Column: Big trouble in paradise…

Wanneer Europeanen op het idee komen om een tripje te maken naar Thailand, dan kan het geen kwaad om de lokale gebruiken eens onder la loupe te nemen. Dan zullen velen ongetwijfeld tot de conclusie komen dat zaken die wij heel normaal vinden, zoals:

– urineren over de achterlichten van een geparkeerde taxi;

– weglopen wanneer je een barrekening gepresenteerd krijgt;

– rohypnol wegspoelen met grote hoeveelheden bier, waarna je in een agressieve stier transformeert;

– transseksuelen meenemen naar je kamer voor een potje serieuze bridge;

– dronken door brandende hoepels springen;

en talloze andere zaken, die back home “just another day at the office” zijn, maar in Thailand, daar doen ze toch moeilijk over dit soort thuis alom gerespecteerde culturele uitingen, sterker nog, de lokale autoriteiten tonen geen enkel begrip voor onze in het vaderland, oh zo gebruikelijke folkloristische escapades.

Door deze culturele verschillen komen jaarlijks duizenden westerse toeristen in de problemen met de autoriteiten en de Thai, omdat die de moeite niet hebben genomen om uit te vinden dat met je dronken kop over een taxi urineren, cultureel-antropologisch gezien nogal gevoelig ligt in het Land of Smiles.

Deze “Clash of Cultures” wordt breed uitgemeten in de 7-delige serie “Big Trouble in Thailand”, waarin te zien is hoe het neusje van de Europese zalm vakantie viert aan de azuren kusten van dit prachtige land en met de hulp van grote hoeveelheden drank, drugs en stupiditeit met hier en daar een vleugje onwetendheid, uiteindelijk belandt in whirlpool van narigheid’

Tijdens de introductie worden we door een hijgerige voice-over getrakteerd op een kijkje in de Thaise onderbuik van de Thaise toerismesector met Pattaya als episch centrum.

Hoofdpersoon in de serie is Howard Miller, een Britse uit de kluiten gewassen teddybeer, die werkt voor de Pattaya Volunteer Touristpolice Assistents, die tien jaar geleden in het leven werd geroepen om de Thaise toeristen politie bij te staan in de nachtelijke confrontaties met dronken, verwarde, beroofde, verongelukte, gewonde en anderszins aangeslagen toeristen.

Howard maakt een zeer professionele indruk in de serie en lijkt geschapen voor deze baan. Geen moment verliest hij zijn geduld en hij weet precies waar hij wel en niet mag staan, of liever gezegd, hij weet precies wanneer hij zijn Thaise collega’s voor de voeten gaat lopen en veel van de problemen van toeristen op te lossen of te beperken, hoewel zij die problemen in negen van de tien gevallen over zichzelf hebben uitgeroepen.

Wat mij echter ongelofelijk stoort aan de serie is dat wanneer je als argeloze kijker die nog nooit in Thailand is geweest, al snel de indruk krijgt dat Thailand een soort voorportaal van de hel moet zijn. Er is geen enkele nuance en geen enkele ruimte voor de andere kant van de medaille. Heel af en toe komt er een ietwat nuancerend verhaal van een PVTA medewerker, maar dat verhaal verzuipt in de lawine van ellende waardoor de kijker overspoeld wordt. De negatieve opmerkingen onder de filmpjes, die allemaal op YouTube staan, ten opzichte van Thailand, zijn dan ook niet van de lucht.

Dus, lieve lezer, mocht U ondanks deze verontrustende post, nog steeds ooit naar het land van de Glimlach willen afreizen, houd dan de volgende culturele gevoeligheden in Uw achterhoofd:

– sla nooit iemand met een bierfles op zijn hoofd;

– tenzij U gaat wielrennen, GEEN doping;

– urineer in de daarvoor bestemde urinoirs;

– vermijd fotomodellen met adamsappels en baritonstemmen;

– drink geen drankjes uit een emmer. U bent toch geen koe?

– vermijd alles wat te mooi is om waar te zijn;

…en U zult zien dat het dan allemaal best meevalt. Wanneer U weer thuis bent kunt U zich weer te buiten gaan aan bovenstaande westerse, folkloristische uitingen.

[youtube]http://youtu.be/x7bfrLB-u_Y[/youtube]