterijtickets zijn.
Het blijft fascinerend hoe de Shinawatra’s zichzelf steeds opnieuw weten te verkopen. Ze zijn als een oude boyband die maar blijft touren, zelfs als hun grootste hits al jaren niet meer op de radio te horen zijn. Maar het publiek blijft komen, want de alternatieven zijn nog erger. In een politieke arena vol oude generaals, corrupte zakenmannen en gladde technocraten, is een vleugje dynastieke drama bijna charmant.
En zo draait de Thaise democratische draaimolen verder, met de familie Shinawatra als vaste attractie. Het is een show waar iedereen van geniet, maar niemand serieus neemt. Of misschien is dat precies het probleem: dat we lachen terwijl het land huilt. Want ja, het is een klucht, maar het is ook hun realiteit. En het enige wat wij kunnen doen, is popcorn eten en hopen dat de volgende aflevering minder voorspelbaar is. Al weten we allemaal dat altijd, vroeg of laat ergens weer een Shinawatra opduikt, waarschijnlijk met een grotere knipoog dan ooit.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column28 december 2024Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog
Column27 december 2024Column – De stroopwafel droom van naïeve Nederlanders
Column25 december 2024Column – Het land waar niemand faalt, niemand bekritiseert en iedereen glimlacht
Column23 december 2024Column – Kerst in Thailand: Boeddha op een slee
Maar zo werkt de macht daar toch? Tot iemand het omdraait zoals enkele legerheren hebben gedaan waarna de familie op de vlucht moest na een strafzaak. Maar Thailand vergeeft en vergeet vaak en snel; er zijn eerder al coupplegers naar een buitenland verbannen en daarna weer vrolijk binnengehaald.
Deze familie lijdt aan grootheidswaanzin. ‘Zonder ons gaat Thailand kapot.’ Begin deze eeuw zag ik verkiezingsposters met Thaksin in hermelijnen mantel! Dat is toch alleen voor koningen weggelegd? Maar er werd toen al gefluisterd dat Thaksin een Porsche geleverd heeft aan iemand in Duitsland en dat zal wel betaald zijn met hermelijn… Die armzalige Poetin moet het doen met twee bruine beren en wat mandarijn-eenden…
Net heeft het Constitutioneel Hof de familie buiten vervolging gesteld dus er heerst weer even rust. Tot het volk genoeg heeft van dat partijkleurtje ondanks de 10.000 baht fooi die zo’n beetje iedereen krijgt. Men komt daarna boos op straat en dan zien heren in uniform weer hun kans schoon. En dan begint de kermis opnieuw. Tja, dit is Thailand…
Het is te hopen Erik dat je geen gelijk gaat krijgen, weer een militaire junta daar zit niemand op te wachten, de laatste heeft aardig wat geld en stilstand gekost.
Nou GeertP,
Ik denk dat de neo-feodale elites – dat zijn de (ultra) royalisten binnen de adellijke, militaire en zakelijke elites – helemaal geen bezwaar hebben tegen de zoveelste coup en grondwet met nog meer macht voor …..
Dat daarmee internationaal gezien een modderfiguur wordt geslagen is van later zorg.
Ondertussen zijn de sycofanten druk bezig om de Shinawats het leven zuur te maken met allerlei aanklachten in de hoop dat enkele daarvan tot veroordeling leiden en zij het veld moeten ruimen.
Op 22 november heeft het Constitutional Court 6 van hun aanklachten verworpen. De powers-that-be vinden kennelijk dat Thaksin tot nu toe braaf genoeg is geweest/hun belangen niet heeft geschaad.
Moderator: ik heb er …. van gemaakt.
Wel goed geschreven en ik ben het er grotendeels mee eens, behalve dan dit citaat:
” En dan de Pheu Thai Party zelf. Het is een meesterwerk van pragmatische hypocrisie. Verkiezingsbeloften als confetti, wegwerpbaar en kleurrijk, maar nooit bedoeld om op te ruimen. Voor het volk, zeggen ze. Maar welk volk? Dat van de straatmarkten of dat van de chique clubs waar politici hun deals sluiten met een glas champagne in de hand? Misschien beide, zolang ze maar stemmen blijven kopen en verkopen alsof het loterijtickets zijn.”
Dat kopen van stemmen is ook weer zo’n dwaze en onjuiste stereotypering van de Thaise politiek. Lees dit al wat oude artikel in de Bangkok Post door mijn geliefde Pasuk en Baker.
https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/383418/vote-buying-claims-nothing-but-dangerous-nonsense
Ergens in 2005 werd ik gebeld door mijn echtgenote. Ze nodigde me uit te komen eten in een restaurant. Daar trof ik een groepje vrolijke dames aan. Ik vroeg wat er te vieren was. Ze zeiden dat ze op een verkiezingsbijeenkomst van de Democratische Partij waren geweest en allemaal 1000 baht hadden gekregen. “Gaan jullie daar ook op stemmen?” vroeg ik. “Natuurlijk niet!” riepen ze in koor. “We stemmen op Thaksin!”
Beste Tino, je spreekt jezelf tegen. Eerst schrijf je dat stemmen kopen een dwaze en onjuiste stereotypering is. En een stukje verder schrijf je dat er geld gegeven wordt bij een verkiezingsbijeenkomst. Dat is toch stemmen kopen of niet soms? Dat de ontvangers vervolgens op een andere partij gaan stemmen is natuurlijk hun keuze, maar er wordt dus wel met geld geschoven.
Een terechte opmerking, Peter. Ik citeer hier een passage uit het hierboven door mij genoemde artikel uit de Bangkok Post:
“Vote-buying has not disappeared. At election time, some candidates still hand out money for fear of being judged “small-hearted” or “ungenerous” if they don’t. But the point is, this money is no longer determining the election result.”
Uit onderzoek onder kiezers blijkt dat zij niet stemmen vanwege het ontvangen geld tijdens campagnes. De partijen die veel geld uitgeven tijdens campagnes behalen vaak een slecht resultaat tijdens de verkiezingen. De Move Forward Partij kreeg bij de laatste verkiezingen de meeste stemmen en zetels maar geeft nooit geld uit tijdens de campagnes.
Vóór 1996 was dit wel anders. Overtuigd?
Nou, de enige conclusie die ik kan trekken is dat jouw opmerking over het stemmen kopen feitelijk onjuist is. Het gebeurt nog steeds, alleen heeft het weinig effect, maar dat is een andere discussie.
Peter (redactie), het gebeurt nog steeds, zeg je. Nou dan!
Ik kreeg de kandidaten ook aan de deur, opgedoft in dure jurken en glimmende pakken. Mijn vrouw zag ze komen en zei ‘ik ben niet thuis, ga jij maar…’ Mijn vaste kreet is dan ‘Mia pai talaat…’ en ze taaiden af nadat ze mij een fles inferieure bakolie in de handen drukten. Die ging dus naar de buren… Andere buren kregen telefoonkaarten van honderd baht… En daarna verdween de kolonne zo snel mogelijk want de Isaan vindt men maar achenebbisj…
Ik ben het eens met Tino en het Bangkok Post artikel door Pasuk en Chris.
Bij verkiezingen komen hier in Baan Nok politici van alle gezindten aan de deur en geven geld aan de aanwezige stemgerechtigden, maar mijn indruk is dat de ontvangers zich daardoor helemaal niet verplicht voelen om te stemmen op de gulste gever. De gift is tegenwoordig meer een manier om naamsbekendheid te krijgen.
Ik was er getuige van dat helaas ook de kandidaat van de PP een van de geldgevers was.
Dat argument van ‘kopen van stemmen’ en ‘onwetendheid van de kiezer’ wordt door de Thaise elite vaak gebruikt om democratische ideeën en praktijken te ondermijnen.
De beste man is 75 jaar oud en heeft het eeuwige leven niet. Tegen de tijd dat hij de 80 aantikt, is zijn kleindochter bezig met een tweede termijn. Hoe zou dat toch allemaal komen? Neem de moeite en kijk ook eens met minder cynisme door alle narcistisch geëtaleerde bombarieën heen. Want wat leert ons de geschiedenis? Bijvoorbeeld dat in de laatste decennia van de vorige eeuw een zogenaamde beweging ontstond van ‘roodhemden: een bijeenkomst van arme boeren in het Noorden en Noordoosten van het land, met een groeiende maar zich economisch en sociaal benadeeld voelende middenklasse in de steden, en een traditioneel rebelse beweging van studenten, die gezamenlijk sociale aspiraties en anti-elitaire emoties in zich poogde te verenigen. Deze beweging schaarde zich sinds het midden van de jaren negentig van de vorige eeuw in verschillende gedaanten achter Thaksin Shinawatra, en vormde toentertijd de grootste progressieve partij/beweging.
Thaksin en zijn Thai Rak Thai partij wonnen in 2001 de verkiezingen, en wel met de grootste marge ooit gezien bij een Thaise verkiezing. Thaksin promootte populistische economische ontwikkelingsprojecten die ten goede kwamen aan de armen op het platteland, waaronder het lokaal beheerde Village Fund-microkrediet, ‘One Tambon (dorp) One Product’ (OTOP), en de ’30 bath’ (1$) Universal Health Care systeem. Massale financiering voor gezondheidszorg verhoogde het percentage van de bevolking met toegang tot gezondheidszorg van 76 procent naar 96 procent, maar Thaksin was niet in staat de ongelijkheid in rijkdom te verminderen. Thaksin werd in 2006 door een staatsgreep verdreven en ging in ballingschap. Toch wonnen zijn aanhangers bij de volgende verkiezingen in 2007, en werd Thaksin’s zus, Yingluck Shinawatra, tot 2011 als premier kozen.
Maar ook onder Yingluck kwam de welvaartsongelijkheid in Thailand niet aan de orde. Ze steunde verlagingen van de vennootschapsbelasting maar slaagde er niet in het belastingstelsel fundamenteel te herstructureren ten gunste van de armere lagen van de bevolking. Zelfs de door de elite fel gecontesteerde rijstregeling van Yingluck, waarbij de overheid rijst van lokale boeren kocht tegen prijzen die 50 procent hoger waren dan de marktwaarde, deed niets om de ongelijkheid te bestrijden en verergerde het probleem zelfs. Uit onderzoek van het Thailand Development Research Institute (TDRI) blijkt dat de regeling onevenredig gunstig uitpakte voor tussenhandelaren en bedrijven verderop in de toeleveringsketen, in plaats van voor rijstboeren zelf. Slechts een klein deel van het budget van het programma ging naar arme boeren, en het feit dat de overheid boeren hogere prijzen aanbood, verhoogde de kosten op de hele markt.
De armen en rechtelozen in Thailand hebben destijds naar de roodhemdenbeweging gekeken, vanwege de hoop op meer gelijkheid en de mogelijkheid van progressieve hervormingen. Anno 2024 bleken democratische bewegingen als FFP, MFP en PP, ook al heeft die hervorming weinig opgeleverd om de structurele ongelijkheid in rijkdom aan te pakken. De PP heeft tot nu geen enkele positie in welke PAO dan ook gewonnen. Thaksin heeft daarentegen in de PT een vehikel om zijn naam definitief in de Thaise annalen gebeiteld te krijgen. En hoe je het ook wendt of keert: met zijn kleindochter staat de Thai baht op dit moment supersterk zowel tegenover de dollar als tegenover de euro, komen miljoenen mensen van buiten als toerist naar Thailand, en blijven landen als Japan, Singapore, en China consistente investeerders. Oh, vergeet Nederland niet. Wij blijken ook een stevige duit in Thailands zakje te deponeren. https://thailand.opendevelopmentmekong.net/topics/foreign-direct-investment-in-thailand/
https://www.bangkokpost.com/business/general/2906340/time-to-invest-is-now-says-pm
https://pala.be/nl/artikel/thailand-de-kloof-tussen-arm-en-rijk-groeit
Ik vind dat je gelijk hebt. Er wordt best wel met neerbuigendheid op Thaise gebeurtenissen gereageerd. Maar de Thai doen in Thailand wat Thai menen te moeten doen. En zij doen dat op z’n Thais. Het klopt dat in Thailand een bovenlaag (’the powers that be’) een stevige greep heeft op hoe het dagelijks leven van de gewone Thai eruit mag zien. En zelfs dat die bovenlaag zo goed als alle ‘powers’ bezit. Maar die ‘geeft’ tenminste nog. Bedenk dat voor de arme onderlaag 10K baht veel geld is. Heel veel geld zelfs. Kijk naar de gewone Thaise man en vrouw die zo te hoop lopen als Thaksin eens langs komt vanwege een provinciale verkiezingscampagne. Die PPPita doet precies hetzelfde. Toch? En lijkt die Pita kwa resultaat niet een beetje op een zekere Klaver, of Jetten?
In Nederland hebben we een politieke bovenlaag, aangevoerd door jarenlange ‘sorry, ik heb er geen ‘actieve herinnering aan’. Gevolgd door de Schoof-poppenkastshow. En die politieke bovenlaag neemt nog steeds. Na al die afgelopen jaren aan schandalen, wordt nog steeds de gewone man en vrouw absoluut te grazen genomen. Niet alleen met het toeslagenaffaire, https://www.nrc.nl/onderwerp/toeslagenaffaire/, maar ook hoe bijvoorbeeld met ‘Groningen’ wordt omgegaan, en de onmogelijkheid voor jongeren en de laagstbetaalden/de onderlaag een woning te huren of te kopen. Nederland plukte de woningcorporaties volledig kaal, en is voortdurend bezig met et afwentelen van kosten van zorg, onderwijs, levensonderhoud, energie, klimaat, infrastructuur op de gewone man en vrouw. En toch staat Nederland staat nog steeds op plaats 13 van 89 vergeleken landen, (Belgie plaats 23, Duitsland plaats 7 en Denemarken, dat toch altijd maar weer als voorbeeld geldt, op plaats 10). Is het daarom dat we menen anderen de maat te kunnen nemen? https://www.usnews.com/news/best-countries/rankings
Een prima artikel waar ik het mee eens ben.
Meer even dit citaat “Tegen de tijd dat hij de 80 aantikt, is zijn kleindochter bezig met een tweede termijn”.
De huidige premier, Paetongtarn Shinawatra, is de jongste dochter van Thaksin, nu 38 jaar.
Klopt Tino, soms is de spellingscontrole met al zijn woordvoorspellingen eerder dan ik met mijn twee vingers kan bijhouden. Inderdaad, Ung Ing is de jongste dochter van Thaksin, tantezegger van Yingluck. Begin oktober na de brand met een bus met zoveel schoolkindereren als slachtoffer plaatste Thai Enquirer een mooi portret van haar: https://www.thaienquirer.com/53160/opinion-pm-paetongtarns-leadership-embodies-empathy-emotional-intelligence-and-commitment-to-a-safer-future-for-children/ Ooit zei de een: hij is mijn vader met veel ervaring in de politiek dus zo vreemd is het niet dat hij mij van advies dient. Ooit zei de ander: ik ben haar vader en heb veel politieke ervaring dus zo vreemd is het niet dat ik haar van advies dien. Pracht van een symbiose, toch?
Ben je voor iemand of tegen iemand, tegen of voor Shinawatra, je moet de realiteit onder ogen zien. Hoe dat de familie Shinawatra hun geld verdiend hebben, dat is zoals de andere 8% superrijke Thaise families, niet anders, van die andere families zit/zat er geen enkele of heeft er geen enkele in “den bak” gezeten. De frustratie was te groot in die tijd bij de “gelen” en bij de militairen dat de Shinawatra’s zo populair waren en bleven. Bij de laatste militaire coup moesten de aangestelde nieuwe ministers (militaire officieren) ook hun rijkdom aangeven, de “armste” had ocharme maar 13 miljoen THB. De nieuwe eerste minister Prayut verdeelde zijn geld onder zijn familie om het minder te laten lijken. Is het van hun Thaise “soldatenwedde” dat ze allemaal miljonair geworden zijn? Hij gaf zichzelf amnestie omdat hij een military coup gepleegd had.
Was de familie Shinawatra telkens democratisch verkozen? Ja, wel, dan moet je dit respecteren, anders ga je bij de Poetin, in China of Noord Korea wonen, simpel toch. Waren het merendeel van de Belgen de laatste 20 jaar blij toen telkens rechts opzij geschoven werd of toen sommige rechtse partijen uiterst links werden om Eerste Minister te kunnen worden of burgemeester van Gent? Neen, maar als democraat moet je de verkiezingsuitslagen respecteren, met of tegen je zin. Bij mij was het met tegenzin.
GeertP:
Een nieuwe militaire Junta zal er echt wel weer eens een keer komen. Gelijk met weer een nieuw grondwetje.
Hoeveelste ‘Grondwet’ hebben we nu?
Het woord ‘democratie’ moet je in Thailand gewoon niet gebruiken.
Het zijn of financieel draagkrachtige ‘politici clans’ of opeenvolgende militaire klassen die aan de beurt zijn om weer een tijdje de baas te spelen en pockets te vullen.
En altijd weer met de dooddoener beschermer van de Monarchie te zijn.
Wie was ook al weer die rijke Thaise pers tycoon die de anti Thaksinonlusten brandstof gaf met zijn tv-podiummassademonstraties in Bangkok, zijn hand overspeelde en 1 jaar het boedistische klooster invluchtte toen de Army ingreep, zich als regering settelde, en hij zich daar in asilum verborgen hield tot de stofwolken waren neergedaald.
Van die toen belangrijke man hoor je nooit meer iets. Zijn centjes zullen wel op zijn.
Zijn politieke dynastie is minder erg dan die van de ultra neoliberalen, of de mannen in het groen, met tenminste nog een gruipstuiver voor het volk. Enige hele basale zaken en veel symboliek (duizend baht hier en daar), dat structureel geen oplossing biedt, de grote verschillen in inkomen en vermogen niet wezenlijk zal veranderen. Maar dat is de bedoeling ook niet. Dus zowel politiek gezien en als persoon gezien, raak ik weinig enthousiast. Er zijn ergere figuren en partijen maar daar is alles wel mee gezegd.