Ze zeggen dat je nooit te veel van iets kunt hebben, maar dan hebben ze nog nooit een buurt met vijf 7-Eleven’s bezocht. Een gemiddelde toerist zal denken dat de neonverlichte, allesverterende mega-keten slechts een handige stop is voor een flesje water en een mislukte poging tot koffie. Maar wie een beetje langer in Thailand rondhangt, ontdekt al snel dat de 7-Eleven niet zomaar een winkel is. Het is een levensstijl, een religie, een parallel universum waar je je morele kompas kwijtraakt terwijl je een tosti ham-kaas in een apparaat schuift die waarschijnlijk de vorige staatsgreep heeft overleefd.
De eerste keer dat je zo’n winkel binnenloopt, voelt het onschuldig. “Wat handig, een flesje Singha en een zak chips met een smaak die klinkt als een scheikundig experiment.” Maar dan begint de ware impact zich te openbaren. Je loopt naar buiten en realiseert je dat er letterlijk aan de overkant nog een 7-Eleven zit. En nog een verderop. En nog een. Het is alsof je in een slechte horrorfilm bent beland: Attack of the Cloning Convenience Stores. Hoe meer je er ziet, hoe meer jij je afvraagt of deze winkels eigenlijk wel producten verkopen, of dat ze gewoon portalen naar een andere dimensie zijn. Misschien is er maar één 7-Eleven in heel Thailand, maar hebben ze de teleportatie technologie geperfectioneerd waar NASA nog van kan dromen.
De ironie is natuurlijk dat ze allemaal vrijwel hetzelfde assortiment hebben. Je zou denken dat de markt verzadigd raakt, maar nee hoor, de Thai kopen vrolijk hun zesde zak chips met ‘zeewier-lime’ smaak alsof ze een Michelin-ster proeverij in hun woonkamer organiseren. Het is ook een sociaal fenomeen: jongeren hangen rond bij de 7-Eleven alsof het een hippe nachtclub is, compleet met TL-verlichting en de geur van instant noedels. Oude dames struinen er met een mand vol bizarre aankopen waarvan je niet zeker weet of het eten of schoonmaakmiddel is. En laten we het niet hebben over de toeristen die wanhopig proberen te achterhalen hoe de automatische deur werkt, een pro-tip: duwen helpt niet.
Wat me vooral fascineert, is dat de 7-Eleven een soort morele schemerzone is. Je staat in de rij met een pakje kauwgom en een koud biertje en achter je rekent iemand een assortiment af dat alleen kan worden omschreven als “ik geef het op: laat de chaos regeren”. Een flesje yoghurt, een tandenborstel, drie bananen en een pre-paid telefoonkaart? Welkom in de wereld van ‘no-judgment‘ consumentisme. En dat alles onder het goedkeurend oog van een kassamedewerkster die, zonder ironie, elke transactie afsluit met een automatische “kop khun ka”. Zelfs als je net vijf tosti’s hebt gekocht en daarmee onmiskenbaar de grenzen van menselijkheid overschrijdt.
Het echte meesterwerk van de 7-Eleven is zeker de tosti. Dit is geen gewone boterham. Nee, dit is een symbool van alles wat fout kan gaan in de wereld, verpakt in een dun laagje plastic. Je stopt het ding in een tosti-apparaat en het komt er gloeiend heet uit, met een kern die zo koud is dat het waarschijnlijk stikstof bevat. Je eerste hap is een mix van verbrande kaas en spijt, maar tegen de tijd dat je op de helft bent, realiseer jij je dat je al je waardigheid hebt verloren. Wat het extra pijnlijk maakt, is dat je morgen teruggaat voor nog een. Net als iedereen.
Maar laten we eerlijk zijn, dit fenomeen is niet zonder schaduwzijde. De vele 7-Eleven’s hebben de traditionele buurtwinkeltjes in de schaduw gezet, letterlijk en figuurlijk. Kleine ondernemers kunnen nauwelijks opboksen tegen de massale inkoopkracht en het uitgebreide assortiment van deze reus. De “mom and pop stores”, ooit het kloppende hart van de Thaise wijken, worden langzaamaan opgeslokt door het groene, oranje en rode monster dat in vrijwel elke straat prijkt. Het is modernisering in zijn rauwste vorm, een soort kapitalistisch Darwinisme waarin de 7-Eleven als overwinnaar uit de bus komt.
De 7-Eleven is dus niet zomaar een winkel. Misschien is dat wel het geheim van hun succes: de 7-Eleven belooft iets bekends in een wereld die voortdurend in beweging is. Terwijl de tempels voor rust en bezinning zorgen, biedt de 7-Eleven gemak en instant bevrediging. Geen gedoe, geen wachttijd, gewoon binnenstappen en pakken wat je nodig hebt. In die zin zijn de 7-Eleven’s misschien wel de modernste tempels van Thailand: altijd open, altijd klaar om je te voorzien van je dagelijkse “offers” aan de god van consumptie.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column28 december 2024Een column over een column: Waarheid in de jungle van Thailandblog
Column27 december 2024Column – De stroopwafel droom van naïeve Nederlanders
Column25 december 2024Column – Het land waar niemand faalt, niemand bekritiseert en iedereen glimlacht
Column23 december 2024Column – Kerst in Thailand: Boeddha op een slee
Ik loop de 7/11 eigenlijk alleen binnen voor het lekkere brood van cubic met hele graankorrels en de zuivelproducten.
De rest van het assortiment boeit me niet.
Je bedoelt met de zuivelproducten waarschijnlijk het assortiment van Dutch Mill.
De kwaliteit die vroeger zo gewoon was.
Ik probeer zo weinig mogelijk gebruik te maken van de 7-Eleven omdat ik weet dat ze vroeger of later alle buurtwinkels zullen laten verdwijnen.
Hier in het dorp komen de meeste mensen nog alleen in de buurtwinkels omdat ze daar de boodschappen op kunnen laten schrijven, maar eigenlijk iedereen weet dat het een verloren strijd is.
Ik zou eigenlijk iedereen die hier woont of op vakantie is willen oproepen om in de buurtwinkels te kopen om het onontkoombare einde zo lang mogelijk uit te stellen.
Volledig akkoord Geert,
Bij ons in het dorp zijn er uitsluitend buurtwinkeltjes. En die zie ik nog niet zo vlug verdwijnen. De dichts bij zijnde 7-Eleven ligt op 4,8 km. Voor de volgende moet ik al bijna 15 km ver rijden.
Het gemak van een 7-Eleven is dat je met cash kunt/moet betalen. Als ik er langs kom koop ik telkens een paar kleinigheden en betaal ik met een biljet van 1.000 THB om wisselgeld te hebben. In de buurtwinkeltjes krijg je dat biljet niet gewisseld. In mijn dorp is ook geen ATM, aan de 7-Eleven wel.
Ik merk wel dat ook mijn buurtwinkeltjes met hun tijd meegaan. Bij enkele ligt de PromptPay QR-code zichtbaar op het tafeltje waar je afrekent.
Hier in de straat zijn er ook wel wat buurtwinkeltjes. Daar is geen kat te bespeuren. Ik begrijp niet hoe men daarvan kan (over)leven.
Ik ben er welgeteld 1 keer binnen geweest om wat voeding te kopen. Het was er alles behalve netjes en hygiënisch. Thuis gekomen merkte ik op dat de houdbaarheidsdatum van 2 producten al maanden overschreden was. Heb die vlug in de vuilnisbak gekieperd.
Nu rijd ik graag 3 km verder tot de dichtsbijzijnde 7-eleven. Voor de grotere inkopen moeten we helaas 15 km rijden vooraleer we een deftige shopping mall tegen komen.
Geef mij maar onze Seven … daar ben je tenminste zeker dat alles vers en proper is. En de lokale markt, daar kopen we heel wat groenten en fruit, dan zie je wat je in je handen hebt.
Ik probeerde verleden week bij de 7/11 wat magnums te te kopen.
Prompt pay waar mee ik hier op de markt bij ieder kraampje kan betalen werd niet geaccapareerd.
Moest betalen met true wallet of cash, boodschappen bij de kassa achter gelaten en bye bye gezegd
Ga je ons nu echt wijsmaken dat je geen cash geld op zak had? De simpele mensen die daar werken krijgen ook hun instructies van bovenaf.
Toch wel onbeleefd om je boodschappen achter te laten aan de kassa. Dan zijn we verwonderd dat de Farang steeds meer argwanend bekeken worden.
Ik heb ook nooit cash op zak. Had ik in NL ook al niet sinds de invoering van de chipknip. Veel handiger en gemakkelijker. Nou wil het geval dat ik in TH nooit in een 7/11 kom, vanwege mijn afkeer tegen alle soorten van plastics/verpakkingen, en ook niet bij FamiliyMart en niet bij Lawson.
Alvast niet erg verstandig om in Thailand geen cash geld op zak te hebben.
Het hoeft niet veel te zijn, maar een paar duizend THB voor in geval van nood kan je veel ellende besparen.
En als je tegen al die plastic bent dan moet je in Thailand op veel andere plaatsen ook niet zijn. Dat men hier gretig omgaat met plastic verpakkingen is algemeen geweten. Heeft helemaal niets met 7/11 te maken. Hier sturen ze je zelfs naar huis met een volledige warme maaltijd verpakt in plastic zakjes, inclusief de hete soep.
Dat is moeilijk oordelen voor een ander. Ook ik heb nooit cash op zak. Nou ja, nooit is overdreven maar sinds de invoering van apps en qr-codes zeker een jaar of twee niet, hier in TH en in NL al veel langer. Noem mij een geval van nood dat je cash op zak moet hebben? Iemand afkopen, of een geüniformeerde wat toestoppen? TH veroordeelt juist dit soort akties.
Van zodra je hier iets zegt krijg je de meest onzinnige reacties terug.
Ik vind het ook niet slim om helemaal geen cash geld op zak te hebben. Wat de term ‘afkopen’ hier nu komt bij kijken snap ik al helemaal niet.
Bij hoeveel kleine zelfstandigen, hierbij denk ik o.a. aan de vele streetfood kraampjes, kan je enkel maar cash betalen? Ook op de vele plaatselijke marktjes betaalt iedereen nog cash.
Iedereen met wat gezond verstand weet dat in Thailand er nog heel wat cash de ronde doet. Heeft niets met oordelen te maken.
Van zodra iemand iets post, is er een ander die er onzinnig op reageert. Ik heb zo goed als nooit cash. Ik koop ook niet bij allerlei streetfood-kraampjes vanwege onhygiënisch gedoe en slechte kwaliteit. Veel zout, veel suiker, veel smaakversterkers, weg te camoufleren met heel veel spicy. Ik haal wekelijks mijn booschappen bij BigC, Lotus, Tops, Rimping en bij Makro. Nog iets extra’s nodig? Grab komt het gratis brengen- Shopee en Lazada idem. Online bestellen, online betalen, of via qr-code bij de bezorger. DiaryQueen, 7/Eleven, lokale noedelshop? Idem. Dat je wat geld op zak hebt, natuurlijk. Maar om nou te beweren dat het in TH om cash draait? Dat is nou echt onzin.
Beste Henk,
Wij laten regelmatig wat thuis leveren door Grab.
Ik heb nog NOOIT geweten dat dit gratis is, daar moet er altijd een klein bedrag voor betaald worden.
En dat er nog gigantisch veel cash in omloop is, dat weet iedereen toch wel. Ik heb nog nooit een streetfood kraampje gezien waar je je 30THB maaltijdje met een creditkaart kunt betalen.
Hou nou toch eens op. Wie betaalt nou 30 baht met een creditcard. En kijk eens goed rond: aan elke straatkraam hangt tegenwoordig een groot plakkaat met een qr-code! Scannen, bedrag invullen, bevestigen, afdracht laten zien, klaar!
Niet veralgemenen a.u.b Bij ons op de markt zijn er nog heel wat kraampjes waar je enkel met cash kunt betalen. Van die QR code is daar nog weinig sprake.
Het nadeel is dat je moet zien dat je kleingeld op zak hebt. Want als je betaalt met een briefje van 1000 THB, daar kunnen ze soms niet op terug geven.
De stroom valt wel eens uit in Thailand, soms vaak en soms af en toe.
Dan is contant geld wel eens handig.
Ik deel de kritische gedachten van GeertP.
De eigenaar van het “7/11 Koninkrijk” is onder tussen danig rijk en machtig dat hij een eigen monetair universum kan (en mag) scheppen. De digitale (r-)evolutie is hiervoor vruchtbaar substraat.
Het is het verschrikkelijkst wat Thailand te bieden heeft, die 7-11’s. Gelukkig is het sociale leven rondom de 7-11 in onze wijk wel aangenaam, want het is inderdaad wel een ‘landmark’ en afspreekpunt; de bus stopt er, ook als er geen halte is.
In de omgeving zijn, in ons dorp alleszins, gelukkig veel buurtwinkeltjes zonder irritante deurbel (staaltje misofonie van de hoogste orde) en zonder veel te koude airco zodat je geen acute thermoshock oploopt. Je krijgt er geen plakzegeltjes (die je nergens in kunt plakken) maar kunt er wel met ‘prompt pay’ betalen en het personeel, meestal het gezin van de eigenaar, is natuurlijk wél gemotiveerd om iets te verkopen, waar het 7-11 personeel niet op te betrappen is.
Natuurlijk zijn in de buurtwinkel veel producten ook verpakt in teveel plastic, maar als je van de inventaris van de 7-11 alle verpakkingen weghaalt blijft er misschien nog 10% aan ‘nuttig’ product over. Mijn vrouw gaat er (omdat ik pertinent weiger) nog wel eens alleen ‘de Seven’ binnen voor een microzakje met 2 gram onbestemd iets en wat gebakken lucht (of stikstof).
Wat een negatieve en opgeklopte reactie.
Het feit dat je je ergert aan hun irritante deurbel zegt op zich al genoeg.
In de directe omgeving van onze woning hebben we twee 7/11’s. Daar zijn ze steeds vriendelijk en behulpzaam. Dat men daar niet ‘zou’ gemotiveerd zijn om iets te verkopen is grote onzin. Dit heb ik trouwens nog in geen enkele 7/11 vastgestekd waar ook in Thailand.
Ik kom er regelmatig. Vind hun koffie super lekker. En gemakkelijk voor een kleine aankoop in geval van nood.
Zowat al hun producten vind je ook in de reguliere shopping malls. Ik snap al dat geklaag niet. Gaan we de Tesco Lotus, Tops en al de anderen dan ook bekritiseren? Klagers zijn van alle tijden. Zijn het niet de plastic zakjes die ons storen dan is het de deurbel. E
ik vind deze winkels een zegen.
voorheen moest ik verplicht voor melk en brood naar de stad.
nu loop ik van huis naar de 7 en koop regelmatig ook wat te eten.
de tostie en sommige burgers vind ik wel lekker.
ook 0nderweg zoek ik altijd een PTT met een 7 voor een koffie en een hapje.
nee ik noem het vooruitgang net zoals in nederland 30 jaar geleden gebeurden.
Ze hebben allemaal een nr in volgorde van opening-als er verhuist naar pand ernaast vanwege groter, krijgt het een nw nr. Inmiddels hier rond KhaoSan boven de 20.000 aangekomen. Maar er zijn er ook al zeker 12 van tegen de 30 gesloten. En inderdaad: in de beginfase is doelgericht ingezet op nabij BMTA stadsbushaltes. Dat is inmiddels al lang niet meer zo. Ook benzinestations zijn gewilde plekken.
EN: het assortiment wordt wel degelijk aangepast aan de plaatselijke smaak-dat is juist hun grote kracht. Ze moeten het goed doen, want andere concurrerende ketens zoals eens die Familymart en de LittleBigC zijn er niet meer.
Nog verwonderlijker: voor degenen die denken die leuke Thai: hier rond KhaoSan is inmiddels zowat de helft van de staff gastarbeider uit: Cambodia. Vanwege beter /en/ beheersing. En gebrek aan werkwillige Thai.
Mooi verhaal, heel herkenbaar, mijn dank. In onze Soi zitten op 1 kilometer vier 7/11 en ook nig een Lotus en een small Big C.
Heel makkelijk, je hebt iets nodig om te eten of te drinken in de stad, ze zijn altijd open 24/7. Netjes en goedkoop,vriendelijk personeel, de dorpswinkeltjes (in de dorpen dus) zullen echt niet verdwijnen. Heel anders dan de nachtwinkels ( wil ik gewoon niet binnengaan) bij ons in België.
Wij vinden het steeds fijn om onderweg deze keten tegen te komen , en niet een coffee in een van die grote ketens aan het benzine station te moeten kopen .
hun koffie is veel beter van smaak , en ja als er niets anders in de buurt is dan zijn deze winkeltjes welkom .
In kleine hotelletjes is er ‘s morgens bv geen melk ….Welkom 7/11.
Voor de vakantieganger is zo’n 7/11 wel praktisch om alles wat je thuis vergeten hebt snel even in te kopen. Eén van dit soort winkels op druk bezochte toeristische plaatsen zou dan wel voldoende zijn.
Toch verwonderlijk dat de sociabele Thais zélf kiezen voor deze hoogst onpersoonlijke economie.
Ze hebben wel degelijk goede koffie als er geen Amazon op het zelfde parkeerplaats aanwezig is. Samen met een tosti heerlijk. Altijd bij een motorstop.
Even toch volgende bedenking over het ‘romantiseren’ van Seven Eleven. Zowat alle Thai die ressorteren onder de middenklasse en niet het geluk hebben om (on)rechtstreeks gesponsord te worden door een farang (die dat daar abusievelijk allemaal best goedkoop vindt) kunnen zich daar geen aankopen ppermitteren…
Ik woon in een klein dorpje en raad eens, ook hier zijn twee 7/11’s.
Hier leven vooral mensen van simpele, niet rijke afkomst. Farang zijn er zo goed als niet. En ja, die twee winkels draaien goed hoor. Je mag er op elk uur van de dag binnen komen, er is altijd volk.
Elke Thai die koopt in de 7/11. Daar hoef je helemaal niet rijk voor te zijn. Een lekker koffietje voor 20 THB is alvast een pak goedkoper dan de Amazons of Starbucks.
Ik kom naar jouw dorp wonen. In mijn dorp waar er in een straal van 10 tot 15 km zich geen Seven Eleven of Tops Daily, drinkt haast niemand koffie. Ook niet de rode nescafé zakjes. Ze hebben er vaak zelfs geen waterkoker of warm water algeheel. Maar in jouw dorp hoeft men gelukkig niet op 20 bath te kijken voor bijvoorbeeld dat koffietje. Zowat een uurloon voor wie op de rijstvelden ploetert.
Wat een onnodige discussies allemaal. Zijn dergelijke sarcastische reacties echt nodig? Blijkbaar hebben velen onder ons wel heel lange tenen. Waarom zou het antwoord van Stefaan niet kunnen?
Wanneer je doorheen Thailand reist kom je op de meest onlogische plaatsen een Seven-Eleven tegen. Ook in de kleine dorpjes. Soms stel ik me wel eens de vraag in hoeverre die afgelegen winkels wel winstgevend zijn.
Maar ik snap het ergens wel. De meeste 7/11’s overleven van hun middenklasse klanten, rijkelijk gesponserd door hun Farang. Dat laatste is een vaststaand feit.
Wat een onzin! Dus al die Thais die wat kopen in een Seven Eleven zijn òf ‘middenklasse’ of hoger, òf worden dooreen farang gesponsored?
Als dat zo was zouden die winkels allang weer van de markt verdwenen zijn…..
Ooit al gehoord van de lage middenklasse in Thailand?. Die kunnen zich net het hoofd boven water houden en permitteren zich af en toe wel een extraatje uit de 7/11 permitteren. Samen met de midden middenklasse (bijvoorbeeld connectie met een farang(s)” (die honderd- en honderduizenden zijn niet te schatten) en de miljoenen toeristen vormen zij de target doelgroep van die kerten. In mijn dorp hebben ze zelfs nog geen boiler om zich te wassen , laat staan om een uurloon op de rijstvelden te spenderen aan een koffietje. De rijke elite zal je er niet zien. Net als de overwegend arme tot zeer arme onderlaag van de bevolking. Tijd om uw roze bril af te zetten.
Misschien moet je ons eens een overzicht geven van al de soorten klassen die jij kent in Thailand.
De LAGE middenklasse, nog nooit van gehoord. In je fantasiewereldje zijn dat nu net diegene die zich nog net een klein extraatje in de Seven kunnen veroorloven. Wat een toeval allemaal.
Laat een Thai maar voor zichzelf maar uitmaken als hij er iets kan kopen. Van de praat dat er hier verkocht wordt, daar trekt hij zich niets van aan.
Natuurlijk bestaat er een lage middenklasse. Dat je er nog nooit van gehoord hebt zegt niets. Lees bv https://www.denktankminerva.be/studies/2024/armoede-lage-middenklasse Van afgelopen maand juli. Lees Isaan ipv Vlaanderen en je komt een heel eind. Overige informatie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Middenklasse
Wederom een onzinnige reaktie. Ikzelf woon in Noordoost Isaan tussen een overwegend arme bevolking waar om en nabij 3 ‘farang’ (waaronder mijzelf) leven in de omgeving van een klein stadje/dorpje. Iedereen uit de wijde omgeving komt hier naar de markt. Er is 1 Seven, en die wordt druk bezocht door lokale bevolking. Niks geen gesponsorde families of middenklasse. Gewoon onzinnige toogpraat of van ‘horen zeggen’.
Ik woon deeltijds in wellicht nog een kleiner dorpje dan in dan jij (provincie Kohn Kaen) Want hier is er geen enkele 7/11 in een straal van 10 tot 15 km. Ik heb geen weet hoeveel familieleden van mijn buren er precies in het buitenland verblijven of werken in de horeca (lees bars) in Pattaya, Phuket of Bangkok. Van enkele tientallen weet ik het zeker. Maar in jouw dorp hoeft men gelukkig niet op 20 bath te kijken voor een koffietje bijvoorbeeld. Zowat een uurloon voor wie op de rijstvelden ploetert. Trouwens niet iedere sponsor woont in Isaan. Wat een onzinnige tunnelvisie.
Beste rudy, het woordgebruik ’tunnelvisie’ ontgaat mij volkomen op mijn reaktie., maar misschien vind je het gewoon een mooi woord om dat eens te gebruiken. Leef gerust verder in je denkbeeldige bubbel.
Rudy,
Misschien moet je maar eens overwegen om als rijke farang de arme dorpelingen te sponsoren. Wie weet komt er volgend jaar alsnog een splinternieuwe Seven-Eleven in je dorpje.
Wedden dat men je op handen zal dragen. En wees eens eerlijk, wat is 20 THB voor een koffietje voor jou, een peulschil.
Ik woon al 14 jaar in Thailand, spreek redelijk goed de taal en heb een grote Thaise familie.
Ik woon ook in een arme regio maar heb helemaal geen weet dat men hier een uurloon van 20 THB zou verdienen. Totaal uit de lucht gegrepen.
Dergelijke uitspraken doen je geloofwaardigheid geen goed.
Ik vind alles best en smaken verschillen, maar als je de koffie in een 7-Eleven lekker noemt dan bedoel je dus eigenlijk lekker goedkoop, de gemiddelde Nederlander vindt DE roodmerk de lekkerste koffie, dan gaat bij mij het licht uit,dus laten we afspreken dat als je geen verstand van goede koffie hebt je ook geen reclame meer mag maken voor dat bocht van de 7-Eleven.
‘Over smaak valt niet te twisten’ – maar dring gerust jouw smaak op aan anderen……
Monopolisme ten top en zwaar gesteund door alle regeringen die het land iedere keer heeft.
Eigenlijk te treurig voor woorden maar wel makkelijk voor een pitstop op reis. Ik gun ze het het slechtste maar hun obligaties zijn zo goed en dat zullen ook vele Nederlandse pensioenfondsen zo vinden en daarmee de deelnemers.
Laat de boeren maar verkloten onder hun regime want die betalen de prijs.