Cambodja, Phnom Phen en wat wetenswaardigheden

Olifant met zijn mahout op weg naar het werk. Tja, ik schrijf hier dat deze gigantische kolossen gewoon op de weg lopen. Hoe het komt dat deze van nature wilde olifanten zó luisteren naar hun mahout, wilde ik je niet onthouden.

Olifanten zijn van nature wilde beesten en bij een wilde olifant zou je nog geen seconde op zijn rug kunnen blijven zitten, laat staan om op zijn rug te kunnen komen. En toch slagen mahouts er in om deze gigantische dieren op de knieën te krijgen, maar ik laat je wel weten hoe!

De olifanten zijn, getraind een beter woord en begrip zou zijn mishandeld tot ze doen wat er van hen gevraagd, nee geëist wordt. Als je zou zien hoe deze “training” verloopt, hoe langdurig de olifanten gekweld, mishandeld wordt tot ze olifant onwaardig zich overgeven aan dat wat de mahout van hem of haar vraagt, eist! Dan zou je misselijk worden. Je moet begrijpen dat volwassen en dus wilde olifanten trainen onbegonnen werk is, dus willen de “trainers” jonge, nog te “trainen” olifanten.

De wilde babyolifanten worden gevangen door eerst de moeder, maar eventueel ook beschermende andere wilde olifanten van de kudde gewoon dood te schieten en de jonge olifantjes op te sluiten in een kooi zonder bewegingsruimte. Onder het motto “dood de moeder en breek het kleintje”, start de “training”. Hun poten worden vastgebonden en net zolang met bamboestokken geslagen en met messen gestoken tot de jonge olifant doet wat van hem gevraagd wordt. Ook martelpraktijken zoals in de Tuol Sleng gevangenis gehanteerd werd door Pol Pot en zijn misdadigers. Martelen, zonder eten, dagen achtereen wakker houden, daar door worden deze jonge dieren geestelijk vernederd en gebroken.

Hierna kan deze olifant “getraind”, de eigenlijke naam is Phajaan, toeristen vervoeren, shows opvoeren, op straat bedelen, of boomstammen uit het bos slepen. Komen deze gemartelde olifanten dan niet in opstand? Het antwoord is simpelweg: nee. Ze weten immers wat hen dan te wachten zou staan! Dus als je zo een olifant op straat tegenkomt met zijn mahout dan weet je welk een lijdensweg deze olifant, als goed uitziende lobbes heeft meegemaakt vóór afijn… ja, ja, men noemt dit dan gedomesticeerde olifanten.

De dames van lichte en zware zeden van Phnom Phen

Afijn óók de Cambodjaanse dames van plezier nog even met een bezoek vereerd. In de drukte van het centrum zijn ze er ook, de dames van plezier. In allerlei soorten en maten. Origineel en mooi, verbouwd van man tot vrouw, ouder, gewoon oud en jong. Van een normale olie massage tot één met happy ending, van samen met één, twee of nog meer meisjes stoeien in een jacuzzi. U zegt het maar ook hier is alles te koop.

Gelukkig kan je ook in één van de vele bars een drankje drinken en gezelschap kopen door de aan de tafel ongevraagd aanschuivende dame of dames een drankje aan te bieden, waarvan zij een stuk provisie krijgen. Als je maar regelmatig een drankje aanbiedt aan de voor jou favoriete dame, blijft ze gezellig bij je zitten. Probeert ondertussen zonder enige vorm van schaamte je lijf te ontdekken door je overal, ik zeg overal te knijpen, te strelen.

Jij op jouw beurt mag natuurlijk ook het door de bardame aangeprezen en aangeboden lijf betasten, zij onder het kirrende uitjes van genot, gespeeld of niet? Afijn de barkruk werd steeds verder opgeschoven, tot ze haast op mijn schoot zat. Ja welke man kan daar nou weerstand aan bieden en zeggen, hé stop en ga weg? Nou ik niet! Ik laat het daar maar bij, het aan de fantasie van de lezer overlatend. Maar zij was in géén geval het type: ik ga liggen en jij gaat je gang maar, oef wat een nacht!

Thai Chi

U heeft op de televisie misschien wel eens Aziaten gezien, die ’s ochtends in het park langzame, vloeiende oefeningen doen. Zij beoefenen Tai Chi. Zo op het eerste gezicht lijkt het op hele langzame gymnastiek. Dus niet! de betekenis gaat veel verder dan gymnastiek. Tai Chi schijnt een belangrijke innerlijke werking op zowel lichaam als geest te hebben en dat neem ik dan ook maar aan, de nadruk ligt op de eenwording van lichaam en geest.

Tai Chi heeft zijn oorsprong in de Chinese krijgskunsten; is uitgegroeid tot een zeer populaire bewegingskunst. Vele miljoenen Aziaten beoefenen Tai Chi. Het samenstel aan bewegingen, aaneen gesmeed tot een vaste choreografie. Ik vergelijk het maar met karate etc. Waarbij beweging de vorm is van een samengestelde oefening waarin de ademenergie of innerlijke energie (ch’i), de geest (shen), het bewustzijn(i) en innerlijke kracht (chin) met elkaar harmoniëren. Zo dat was een mond vol.

Grappig is echter wel dat de vechtkunst Ta’i Chi werd van oorsprong onderwezen in het diepste geheim en nu oefenen talloze deze kunst in het openbaar. Ook hier vindt de overdracht plaats van grootmeester op meester en van meester op leerling. Je kan dan ook de diverse gevorderden, beginnelingen (die je regelmatig ziet denken, “hoe nu verder”) en vaak een Meester onderscheiden, een ieder schaamteloos bezig met wat uiteindelijk moet leiden tot dezelfde uitvoering zoals deze bedoeld is.

Nog even dit, men noemt een samenstel aan bewegingen de ‘vorm’.

Er zijn vormen waarbij een instrument wordt gehanteerd: een zwaard, een stok of een waaier. De vorm met de waaier is sneller en dynamischer. Deze bevat enkele sprongen en snelle draaiingen. De bewegingen zijn krachtiger maar toch vloeiend. Het lijkt op dansen. De vorm met het zwaard is langzamer dan met de waaier. Blijft heel mooi om naar te kijken, voor mij persoonlijk ligt de voorkeur bij de stok en het zwaard.

De Toul Tom Pong-markt

Dan wat van mijn beleving om de Toul Tom Pong-markt te bezoeken. Gelegen in het Chamkarmon District, ook wel Russische markt genoemd, is vooral bekend vanwege de wilde westen sfeer die hier heerst en de verkrijgbaarheid van vele kunstvoorwerpen, zowel legaal als illegaal. Ook is het een belangrijke zijdemarkt. De markt is geheel overdekt en er wordt betaald in dollars. In de jaren tachtig was het een markt waar de Russen graag kwamen vandaar de naam. Sommige winkeliers spreken trouwens nog steeds een beetje Russisch. Slenterend door deze van allerlei kleine en grotere winkelstraatjes buurt, kwam ik werkelijk van alles en nog wat tegen, een kleine opsomming zonder compleet te willen zijn.

Heuse en enorme slagtanden van olifanten, naar mijn mening al lang verboden te verhandelen, maar hier te koop. Serviezen, kleding zowel traditioneel al westers. Boeddha’s in alle soorten maten van zeer goedkoop tot peperduur. Nep merkhorloges, vis, groente, fruit en kruiden. Wapens groot én klein niet in de toonbank of uitstalling maar na wat geroezemoes én even wachten wél getoond, een K.F.C. Ook stoffen te kust en te keur, schuchtere meisjes die bij wat contact zéér snel weten hoe groot jouw Abraham is en graag met jou mosterd wil halen. Alles is hier te koop, legaal en illegaal maar wél graag betalen in dollars.

Ik heb genoten om hier wat te kunnen ronddolen, wel mijn portemonnee zeer goed verstopt in een buidel in mijn broek. Achteraf begreep ik ook het schuchtere meisje dat naarstig op zoek was naar mijn kruis, maar bij haar eerste verkenning stuitte op een fors uitgevallen stiletto, die ik bij mijn geld bewaarde. Kortom een bezoek zeker waard, maar opletten is óók hier het advies.

Rouwen in Cambodja

Ja, met een omgebouwde vrachtauto, familie en monniken er in onderweg naar de ceremoniële verbranding. In tegenstelling tot wat in het westen gewoonlijk is, diepe droefenis, tranen en fluisterende gesprekken, met als eind vaak emotionele verhalen van hoe goed de overledene was, ja, ja.

In Azië gaat men er toch wel héél anders mee om, niet respectloos of zo. Men doet een beroep op de monniken om alles in goede banen te leiden, de overledene eer te bewijzen. Wel gaat de familie, kennissen, vrienden en vaak dorpsgenoten, of in de stad de buren, langs de opgebaarde om een laatste groet en een bloem te brengen. Een gebeurtenis die vaak meerdere dagen duurt en waarbij de monniken in de ochtend én in de avond hun gebeden opzeggen, waarna er natuurlijk gegeten, gedronken en vaak gekaart wordt om grote bedragen. Bij dit kaarten met veel spelers én publiek wordt veel Hong Tong, Aziatische “whisky” geschonken wordt, hoewel de boeddhist eigenlijk géén alcohol mag nuttigen.

Ik wil het hier maar bij laten, leesplezier toegewenst.