Stel je voor: een simpele, degelijke Nederlandse man, kaarsrecht opgevoed met het idee dat hard werken loont en liefde altijd met de hoofdletter L geschreven wordt. Hij heeft zijn hele leven braaf gedaan wat er van hem verwacht werd, trouw gewerkt, netjes belasting betaald, en af en toe zijn vrouw een bos bloemen gegeven omdat dat “hoort.” En dan, op de valreep van zijn bestaan, komt Thailand.
In het warme, zwoele avondlicht van Pattaya is onze brave borst verloren. Daar in de bar, tussen de neonverlichting en de halflege cocktailglazen, verschijnt zij: de vrouw van zijn dromen. Ze lacht naar hem, en ineens is hij vijftig jaar jonger, de belichaming van de ware romanticus. Haar ogen, haar glimlach, de manier waarop ze hem ‘darling’ noemt, alles klopt. “Zie je wel,” denkt hij, “ik was gewoon nog nooit écht verliefd geweest.” Wat hij niet ziet, is dat zij het ticket naar een beter leven ziet. En nee, niet zijn leven.
Dus hij begint te investeren. Het begint klein: een paar duizend baht voor een nieuwe jurk, een nieuwe telefoon, want tja, die oude werkte niet goed, en wie kan haar dat nou ontzeggen? Een nieuw huis op haar naam? Maar natuurlijk! Liefde is tenslotte gebaseerd op vertrouwen. En hij vertrouwt haar, meer dan zijn eigen ogen, meer dan zijn verstand, meer dan alles wat hij ooit heeft opgebouwd. Dit is de liefde, en daar heeft een beetje Hollandse centenknijper niets in te zoeken.
Het geld stroomt, sneller dan zijn Pensioenfonds ooit had kunnen bijhouden. Nieuwe scooter? Natuurlijk. Moeder ziek? Hij betaalt. Schoolgeld voor haar broertjes? Waarom niet. Hij koopt liefde in stukjes, in kleine, verpakte tranen van medelijden en hoop, elke euro een bewijs van zijn onvoorwaardelijke toewijding. En ondertussen? Zij lacht en neemt zijn euro’s in ontvangst. Ziet hij het? Natuurlijk niet. Want liefde maakt blind, maar geld maakt ziende. Alleen ziet hij niets.
En dan, op een dag, is het geld op. Zijn rekening zo leeg als een Hollandse winterhemel. Hij kijkt om zich heen en ontdekt dat het huis, de scooter, zelfs het koelkastje in de hoek, allemaal op haar naam staan. En zij? Zij is vertrokken, verdampt als de ochtendmist, verdwenen in het Thaise landschap en de armen van een nieuwe rijke dromer. Hij blijft achter, met een lege portemonnee en een leeg hoofd. Verliefd? Nee, niet meer. Verbitterd? Ja. Volledig.
En natuurlijk, natuurlijk geeft hij haar de schuld. Haar en alle Thaise vrouwen. “Geldwolven zijn het!” roept hij tegen iedereen die het wil horen. Elke glimlach in Thailand is een valstrik, elk vriendelijk woord is op zijn geld gericht. Wat hij niet ziet, is dat het probleem niet bij hen ligt, maar bij hem. Want wie gelooft nou echt dat je liefde kunt kopen? Wie denkt dat een lach die je met baht betaalt ooit oprecht kan zijn?
Misschien is dat de werkelijke tragedie van deze man. Hij dacht dat hij iemand was die nooit in zo’n val zou trappen, die altijd de controle had, die wist wat liefde was. Maar liefde was nooit zijn spel. Hij viel niet voor haar, hij viel voor de illusie dat hij nog iets betekende, dat iemand nog om hem gaf. En dat is precies wat ze hem verkocht heeft, voor de volle prijs.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column21 december 2024Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
De Expat19 december 2024Column – TikTok als valstrik om kwetsbare meisjes de prostitutie in te lokken
Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
Column15 december 2024Column – Over Thaise tienermeisjes die moeder worden
Precies! Een een formidabele acteerprestatie voor één man (deelnemend) publiek, dat mag wat kosten. Daar past applaus na afloop van de voorstelling, geen boe-geroep.
Komt overigens ook thuis in de lage landen voor. Afgelopen jaar nog was er het geval van de boerenzoon uit Harelbeek die €611.000,= besteedde aan “the girlfriend experience” en na afloop van de ‘Love Story’ zijn geld terug wilde. Kreeg ongelijk van de rechter.
Mijn vader zei altijd: Liefde is niet blind, ze verrekken om te kijken.
ik ben ook vertrokken uit nederland om hier de vrouw van mijn dromen te vinden, en jawel, het is gelukt, met het grote verschil dat het een 100% zakenvrouw is, met meer bath’jes dan ik ooit had kunnen dromen, ik zal nooit en te nimmer misbruik van haar maken, en ook al weet ze dat ik “slechts” een middelmatig pensioen heb, en mijn AOW, waar ik goed van kan leven, dus met een beetje goed geluk moet toch alles mogelijk zijn toch ?
Zowat alweer de perfecte samenvatting van wat zich dagelijks in Thailand afspeelt in groten getale en steeds maar opnieuw en opnieuw ‘Wat hij niet ziet, is dat het probleem niet bij hen ligt, maar bij hem. Want wie gelooft nou echt dat je liefde kunt kopen? Wie denkt dat een lach die je met baht betaalt ooit oprecht kan zijn? ‘ Doch 1 kanttekening: ik zou no way willen of durven gebruik, misbruik maken van die illusie, die onwetendheid. En dat doen Thai nu juist wel. Met genoegen en zonder medelijden. Zij snappen de kracht van de illusie. Net zoals we die besproken zien in de leer van Gautama.
Door schade en schande wordt een mens wijs.
Wat mij altijd goed heeft geholpen , is de zaak omdraaien en het ook uit het oog van de ander te bezien.
Geld verliezen, maakt je niet altijd armer. Ook ik raakte mijn vermogen een paar keer kwijt,
Dat je een avontuurlijk ingesteld vogeltje bent, leer je zoals in mijn geval mee te leven.
Er zijn ook huismussen die 60 jaar of langer met dezelfde partner gelukkig zijn. Ieder het zijne,
Met je AOW inkomen kun je het in dit land toch goed hebben?
Blijf dan wel uit de buurt van die luxe nooitgenoeg poppetjes!
“Liefde is niet blind, ze verrekken om te kijken. “. Ik sluit me 100% hierbij aan.
In ’93-94 ca 8 mnd in Nung Prue gewerkt, en .,.. een dame uit een beer bar ( eigenaresse?) leren kennen. Uitstekende relatie, en zij heeft me door de verlokkingen van Pattaya geloodst. Max.twee bier, in glazen met heel veel ijsklontjes en bubbelwater = koud water met een biersmaak oftewel: veel kunnen drinken en niet dronken worden. “you want more beer? No plopblem, but then you are custome’, no longer fliend”.
Nooit mis-/gebruik gemaakt van mijn geld: vandaag betaalde ik, morgen zij.
Jaren later mid 90-er jaren: eigen bedrijf, import goederen uit ZO Azie. Meer dan goede verstandhouding met een werkneemster bij mijn leverancier. Samen met haar een appartementje gekocht, staat op haar naam, doch zus en vriendenkring weten, dat de helft van mij is, en t.z.t naar mij terugkomt. Toen het mij een keer tegenzat, wilde ze haar hele life savings van THB 143.000 aan mij overboeken. Af mid Dec komt ze met haar Oostenrijkse man hier Kerst en Oud&Nieuw vieren. Is betrouwbaarder met mijn geld als mijn eigen vrouw.
Ook komt een vriendin van haar me, die ik al 14 jaar ken, en sinds het overlijden van mijn vrouw de relatie anders is geworden. Iets van: jij bent alleen, ik ben alleen, samen beiden minder alleen? Zat financieel enkele maanden geleden een beetje erg krap, dus wat geld overgeboekt tot grote verbazing en blijdschap van haar. Dat geld is inmiddels terug gekomen.
Ja, ook in TH, zelfs in beer bars, zitten vrouwen met een hart van 24 karaat goud. ( en ook onbetrouwbare als radioactief rattenkruid)