Brieven van een weduwnaar (5)
Ter nagedachtenis aan mijn lieve vrouw pen ik enkele mooie, bijzondere of leuke anekdotes op. Mali was een pracht van een vrouw en samen maakte we veel leuke of opmerkelijke dingen mee. Hieronder enkele van die gebeurtenissen waar ik met een lach op kan terug kijken.
Deel 1 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar/
Deel 2 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-weduwnaar-2/
Deel 3 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-weduwnaar-3/
Deel 4 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar-4/
Same same but different
Om te benadrukken dat we bij elkaar waren had Mali soms de eigenschap om soortgelijke kleding aan te trekken of te kopen. Bijvoorbeeld een blouse of trui met dezelfde vormgeving of een bepaalde kleur of patroon dat terug kwam. Het idee van bij elkaar horen is natuurlijk leuk maar dan moet wel het binnen te perken blijven. Gelukkig deed ze dit erg subtiel want om nu nagenoeg gelijk gekleed te gaan? Ik heb haar maar niet over Jut en Jul verteld.
Ik ben slim!
Lingo was een programma waar Mali graag naar keek, ze kon dan lekker mee puzzelen. Zo ook op de avond dat er een letter G in beeld verscheen. “Gierig!” riep Mali meteen vol enthousiasme. De deelnemers lukte het niet om het juiste antwoord te geven en dat was, jawel, het antwoord wat Mali gaf. Mali kraaide vol voldoening uit “Ik ben slim meer mensen!”. Ik vroeg natuurlijk aan Mali hoe ze het antwoord wist, waarop ze lachend zei “Nederlands mensen héél gierig”.
Tuinslang
Het was het eerste voorjaar in Nederland voor Mali en tijd om samen de tuin op te knappen. Mali maakte zich nog wat ongerust of dat er geen slangen in de tuin konden zitten maar ik overtuigde haar er van dat dit niet zo was. Vol goede moet was ze aan het spitten in de tuin, maar bij het zien van de eerste dikke worm trok ze mijn bewering toch iets in twijfel. “Dat is een worm schat” legde ik uit. Ook vertelde ik haar over de slakken in de tuin. Later op de dag pakte ik een slak op en vroeg haar wat dat was. Mali kon niet meer op het woord komen en na een korte stilte zei ze met een grijns “Dat is meneer Verstappen*” . “Oh, wil je meneer Verstappen dan een kusje geven?” zei ik terwijl ik de slak naar haar gezicht bracht. “Neeeeee” gilde Mali uit terwijl ze naar achteren sprong. “Meneer Verstappen is vies!”. En bedankt schat…
*Uiteraard noemde ze hier niet deze maar mijn eigen achternaam.
Marktplaats
Het eerste jaar in Nederland was er nog veel ruimte in de hal, de kapstok en de kledingkast. Ondertussen ging haar Nederlands met sprongen vooruit en ook haar kennis over hoe we allerlei dingen hier doen in ons land. Toen ontdekte Mali Marktplaats, waar ze voor mooie prijsjes leuke dingetjes kon kopen. Al snel stond de hal vol schoenen en laarzen, de kapstok vol jassen en de kast vol kleren. Ook naar sieraden speuren vond ze leuk, zo heb ik nu met een berg leuke horloges en ander spul wat ze voor een of twee tientjes per stuk kocht. Mali kon zich niet voorstellen dat mensen die spullen voor zo weinig aanboden.
Duits is beter
We hadden een leuk Japans autootje. Prima voor onze doeleinden en goed betaalbaar. Maar Mali vond een Mercedes toch eigenlijk wel mooier. Als we een andere auto zouden gaan kopen dan mocht dat toch wel een Benz zijn? Of anders minstens een BMW. Tja, dat zijn mooie bakken maar iets buiten onze prijsklasse. Maar daar kon Mali wel voor sparen hoor. Ik legde uit dat niet alleen de aanschaf duur was maar ook de belasting niet goedkoop plus dat ook onderhoud duur kon uitvallen. Mali begreep de boodschap en ging verder zoeken. Inderdaad, een Mercedes of BMW waren misschien te duur, een leuke Audi of een Volkswagen was ook meer dan genoeg volgens Mali. Af en toe liet ze leuke, redelijk betaalbare Duitse auto’s zien die op termijn mijn Japannertje zou moeten gaan vervangen. De spaarrekening liep niet snel op dus de discussie over wanneer er Duitser voor de deur zou komen te staan kwam daarmee op de lange baan.
Over deze blogger
-
Sinds 2008 een regelmatig bezoeker aan Thailand. Werkt op de boekhoudafdeling van een Nederlandse groothandel.
Gaat in zijn vrije tijd graag fietsen, wandelen of een boek lezen. Voornamelijk non-fictie met in het bijzonder de geschiedenis, politiek, economie en maatschappij van Nederland, Thailand en landen in de regio. Luistert graag naar heavy metal en andere herrie
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond9 oktober 2024De littekens van een gevangenschap
Cultuur28 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 5 (slot)
Cultuur25 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 4
Cultuur23 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 3
Beste Rob V
Leuke herinneringen…. Hopelijk helpt het je de pijn een beetje verwerken.
Sterkte!
Jan en Supana
De aanleiding om de herinneringen op te schrijven is natuurlijk een erg trieste, maar de verhalen zelf zijn op zich kleine juweeltjes die erg leuk zijn om te lezen. Dank daarvoor!
Over de gelijke kleding:
Juist als twee mensen zo verschillend zijn, valt het minder op indien ze min of meer gelijk gekleed gaan.
Aan de ene kant is het iets Aziatisch. Ooit bezoek gekregen van een lokale, viertallige familie die allevier exact hetzelfde gekleed waren. Het leek wel of het leger bij ons thuis binnenstapte. Ze kwamen terug van een uiterst korte wandeling in een overgeorganiseerd natuurpark. Blijkbaar was de grijze variant van de jungle outfit voor militairen het meest toepasselijk voor dit ommetje in een overigens zeer groene omgeving. We hadden moeite om onze gezichten in de plooi te houden.
Aan de andere kant doen ook veel Nederlanders min of meer hetzelfde als ze op reis gaan. Er is wellicht net iets meer kleurverschil, maar de kleding komt nogal eens uit hetzelfde rek dat in dezelfde winkel stond. Het is meestal niet zo moeilijk om te ontdekken wie bij wie hoort als een Nederlands reisgezelschap op de bus staat te wachten.
Fijn dat ook andere mensen met een glimlach kunnen genieten van deze herinneringen. Dat mijn vrouw ons als één beschouwde was wel zeker. Het doet me deugd dat zij mij zoveel liefde gaf en ik uiteraard ook aan haar.
Rob, ik hoop dat je nog enige tijd door kunt gaan met dit soort verhaaltjes.;-) dank je.